Αγαπητή Α μπα δε ξέρω τι να κάνω! Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχω γνωρίσει ένα παιδί με το οποίο είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη. Μου αρέσει πάρα πολύ εμφανισιακά, τον θεωρώ γενικά πολύ ελκυστικό, από την πρώτη στιγμή που τον είδα μ άρεσε αυτό που εξέπεμπε, ένα γλυκό και όμορφο παιδί. Το ευτυχές γεγονός είναι ότι μετά από κάποιο καιρό, το έφερε έτσι η “τύχη” και γνωριστήκαμε και του άρεσα κι εκείνου. Όμως, ξεκινώντας να τον γνωρίζω είδα πως είναι πολύ διαφορετικός από εμένα. Είναι ο ορισμός του “είμαι στον κόσμο μου” καθώς και πολύ απόμακρος. Αυτό που θέλει από μένα είναι κυριολεκτικά μόνο το σεξ και τίποτα άλλο. Κι ενώ μετά από πολύ καιρό συμβιβάστηκα με αυτό, αφού είχαν προηγηθεί μερικές διακοπές στην όλη φάση με δική μου πρωτοβουλία και από την πλευρά του πολλά μηνύματα που έλεγε ότι με θέλει, του αρέσω και θέλει να βρισκόμαστε, τώρα είμαι πάλι πολύ μπερδεμένη. Αν και πραγματικά μ αρέσει αυτός ο άνθρωπος, πράγμα σπάνιο για μένα, δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένη με την όλη φάση. Όταν βρεθούμε θα είναι για πολύ λίγο και για να γίνει αυτό θα χουν περάσει μέρες που θα προσπαθούμε να συνεννοηθούμε που το πιο πιθανό είναι να χω φάει άκυρα με πολλούς τρόπους γιατί θα χει κανονίσει με φίλους. Εγώ απ την άλλη αυτό που θέλω από τον άλλον είναι να μπορούμε να μιλάμε, να υπάρχει επικοινωνία. Δε λέω να μιλάμε όλη μέρα, κάθε μέρα, όμως να μπορώ να του στείλω ένα μήνυμα να δω τι κάνει ή κάτι αστείο ή οτιδήποτε χωρίς να πέσω στον τοίχο του “αδιάβαστο” επί μέρες. Επίσης, θέλω να μπορώ να τον βλέπω τον άλλον και να θέλει κι εκείνος, όπως θέλει να βλέπει και τους φίλους του. Πάλι δε λέω εννοείται να παρατήσει τις παρέες του ή να βρισκόμαστε κάθε μέρα, προς Θεού. Όμως, είναι διαφορετικό να μπορείς να πας έστω μια απλή βόλτα με τον άλλον για μια ώρα ή για έναν καφέ ή να κοιμηθείτε μαζί, πράγματα απλά και φυσιολογικά για την ηλικία μας. Ο μόνος λόγος που δεν λήγω την όλη φάση είναι γιατί φοβάμαι πως αν αρχίσει να επιμένει να βρεθούμε εγώ δεν θα κρατηθώ και θα πω πάλι ναι. Και ξέρω πως θα μπω και στο τριπάκι “περιμένω να στείλει μήνυμα” . Δε ξέρω τι να κάνω, πάντως η όλη κατάσταση μόνο νεύρα και απογοήτευση μου προσφέρει. Δε ξέρω τι να κάνω, ειλικρινά!!!
Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις γιατί είναι δύσκολο. Δεν υπάρχει τρόπος για να γίνει εύκολο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ένας τρόπος να αγαπάς έμπρακτα τον εαυτό σου είναι να ξέρεις τις αδυναμίες του μελλοντικού εαυτού σου και να φροντίζεις να μην τον βάζεις σε καταστάσεις που θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει αν μπορείς να το αποφύγεις. Αν θες να τρως πιο υγιεινά, τότε πας στο μάρκετ χορτάτη και ασκείς αυτοέλεγχο όταν επιλέγεις τα φαγητά από τα οποία θα κληθεί ο μελλοντικός εαυτός σου να επιλέξει το γεύμα. Εάν για κάποιο λόγο θες να τρως υγιεινά αλλά εχεις αδυναμία στα αγγλικού τύπου τσιπς με γεύση τσένταρ πχ (όχι εγώ, μια φίλη μου), τότε είναι απείρως πιο εύκολο να μην τα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπημένο Μπλούμπερι, εστιάσαμε και οι δυο στην αγάπη του εαυτού! Μου πήρε χρόνια να καταλάβω πως ήταν ο βασικός λόγος που επέμενα να υποκύπτω στα τσιπς με γεύση τσένταρ. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🙂
Μιμόζα μου, αν χρειαστεί ξέρω ότι μπορώ να πω ψυχρό όχι στην πιο βελούδινη Ελβετική σοκολάτα, σε ημίγυμνο μοντέλο εσώρουχων που έχει αλειφθεί με λάδι και στην πιο προσοδοφόρα ανήθικη πρόταση. Βάλε μου όμως μπωλ με τσιπς τσένταρ κάτω από τη μύτη και θα δαγκώσω το χέρι που τα κρατάει προκειμένου να τα φάω. Είναι σατανικά.
Κάθομαι λοιπον αμέριμνη στο τοιχάκι του πανεπιστημίου και βγάζω μια σαντουιτσάρα νααααα με το συμπάθειο για να συνέλθω μετά από τρίωρες εξετάσεις. Όπως έχω ανοίξει το κουτί και ετοιμάζομαι να ορμήξω, χτυπάει τηλέφωνο από Ελλάδα. Αφήνω το ανοιγμένο κουτί στα πόδια μου και έχω πιάσει την πάρλα για τα καλά όταν παρατηρώ δύο μεσήλικες Άγγλους τεχνικούς στην είσοδο του κτηρίου να μου κάνουν έντονα νοήματα. Ο ένας δείχνει πίσω μου εμφατικά, ο άλλος ανοιγοκλείνει τα χέρια, κάτι γίνεται – σκέφτομαι – αλλά γιατί κοιτάνε εμένα συγκεκριμένα με αυτό το ελαφρώς έντρομο ύφος. Γυρίζω αργά και πριν προλάβω να καταλάβω τι… Διαβάστε περισσότερα »
έζησες μία από τις φοβίες μου. Δεν είναι τυχαίο που ο Χίτσκοκ το έκανε θρίλερ. Είναι ύπουλα τα πουλιά, θέλουν το κακό μας.
Εγώ τα αποκαλώ συλλήβδην “βρωμοπούλια”.
Διασχίζεις ανυποψίαστη δρόμο στο Παλαιό Φάληρο στον οποίο δρόμο τυγχάνει να κρέμεται καλώδιο της ΔΕΗ με τους κλασικούς θαμώνες πάνω. Από τύχη γλιτώνεις την κουτσουλιά που σκάει μερικά εκατοστά δίπλα σου στο οδόστρωμα. Καταντάς να περπατάς κοιτάζοντας πού έχει εναέρια καλώδια με βρωμοπούλια πάνω.
αχαχαχα Παρίσι, η πόλη του έρωτα ΠΑΝΑΓΙΑΜΟΥ. Η Αθήνα φαντάζει με κλίβανο μπροστά του.
Και περίπου τόσο κοινό όσο το να σου επιτεθούν περιστέρια στη Ναβαρίνου για τα ψίχουλα της σπανακοτυρόπιτας.
χαχαχ φοβερή ιστορία!
τέλεια ιστορία! επίσης κοινό είναι να γίνεις τουαλέτα περιστεριού στην πλατεία βικτωρίας, να δεις κόσμο να κατουράει στο δρόμο στο μάντσεστερ και να πατήσεις γυαλιά από μπουκαλι μπύρας στο βερολίνο
Το αυτό ισχύει και για τα πατατάκια με πιπέρι της Kettle. Επίσης βοηθάει να θυμάσαι ότι τα πατατάκια έχουν καρκινογόνο ακρυλαμίδιο. Αυτό που τώρα απολαμβάνεις το πληρώνεις στο μέλλον σε σοβαρά προβλήματα υγείας, κοινώς, το πληρώνεις χρυσάφι. (Και σιγά πχια, τι έχει αυτός που δεν το έχει άλλος τη χρυσή Γιακουμιά;)
Η χρυσή Γιακουμιά τι είναι; δέντρο; Το γιακουμόδεντρο που λενε;
Και πώς γίνεται να το έχει ένας άνθρωπος;
Μπορούμε να έχουμε περισσότερη ανάλυση στο θεμα; Ευχαριστώ!
Είναι η απόκρυφη εκδοχή του γνωστού παραμυθιού Ο Τζακ και η φασολιά (η οποία είναι σαφώς φαλλικό σύμβολο), όπου κατ’ αναλογία με τον γνωστό μύθο σκαρφαλώνεις στη χρυσή Γιακουμιά και αφού περνάς τα σύννεφα, ξαφνικά βρίσκεσαι σε άλλη χώρα και μπαίνεις σε ένα κάστρο.
Για να το αποκτήσεις πρέπει να πας να πουλήσεις μια αγελάδα γιατί είσαι πολύ φτωχός και για πληρωμή να πάρεις 5 μαγικά
σπόρια.
Κι αφού μπεις στο κάστρο περιχαρής, βάζεις φακιολι, παίρνεις σκούπα και φαράσι και κάνεις ο,τι μπορείς για να φανείς αντάξια της τιμής που σου έκανε η Χρυσή Γιακουμια.
Σκετα με αλάτι, δαγκωτό!
Και τα πατατάκια καρκινογόνα είναι; Μα οι μισές χαρές της ζωής θα έχουν και κάτι καρκινογόνο μέσα, πόσο σαδιστικό.
Και το πατατάκι και η πατάτα φούρνου σε εκείνο το σημείο που είναι ξεροψημένη, λάιφ σακς!
Δεν υπάρχει τρόπος να τον κάνεις να αλλάξει γνώμη.
Δηλαδή υπάρχει αλλά θα χρειαστείς λεφτά, τρίχες από το Γιακουμή του, ένα λευκό κουνέλι και δεν ξέρω με ποιό κωδικό μπορείς να πας σε παραλία στην επόμενη πανσέληνο. Δεν ξέρω πόσο δύσκολα σου αρέσει κάποιος, αλλά αν είναι πιο δύσκολο από όλο αυτό ⬆, τότε αυτό πρέπει να κοιτάξεις να αλλάξεις.
Επίσης πρέπει να εξασκηθείς στο να αλλάζεις γνώμη. Τον είδες, σου γυάλισε, αποφάσισες ότι σου αρέσει πριν καν γνωριστείτε και επιμένεις ότι σου αρέσει. Είσαι σίγουρη ότι δεν είναι απλά ένα κόλλημα;
Γέλασα πάρα πολύ με τα μαγιολίκια😂
Αυτό το “πρέπει να εξασκηθείς στο να αλλάζεις γνώμη” είναι ΤΟΣΟ σημαντικό και με βρίσκει τόσο σύμφωνη, που κάτι κλώτσησε μέσα μου που δεν το είδα γραμμένο με φωσφοριζέ γραμματοσειρά.
Θεωρώ την ευελιξία τεράστιο προσόν (όταν τη χρησιμοποιούμε σωστά).
(Θα νοικιάσω φωτεινή επιγραφή 😉)
Anna τα πόδια νυχτερίδας ξέχασες. Κάθε μαγιολίκι που σέβεται τον εαυτό του τα έχει ως συστατικό. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Τα πόδια νυχτερίδας είναι απαραίτητα μόνο σε ξόρκια κατάρας, στα υπόλοιπα προαιρετικά για γεύση @Πένα μου 😋
‘Ένα από τα πράγματα που με προβληματίζουν τον τελευταίο καιρό ενώ κοιτάζω το ταβάνι είναι πόσα πράγματα θα μπορούσαμε να είχαμε καταφέρει όλες οι γυναίκες αν είχαμε διοχετεύσει την ενέργεια που αφιερώσαμε σε ακατάλληλους γκόμενους στην καριέρα μας, σε διάβασμα, σε ακτιβισμό, σε τέχνη, στην εξέλιξή μας. Το άγχος, οι αμφιβολία του εαυτού, η ατελείωτη ανάλυση του ‘γιατί με άφησε στο διαβάστηκε’ πόσο χρόνο μας έχουν φάει και πόσο μας έχουν εμποδίσει από το να καταφέρουμε αξιοθαύμαστα πράγματα; Δεν ξέρω πως είναι για τους άνδρες, θα με ενδιέφερε να μάθω αν έχουν σπαταλήσει και αυτοί τόσο χρόνο όσο εμείς σε… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι η ανάγκη να αγαπηθεις δεν μπορεί να «μεταμορφωθεί» σε κάτι άλλο. Κι επίσης το σαράκι της απογοήτευσης μπορεί να σε τρώει ενώ ταυτόχρονα κάνεις παπάδες στην επαγγελματική σου ζωή.
Το πρόβλημα έγκειται ακόμη μια φορά στην ταύτιση της ευτυχίας/ επιτυχίας με το ζευγάρωμα. Είναι υπέροχο να βρεις έναν/ μια καλ@ σύντροφο, δεν είναι ομως μονόδρομος. Οι δρόμοι για την συντροφικότητα ειναι πολλοί κι εξίσου ενδιαφέροντες. Όταν το πάρουμε απόφαση οτι δε θα γερασουμε ολ@ κρατώντας το χερακι τ@ συντρόφου μας, κι ότι αυτό ειναι απολύτως οκ, αυτό θα είναι ενα ειδος επανάστασης.
Μιμόζα, ναι! Πριν κάτι χρόνια είχα βγει για καφέ με φίλη και λέγαμε για μουσική, για πολιτική, για αθλήματα, για ακτιβισμό, για μαγειρική, για σώψυχα, για ό,τι θες, και σε μια φάση μου λέει “ρε συ, το πρόσεξες πως τους γκόμενούς μας τους ξεπετάξαμε με ένα ‘τι κάνει ο Μήτσος; -καλά’; Είδες ρε παιδί μου τι ωραία άμα έχεις καλή σχέση, ούτε υπερανάλυση ούτε τίποτα, μιλάμε επιτέλους σαν άνθρωποι!!”
Αυτό αναλογίζομαι και ‘γώ, πως επισκιάζονται πολλοί τομείς της ζωής μας από την ενασχόληση με ακατάλληλους.
Μιμοζα δεν ξερεις ποσες φορες εχω σκεφτει το ιδιο πραγμα…
Καλε και ενα απλο γυμναστηριο να πηγαιναμε να καναμε διαδρομο… Ή μια σειρα στο νετφλιξ, ενα σκρολαρισμα στα σοσιαλ… Πολυ πιο οφελιμο θα ηταν και δε θα σπαταλάμε το χρονο μας σε μαλακιες. Και σε μαλακες.
Και στο λεω εγω που εχω υπαρξει απιστευτο θυμα ενος πανιβλακα για πολλαααααα χρονια.
Καλά, και ΄γώ μετά από χρόνια ενασχόλησης με πανίβλακες (καταστάσεις) τα λέω, μη νομίζεις. Κάλιο αργά παρά ποτέ πάντως να γίνονται αυτές οι σκέψεις.
Εγω παλι πανω σ’αυτο που λες σκεφτομαι οτι μπορει η κοπελα του γραμματος (η γενικα μια οποιαδηποτε κοπελα) να κανει ακριβως τον αντιθετο συνειρμο…Οσοι ανθρωποι κανουν καποια στιγμη στη ζωη τους εναν απολογισμο κ συνειδητοποιουν οτι εχουν διοχετευσει πολλη ενεργεια σε ανουσια πραγματα κ πολλα λαθη νιωθουν ξαφνικα σαν απωθημενο το να εχτιζαν μια μεγαλη καριερα, να αφοσιωνονταν στην ουσιαστικη προκοπη κτλ.Ενω απ’την αλλη μπορει κανεις να εχει παθει το αναποδο, να εχει αισθανθει μεγαλη πιεση στη ζωη του ειτε στο να αποδιδει πολυ σε ουσιαστικες υποχρεωσεις, ειτε στο να αποφευγει να κανει και λαθη…Εσυ το βλεπεις απ’τη σκοπια μιας… Διαβάστε περισσότερα »
Ο λόγος που δεν λήγεις το ρομάντζο είναι πως δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου, ώστε να τον προστατέψεις από μια κατάσταση που σε πληγώνει. Το ρομάντζο αυτό υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι σου, αυτός δυστυχώς δε σε θέλει. Την εγκεφαλική ενέργεια που σπαταλάς εδώ και ένα χρόνο αν την είχες διοχετεύσει αλλού για σκέψου πόσα πιο χρήσιμα πράγματα θα είχες καταφέρει.
“Ο λόγος που δεν λήγεις το ρομάντζο είναι πως δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου, ώστε να τον προστατέψεις από μια κατάσταση που σε πληγώνει”
Πως ξέρουμε ότι είναι αυτό και όχι ότι ελπίζει ότι μπορεί να αρχίσει να θέλει κ αυτός σχέση στο μέλλον;
Ένα χρόνο τον γνωρίζει και δεν έχει αλλάξει γνώμη ο άλλος. Αν μετά από ένα χρόνο εξακολουθείς και ζεις με την ελπίδα και το κινητό στο χέρι πάλι δεν τον αγαπάς και πολύ τον εαυτό σου, πιστεύω.
Κι αυτή η ελπίδα, ότι δηλαδή μπορεί αυτός στο μέλλον να θέλει σχέση -για ποιον λόγο άλλωστε; είναι ξεκάθαρος, αυτό που θέλει το παίρνει- στην ίδια κατηγορία μη αγάπης του εαυτού εντάσσεται.
Και να θέλει σχέση στο μέλλον αυτός, θα θέλει σχέση με άλλη. Αν ήθελε με την ίδια, ένα χρόνο που την ξέρει θα το είχε κάνει.
Το να απαντάς στα μηνύματα όποτε σου γουστάρει και άμα αλλά εσύ να στέλνεις περιμένοντας απάντηση είναι και power game, κάνει παιχνίδια εξουσίας, δεεεεν είναι απλή γαϊδουριά. Στέλνει ένα μήνυμα ο τύπος που είναι παραπάνω από ξεκάθαρο.
Το μονο που μπορείς να κάνεις είναι να καταλάβεις ότι εφόσον δε σου αρέσει αυτή η κατάσταση είναι μόνο στο χέρι σου να την αλλάξεις. Ο άνθρωπος δε θέλει σχέση, περιστασιακο σεξ θέλει.
Πες του τέρμα και μπλόκαρε την επαφή του.
Αυτά που θέλεις εσύ από αυτόν δεν έχουν καμία σύγκλιση με αυτά που θέλει αυτός από εσένα. Αυτός θέλει μόνο σεξ, τότε σε ψάχνει, τότε δεν σε αφήνει στο ”διαβάστηκε΄΄. Δεν θέλει ούτε βόλτες μαζί σου, ούτε καφέδες, ούτε να του στέλνεις ancient memes. Και δεν τα θέλει όχι γιατί δεν του αρέσουν όλα αυτά, απλά δεν θέλει να τα κάνει μαζί σου. Το ξέρεις και σύ, η ίδια λες ότι αν ξεκόψεις και σου στείλει πάλι θα μπεις στην διαδικασία να αρχίσεις επικοινωνία μαζί του. Προφανώς το σεξ μαζί του δεν σε καλύπτει, ώστε να περιορίσεις την σχέση σας… Διαβάστε περισσότερα »
Το γεγονός, πάντως, ότι μας αρέσει δύσκολα κάποιος δεν σημαίνει πως αυτός ο κάποιος είναι ιδιαίτερος εξαιτίας αυτού. Πέρασα αρκετά χρόνια από τη ζωή μου κολλημένη σ’ αυτή την ιδέα, λες και το ότι δυσκολευόμουν να βρω κάποιον να μου αρέσει σήμαινε κάτι παραπάνω από το ότι ήμουν συναισθηματικά άγουρη, λίγο φοβισμένη και λίγο περισσότερο σνομπ. Όταν σταμάτησα (ευχαριστώ Λένα) να βλέπω τον εαυτό μου ως κάτι το ιδιαίτερο και χαλάρωσα λίγο την πέτσα μου, κατάλαβα πως δεν μου αρέσουν άτομα τόσο δύσκολα όσο πίστευα και πως το ότι μου άρεσαν αυτοί που μου άρεσαν δεν λέει και πολλά για… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλεις κάτι που θέλουνε πολλοί άνθρωποι, κι άλλοι καθόλου. Σχέση. Αυτός δεν θέλει. Δε γίνεται να τα βρείτε. Δεν το ζητάς γιατί φοβάσαι την απάντηση και δε φεύγεις γιατί φοβάσαι να ξεκόψεις οριστικά. Και κάτι ακόμα, που μπορεί να μην είναι όπως το σκέφτομαι κι ο άνθρωπος να είναι μια χαρά, αλλά εμένα μου χτυπάει καμπάνα: Υποψιάζομαι ότι το “Είμαι στον κόσμο μου” το χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία για οποιαδήποτε μαλακισμένη συμπεριφορά του.
Ναι, ο καταραμένος καλλιτέχνης.
Ήθελα να ήξερα, τι φοβάται και δε φεύγει; Μη χάσει το κελεπούρι; Το λέει και η ίδια οτι δεν έχει κάτι να της προσφέρει οπότε ποιός ο λόγος να συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο απ’αυτό που αξιζει
Αυτό ακριβώς Sally, είναι ψευδαίσθηση και η γραφούσα το ξέρει αλλά έχει προσδοκίες για κανονική σχέση
Εγώ θα σου πω. Έχει σεξ με έναν που της αρέσει πολύ. Αν φύγει δε θα έχει ούτε σεξ με έναν που της αρέσει πολύ. Μπορεί να μην έχει και καθόλου σεξ γενικώς, αν θέλει να της αρέσει πολύ κάποιος για να κάνει σεξ. Οπότε έστω το σεξ σκέτο χωρίς σχέση είναι ίσως προτιμότερο από το καθόλου σεξ ή την αβεβαιότητα επίτευξης κομπλε σχέσης.
Κοινώς από το ολότελα καλή η παναγιωταινα.
.