Γεια σε όλους! Το να θεωρώ καλή συμπεριφορά, να μου αρέσει, να εκτιμώ όταν ένας άντρας, οποιοσδήποτε, είτε συνοδός, είτε συνάδελφος, είτε συνεπιβάτης, μου ανοίγει την πόρτα, με αφήνει να περάσω πρώτη ή με βοηθάει με το παλτό μου σε ένα εστιατόριο, αντιτίθεται σε αυτά που πρεσβεύει ο φεμινισμός στο πλαίσιο της ισότητας; Να σημειώσω ότι εκτιμώ και όταν το κάνει μια γυναίκα, απλά πιο συχνά μου έχει τύχει το κάνουν οι άντρες και επίσης εγώ, ως γυναίκα, δε θα τα κάνω κατά κανόνα σε έναν άντρα – εννοείται θα κρατήσω την πόρτα αν είμαι μπροστά, αλλά δε θα του δώσω το παλτό του αν βγούμε σε εστιατόριο ούτε θα του τραβήξω την καρέκλα για να καθίσει. Σε μια γνωριμία εάν τα κανει, τα θεωρώ ως κάτι το θετικό, μου αρέσει αυτή η συμπεριφορά. Φάσκω και αντιφάσκω εάν υποστηρίζω το φεμινισμό και ταυτόχρονα θεωρώ τα παραπάνω στοιχεία καλής συμπεριφοράς; Ευχαριστώ.
– Savoir vivre or…?
Είναι ευγενικό να κρατάς την πόρτα για να μην κλείσει στα μούτρα του επόμενου, είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα. Αυτό που θεωρείς «ιπποτικό», όπως το τράβηγμα της καρέκλας και το άνοιγμα της πόρτας του αυτοκινήτου, είναι κάτι που έχεις μάθει να θεωρείς έτσι, ως κληρονομιά από τα χρόνια που όντως υπήρχαν ιππότες, και ήταν καλό σημάδι να σου δείχνει ένας άντρας ότι δεν πρόκειται να σου ανοίξει το κεφάλι με κασμά μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο.
Οι παραδόσεις δεν πεθαίνουν εύκολα. Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι πρέπει να νιώθεις κάποιου είδους ευγνωμοσύνη που ο άλλος δεν δείχνει ότι θέλει να σε φάει λάχανο. Τώρα όλα αυτά είναι περιττά, και αν γίνονται εσκεμμένα, είναι υπενθύμιση του ποιος είναι ο Αρχηγός.
Αν θέλεις, με τον καιρό θα μάθεις να τα βλέπεις όπως είναι, ως απλό πατρονάρισμα, και θα σου περάσει. Μπορεί ακόμα και να δώσεις το παλτό στον άλλον, αν φτάσεις πρώτη στη γκαρνταρόμπα. Μπορείς, δεν είναι πολύ βαρύ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να πω εδώ ότι κάποτε έβγαινα με κάποιον που τα έκανε όλα αυτά τα τυπικά με τεράστια επιμέλεια. “Σεβόταν τη γυναίκα” που λένε. Βέβαια τη σύζυγο του λίγο αμφιβάλλω ότι τη σεβόταν γιατί την απατούσε μαζί μου και όπως έμαθα αργότερα, την ξυλοφόρτωνε κιόλας. Εγώ το πραγματικό του πρόσωπο το είδα όταν του ειπα να χωρίσουμε και είμαι βέβαιη ότι δεν με χτύπησε επειδή αυτό που τον έκανε να έχει αυτοέλεγχο ήταν οι συνέπειες που θα είχε αυτό στη δουλειά του και στο όνομα του, γιατί με γνώριζε καλά και ήξερε ότι δε χαρίζω κάστανα. Άλλωστε γι’αυτό έλεγε ότι μ’ερωτεύτηκε,… Διαβάστε περισσότερα »
“περίμενε χριστιανέ μου, μαζί βγήκαμε”. Χαχαχαα ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε μένα, αφού τις προάλλες λέω θα σταματήσω να περπατάω μέχρι να απομακρυνθεί, να δω πότε θα καταλάβει ότι λείπω. 😂
Ενδιαφέρουσα οπτική Πόντια, εγώ συνήθως είμαι μες τα νεύρα που πάει αυτός μπροστά κι εγώ πίσω 🤨
Καλά, κι εγώ δεν είμαι ο Βούδας. Αυτό όμως που με νευριάζει πιο πολύ, είναι όταν κάνω αυτό που λέει η Εντελβάις, σταματάω, με την ελπίδα ότι θα ξεμακρύνει και θα με χάσει (και θα τρομάξει και θα νιώσει χάλια που αντί να με σκέφτεται όλη την ώρα με ξεχνάει) αλλά το τέρας σταματάει και γυρίζει κοιτώντας με με βλέμμα που αναρωτιέται “τι έγινε κι έμεινε πίσω?” Οπότε με βλέπει σταματημένη, με ρωτάει αν έπαθα κάτι, με χτύπησε το παπούτσι πχ ή κουράστηκα και δεν ξέρω με ποιον να νευριάσω τελικά και γιατί. Σώθηκα από τότε που υιοθέτησα ένα σκέτο… Διαβάστε περισσότερα »
Πιο άβολο πράγμα από το να σου τραβάνε την καρέκλα σε εστιατόριο δεν έχω. Άσε με να κάτσω άνθρωπέ μου και να βάλω την καρέκλα όπου γουστάρω.
Πόσο συμφωνώ! Εμένα με αγχώνει. Βασικά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, πρέπει να κάθομαι την ώρα που την κάνουν μπροστά; δεν εχω καταλάβει.. Και αν ο σερβιτόρος είναι φαρσέρ κ την τραβήξει πίσω;
Χαχα! Και σε μένα δεν πετυχαίνει, και μετά πάντα την ξαναφτιάχνω!
Αλήθεια δεν ξέρω να σου πω τι πρέπει να κάνεις! Εγώ συνήθως αιωρούμαι σε στάση καρέκλας (ευτυχώς κάνω γιόγκα) και περιμένω να φύγει να κάτσω όπως θέλω.
Κι εμένα με δυσκολεύει η καρέκλα, οπότε ερχομαι κοντά, βάζω το χέρι μου στην πλάτη της και λέω απλά ευχαριστώ στο άτομο που την κρατάει. Απλά καταλαβαίνουν και απομακρύνονται 😊
Εγώ πάντως καμιά φορά περιμένω επίτηδες μόνη μου μέσα στο αυτοκίνητο, μέχρι να έρθει ο φίλος μου να μου ανοίξει την πόρτα και αν δεν έρθει, βγαίνω με ύφος Τζάκι Ωνάση μουρμουρίζοντας “Όλα μόνες μας πια…? Δεν υπάρχουν άντρες…τσ.τσ.τσ.”
Αν σου τραβούσε μια γυναίκα την καρέκλα θα το εκτιμούσες εξίσου; ΄Η θα σου φαινόταν παράξενο και κάπως δουλοπρεπές (και άχρηστο, γιατί μπορείς ωραιότατα να τραβήξεις την καρέκλα σου μόνη σου);
Εντάξει έσκασα για γέλια με τη βοήθεια στο παλτό! Τι ακριβώς κάνει, σου κρατάει τα μανίκια για να βρεις ποιο χέρι πάει πού; Στο κομμωτήριο μου το έκαναν στις αρχές που πήγαινα και ήταν τόσο άβολο, ευτυχώς τους εξήγησα ότι δε θέλω και δεν προσφερονται τώρα.
Πάντως, αν έχεις πρόβλημα στον ωμο βοηθάει το να μη χρειάζεται να κάνεις τη γνωστή περιστροφική κίνηση ταυρομάχο!
Το παλτό ειδικά είναι πολύ βοηθητικό με “δύσκολα” ρούχα(χοντρά πουλόβερ, καλά ρουχα που τσαλακώνονται κτλ), αλλά σίγουρα όχι από εργαζόμενους στο κομμωτήριο, θα ένιωθα πολύ άβολα. Έχει μια δουλοπρέπεια η κίνηση σ’ αυτή την περίπτωση.
Εξαίρεση φυσικά για όποιον δυσκολευεται για σωματικούς λόγους, πάντα τους βοηθάω.
Πολύ χαίρομαι που το ακούω γιατί και εγώ ένιωθα απίστευτα άβολα όταν εργαζόμενοι στο κομμώτήριο το έκαναν αυτό αλλά ένιωθα περάξενη! Και ζητούσα πάντα το παλτό μου!
Οι περισσοτεροι τροποι αλλα και χειρονομιες προερχονται απο μια αλλη εποχη και πλεον εχουν χασει τον αρχικο τους συμβολισμο. Απο το ανοιγμα της πορτας στις κυριες μεχρι την χειραψια ή και τον απλο χαιρετισμο.
Οταν πχ σηκωνουμε και διεχνουμε την παλαμη μας σε εναν γνωστο μας δεν το κανουμε για να δει οτι οντως δεν κραταμε οπλο. Ουτε σημαινει οτι οποιον δεν χαιρεταμε θελουμε να τον βλαψουμε. Ειναι απλως καλοι τροποι. Απο εκει και περα οποιος εχει την μυγα μυγιαζεται.
Οι κοινωνικες συμβάσεις αλλάζουν μαζί με την κοινωνία. Δεν είναι θέσφατα οι καλοί τρόποι. Ας αφήσουμε τις μύγες στην ησυχία τους και ας κοιτάξει ο καθένας γιατί ενοχλείται, εκεί είναι το ενδιαφέρον.
Οταν καποια κοιν. συμβαση ενοχλει ενα σημαντικο μερος της κοινωνιας αλλαζει. Οταν ενοχλει μια μικρη μειοψηφια (στην καλυτερη περιπτωση φεμινιστριες/ες δηλωνουν λιγοτερο απο 10% σε καποιες χωρες και με πτωτικη ταση, στην δε χωρα μας ειναι περιθωριο) τοτε μυγες και μυγιασματα it is.
Εμ αυτό ακριβώς είναι το ενδιαφέρον. Αυτή η κατά τη γνώμη σου μικρή μειοψηφία σε ενοχλεί γιατί; Πώς σε απειλεί; Ανατρέπει αυτά που είχες μάθει για σωστά; Σε κάνει να προσπαθείς περισσότερο; Κρίμα να μείνεις πίσω από τον κόσμο που αλλάζει. Με παρέα μια μύγα.
Χαριτωμενο 😊 Ο κοσμος αλλαζει αλλα αυτη που δεν εχει παρει πρεφα τι γινεται και μενει πισω εισαι μαλλον εσυ (Τραμπ στις ΗΠΑ και παει φορτσατος για 2024, Τζονσον στο ΗΒ, τα γνωστα σε Κ&Α. Ευρωπη, Σαλβινι στην Ιταλια, συντομα tante Marie στην Γαλλια κοκ). Τα δε νουμερα για την απηχηση του φεμινισμου ανα χωρα ειναι ευκολο να τα βρει κανεις και να κρινει τι ειναι μειοψηφια και τι οχι.
Καλη συνεχεια 😉
Όχι, εσύ είσαι χαριτωμένος. Δε μου κάνει καμία εντύπωαη να γουστάρεις και τραμπ. Καλή τύχη σου εύχομαι, δύσκολη η μοναξια.
Smurfakos, επειδή είδα κι άλλο σχόλιό σου στην προηγούμενη ερώτηση που πάλι ειρωνεύεσαι το φεμινισμό, μάθε ότι ο λόγος που ακόμη δεν είναι πολύ δυνατός ο φεμινισμός στην Ελλάδα δεν είναι ότι είναι βλακεία/μύγες και μυγιάσματα/ή ό,τι άλλο πιστεύουν οι μισογύνηδες, αλλά ότι η πατριαρχία κι ο μισογυνισμός καλά κρατούν σε σχέση με άλλες πιο πολιτισμένες χώρες.
@Μαριαννα Θ.
Συμφωνω οτι στην χωρα μας υπαρχει ενας τυπικα ανατολιτικος μισογυνισμος και αυτο ισως να εξηγει μερος της χαμηλης απηχησης του φεμινισμου στην Ελλαδα. Τι εξηγει ομως την πτωτικη ταση σε χωρες που χονδρικα μεχρι τα 80ς θεωρουνταν προπυργια της ισοτητας?
@smurfakos, Τι εξηγει ομως την πτωτικη ταση σε χωρες που χονδρικα μεχρι τα 80ς θεωρουνταν προπυργια της ισοτητας
Αυτό εξηγείται ως εξής: σε προοδευτικές χώρες όπως πχ οι σκανδιναβικές, επειδή δεν υπάρχει τόσο ενδυναμωμένη η πατριαρχία δεν υπάρχει και λόγος και τόσο έντονο φεμινιστικό κίνημα. Αυτά τα θέματα τα έχουν λύσει σε προηγούμενες δεκαετίες και τώρα πάνε για άλλα. Είχε συζητήθεί και εδώ στο site ψιλοπρόσφατα το θέμα. Είναι σα να ρωτάνε στην Ελλάδα “πού είναι το κίνημα για τους γάμους ανήλικων κοριτσιών” (λέω ένα αδρό παράδειγμα που μου ήρθε στο μυαλό). Δεν υπάρχει κίνημα γιατί δεν υπάρχει και πρόβλημα.
Smurfakos, ενδυνάμωση της πατριαρχίας και, επειδή πολλές χώρες είναι 30-50 χρόνια μπροστά από την Ελλάδα, πολλοί κάτοικοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη(αλλά πολλές γυναίκες εξακολουθούν να φοβούνται να περπατήσουν μόνες, να καταλαμβάνουν λιγότερες ηγετικές θέσεις, να πέφτουν θύματα παρενοχλήσεων/ξυλοδαρμών/φόνων, κτλ κτλ κτλ). Συμβουλή μου, μείνε Ελλάδα.
Την εξηγει ο νεοσυντηρητισμος και ο φοβος μπροστα στις κατακλυσμιαιες κοινωνικοοικονομικες και γεωπολιτικες αλλαγες που διαγραφονται εν οψη της 4ης τεχνολογικης (και οχι) μονο επαναστασης. Elementary, dear smurftson
Προσωπικά έχει τύχει να βρω το να με βοηθήσουν να βάλω το παλτό μου άκρως εξυπηρετικό. Είχα τσάντα, είχα φουλάρι, είχα ομπρέλα, δεν είχα χώρο να τα ακουμπήσω όλα αυτά. Επίσης βρίσκω πολύ εξυπηρετικό το να μου φέρει κάποιος το ποτό από το μπαρ για να μην κωλοτρίβομαι με άλλους μεθυσμένους άντρες και γυναίκες προσπαθώντας να ισορροπήσω σε 10-ποντα τακούνια. Και γυναίκα να μου το φέρει δε θα πω όχι. Απλά η ερώτηση αφορά σε άντρες. Και 100% δεν περίμεναν πήδημα – μου το έχουν κάνει συνάδελφοι, αδερφός αλλά και νυν σύντροφος. Το έχω κάνει και εγώ (να έχω δώσει… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ τόσο πολύ με τα περισσότερα σχόλια και με την απάντηση. Το να έιναι κανείς ευγενικός και εξυπηρετικός δεν πρέπει να θεωρείται αρνητικό χαρακτηριστικό. Προσωπικά, οι περισσότεροι μισογύνηδες που έχω γνωρίσει είναι το αντίθετο αυτού. Δεν θα σου ανοίξουν την πόρτα, δεν θα σε βοηθήσουν με το παλτό κτλ.
Εάν κρίνω από τα σχόλια, τότε και το κάποιος/κάποια να πει “σε αγαπώ”/”είμαι ερωτευμένος μαζί σου”/”είσαι η ζωή μου”/”είσαι πανέμορφη” … αποτελούν πατρονάρισμα, χειραγώγηση και κατάλοιπα της πατριαρχίας.
Μάλλον έχεις περίεργο τρόπο να κρίνεις τα σχόλια τότε και κάνεις αρκετά λογικά άλματα.
Όχι, δεν είναι, διότι αυτά είναι εκφράσεις συναισθημάτων που μπορούν να είπωθούν και από τις δυο πλευρές. Αντίθετα, οι κινήσεις που αναφέρθηκαν πιο πριν είναι συμπεριφορές που γίνονται μόνο από το ένα φύλο προς το άλλο.
Μάλλον αυτό συμβαίνει γιατί ήθελες να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα ούτως ή άλλως, οπότε διάβασες και κατάλαβες ό,τι ήθελες εσύ.
Είχα διαβάσει αντίστοιχα σχόλια και για την γιορτή της μητέρας, όπου όλο αυτό φέρνει μόνο επιπλέον άγχος αφενός στις μητέρες, αφετέρου σε όσες δεν είναι μητέρες.
Δεν κρίνω και κυρίως δεν κατακρίνω. Προσπαθώ να καταλάβω τα όρια και την λογική.
Για αυτό ρωτάω ώστε να βοηθηθώ στον συλλογισμό σας.
Και η ευγένεια και ο σεβασμός, από εξελικτική άποψη, είναι πατρονάρισμα και “χειραγώγηση”.
Σε παρακαλώ μου αναπτύσσεις λίγο το συλλογισμό σου;
Είτε υπό την σκιά του ωφελιμισμού είτε με την λογική του tit for tat, με την ευγένεια και τον σεβασμό, έχεις το στρατηγικό πλεονέκτημα.
Καλύτερ βέβαια τα περιγράφουν, ο Steven Pinker στο “Το υλικό της σκέξης”, ο Harari στο Sapiens και οι BRIAN-GRIFFITHS στο “Η ΑΛΓΟΡΙΘΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ”
Το φαντάστηκα ότι κάτι τέτοιο εννοούσες, είναι μια πολύ μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, το αν υπάρχει “αλτρουισμός” με τη βιολογική έννοια. Αν θεωρήσει κανείς την διαιώνιση του γενετικού μας υλικού μόνο σκοπό της ύπαρξης, τότε όντως φαίνεται να μην υπάρχει. Είναι όμως χρήσιμο να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε έρμαια της βιολογίας μας, και έχουμε δημιουργήσει κοινωνικές δομές που οδηγούν σε κοινωνική εξέλιξη με διαφορετικές πιέσεις και οδηγούς από τη βιολογική. Ας πούμε ο αδύναμος επιβιώνει εκεί που με αυστηρά βιολογικούς όρους δε θα επιβίωνε, λόγω της ιατρικής προόδου. Η εξέλιξη είναι η βάση της βιολογίας αλλά την ξεχειλώνουμε λίγο ως… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν μιλάμε για κοινωνία και άνθρωπο, είτε θα το δούμε ως άνθρωποι, είτε ως επιστήμονες, έξω δηλαδή από το σύστημα. Ψυχρά, μαθηματικά, αντικειμενικά και αμερόληπτα.
Το πρόβλημα είναι ότι κάνουμε ταυτόγχρονα και τα δύο.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο είναι αυτό: https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2638044/o-anthropos-den-echi-eleftheri-voulisi-ke-den-echoume-endixi-oti-iparchi-psichi
Δεν χάνει όμως την μαγεία του, όταν κάτι το βλέπουμε “κλινικά”. Μήπως απολαμβάνουμε λιγότερο την πανσέληνο παρόλο που ξέρουμε ακριβώς πλέον το βλέπουμε?
Ο Dawkins στο “Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ” το προσεγγίζει το θέμα πολύ όμορφα και κομψά.
Μα ο επιστήμονας δεν παύει να είναι άνθρωπος, δεν μπορεί να απεκδυθεί τις προκαταλήψεις και τις προσλαμβάνουσες που έχει και να φτάσει στην πλήρη αντικειμενικότητα. Πώς να βγει από το σύστημα, όταν είναι βιολογικό ον με εγγενείς περιορισμούς, όταν όλη του η υπαρξη δεν νοείται εκτός συστήματος; Αφού πιάσαμε τη φιλοσοφία της επιστήμης, να προτείνω κι εγώ λίγο Kuhn και Feyerabend. Καλό είναι να έχουμε συναίσθηση ως επιστήμονες ότι δεν έχουμε τόσο προνομιακή σχέση με την αλήθεια όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Πάντως για να επανέλθω, βιολογικά μιλούσα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η αποψη των σύγχρονων εξελικτικών βιολόγων για την εξέλιξη… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα, για αυτό εξάλλου καλό είναι να μιλάμε για κοσμοθεωρίες και όχι για αλήθειες.
Η επιστήμη μπορεί να μας βοηθήσει μόνο στο εάν οι κοσμοθεωρία μας, με τους περιορισμούς που έχουμε θέσει είναι εφικτή ή όχι, ή που έχει κενά. Αλλά όχι να προσδιορίσει την αλήθεια.
Ο Wittgenstein, μαζί με τον Gödel και τον Rush μας έχουν απαλλάξει από αυτό το άγχος.
Βασικά, έχει να κάνει με την επιβίωση του ικανότερου σε δεδομένες συνθήκες.