Ήμουν για τσίπουρα έξω με 2 πάνω κάτω συνομήλικες ξαδέλφες μου 26-27, που είναι αδερφές. Πιάσαμε τη συζήτηση για body acceptance κλπ με αφορμή το γεγονός πως μια φίλη της μιας, έχασε πολλά κιλά και γενικά η κοπέλα έκανε στροφή 180μοιρών κ κάνει μια υγιεινή διατροφή (Οι ξαδέρφες μου ήταν από μικρές πολύ πιο τσουπωτες). Και σχολίαζαν αρνητικά ότι αυτό που κάνει είναι τελείως υποκριτικό γιατί δηλώνει υποστηρίκτρια του body acceptance. Το θεωρούν ματαιόδοξο να αλλάζει κανείς τόσο τη ζωή του απλώς για να χάσει κιλά αν δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας. Και απάντησα πως κάνουν μεγάλο λάθος, γιατί όπως κάποιοι θέλουμε να βελτιώνουμε τον χαρακτήρα μας και τη συμπεριφορά μας, έτσι θέλουμε να κάνουμε και για το σώμα μας. Οχι για την κοινωνία εννοείται ούτε για την αποδοχη αλλά για μας τους ίδιους. Γιατί έτσι γουστάρουμε. Και μου είπαν πως κ γω είμαι ματαιόδοξη και ότι πιέζομαι υποσυνείδητα και δε γίνεται να προτιμώ βραστές πατάτες αντί για τηγανιτές πχ. (Δεν ξέρω αν έχει σημασία αλλά εγώ απο μικρή ήμουν αθλητική και τώρα με λες αδύνατη με μικρές καμπύλες. Σε γενικά πλαίσια κάνω υγιεινή ζωή με άθληση αλλά σαν τρόπο ζωής όχι με το ζόρι. Θέλω να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, μ αρέσει να ανακαλύπτω λάθη στη συμπεριφορά μου και να τα διορθώνω. Και στο σώμα μου όταν παω να ξεφύγω αλλάζω κάποιες συνήθειες συνειδητά. Ποτε δεν κάνω κουβέντα για το τι τρώω κλπ.) Και η ερώτηση, σωστό το body acceptance αλλά μήπως κάποιες φορές είναι δικαιολογία για να μένουμε στάσιμοι? Και γιατί τόση κακία για την κοπέλα? Από ζήλεια? Από αίσθημα “προδοσίας”?
To νόημα του body positivity είναι να μην περιθωριοποιούνται όσοι δεν εκπληρώνουν αισθητικά το στάνταρ που κυριαρχεί τώρα, να δεχτούμε ότι τα ανθρώπινα σώματα βγαίνουν σε πάρα πολλές μορφές και αλλάζουν συνέχεια, και όχι να αποκτήσουμε αστυνομία βραστής πατάτας. Οι ξαδέρφες σου δεν το φαντάζονται, αλλά κάποιος πράγματι μπορεί να προτιμάει τις βραστές πατάτες από τις τηγανιτές, και κάποιος μπορεί μια μέρα να θέλει βραστή και την άλλη τηγανιτή. Επίσης, δεν είναι απόδειξη της αγάπης προς το φαγητό τα κιλά για να είναι υποκρισία ή στέρηση μια επιλογή με λιγότερες θερμίδες. Και ένας αδύνατος μπορεί να αγαπάει το φαγητό, αλλά να έχει άλλη σχέση μαζί του. Κάποιος που «αλλάζει τη ζωή του» τρώγοντας διαφορετικά, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στερείται. Με λίγα λόγια, όπως δεν πρέπει να βάζουμε σε καλούπια όσους έχουν κιλά χαρακτηρίζοντας τους ως τεμπέληδες ή χωρίς κίνητρο (εσύ το λες «στασιμότητα», που είναι επίσης προσβλητικό), έτσι και δεν πρέπει να αποκαλούμε ματαιόδοξο όποιον κάνει αλλαγές στον τρόπο που τρώει για να αδυνατίσει, κάτι που είναι προσβλητικό προς εσένα.
Αυτό που θέλω να πω επίσης είναι ότι χωρίς να το καταλαβαίνεις, υποστηρίζεις επίσης την άποψη ότι το αδυνάτισμα ισούται με βελτίωση. Ο καθένας δικαιούται να έχει το προσωπικό του όραμα για την εμφάνιση του. Μέχρι εκεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή γράφουσα συγγνώμη αλλά νομίζω καμία από τις 3 σας δεν έχει καταλάβει αυτό το κίνημα. Το body acceptance έχει να κάνει γενικά με την αποδοχή του σώματος, δεν είναι μόνο για τα κιλά που μπορεί να κριθούμε. Εγώ για παράδειγμα έχω πολύ μικρό στήθος. Χωρίς το κίνημα αυτό μπορεί να πίστευα ότι χωρίς αυξητική στήθους είμαι ένα τίποτα ως γυναίκα. Άλλη γυναίκα μπορεί να παλεύει με τις ραγάδες, τις ρυτίδες και πόσα άλλα που δεν έχουν σχέση με το αν έχουμε παραπάνω κιλά. Εμείς οι 35+ προλάβαμε την εποχή που η γυναίκα που έφτανε κοντά στα 40 και δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω κατάλαβα πως οι ξαδέρφες έχουν μπερδέψει τη γραφουσα, γιατί για αυτες δεν ειναι αποδεκτό κάποιος να αναθεωρήσει τις διατροφικές του συνήθειες. Και χρησιμοποιούν το body acceptance για να κρίνουν (πράγμα εντελώς οξύμωρο)
Συγγνώμη τώρα, αλλά βραστή πατατα/κρεμμυδάκι φρέσκο/ριγανιτσα/ελαιόλαδο/λεμονάκι….δε συγκρίνεται
Και κανένα βραστό κολοκυθακι εκεί με το λαδολέμονο και τη ριγανίτσα…
και λίγο βραστό αυγό μέσα, για το καλό.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αρκετοι άνθρωποι, οπως οι ξαδερφες σου, βλέπουν τις επιλογές άλλων ανθρώπων που στην πραγματικότητα δεν τους αφορούν καθόλου ως έμμεση μομφή για τις δικές τους ζωές. Αντιθετα, οσο βλέπουν τους ανθρώπους γύρω τους να κάνουν παρόμοιες επιλογές με αυτους νιώθουν πιο σίγουροι για την πορεία της ζωής τους.
Έτσι, πιθανον οπως λες νιώθουν προδομένες που η πρώην χοντρή φίλη τους που υποστηριζει το body positivity αδυνάτισε, αντίστοιχα επίσης θεωρούν ότι η επιλογή σου να φας βραστή πατάτα κρυβει και μια απαξίωση προς τη δίκη τους επιλογή να φάνε τηγανητά.
Με την ευκαιρία να πω κατι που ενοχλει εμενα : πως στηνουν στον τοιχο ατομα που τους αρεσει το φαγητο (χωρις να ειναι απαραιτητα ευσωμοι). Συγκεκριμενα εμενα μου αρεσει πολυ το φαγητο. Οχι το πολυ φαγητο ομως.. η ποικιλια. Ειμαι απο τα ατομα που θα χαζεψουν ολα τα προιοντα σε εναν φουρνο/ζαχαροπλαστειο κτλ, σε μια εκδρομη θα δοκιμασω σιγουρα την τοπικη κουζινα, και (το χειροτερο) σε ταβερνα θα ειμαι απο τους πρωτους που θα ξεκινησουν το φαγητο (και η πρωτη που θα το τελειωσει ομως). οκ.. πλεον τρωω απο το σπιτι πριν βγω, για να μην δω τις λιχουδιες με… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω το ίδιο πρόβλημα ακριβώς. Είμαι αδύνατη χωρίς να προσπαθήσω καθόλου, λόγω κληρονομικότητας. Γενικά προσέχω τί τρώω, όχι για να μην πάρω κιλά (που πολύ θα το ήθελα, αν μπορούσα, δυσκολεύομαι να βρω ρούχα να μου κάνουν), αλλά γιατί μου αρέσει να τρέφομαι υγιεινά. Παρόλα αυτά, είμαι λιχούδα, θέλω και τα γλυκά μου και τα τηγανητά μια στο τόσο όταν βγαίνω έξω και μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα. Ε, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το σχολιάζει, είτε με ειρωνικό τρόπο, είτε με χαρακτηρισμούς. Απο το πιο απλό “Εσύ θα τα φας όλα αυτά; Πού θα χωρέσουν;”, μέχρι αυτό που… Διαβάστε περισσότερα »
Ώρα για βιωματικό σχόλιο. Ποτέ δεν είχα πολλά κιλά παραπάνω από το φυσιολογικό, αλλά πάντα ήμουν στο όριο μεταξύ φυσιολογικού και υπέρβαρου. Πριν περίπου 1 χρόνο ο αδελφός μου, ο οποίος ήταν υπέρβαρος, αποφάσισε να πάει σε διαιτολόγο, για να χάσει τα επιπλέον κιλά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να πάμε μαζί, μιας και μένουμε και στο ίδιο σπίτι, για να χάσω κι εγώ κάποια κιλά. Η όλη διαδικασία για μένα ήταν αποκάλυψη. Δεν ξέρω τι μερίδιο ευθύνης έχει και η εξαιρετική διαιτολόγος μου (την οποία όλες ξέρουμε και διαβάζουμε κι εδώ), αλλά πραγματικά έμαθα να τρώω. Έμαθα… Διαβάστε περισσότερα »
Ρισπέκτ
Δεν ξέρω γιατί τόση παρεξήγηση με το body acceptance, positivity και τα τοιαύτα. Μάλλον είναι ηθελημένη παρεξήγηση. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι,για παράδειγμα, τους ζητείται να μη σχολιάζουν αρνητικά έναν παχύσαρκο, να υπάρχει μεγαλύτερο variation στα νούμερα και σχέδια των ρούχων και πράγματα που κάποιος που τηρεί τις μέσες αναλογίες τα θεωρεί δεδομένα. Το να κοιτάς τη δουλειά σου και να μην κάνεις ανάλυση για το αν η Τούλα έχασε τα κιλά ή της αρέσουν τα γιουβαρλάκια. Αυτό απέχει παρασάγγας από το μένω στάσιμος και δεν κάνω αλλαγές. Μόνο το να πηγαίνεις γυμναστήιο είναι θετική αλλαγή; Oh please, χρησιμοποιησε λίγο… Διαβάστε περισσότερα »
Μη λευκός, με εκ γενετής αναπηρία κλπ γεννιέσαι. Κανείς όμως δε βγαίνει από τη μήτρα 100 κιλά. Αυτό είναι αποτέλεσμα, σε συντριπτική πλειοψηφία, των διατροφικών επιλογών και του τρόπου ζωής του καθενός. Και το να αδυνατίσεις από παχύσαρκος φυσικά και είναι βελτίωση όταν πλέον η παχυσαρκία θεωρείται ο νο1 κίνδυνος για τη δημόσια υγεία στις αναπτυγμένες χώρες.
Leave it to Beaver, σε πιάνω αδιάβαστο. Η παχυσαρκία συνδεέται σε μεγάλο ποσοστό με γενετικούς και επιγενετικούς παράγοντες, όπως επίσης και με τη διατροφή της μητέρας ή ακόμη και της γιαγιάς (!) κατά την κύηση.
Δεν το βάζω καν στην κουβέντα τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στην παχυσαρκία.
Εννοείται πως δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε τους παχουλούς, όμως ας μην ακυρώσουμε και ό,τι Φυσική έχουμε μάθει. Ναι, υπάρχουν μεταβολισμοί που τους ταΐζεις κουβάδες και τα καίνε όλα κι υπάρχουν μεταβολισμοί που τους δίνεις μια φέτα ψωμί και βάζουν λίπος. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα παχύνουν αν φάνε πολύ και θα αδυνατίσουν αν φάνε λίγο. Νόμος. Θερμοδυναμικός νόμος. Η ποσότητα του φαγητού που τρώμε είναι επιλογή μας και μάλιστα επιλογή την οποία μπορούσαμε να σταματήσουμε όποια στιγμή θέλαμε, όταν βλέπαμε τη ζυγαριά να ανεβαίνει από τα 70 στα 90 κιλά, κι από τα 90 στα 120. Το ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είπε κανείς ότι δεν είναι και αποτέλεσμα κακών επιλογών αλλά στενοχωριέμαι όταν βλέπω τέτοια σχόλια (ειδικά σε αυτό το site) που δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους πολύπλοκους παράγοντες στους οποίους ευθύνονται γονίδια, επιγενετικοί παράγοντες (παράγοντες που επιτρέπουν ή αποτρέπουν ένα γονίδιο να εκδηλωθεί), συνήθειες που αποκτάς από το οικογενειακό σου περιβάλλον κατά την παιδική σου ηλικία (να το κάνω λιανά ένα παχύσαρκο παιδί ακόμη κι αν αδυνατίσει ως ενήλικας δεν θα έχει τον ίδιο μεταβολισμό με ένα αδύνατο παιδί που εξελίχθηκε σε αδύνατο ενήλικα), ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, φαρμακευτική αγωγή και πολλά άλλα. Σε άτομα με ανορεξία λέτε επιλογή σου να… Διαβάστε περισσότερα »
Με αυτό που λέτε όμως θα πρέπει οι παχύσαρκοι να αντιμετωπίζονται ως ψυχικά ασθενείς;
Κάποιοι παχύσαρκοι είναι και ψυχικά ασθενείς. To binge eating περιλαμβάνεται ως ψυχική διαταραχή στο νέο DSM. Όπως κάποιοι παχύσαρκοι έχουν μεταβολικά νοσήματα ή η παχυσαρκία τους είναι αποτέλεσμα κάποιου συνδρόμου. Επίσης η παχυσαρκία μπορεί να είναι αποτέλεσμα άλλης ψυχικής διαταραχής (π.χ. κατάθλιψης). Αυτό που λέω λοιπόν είναι ότι δεν ισχύει (τουλάχιστον για ένα μεγάλο ποσοστό παχύσαρκων ατόμων) το “αν ήθελε θα μάζευε το στόμα του/της και θα αδυνάτιζε.
Λυπαμαι που στο λεω αλλα αυτο που λες ΔΕΝ ισχυει… εχεις ακουσει για κατι που λεγεται θυροειδης? Εχεις ακουσει για κατι που λεγεται ορμονες?Αιντε μιλαει ο καθε ασχετος χωρις να εχει ιδεα!
Leave it to beaver κανείς δεν βγαίνει από την μήτρα 100 κιλά αλλά όταν βλέπω παχύσαρκα παιδιά, τι να κατηγορήσω, τις επιλογές τους; Και δεν είναι εύκολο να κόψεις παιδικές συνήθειες. Είναι πολλά από πίσω, δεν είναι τόσο απλό όσο μια επιλογή.
Leave it to beaver Συμφωνώ πως ασχέτως της αισθητικής του καθενός το να αδυνατίσεις είναι βελτίωση από απόψεως ιατρικού ρίσκου. Οι υπέρβαροι θα πρέπει να αποδεχτούν ότι έχουν ένα ιατρικό μειονέκτημα ακόμη και αν αγαπάνε την εμφάνισή τους.
Αλλά αυτό δυστυχώς στην κουλτούρα μας συνδυάζεται με αντιμετώπιση που θυμίζει την αρχαία Σπάρτη. Ευγονική, αν έχει κουσούρι το ρίχνουμε στον Καιάδα. Από ιατρικής απόψεως ίσως να ήταν καλύτερα να ήμασταν όλοι Θιβετιανοί, ποιός ξέρει, άρα καλύτερα να την αφήσω την συζήτηση γιατί δεν είμαι Θιβετιανή.
Για κάποιον καπνιστή που το έκοψε θα έλεγε ποτέ κανείς οτι το έκανε λόγω ματαιοδοξίας αφού δεν είχε πρόβλημα υγείας; Απλά ζηλεύουν.
Οι ξαδέρφες σου απλά προσπαθούν να βρουν μια δικαιολογία που να τις απαλλάσσει από τη δική τους αδυναμία να βελτιώσουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν. Έτσι δίνουν μια δική τους ερμηνεία στο body acceptance, ότι όποια το υποστηρίζει απαγορεύεται να κάνει την οποιαδήποτε αλλαγή που θα βελτιώσει τον τρόπο που ζει και τη σχέση της με το φαγητό. Καθεμιά έχει το δικαίωμα να αλλάξει τη ζωή της όπως θεωρεί εκείνη ότι θα την πάει μπροστά. Θα είναι το να χάσει κιλά; Θα είναι το να αρχίσει χορό; Θα είναι το να τρώει τρεις φορές τη βδομάδα παγωτό και πίτσα; Ότι… Διαβάστε περισσότερα »