Διαβάζοντας την ερώτηση αυτή και θυμομενη τα δικά μου “διθυραμβικά κατορθώματα” στον έρωτα και στις φιλιες θέλω να σε ρωτήσω το εξης: μήπως τελικά σε μια σχέση δεν πρέπει να νιώθουμε αγάπη, για να ναι υγιής? Και εξηγουμαι: στην τελευταία μου σχέση πιο πολύ αλλά και γενικά σε όλες μου τις σχέσεις φιλικές ή ερωτικές είμαι ο δοτικος και αγαπησιάρης άνθρωπος. Μου αρέσει πολύ να βοηθώ να προσφέρω να στηρίζω. Στο 99% των περιπτώσεων δεν υπάρχει αντίκρυσμα ίσως γιατί έριξα τα τείχη και άρα την αξία μου πολύ γρήγορα. Σε άλλες περιπτώσεις γιατί άκριτα έδινα χωρίς να αποδεικνύει ο άλλος ότι το άξιζε πραγματικά. Όταν δεν υπάρχει αντίκρυσμα ακολουθεί αυτό το τεράστιο “γιατί” και μια μόνιμη προσπάθεια από μέρους μου για να κερδίσω τον άλλον αποδεικνυοντας ότι θέλω το καλό του. Κάπου διάβασα για το love bombing και να πω την αλήθεια όταν το διάβασα τρόμαξα, φοβήθηκα ότι ήμουν όλα όσα δούλευα πραγματικά μέσα μου να μη γίνω. Όμως ποτέ τη δική μου ανάγκη για προσφορά δεν την χρησιμοποίησα για το κακό του άλλου, αντίθετα εγώ ριχνομουν από τις σχέσεις και παρεμενα με τα γιατί μου στο χέρι. Οι άλλοι απολάμβαναν αυτά που εγώ στερουσα από τον εαυτό μου, αυτά που εν τέλει είχα κι εγώ ανάγκη να λάβω. Πάντα ήμουν η καλή κοπέλα το καλό κορίτσι, η συναισθηματική φίλη, η αγαθή. Ξαφνικά αυτό που θεωρούσα το πιο σημαντικό για μένα την αγάπη το είδα ως όπλο χειραγώγησης σε μια πηγή/αρθρο, ως όπλο δηλαδή απέναντι σε αυτους που αγαπούσα. Και από εκεινη την ημέρα άρχισε να με κατακλιζει ένας εγωισμός/θυμος/συγχιση, καθώς ακόμα και το καλό μεταφράζεται πλέον ως κακό. Η αγάπη λοιπόν όπως την ξέρουμε αφού μας αδειάζει τόσο πολύ και αφού ο άλλος την βλέπει ως φυλακή γιατί αξίζει να εντάσσεται σε μια σχεση οποιασδήποτε μορφής? Μήπως οι υγιείς σχέσεις είναι απλά η συνύπαρξη δύο εγωισμων?
– Curious
Τα θέματα που εξετάζεις εδώ λύνονται μόνο μέσω θεραπείας, γιατί μιλάς για τον συνολικό τρόπο που συμπεριφέρεσαι σε άλλους ανθρώπους, και αυτά δεν έχουν απαντήσεις μέσα από άρθρα. Ίσως σου δώσουν μια ιδέα, αλλά δεν θα σου εξηγήσουν τι ακριβώς κάνεις, και ακόμα πιο σημαντικά, γιατί το κάνεις. Αν διάβασες κάτι και ταράχτηκες, δεν σημαίνει ότι βρήκες απαντήσεις, αλλά ότι είναι ώρα να αρχίσεις να τις ψάχνεις. Επειδή μιλάς για σύγχυση, μόνο με ειδικό θα βρεις το δρόμο σου.
Θα σου απαντήσω σε γενικά θέματα, λοιπόν. Δεν μπορεί να είναι η αγάπη το πιο σημαντικό. Το πιο σημαντικό τι; Δεν πρέπει να υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από όλα, ό,τι κι αν εννοείς. Δεν υπάρχει τόσο μονοσήμαντη, απλή πυξίδα για να ζήσεις τη ζωή σου. Δεν υπάρχει απόλυτο καλό. Δεν υπάρχει σκέτη, καθαρή αγάπη. Όταν λες «η αγάπη όπως την ξέρουμε» πρέπει να σου πω ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει η αγάπη όπως την ξέρουμε, για σένα υπάρχει μόνο αυτή που ξέρεις εσύ. Οι υπόλοιποι την ξέρουμε πολύ αλλιώς, ο καθένας μας, αλλιώς. Και δεν υπάρχει δίπολο «αγάπη/εγωισμός». Αυτά είναι τεχνητά πράγματα, δικά σου κατασκευάσματα, για να εξηγήσεις τον τρόπο που φέρεσαι, για να τον βγάλεις σωστό.
Κάνε το δώρο στον εαυτό σου και πήγαινε σε έναν ψυχολόγο. Θα αλλάξει η ζωή σου προς το καλύτερο με έναν τρόπο που δεν φαντάζεσαι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ελπίζω στη ζωή σου να μάθεις ότι στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο αλλά συνήθως γκρι.Η απολυτότητα των εννοιών και τα δίπολα αποπροσανατολίζουν παρά κατευθύνουν.Σκέψου κάτι από την ζωή σου για παράδειγμα αν κάποιον δεν τον αγαπάς σημαίνει απαραιτήτως ότι τον μισείς;Ή ακόμα πιο βαθιά…αν θέλεις την ελευθερία σου σημαίνει ότι σε αφήνει παγερά αδιάφορο η ασφάλειά σου;Είναι πολλά τα παραδείγματα που σου δείχνουν ότι η ζωή είναι πιο σύνθετη για να μπορέσεις να την εξηγήσεις μέσα από έννοιες οι οποίες έχουν,πέρα από ασάφειες, και αξιακό περιχόμενο.
Η αγαπη δεν καταστρεφει την σχεση αλλα η ελειψη αμοιβαιοτητας. Μας περιγραφετε καταστασεις οπου μονο εσεις δινατε ή τελος παντων δινατε ανισα και αυτο ειναι προβληματικο. Καθε σχεση χρειαζεται δυο αυτο θα σας ελεγα να σκεφτειτε.
Θα χρειαστεί μέσα από τη θεραπεία να μάθεις να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Και να σταματήσεις να χρησιμοποιείς τα συναισθήματα ως νόμισμα συναλλαγής, τύπου “εγώ σου δίνω τόσα, δώσε μου κι εσύ τα αντίστοιχα”. Και όλα θα μπουν στη θέση τους.
Όταν θεωρείς ότι τα τείχη είναι η αξία σου, τότε προσελκύεις ανθρώπους που θεωρούν ότι έχουν ένα έπαθλο να κερδίσουν. Μόλις το κερδίσουν χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Επίσης, είναι πιθανό να χρησιμοποιείς τη δοτικότητα σου σαν νόμισμα συναλλαγής, χωρίς απαραίτητα να το καταλαβαίνεις.
Γιατί δίνεις τα πάντα με τη μία; Πώς είσαι σίγουρη ότι ο κάθε άνθρωπος σου αρέσει τόσο πολύ;
Ο έρωτας, θέλει χρόνο για να χτιστεί σε γερές βάσεις, να μετατραπεί αργότερα σε κάτι άλλο, να μεγαλώσει περισσότερο.
Η υγιής σχέση μπορεί να έχει ή και να μην έχει αγάπη. Αλλά η απάντηση που χρειάζεσαι δεν είναι τόσο φιλοσοφική όσο προσωπική. Νομίζω πως έχεις εγκλωβιστεί στην εικόνα του καλού κοριτσιού/φίλης/σχέσης που θέλει αγόγγυστα να δίνει και μεταφράζεις σε αγάπη την ανάγκη σου για να προσφέρεις αλλά -όπως λες- το κάνεις άκριτα, ίσως πολύ νωρίς, επιμένοντας, ρίχνοντας τον εαυτό σου και μένοντας με πολλά γιατί. Αυτού του είδους η αγάπη φυλακίζει πιο πολύ εσένα από ό,τι τους άλλους τελικά όμως. Καλύτερα να δουλέψεις περισσότερο στο πώς αντιλαμβάνεσαι το να αγαπάς κάποιον και γιατί αυτό δε σημαίνει απαραίτητα θυσία, ρίξιμο… Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη, κατ’ εμέ, δεν είναι άνευ όρων, ούτε κάτι το συμπαγές. Οι άνθρωποι και τα θέλω τους αλλάζουν, οι δυναμικές των σχέσεων αλλάζουν και η αγάπη ουσιαστικά, αποτελεί ένα διακύβευμα που απαιτεί συνεχή προσπάθεια, δουλειά με τον εαυτό και από τα δύο εμπλεκόμενα μέρη μιας σχέσης (φιλικής, συντροφικής, συγγενικής κλπ.) και ετοιμότητα να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, μακάρι να υπήρχαν άλλα καλώς ή κακώς, έτσι είναι η ζωή: ένας αγώνας με μικρές αναλαμπές ευτυχίας. Το δεδομένο είναι αυτό και ισχύει πανανθρώπινα. Όμως, η πρόκληση για τον καθένα από εμάς είναι να επιλέξει πώς θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πάρα πολύ όμορφο αυτό που είπατε: “Ένας αγώνας με μικρές αναλαμπές ευτυχίας”. Έτσι είναι ακριβώς.
Po the 🐼, ♥️💛🧡💚 !!!
Να σημειώσω κάπου εδώ οτι ίσως σε βοηθήσει μια αναζήτηση σε όρους όπως “”στερεότυπα και ποπ κουλτούρα” για την αγάπη αλλά και “συνεξαρτητικες σχέσεις”. Γενικά όπως πολύ καλά τα λεει η Λενα δεν υπάρχει ένας ορισμός για την αγάπη αλλά οοολα αυτα θα στα βάλει σε μια τάξη ένας/μια ειδικός ψυχικής υγείας. Φυδικά δεν έχει το μαγικό ραβδάκι, να είσαι προετοιμασμένη για σκληρη δουλειά, αλλά είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για εσένα και τις απαντήσεις που ψάχνεις και αυτό είναι ένα είδος αγάπης, για μένα το πιο σημαντικό και πρωταρχικό: η αγάπη για τον εαυτό μας
Να σας καταθέσω κι εγώ λίγη από τη ψυχή μου, με αφορμή την ερώτηση. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ σε όλη μου τη ζωή. Γιατί ? Γιατί δυστυχώς μεγάλωσα με το σύνδρομο του καλού παιδιού από την οικογένειά μου, με αποτέλεσμα να γίνω μια άκρως υποστηρικτική, σε βαθμό βλακείας, σύντροφος/σύζυγος, και μια εύπιστη, αφελής συγγενής στις οικογενειακές σχέσεις. Και στις φιλίες μου το ίδιο, πάντα εκεί, βράχος ακλόνητος. Το αποτέλεσμα ? Αν το πάρω αστεία ? ΜΙΑ ΠΑΤΑΤΑ. Αν το πάρω σοβαρά ? ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ. (Και οικονομικά έχω καταστραφεί και συναισθηματικά έχω υποφέρει). Έχω λίγα χρόνια που το παλεύω να αγαπήσω… Διαβάστε περισσότερα »
Το βλέπεις λάθος αγάπη ή εγωισμός σε σύγκρουση. Μάλλον να συνυπάρχουν πρέπει για να είναι υγιής η σχέση.
Προσωπικά όταν κολλάω σε μια πολυσύνθετη έννοια που μπορεί να έχει διαφορετική ερμηνεία για τον καθένα, όπως είναι η αγάπη, συνήθως με βοηθά να την επεξεργάζομαι και να την περιγράφω στο μυαλό μου. Παραδείγματος χάρην θα μπορούσες να περιγράψεις τι σημαίνει για εσένα η αγάπη, δλδ ποιά νοήματα περικλείει όπως στοργή, ζεστασιά, συμπαράσταση, συντροφικότητα, εμπιστοσύνη, ασφάλεια, άνεση, ελευθερία έκφρασης, αποδοχή κτλ.