in

Αγαπητή «Α, μπα»: Μήπως είμαστε εγωιστές και περιμένουμε από το παιδί μας χωρίς να του δίνουμε;

Φταίμε εμείς που φεύγει από το σπίτι;

Γεια σου Λένα μου και αναγνώστες. Συγγνώμη για το σεντόνι αλλά θέλω να τα πω όσο πιο αναλυτικά γίνεται και εύχομαι να απαντηθεί γιατί αλήθεια χρειάζομαι μια συμβουλή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Καταγραφή 72

Γεια σου Λένα μου και αναγνώστες. Συγγνώμη για το σεντόνι αλλά θέλω να τα πω όσο πιο αναλυτικά γίνεται και εύχομαι να απαντηθεί γιατί αλήθεια χρειάζομαι μια συμβουλή. Είναι η πρώτη φορά που γράψω και αυτό γιατί έχω έναν μεγάλο προβληματισμό σχετικά με την κόρη μου. Είναι 19 ετών και φέτος κατάφερε να περάσει σε άλλη πόλη και σε λίγο καιρό φεύγει για σπουδές. Στεναχωριέμαι πολύ που θα φύγει όμως ήταν η πρώτη της επιλογή και ξέρω ότι το ήθελε πάρα πολύ. Το πρόβλημα μου είναι το εξής: Την είχα ρωτήσει γιατί έβαλε ως πρώτη επιλογή κάτι σε μια άλλη πόλη και όχι στον τόπο που μένει και μου είχε πει οτι η σχολή αυτή της αρέσει πάρα πολύ και δεν έχει αντίστοιχο τμήμα αλλά και να είχε μπορεί και να μην το έβαζε γιατί αφού τα έχουμε συζητήσει όλοι μαζί και συμφωνήσαμε οτι έχουμε την δυνατότητα να είναι σε άλλη πόλη, δεν αντέχει να μένει άλλο μαζί μας. Και ρωτάω, φταίω εγώ που φεύγει; Απο μικρή που ήταν, την μεγάλωνα ουσιαστικά μόνη μου προσπαθώντας ταυτόχρονα να σταθώ στα πόδια μου απο θέμα ψυχολογίας χωρίς να ξέρω πως, ο σύζηγος μου αν και ήμασταν μαζί ανύπαρκτος. Δεν περνούσε ποτέ χρόνο με το παιδί, όποτε το ζητούσε η μικρή της έλεγε οτι έχει έμενα, εμένα απο την άλλη μου έλεγε οτι το παιδί δεν χρειάζεται χρόνο και βόλτες ή εμπειρίες, δεν τα βρίσκαμε πουθενά και ήμουν χάλια. Επίσης σαν οικογένεια εγώ και ο σύζηγος μου ποτέ δεν διαχωρίσαμε ο ένας τον άλλο και το παιδί σαν ξεχωριστά άτομα και αυτό καταλαβαίνω τώρα οτι μπορεί να της έχει δημιουργήσει αποστροφή και ντροπή. Εννοώ οτι όταν πχ θα τσακωνόμασταν με τον σύζηγό μου και θα μου έλεγε ας πούμε οτι δεν κάνω αυτό που θέλει ή είμαι έτσι ή αλλιώς, θα απευθυνόταν και στην μικρή λέγοντας “δεν κάνετε αυτό, είστε έτσι”. Την κόρη μου πάντα την ενοχλούσε αυτό γιατί έλεγε οτι είμαστε 3 διαφορετικοί άνθρωποι αλλά εγώ της έλεγα να μην παρεξηγεί τόσο πολύ και ο καθένας μιλάει όπως ξέρει. Στην εφηβεία της και εννοώ και το λύκειο, υπήρχε πολύς έλεγχος απο τον σύζηγο μου, όχι σε εξόδους γιατί αυτές άρχισαν κυρίως μετά το σχολείο αλλά σε απλά πράγματα τύπου τι ώρα θα πάει για ύπνο, τι ώρα θα κάνει μπάνιο, τι ώρα θα ξυπνήσει κτλ. Δεν της επέβαλλε κάτι αλλά έλεγχε είτε με ερωτήσεις είτε με το να κοιτάει το βράδυ πχ αν κοιμάται και τι ώρα είναι για να της το πει το πρωί και να δει τι θα του πει. Κάπου εδώ να πω οτι η κόρη μου ήταν πάντα πολύ συνεπής παιδί και ποτέ δεν μας έδινε δικαίωμα αμφισβήτησης, εμείς όμως όπως και να είχε φοβόμασταν, θέλαμε να είναι καλή, να μην επηρεαστεί απο πουθενά κτλ. Ξανά συγγνώμη για το σεντόνι. Να σημειώσω επίσης οτι όταν ξεκίνησε το σχολείο το παιδί δεν δεχόμουν με τίποτα κάτι λιγότερο απο άριστα και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, να έχεις πρόβλημα με τους βαθμούς του παιδιού όταν ξεκινάει το σχολείο ή στην πορεία που μπορεί και κάπως να αντιδράσει; Ξέρω οτι της έχει λείψει η στήριξη, η επιβεβαίωση και η ασφάλεια. Χωρίς να το θέλουμε, καταλαβαίνουμε τώρα οτι είναι ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς να ξέρει τι να περιμένει απο εμάς και ξέρω οτι αυτό μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτο άγχος και ανασφάλεια. Βέβαια δεν έχω τα εφόδια να ξέρω τι χρειάζεται τώρα και εύχομαι να ξεπεράσει μόνη της οτι μπορεί να της έχει δημιουργηθεί. Επιπλέον σημείωση, εννοείται οτι υπήρξαν πολλές αντιδράσεις απο μέρους της ώστε να είμαστε πιο ελαστικοί και το κάναμε μετά απο πολλά χρόνια υπομονής απο μεριά της και αυτό που μου λέει τώρα είναι οτι μας αγαπάει πολύ όμως πρέπει και εκείνη κάποια στιγμή να εξελιχθεί και μένοντας μαζί μας νιώθει οτι αυτό δεν γίνεται και οτι δεν μπορεί να είναι ο εαυτός της ούτε ένας ξεχωριστός άνθρωπος απο εμάς. Μου έχει αναφέρει οτι αισθάνεται πως μεγάλωσε μόνη της σε πολλά πράγματα ενώ αναγνωρίζει οτι σε άλλα ήμουν δίπλα της και μου έχει πει κάποιες φορές οτι οι γονείς είναι οι κηδεμόνες των παιδιών και όχι το αντίθετο. Ενιωθε πάντα βάρος οτι είχε να κοιτάξει όχι μόνο τις ανάγκες του εαυτού της που ως παιδί δεν ανέφερε και ιδιαίτερα, αλλά και τις δικές μας ώστε να ξέρει τι θέλουμε να κάνει και πως να μας βοηθήσει να είμαστε καλά ψυχολογικά και μεταξύ μας. Έχει κλάψει πολύ εξαιτίας μας, Ισως περισσότερο απο όσο θα έπρεπε. Ήδη βγήκε πολύ μεγάλο και συγγνώμη, θα σταματήσω εδώ και εύχομαι να είπα αρκετά ώστε να έχεις ή να καταλάβεις πίσω απο τις λέξεις μια πιο αναλυτική εικόνα. Φταίω εγώ που χαίρεται τόσο που φεύγει και το ήθελε απο μικρό παιδί; Φταίμε εμείς; Κάναμε λάθη, ίσως πολλά αλλά ήταν τόσο μεγάλα που πρέπει να φύγει; Μεγάλωσε όμως άρα και να μην κάναμε λάθη πάλι δεν θα έφευγε αφού είναι και ανεξάρτητο παιδί γενικά; Πόσο πολύ την έχουν πληγώσει οι συμπεριφορές μας στα πιο σημαντικά χρόνια ενός παιδιού; Μπορεί να αναπληρωθεί αυτή η στήριξη και η επιβεβαίωση που της λείπει απο εμάς ή ποτέ δεν θα νιώσει την άνεση να είμαστε πολύ κοντά; Και τέλος μήπως είναι και εκείνη πολύ σκληρή μαζί μας; Μήπως κι εμείς είμαστε εγωιστές και περιμένουμε απο το παιδί μας χωρίς να του δίνουμε;

Προβληματισμένη μαμά

Χρειάζεται να πας σε ψυχολόγο για να πάρεις τις απαντήσεις σου. Είναι πολύ επίπονα αυτά που ρωτάς και δεν ξέρω πώς να σου απαντήσω χωρίς να κρίνω. Δεν έχω τα εργαλεία να το κάνω. Παίρνω αυθόρμητα το μέρος του παιδιού και όχι το δικό σου.

Είναι υγιές να θέλει να φύγει από το σπίτι. Αυτό ισχύει ό,τι και να πέρασε ως παιδί. Όμως η ευθύνη σου για το τι επέτρεψες να ζήσει, δεν απαλείφεται από αυτό, ούτε εξαρτάται από αυτό. Αν ήθελε να μείνει μαζί σας τώρα, δεν θα σήμαινε ότι τα έκανες όλα σωστά. Μου φαίνεται κάπως περίεργο που προβληματίστηκες για τον ρόλο σου στην ζωή της επειδή αποφάσισε να σπουδάσει αλλού. Αλλιώς, δηλαδή, δεν θα τα σκεφτόσουν όλα αυτά;

Να μην ελπίζεις να τα ξεπεράσει μόνη της όλα όσα έζησε επειδή δεν έχεις τα εφόδια. Να πας σε ψυχολόγο για να τα αποκτήσεις. Δεν έχει τελειώσει η δουλειά σου επειδή το παιδί ενηλικιώθηκε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

41 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Lobelia
Lobelia
4 χρόνια πριν

Σοκ και δέος!!! Μπράβο στην 19χρονη που σκέφτεται έτσι. Τα γράφεις και μόνη σου όλα αυτά που φταίνε για το παιδί. Ασχολίαστο το δεν δεχόμουν κάτι λιγότερο από άριστα. Το παιδί πέρασε, βίωσε και επιβίωσε από τα δικά σας ψυχολογικά. Εύχομαι να φύγει η κοπέλα να βρει τον εαυτό της και να πατήσει στα πόδια της και εσείς να ξεκινήσετε ψυχανάλυση επειγόντως! Υ.Γ.1 όταν κάνεις παιδιά εύχεσαι να είναι ευτυχισμένα και καλά ακόμη και αν επιλέξουν να ζουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Υ.Γ. 2 δεν έχω παιδιά αλλά έτσι έλεγαν οι γονείς μας στο σπίτι και φύγαμε και ανοίξαμε… Διαβάστε περισσότερα »

BabyDoll
BabyDoll
4 χρόνια πριν

Λυπάμαι που θα ακουστώ σκληρή αλλά ναι, εσείς φταίτε, εσείς και μόνο εσείς. Διαβάζεις τι έγραψες; Μας λες οτι έχεις ένα παιδί που ουσιαστικά μεγάλωσε με την μητέρα αν και ο πατέρας ζούσε μαζί της, ήθελε τον πατέρα της αλλά αυτός αδιαφορούσε και ασχολούνταν μαζί της μόνο οταν τσακωνόταν μαζί σου και την βάζατε στην μέση, μόνο όταν την έλεγχε. Απαιτούσες μόνο άριστα από εκείνη, ξέρεις τι πίεση είναι αυτό; Η ίδια σου είπε οτι ένιωθε σαν να ήταν εκείνη ο γονιός κι όχι εσείς. Μπράβο στην κόρη σου που κατάφερε να μπει σε μια σχολή που ήθελε μακριά από… Διαβάστε περισσότερα »

no_roots
no_roots
4 χρόνια πριν

Εμένα μου άρεσε πολύ η ειλικρίνεια της κόρης σου, μου άρεσε που κάθησε και στα είπε έτσι απλά, ενώ δεν χρειαζόταν αφού είχε ήδη περάσει αλλού. Σημαίνει πως τα έχει σκεφτεί και τα έχει κάπως ξεκαθαρισμένα μέσα της, ακούγεται αρκετά συγκροτημένη και είναι πραγματικά πολύ θετικό το ότι λέει πως σας αγαπάει μέσα σε όλα. Θέλει να βρει τον εαυτό της, να εξελιχθεί μακριά από αυτά που την κρατούν πίσω και είναι πάρα πάρα πολύ καλό για εκείνη και μόνο που το αναγνωρίζει. Λογικό είναι να σε στεναχωρεί που τα ακούς, όμως κι εσύ βλέπεις πως δίκιο έχει τελικά, μια… Διαβάστε περισσότερα »

MarinaK
MarinaK
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  no_roots

Έγραφα, έγραφα αλλά το σχόλιο σου no_roots, είναι..είναι. Να ξαναπώ για να τονίσω μόνο πόσο συγκροτημένο είναι το παιδι, μπράβο του.45 χρονών ανθρωποι μπορει να μην έχουν φτάσει ποτέ σε αυτό το συμπέρασμα:”μας αγαπάει πολύ όμως πρέπει και εκείνη κάποια στιγμή να εξελιχθεί και μένοντας μαζί μας νιώθει οτι αυτό δεν γίνεται και οτι δεν μπορεί να είναι ο εαυτός της ούτε ένας ξεχωριστός άνθρωπος απο εμάς.” mic drop.

no_roots
no_roots
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  MarinaK

acantholimon
acantholimon
4 χρόνια πριν

Κάνατε λάθη και τα αναγνωρίζεις.Μάλλον όμως δεν κάνατε και μόνο λάθη.Έχετε ένα παιδί έξυπνο,ώριμο,που καταλαβαίνει,που μπορεί να μιλήσει για τα αισθήματα του,που βάζει όρια.Είναι πολύ σημαντικά αυτά.Κάτι βάλατε κι εσείς σ’αυτή την προσωπικότητα.Και δε φεύγει με θυμό.Φεύγει με την ανάγκη του νέου ανθρώπου,να κάνει κάτι για τον εαυτό του και να γίνει ανεξάρτητος από την οικογένεια του.Εκείνα που σου είπε να τα κρατήσεις όχι σαν απόρριψη,αλλά σαν αφορμή να διορθώσεις πράγματα.Και μη φοβάσαι.Αν έχει την άνεση,να σου μιλήσει έτσι,πιστεύεις,ότι είσαστε τόσο μακριά;Μάλλον ξέρει,ότι θα ακούσεις και σου απλώνει το χέρι,να τα πάτε καλύτερα.Δε μου φαίνεται,ότι το κάνει αυτό ένας άνθρωπος,που… Διαβάστε περισσότερα »

Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν

Η κόρη σου ειναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Είναι πολύ κατασταλαγμένη και έχει ήδη μεγάλη αυτογνωσία. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε δεν ήταν μεν ιδανικό αλλά της έδωσε τα εφόδια να μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να ξεκινήσει τη ζωή της. Εσύ από την άλλη στηρίζεις την αξία σου στο αν θέλει η κόρη σου να συνεχίσει να μένει μαζί σου. Ο άντρας σου (που απο αυτά που αναφέρεις δεν ξέρουμε αν είναι και πατέρας της κόρης σου) έχει την τάση να σας ταυτίζει και να σας μειώνει και τις δύο. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να… Διαβάστε περισσότερα »

BabyDoll
BabyDoll
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Cloud δυστυχώς πατέρας της φαίνεται να είναι ο σύζυγος, απλά της νοοτροπίας οτι ένα παιδί χρειάζεται την μητέρα κι ο πατέρας προσφέρει μόνο υλικά και προστατεύει το παιδί απ τον κακό κόσμος (κάνει συνεχή έλεγχο δηλαδή και λέει πάντα όχι). Αν δεν ήταν πιστεύω θα το ανέφερε. Υπάρχουν πολλοί πατεράδες με αυτή την συμπεριφορά, μην σε εκπλήσσει.

Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  BabyDoll

Και εγώ αυτό πιστεύω, απλά νομίζω πως ο τρόπος που το έγραψε δείχνει με πολύ ωραίο τρόπο πόσο απών ειναι ως πατέρας. Είναι πραγματικά τραγικό ο πατέρας να βλέπει το ρόλο του ως κάτι ανάμεσα σε εισαγγελέα και δεσμοφύλακα.

Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Καρχαρία, ελπίζω πραγματικά να εννοείς το μοντέλο της πατρικής σου οικογένειας, και όχι αυτής που (ίσως) έφτιαξες εσύ! Αλλιώς, το καπελάκι σου, αν μπορείς…

acantholimon
acantholimon
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Με αφορμή το σχόλιο σου,Cloud,για το πώς ταυτίζει μάνα και κόρη ο πατέρας/σύζυγος-δεν ξέρουμε αν έχει και τις δυο ιδιότητες-θέλω να πω μια κουβέντα.Το πρόσωπο της ερώτησης λέει,ότι από τότε που το παιδί πήγε σχολείο,δεν ήθελε τίποτα λιγότερο για εκείνο από το άριστα.Πολλές φορές ο γονιός που ασχολείται περισσότερο με την επιμέλεια του παιδιού στο διάβασμα,πέφτει με τα μούτρα.Κι αν στηρίζει και μεγάλες φιλοδοξίες πάνω σε αυτό,γίνεται κάτι σαν προπονητής,που προετοιμάζει πρωταθλητή.Με δεδομένο ότι είναι μια καθημερινή,χρονοβόρα ασχολία,οι δυο τους γίνονται μια πολύ στενή ομάδα.Δεν το επιτρέπει αντικειμενικά ο χρόνος και το παιδί,να έχει παραπάνω αλληλεπίδραση με τον άλλο γονιό,αλλά… Διαβάστε περισσότερα »

Louk Ritia
Louk Ritia
4 χρόνια πριν

Μερικές φορές απ’τις πιο δύσκολες καταστάσεις, δημιουργούνται θησαυροί, όπως η κόρη σου και είναι πολύ αξίολογο που ξέρει τι νιώθει και το εκφράζει. Κάνατε λάθη, αναπόφευκτα θα κάνατε, απλώς κάποιοι φτάνουμε να τα δούμε και να τα αξιολογήσουμε στα 30 μας και άλλοι, όπως η κόρη σου τα βλέπουν νωρίτερα. Περιγράφεις άσχημες καταστάσεις και δε νομίζω ότι αντιλαμβάνεσαι ούτε λίγο πόσο άσχημες ήταν.

Anna
Anna
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Louk Ritia

Αυτό σκεφτόμουν, ότι αυτό το παιδί μεγάλωσε αναγκαστικά γρήγορα και είχε πολύ διαυγή σκέψη παρ΄όλες τις δυσκολίες, το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να μην δυσκολέψουν την προσωπική της εξέλιξη.

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν

Έτσι μεγάλωσα και εγώ. Να στηρίζω τη μαμά, να μπαίνω ανάμεσα στους τσακωμούς και ο μπαμπάς να χρησιμοποιεί το δεύτερο πληθυντικό όταν τσακώνονταν. Έφτασα 30 χρόνων να κάνω την επανάσταση. Ο μπαμπάς πέθανε και δεν πρόλαβα να του τα πω. Η μαμά λέει ότι κατάλαβε αλλα δεν ξέρω αν έχει καταλάβει πόσο πολύ με έχει στιγματίσει σαν άνθρωπο. Χρησιμοποίησα τον γάμο των γονιών μου σαν παράδειγμα προς αποφυγή και παντρεύτηκα ακριβώς το αντίθετο του μπαμπά και είμαι διαφορετική μαμά από τη μαμα μου. Το λες και επιτυχία,δεδομένων των καταστάσεων. Αλλά δεν πρόλαβα να τα πω στον μπαμπά, δεν προλαβαμε να… Διαβάστε περισσότερα »

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Συχνά δε λέμε ότι θέλει δύναμη για να παραδεχτείς το λάθος σου; Η δική μου μαμά κατέρρευσε όταν συνειδητοποίησε τα λάθη της, τα οποία δεν της τα είπε καν κανείς, τα είδε μόνη της. Και επειδή ξέρω πια ότι ούτε ένας γονιός σε άρνηση κάνει καλό στο παιδί του αλλά ούτε και ένας γονιός σε κατάρρευση, πλέον υποστηρίζω το ότι οι γονείς πρέπει να προσέχουν να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη γίνεται, χωρίς να επαναπαύονται στο ότι είναι ανθρώπινο να γίνονται λάθη άρα δεν χάλασε ο κόσμος και να κάνουν ή άρα οφείλουν τα παιδιά να συγχωρήσουν, δείχνοντας κατανόηση… Διαβάστε περισσότερα »

leas
leas
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Ίσως δεν πειράζει που δεν πρόλαβες να τα πεις στον μπαμπά αφού δεν γίνεται αλλιώς, τώρα. Ίσως μερικές φορές το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι διττής φύσης, από τη μία να μάθουμε να ζούμε με αυτή την πίκρα – πόνο ότι δεν πρόλαβα, δεν προλάβαμε και από την άλλη να διορθώσεις μέσα σου τη σχέση σου μαζί του (στην ψυχανάλυση λέγεται εσωτερικευμένο αντικείμενο, κι αν το φτιάξεις στο ψυχικό επίπεδο, όλα μπορεί να είναι καλά). Εκείνος θα το ξέρει πως το έφτιαξες, με έναν τρόπο που δεν μπαίνει σε λέξεις θα το ξέρει.

NANA KOMSI
NANA KOMSI
4 χρόνια πριν

Κυρία μου, με τρελάνατε. Σας παραθέτω αυτά που εσείς γράψατε. “Ξέρω ότι της έχει λείψει η στήριξη, η επιβεβαίωση και η ασφάλεια”. Άρα ξέρετε τι κακό έχετε κάνει στην κόρη σας. Μετά όμως γράφετε το επικό “βέβαια δεν έχω τα εφόδια να ξέρω τι χρειαζεται (χρειάζεται στήριξη, επιβεβαίωση και ασφάλεια) και ΑΓΑΠΗ συμπληρώνω εγώ, δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τελειώσει δέκα πανεπιστήμια για να φερόμαστε ανθρώπινα στα παιδιά μας “και εύχομαι να ξεπεράσει μόνη της ότι μπορεί να της έχει δημιουργηθεί” (δηλαδή εγώ νίπτω τας χείρας μου). Είστε πολύ τυχερή που βγάλατε ένα τόσο λογικό και ώριμο παιδί. Πιστέψε με,… Διαβάστε περισσότερα »

Penthesilea
Penthesilea
4 χρόνια πριν

Γιατί δεν δεχόσουν κάτι λιγότερο από άριστα; Το υγιές είναι να φύγει από το σπίτι. Δεν έχεις μια ισότιμη σχέση με τον σύζυγό σου και νιώθεις ότι χάνεις τον μοναδικό σου σύμμαχο. Φοβάσαι ότι θα μείνεις μόνη. Πρέπει να κάνεις την καρδιά σου πέτρα. Επιβάλλεται να φύγει, να χαράξει τη δική της πορεία, να δει τον εαυτό της μέσα από το δικό της πρίσμα και όχι από το δικό σας. Μην νομίζεις ότι της είναι εύκολο, δεν μπορείς καν να φανταστείς τις τύψεις που νιώθει που σε εγκαταλείπει. Νιώθει ότι σε προδίδει, ότι σε αφήνει μόνη και ανυπεράσπιστη. Δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »

Toufa
Toufa
4 χρόνια πριν

Πωπω, μιλάμε μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι με αυτά που διάβασα. Όχι μόνο με όσα είπε η γραφουσα αλλά και επειδή ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΑΣ. ΝΑΙ, ειστε εγωιστές. Π Ο Λ Υ εγωιστές. ΝΑΙ, οι συμπεριφορες σας την εχουν πληγωσει σε βαθμο που σιγουρα δεν αντιλαμβανεστε. Ισως και η ιδια θα το αντιληθφει καλα οταν φτασει στο ντιβανι του ψυχολογου, οπως εγώ. Όταν οι ρόλοι γονεων-παιδιων αντιστρέφονται πίστεψέ με κάτι πάει πολυ λαθος! Μεγάλωσε με μία πίεση να είναι τέλεια, να έχει τέλειους βαθμούς, να είναι στην μέση στα δικα σας προβλήματα σαν ζευγάρι, να… Διαβάστε περισσότερα »