H γιαγιά μου είναι 86 χρονών. Πριν 8-10 χρόνια είχε έντονες προστριβές με τον γείτονά της στο εξοχικό όπου ξεκαλοκαιριάζει και θυμάμαι ότι τον κοροϊδεύαμε παρέα. (Είναι όντως αρχίδι, μας έχει φάει και λεφτά από ένα οικόπεδο που αγοράσαμε από μισό και 3 μήνες μετά μας το πούλησε πίσω για 5000 παραπάνω λεγοντάς μας κατάμουτρα “ε να μη βγάλω κι εγώ κάτι;”) Πριν λίγο καιρό που τον θάβαμε πάλι μου αποκάλυψε ότι αυτός έχει σίγουρα βιάσει υπαλλήλους του κατά καιρούς, απ’ όσο ξέρει, κι όταν αναστατώθηκα και εξέφρασα την επιθυμία να τον ξεμπροστιάσω, η γιαγιά τρόμαξε, με όρκισε να μην τον πλησιάσω. Μου ομολόγησε ότι την είχε βιάσει και την ίδια, τότε. Είναι νεότερός της καμια 10ετία. Τα χασα. Θυμόμουν από τότε υπονοούμενα και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, που τις παίρναμε στην πλάκα γιατί έτσι το παρουσίαζε η γιαγιά, αλλά και γιατί ήταν πάρα πολύ γραφικά για να τα συνειδητοποιήσεις -της έδειχνε πορνογραφικό υλικό στο 2ο πανομοιότυπο κινητό του και της έλεγε να το κάνουνε ακάπωτο γιατί έτσι γουστάρει, κάτι τέτοια-, αλλά όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, την πιστεύω. Όταν άρχισε να μου φωνάζει “παιδάκι μου, μην τον πλησιάσεις, εμένα με βίασε, ΜΕ ΒΙΑΣΕ, το καταλαβαίνεις; Μακριά!” την πίστεψα. Εξαγριώθηκα, άρχισα να σκέφτομαι πώς να κινήσω τις νομικές διαδικασίες, και τότε η γιαγιά πανικοβλήθηκε. “Θα γίνω ρεζίλι στη γειτονιά. Και πώς θα ξαναμιλήσω στη γυναίκα του; Θα πάνε να του κάνουν κακό οι άντρες της οικογένειας και θα μπούνε φυλακή. Όχι. Όχι!!!” Και δεν έγινε τίποτα. Αναρωτιέμαι αν θα είχε γίνει τίποτα και να το είχε πει.. Πιο πολύ μου κάνει εντύπωση πώς αφήνω -εγώ, η γιαγιά, η κοινωνία- ένα τέτοιο πράγμα να περνάει στο ντούκου. Με ενοχλεί αφάνταστα η ατιμωρησία και μισώ όλους αυτούς τους πορνοδιαστροφικούς μπαρμπάδες, βιαστές, παιδόφιλους που ζουν ανάμεσά μας. Είναι ευαίσθητο και για μένα το θέμα, καθώς από τα 11 και για πάνω από μια δεκαετία με παρενοχλούσαν πολύ συχνά αηδιαστικοί πορνόγεροι, ακόμα και στο οικογενειακό περιβάλλον, σεξουαλικοποιώντας το οτιδήποτε πάνω μου, πριν ακόμα βγάλω βυζιά, όταν είχα σιδεράκια και κοτσιδάκια. Και με τρελαίνει που μετά, μπροστά στον κόσμο, κάνουν σα να μη συμβαίνει τίποτα! Συγκεκριμένα για έναν θείο, το είχα πει μετά από χρόνια στην ευρύτερη οικογένειά του και με αντιμετώπισαν σαν μίασμα που τόλμησα και μίλησα (υπερβολές, σου φάνηκε, και τι θες τώρα; δεν σου κανε και τίποτα τελικά!) Αυτό έγινε και με τη γιαγιά μου. Και τι μπορώ να κάνω; Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω; Πιο πολύ για την αφύπνιση της συνείδησης και δευτερευόντως για αυτόν τον βιασμό που θάφτηκε κάτω απ’το στρώμα;
ΥΓ: παρηγοριά θέλω, κι αν έχεις και κάνα βιβλίο για την περίσταση, θα το εκτιμούσα
Τι παρηγοριά να δώσω; Έχω σοκαριστεί. Έχω σοκαριστεί εκ του ασφαλούς, γιατί ξέρω ότι έτσι είναι ο κόσμος, αλλά προτιμώ να μην το σκέφτομαι. Τα βιβλία που έρχονται στο μυαλό μου για την περίσταση θα σε καταρρακώσουν ακόμη περισσότερο. Το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ είναι το εξής: η ατιμωρησία είναι δυνατόν να συνεχιστεί μόνο με την συνεργασία όλων μας.
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, αλλά αυτό αλλάζει – πολύ αργά – αλλά αλλάζει. Και ένας λόγος που αλλάζει είναι ότι τα θύματα, οι γυναίκες, (δυστυχώς οι άντρες-θύματα έχουν ακόμη περισσότερο δρόμο μπροστά τους, αλλά η αλλαγή για τις γυναίκες θα βοηθήσει και τους άντρες) μιλούν όλο και περισσότερο, και οι υπόλοιποι, εμείς, ανεχόμαστε όλο και λιγότερα. Η συζήτηση γι’ αυτό το θέμα, τα σχόλια των ανθρώπων που δεν ανέχονται άλλη ατιμωρησία, είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει το ίντερνετ, και πιο συγκεκριμένα αυτή η στήλη, αυτή τη στιγμή. Ξέρουμε ότι μας διαβάζουν πολλοί, και σχολιάζουν πολλοί. Η συμπαράσταση όλων μας ίσως να είναι μια μικρή παρηγοριά, και όποιος θέλει, ας γνωστοποιήσει αυτή την ιστορία και αλλού, σε άλλους χώρους συζήτησης, στους φίλους του που θα δει το Σαββατοκύριακο.
Μια ιστορία για μία 86χρονη γυναίκα που ζει δίπλα στον βιαστή της εδώ και χρόνια, και δεν θέλει να μιλήσει για το θέμα, μεταξύ άλλων, γιατί ντρέπεται τη γυναίκα του… Και γιατί πιστεύει ότι αν ακολουθήσει αυτοδικία, θα φταίει η ίδια, και όχι η κουλτούρα της βίας – της οποίας είναι το πρώτο θύμα. Θυματοποιείται δεύτερη και τρίτη φορά, σαν να μην έφταιγε ο βιασμός της.
Πάντως, αν μας διαβάζεις, αν θέλεις να ασχοληθείς με το θέμα, έχουμε πολλούς δικηγόρους εδώ που μπορούν να σε βοηθήσουν. Στείλε μήνυμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα προσθέσω την εμπειρία μιας καλής φίλης από την αγνωστη χώρα του εξωτερικού (Γαλλια) οπου ζούσε αμέριμνη σε επαρχιακή πόλη με την καθολική και πολύ συντηριτική οικογένεια της που πάνω από όλα έβαζε το φαίνεσθαι. Η κοπέλα μετά απο χρόνια ψυχοθεραπείας θυμήθηκε τις τραυματικές εμπειρίες που καταπίεζε χρόνια. Οτι δηλαδή σε οικογενειακές μαζώξεις ο μεγαλύτερος ξάδερφος της κακοποιούσε σεξουαλικά και βίαζε όλα τα τα ξαδέρφια αγόρια και κορίτσια εκ περιτροπής και όλα μαζί στον ίδιο χώρο ενώ οι μεγάλοι τρωγόπιναν. Οταν το έφερε ξανά στην επιφάνεια έκανε δύο πράγματα. Πρώτον το είπε στους γονείς της. ΕΝ ολίγης αυτοί την κατηγόρησαν… Διαβάστε περισσότερα »
συγγνώμη σοβαρά τώρα;; δεν μπορούν να κινηθούν διαδικασίες για τα ανήλικα παιδιά ΤΟΥ;;;!!!
Σοκ
Ανατρίχιασα… είναι φίλη σου άρα αυτά έγιναν τώρα πρόσφατα όχι κάποτε παλιά σαν τη γιαγιά της ερώτησης, απίστευτο πραγματικά.
Τι πράγμα; Εδώ δεν μιλάμε για μια γιαγιά κοντά 90 και ένα περιστατικό που έγινε πριν χρόνια, αλλά για έγκλημα σε εξέλιξη. Έγινε καταγγελία στην αστυνομία;
Πριν λίγες μέρες δημιουργήθηκε η σελίδα ‘ φεμινιστικά παραληρήματα’ στο φεισμπουκ. Είναι συγκλονιστικό το μωσαϊκό που σχηματίζεται. Τέτοιες ιστορίες αξίζουν να λέγονται έστω και ανώνυμα. Να ξεπλυθεί η ‘ ντροπή’. Να δωθεί βήμα σε όλους.
Την είδα κι εγώ και την ακολούθησα, είναι ήδη στις 400+ ιστορίες… και συνεχώς κατατίθενται καινούριες. Πολύ καλό που ακούγονται, κι ας έχει κάποια διλήμματα η διαχείριση για το τι να δημοσιεύσει – πχ. ρωτούσε το κοινό αν θεωρούν σωστό να δημοσιεύονται ιστορίες με υβριστικούς, ρατσιστικούς ή ομοφοβικούς χαρακτηρισμούς.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι η επιλογή του τίτλου της σελίδας. Ναι, υπάρχει ο νεολογισμός feminist rant στα αγγλικά, αλλά με την απόδοση “παραλήρημα” θεωρώ ότι καταστά τις αληθινές μαρτυρίες που κατατίθενται, κάτι το φανταστικό, υπερβολικό, αναληθές.
Μου διαφεύγει κάτι;
Στο χωριό μου ένας σιχαμένος γέρος είχε παρενοχλήσει ένα αγοράκι και θυμάμαι να κάθονται έτσι όλοι μαζί οι γέροι και οι γριές και να το σχολιάζουν. Πιο πολύ απ’ όλα θυμάμαι να τους είχε πειράξει όχι το ίδιο το συμβάν, αλλά το γεγονός πως μαθεύτηκε. Αυτά τα πράγματα δεν πειράζει να γίνονται, πειράζει να ξέρουμε πως γίνονται.
Επειδή εγώ είχα στείλει την ερώτηση, και ξαναδιάβασα τα σχόλια που με είχαν συγχύσει τότε, δείτε πόσοι λένε ότι ήμουν τρολ. Δείτε αυτόν που λέει ότι επειδή ακριβώς χρησιμοποίησα την ορολογία του πορνογερου («ακάπωτο») και περιέγραψα τις πρακτικές του (χρήση 2ου πανομοιότυπου κινητού) είμαι μάλλον κι εγώ ένας «μυστης» του σάιτ bourdela το οποίο υπονοεί. Με χλευάζουν επειδή λέω ότι με παρενοχλούσαν ως παιδί, «γελαει ο κόσμος». Άλλη πάλι λέει ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια, γιατί ποιος ανέχεται τόσα πράγματα χωρίς να μιλάει; Κι αυτή το έπαθε και μίλησε, άρα εμείς που δεν μιλάμε λέμε ψέματα. Τότε δεν ήξερα… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ, η παλιά μου ερώτηση!