Μιλάει με τη μητέρα του από 2 μέχρι και πολύ περισσότερες φορές τη μέρα στο τηλέφωνο, για αρκετή ώρα(δεν μένουν στην ίδια πόλη). Προφανώς και δεν μπορώ να του πω κάτι γιατί είμαι δικαίωμα του. Αλλά μου ξινιζει αρκετά.. Είμαι περίεργη…?
– Κάτια
Όταν μιλάμε για σχέσεις, για ανθρώπους που επιλέγουμε να βάλουμε στη ζωή μας, δεν αναρωτιόμαστε αν είμαστε περίεργοι που δεν μας αρέσει κάτι πάνω στον άλλον. Ψάχνουμε να βρούμε αυτόν που δεν μας φαίνονται περίεργα αυτά που κάνει, ή, είναι τόσο περίεργα όσο αντέχουμε. Αν σου ξινίζει αρκετά, σου ξινίζει αρκετά. Δεν μπορώ εγώ να σου πω τι πρέπει να σου ξινίζει και τι όχι. Εσύ πρέπει να ξέρεις αρκετά καλά τον εαυτό σου για να καταλαβαίνεις τι σημαίνει το οτιδήποτε για το τώρα, για το μέλλον, και για τη σχέση σου.
Δεν είναι κακό να ρωτάς άλλους, αλλά πρέπει να ξέρεις ποιον να ρωτήσεις, και πώς να ερμηνεύεις τις απαντήσεις, γιατί ο καθένας θα απαντήσει έτσι ώστε να προκύψει το συμπέρασμα ότι αυτό που έκανε ο ίδιος ήταν το σωστό (ή ήταν σωστό επειδή το έκανε ο ίδιος) και δεν κάνεις κοινωνιολογική μελέτη, για τη ζωή σου πρόκειται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
[Σχόλιο χωρίς απάντηση στην ερώτηση]. Όταν πρωτοήρθα στην Ολλανδία μου έκανε τρομερή εντύπωση σε φίλες (κυρίως κοπέλες) Ελληνίδες αλλά και από άλλες νότιες χώρες, που έβλεπα πως περνούσαν ώρες ολόκληρες μιλώντας με τις μαμάδες τους. Συζητούσαν τι έφαγαν για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, ποιους είδαν/με ποιους μίλησαν σήμερα, τι έγινε στο γραφείο/σχολή, ποια μέρα παραδίδουν εργασία, τι καιρό κάνει, τι καιρό θα κάνει αύριο, τι καιρό θα κάνει την άλλη εβδομάδα, πότε τους ήρθε περίοδος, τι γεύση παγωτό έφαγαν, πώς λέγεται το μπαρ που πήγαν χτες, τι μουσική έπαιζε, τι ποτό παρήγγειλαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια συγκάτοικός μου, που είμαι πεπεισμένη πως… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμένα διαβάζοντας την ερώτηση μου ήρθαν στο μυαλό αρκετές απ’ τις φίλες μου που μιλούν με την μαμά τους κατά μέσο όρο οχτακόσιες φορές την ημέρα. Πάντως πρόβλημα στις σχέσεις τους δεν τους έχει δημιουργήσει η τόσο συχνή επικοινωνία με την μαμά τους, όλες έχουν βρει συντρόφους οι οποίοι δεν ενοχλούνται απ’ αυτό.
Μα έτσι είναι! Ανεξαρτήτως φύλου, αυτό το πράγμα με την αδιάκοπη επικοινωνία με γονείς πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Έχω γνωστή που -αντι για ξυπνητήρι- έχει την μαμά της να την παίρνει τηλ. κάθε πρωί. Μα δεν είναι εξωφρενικό; Και ναι, θεωρώ πως το μερίδιο ευθύνης πέφτει κυρίως στους γονείς. Νομίζω πως αυτοί είναι που έχουν ανάγκη αυτή την τόσο στενή επικοινωνία, και την επιβάλλουν με διάφορους τρόπους στα παιδιά τους. Και για μένα είναι απάλευτο όλο αυτό.
Το ίδιο μου έκανε εντύπωση και εμένα όταν μετακόμισα στην Αγγλία. Εγώ τους γόνείς μου τους έπαιρνα (αν δεν είχα κα΄τι ιδιαίτερο να πω προφανώς) μόνο όταν μου έλειπαν και έλεγα δυό κουβέντες. Και εκείνοι το ίδιο, συνεπώς υπήρχνα μέρες που μπορεί να μην μιλούσαμε καθόλου και άλλες που να μιλούσαμε παραπάνω. Λεπτομέριες όμως απο τη ζωή μου δεν έδινα γιατί βαριόμουν.
Σε νιώθω, Δε σου λέω! Νομίζω ότι οι δωρεάν κλήσεις μέσω εφαρμογών έχουν επιδεινώσει αυτή την τάση να μιλάνε τα νέα παιδιά πολλές ώρες με τις μαμάδες τους. Τι σόι ανεξαρτησία είναι αυτή, να είσαι 3.000 χλμ μακριά και να δίνεις ραπόρτο τι ώρα ξύπνησες και αν έβαλες πλυντήριο, δεν το καταλαβαίνω. Όταν είχα φύγει με erasmus δεν υπήρχαν ακόμα κινητά και σχεδόν ούτε διαδίκτυο και οι διεθνείς κλήσεις κόστιζαν ένα κάρο λεφτά. Θυμάμαι ότι μιλούσα με τη μητέρα μου 2 φορές τη βδομάδα από πέντε λεπτά, και λέγαμε τα βασικά και ουσιώδη (και τσάμπα να ήταν οι κλήσεις στην… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, δεν είμαι η μόνη τελικά. Είχα αρχίσει να νιώθω σαν εξωγήινη που δεν ήμουν στην καραντίνα με το ακουστικό σκουλαρίκι με τους γονείς μου (ούτε και πριν την καραντίνα εννοείται).
Πωπω, τί μου θύμισες τώρα… Ο γιος μιας οικογενειακής γνωστής σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Κάθε φορά που πηγαινοέρχεται με το αεροπλάνο, πάει ένας απο τους γονείς του και ταξιδεύουν παρέα, για να μην είναι το γομάρι 28 χρονών μόνο του στο ταξίδι. Κάθε τρεις και λίγο πηγαινοέρχεται ο ένας απο τους δύο γονείς και μένει εβδομάδες ολόκληρες για να τον βοηθάνε στις δουλειές. Όταν δεν είναι εκεί είναι μόνιμα σε βιντεοκλήση, 24 ώρες το 24ωρο. Το καλύτερο; Μετά τα δύο χρόνια τους δήλωσε οτι δεν του αρέσει πλέον αυτό που σπουδάζει και θέλει να σταματήσει. Τελικά, μετά απο πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Αν είναι δυνατόν. Εμένα μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το οτι είχε κάνει εντύπωση στις φίλες μου που έμεναν ηδη στο Λονδίνο πως όταν πήγα την πεώτη φορά για να μείνω ταξίδεψα μόνη μου. Απλά με πήγε η μητέρα μου στο αεροδρόμιο. Χαιρετηθήκαμε και αυτό ήταν. Και σιγά δηλαδή, στο Λονδίνο έμενε ήδη ο αδερφος μου δύο χρόνια, φυσικά δεν ήρθε να με πάρει απο το αεροδρόμιο, πήρα το ταξί μου κανονικά και πήγα στο σπίτι που θα μέναμε οι δυό μας το οποιό είχαμε παει παλι μόνοι μας τα αδέρφια και το είχαμε κλείσει. Ούτε γονείς ούτε τίποτα. Και… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως είναι απίστευτη η κοινωνική πίεση που ασκείται στην Ελληνίδα μάνα για να δείξει ότι φροντίζει τα παιδιά της που ζουν μακριά. Στο γυρισμό από την επίσκεψη θεωρείται σχεδόν υποχρεωτικό να πεις τι δουλειές έκανες αντί για το τι αξιοθέατα είδες.
Με εκνευρίζει, αλλά έχω αρχίσει να αποδέχομαι ότι η μαμά μου μπορεί να πει πρώτα ότι μου έπλυνε τις κουρτίνες (μία φορά, χωρίς να με ρωτήσει) και μετά ποια χώρα επισκεφτήκαμε το σαββατοκύριακο. Απλά φροντίζω να έχει πάντα ωραία πράγματα να διηγηθεί!
Ναι γιατί προφανώς η Ελληνίδα μάνα απο τη στιγμή που έγινε μάνα παύει να έχει οποιοδήποτε ενδιαφέρον πέραν τον παιδιών της. Και βασικά ούτε αυτό. Οί κουρτίνες των παιδιών της ακόμη πιο σημαντικές. Και είναι κρίμα. Σίγουρα μπορείς να κάνεις πιο ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές συζητήσεις σε μία βόλτα παρά πλένοντας κουρτίνες. Πολύ ωραίο πάντως που φροντίζεις να κάνεις πράγματα με τη μαμά σου όταν σε επισκέπτεται.
Καλέ τι κελεπούρι είναι αυτό!
Η αδερφή του άντρα μου (και πολύ καλή μου φίλη) ζει με τον άντρα της κ τα 2 παιδάκια τους σε νησί. Μιλάνε με την πεθερά μου 600 φορές τη μέρα, όταν φυσικά δεν είναι και εκείνη εκεί να τους βοηθάει. Θεωρούσα ότι επειδή εγώ έχασα τη μαμά μου μικρή κ δεν έχω αυτή τη σχέση μάνας-κόρης, μου φαίνεται αυτό περίεργο και υπερβολικό. Άλλωστε με το μπαμπά μου που έχουμε άριστες σχέσεις μιλάμε ίσως μια φορά στις 3 μέρες, ακόμα κ όταν έμενα εξωτερικό. Απ’ την άλλη η πεθερά μου είναι άνθρωπος που της μιλάς εύκολα, είναι καλή listener. Οπότε… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν περίμενα αυτό το σχόλιο μου να μαζέψει τόσο πολλές απαντήσεις 🙂 Να σημειώσω, δεν ήθελα να εννοήσω ότι είναι κακό γενικά να μιλάμε πολύ με τη μαμά μας κι ότι πρέπει να το περιορίσουμε σώνει και καλά, η κάθε σχέση έχει τις δικές της πολύπλοκες ισορροπίες, έτσι και η σχέση με τους γονείς μας. Φυσικά μπορεί να μιλάς συχνά αλλά να έχεις και την απαραίτητη συναισθηματική ανεξαρτησία. Η stephiestep περιγράφει μια πολύ όμορφη σχέση (κάνω κι εγώ πολύ ωραίες συζητήσεις με τους γονείς μου περί ανέμων και υδάτων, αλλά πιο σπάνια). Μιλάω όμως για περιπτώσεις προσκόλλησης στη μαμά, που… Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την οπτική, stephiestep! Τι ωραία σχέση που έχεις με τη μητέρα σου! Ελπίζω οι κόρες μου όταν μεγαλώσουν να γράφουν για μένα τέτοια ωραία…
Σας έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στη σχέση αυτή η επικοινωνία; Μιλούν επειδή είναι παρεμβατική και θέλει να τα ξέρει όλα ή επειδή την έχει έννοια; Γιατί, αν η μαμά του είναι μεγάλη σε ηλικία, αν έχει θέματα υγείας, αν είναι μόνη της, όλοι αυτοί είναι παράγοντες που μας κάνουν να έχουμε μία έννοια παραπάνω για τους γονείς.
Ο μαμάκιας θα σου δώσει κι άλλα δείγματα, πέρα από τα τηλέφωνα, θα τη νιώσεις την παρεμβατικότητα. Θα αποφασίζετε κάτι, π.χ., και, αφού μιλήσει με τη μαμά του, αυτό θα αλλάζει και θα θεωρεί καλό αυτό που είπε εκείνη.
Aκριβώς όπως τα λεει η Αμπά. Οπότε παίρνω άφεση και λέω το εξής, μην ανησυχείς μόλις παντρευτείς και κάνεις παιδί τα τηλέφωνα θα κοπούν. Θα έρθει να μεινει μαζί σας!
Εγώ δεν καταλαβαίνω τι σ ενοχλεί. Το ότι μιλάει με τη μαμά του; το ότι μιλάει συχνά και πολύ; ο καθένας έχει τη δική του σχέση με τους γονείς του. Αν αυτό επηρεάζει κάπως τη σχέση σας, τότε πρόκειται για άλλη συζήτηση.
Γιατί ανησυχείς βρε, φυσιολογικότατο το βρίσκω να ενημερώσει τη μαμά αν έφαγε το πρωί και τι και αν ενεργήθηκε εύκολα ή τον δυσκόλεψε που δεν έφαγε πολλή σαλάτα χθες. Ε και μετά να μην την ενημερώσει και για το αν κοιμήθηκε το μεσημέρι και πως πέρασε στη δουλειά; Και μετά να μην της πει μια καληνύχτα; Εσένα θα σου άρεσε να μη σου πει καληνύχτα;
Μην το σκέφτεσαι, όποτε μιλάνε στο τηλέφωνο μπορείς να τραγουδάς από μέσα σου “χιόνια στο καμπαναριό που χριστούγεννα σημαίνουν, ΝΤΙΝ, ΝΤΙΝ, ΝΤΑΝΝΝΝ”
Εάν γυρνούσα πίσω το χρόνο θα άλλαζα πολλά ως προς τη στάση απέναντι στην πεθερά μου, αρχίζοντας από το τι όρια περιμένω να της βάλει ο άντρας μου.
Εάν υπάρχει κάτι που σε προβληματίζει μην το αγνοήσεις, διότι μπορεί να κρύβεται ολόκληρο παγόβουνου από κάτω.
το οτι μιλαει με την μαμα του 2 φορες/ημερα δεν λεει απο μονο του κατι. το θεμα ειναι τι λενε, για παραδειγμα της δινει αναφορά για το τι κανει συνεχεια; του ασκει η μητερα του κριτική ; εχουν μια σχεση εξάρτησης; πρεπει να φιλτραρεις κριτικά αυτα που λενε(αν εισαι μπροστα οταν μιλανε) για να ξερεις αν θα εχεις προβλημα στο μέλλον ή οχι 😉😉
Κάτια αυτό που λες είναι πάρα πολύ γενικό. Η μητέρα του έχει κάποιο πρόβλημα υγείας; Μήπως φαίνεται καλά, αλλά έχει κάποιο ψυχικό νόσημα που δεν το ξέρεις; Τον παίρνει τηλ εκείνη, αλλά αυτός απαντάει ψιλο-ανόρεχτα, γιατί οκ “χήρα γυναικα στο χωρίο, με μοναχογιο”; Την παίρνει εκείνος τηλ και της λέει τα πάντα χαρτί και καλαμάρι; Ζητάει τη γνώμη της για όλα και αν του πεις εσύ μια αντίθετη άποψη, σου λεει “ναι αλλα η μανουλα που έχει δικιο σε όλα μου είπε το Α. Οπότε θα κάνω το Α.” Δεν χρειάζεται να του πεις κάτι για να καταλάβεις σε ποιο… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό με τη χήρα γυναίκα στο χωριό, το λες και ότι αναπαράγει στερεότυπα…
Το αγορι μου(Ιταλος), 35 χρ μαντραχαλος της τηλεφωνει με βιντεοκαμερα καθε μερα. Η μητερα του ζει σε αλλη πολη με τον πατερα, μεγαλης ηλικιας και οι δυο. Οταν τον πειραζω για το πως μιλαει με τη μαμα του ( amour, my beautiful mami κλπ ) που εδω εμενα δεν με λεει καν ‘αγαπη μου’, εκεινος απανταει οτι απλα θελει να της κανει παρεα αφου ειναι ολη μερα μονη της και με καποιον τροπο εκεινη να αισθανεται οτι ειναι στη καθημερινοτητα. Παρολαυτα δεν ειναι καθολου παρεμβατικη , ειναι πολυ γλυκια, και εκεινος εχει βαλει τα ορια του. Δεν ειναι καθολου μαμακιας… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν, true story: κάποτε είχα συγκάτοικο έναν τύπο από την Κολομβία, γλυκύτατο παιδί, εργατικό, ευγενέστατο. Τα έφτιαξε με μια Γαλλίδα. Η Γαλλίδα αγαπούσε πολύ την οικογένεια της αλλά της έκανε εντύπωση που ο Κολομβιανός μιλούσε με τη μαμά του στο τηλέφωνο κάθε πρωί και της έδινε ρεπόρτ για τα πάντα. Δεν της άρεσε αλλά ήταν τρελή γι’ αυτόν και το αποδέχτηκε. Κάποια στιγμή η Γαλλίδα έπρεπε να γυρίσει στο Παρίσι για ένα τρίμηνο, για δουλειά. Ο Κολομβιανός, εκτός των άλλων του προσόντων, ήταν, όπως είπα, πολύ εργατικός. Δούλευε διαρκώς. Και κάθε μέρα είχε χρόνο μόνο για ένα τηλεφώνημα. Μαντέψτε ποια… Διαβάστε περισσότερα »