Γεια σας ομάδα, ελπίζω να είστε όλοι καλά! Στέλνω λοιπόν ερώτηση για τα ταξίδια. Λόγω δουλειάς και εγώ και ο φίλος μου ταξιδεύουμε αρκετά και φροντίζουμε να παίρνουμε άδειες ο ένας στο ταξίδι του άλλου για να πηγαίνουμε μαζί. Μέχρι φέτος, κανόνιζε αυτός τα πάντα στα ταξίδια μας (ταξιδεύαμε και οι δύο πριν τα φτιάξουμε) εστιατόρια, τι να δούμε, που να πάμε, έβγαζε κανονικό πρόγραμμα αλλά πριν με πείτε γαϊδούρα που απολάμβανα τα πάντα οργανωμένα και δεν έκανα τίποτα να σας πω το λόγο. Αφενός χαίρεται πάρα πολύ να ψάχνει οδηγούς και αφετέρου ψάχνει τόσο πολύ τα πάντα που είναι κουραστικό. Μπορεί να είναι βράδυ στη Ρώμη πχ να πεινάμε να βρίσκουμε ωραία πιτσαρία και να αρχίζει: κάνεις λίγο υπομονή γιατί στα 350 μέτρα έχει μια που το τάδε app λέει ότι είναι τρομερή; Μόλις βέβαια φτασουμε και εκεί: στα 621 μέτρα από δω έχει μια άλλη που γράφουν όλοι ότι έχει και σπεσιαλιτέ τάδε…. Ε μη τα πολυλογώ, κουρασμένη εγω, ξεποδαριασμεμη και στο τέλος να με λέει και αχάριστη που αυτός ψάχνει τα πάντα. Κάποια στιγμή, 4 χρόνια ήμαστε πλέον μαζί για να γλιτώσουμε αυτή την κατάσταση δέχτηκε να περιοριστεί, να μην τρώει την καλυτεροτερη πίτσα του κόσμου και όταν πεινάμε να καθόμαστε σε ένα ωραίο μαγαζί να φάμε ή να προαποφασιζουμε για να μην αλλάζει γνώμη συνέχεια. Φανταστείτε φέτος το καλοκαίρι σε χωριό στη Μυτιλήνη πήγαμε και έφαγε τη μισή του μερα να βρει το βέλτιστο δρόμο από εκεί που μέναμε και την καλύτερη ταβέρνα… Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου να ασχολούμαι με αυτά στις διακοπές. Τι και αν πάμε από πιο μακρύ δρομο; ωραία φύση θα εχει, τι και αν φάμε μπριζόλα στον Μήτσο ή στον Κιτσο; αν εχει ωραιο περιβαλλον και είναι καθαρό το ίδιο μου κάνει…. το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι ενώ είχαμε συμφωνήσει πως αν θέλει να μαξιμαλιζεται θα το κάνει μόνος του, μετά το καλοκαίρι αποφάσισε ότι κουράστηκε να τα κανει όλα αυτός στα ταξίδια και θέλει να αποκτήσω ενεργό ρόλο που αφενός βαριέμαι να ψάχνω και αφετέρου από το ψάξιμο που κάνω ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος (ενώ εγώ είμαι αυτό κάνω όταν πάω μόνη ή με φίλες και πάντα καλά περνάω) οπότε πάλι καταλήγουμε να ψάχνει αυτός και να μου τη λέει ότι δεν βοηθάω και δεν δίνω σημασία και δεν συνεισφέρω… (με ήρεμο πάντα τονο αλλά με ξενερα και touch υπεροψίας). Τι προτίνεις βρε Α, Μπα; τι λέτε βρε ομαδα; Δε θέλω να κάνω αυστηρό πρόγραμμα γιατί δεν απολαμβάνω έτσι ταξιδια/διακοπές αλλά αν δεν κάνω μου λέει ότι όλα αυτός τα κανει….. μια έρμη πίτσα θέλω όχι σύνοδο κορυφής για την ζύμη…
Αναρωτιέμαι γιατί δεν είναι ευχαριστημένος από τις δικές σου επιλογές.
Θα έλεγα ότι ο φίλος σού έχει ένα θέμα με τον έλεγχο και είναι και τελειομανής, και αυτοί οι άνθρωποι πολύ δύσκολα ευχαριστιούνται. Είναι καλύτερο να αποφασίζει από πριν πού θα πάτε και πώς, και να το κάνει μόνος του, κι εσύ θα πρέπει να λες τι ωραία που τα κανόνισε όλα και τι καλή επιλογή έκανε. Η αδιαφορία σου για το θέμα τον φουρκίζει κι άλλο. Ίσως αυτός ο ενεργός ρόλος, της επιδοκιμασίας, να είναι αρκετός για να συμβιβαστείτε κάπου, γιατί προφανώς κανένας από τους δυο σας δεν πρόκειται να αλλάξει.
Οπότε, προτείνω να του πεις να καθίσετε μαζί να αποφασίσετε πού θα φάτε το πρώτο βράδυ, και όταν βρει κάτι, να συμφωνήσεις μαζί του (φαντάζομαι ότι συμφωνείς, έτσι; δεν λες πουθενά αν σου αρέσουν αυτά που διαλέγει ή όχι, και είναι αρκετά βασική πληροφορία), αναγνωρίζοντας για ποιους λόγους είναι καλή επιλογή (δεν είναι αυτονόητο, ούτε εύκολο να βρεις κυρ Μήτσο με καλή μπριζόλα και καθαρό περιβάλλον). Κάνει κάτι και για τους δυο σας, και μάλιστα με υπερβάλλοντα ζήλο, είναι κάπως περιφρονητικό να λες ότι δεν σε ενδιαφέρει. Ενδιαφέρει αυτόν όμως. Μαζί είσαστε, ζευγάρι. Σκέψου πώς θα ένιωθες αν σου έλεγε συνέχεια πόσο αδιαφορεί για κάτι που σε απασχολεί πολύ, κι ας ξέρεις ότι δεν είναι αντικειμενικά σημαντικό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Από αυτό που διάβασα στην ερώτηση και στα σχόλια μου έμεινε η ζήλια που έχετε τα αγόρια σας και πάτε διακοπές και έχετε και χαριτωμένους τσακωμούς πάνω από τις ταλιατέλες αλ πέστο. Ας πάω να πάρω μια ζαμπονοκασερόπιτα, να πνίξω τον πόνο μου στο τυρί, στο ζαμπόν και τη σφολιάτα.
Αυτό που ζηλεύεις τα «προβλήματα» των άλλων το παθαίνω κι εγώ. Με πολλές ερωτήσεις που φτάνουν εδώ το παθαίνω βασικά, μέχρι και προβλήματα με πεθερικά ζηλεύω καμιά φορά, είναι σοβαρή η κατάσταση…
Μέχρι τα πεθερικά δεν έχω φτάσει ακόμα, αλλά κάτι προβλήματα, δεν έχουμε κοινά γούστα στη μουσική, μου αρέσει η θάλασσα του αρέσει το βουνό, θέλω το σκ να πηγαίνουμε εκδρομές θέλει να κάθεται σπίτι, ναι μέχρι ένα σημείο τα ζηλεύω. Δεν πειράζει, όσο υπάρχει μερέντα, σφολιάτα, τυρόπιτα και ιντερνετ, θα το πιω και το ποτήριον τούτο.
Μα πνίγεται ο καημός σε μανιταρόσουπα; Elementary my dear Mitsi. Ο καημός πνίγεται σε τζιν τόνικ με χυμό μήλου και κανέλα τώρα που χειμώνιασε (εδώ που είμαι εγώ στην Ελλάδα ντιρλι ντιρλι καλοκαίρι έχετε, με λίγες βροχές και κάτι γίδες) ή σε πιο πηκτά υγρά, ήτοι μερέντα με κουτάλι σούπας. Τουλάχιστον πήγες στο διπλανό χωριό, εγώ δεν έχω πάει ούτε από την Ομόνοια στο Σύνταγμα όπως είχε πει η μεγάλη Σάσα Παπαδήμα.
Κορίτσια μη ζηλεύετε τη συγκεκριμένη περίπτωση, σοβαρά τώρα. Μία φορά πριν απο χρόνια τόλμησα η έρμη να πάω διακοπές με κολλητό που ήταν ακριβώς όπως αυτός που περιγράφει. Αυτό δεν ήταν διακοπές, κόντεψα να πάθω νευρική κρίση απο την πίεση. Να θέλω να κοιμηθώ λίγο παραπάνω σαν άνθρωπος και να με ξυπνάει αξημέρωτα χωρίς να με αφήνει να πιω καφέ γιατί λέει ξέρει που είναι η καλύτερη παραλία (δύο ώρες δρόμος) και να πάμε νωρίς να βρούμε σκια να κάτσουμε. Να θέλω να αράξω στην παραλία να χαλαρώσω και να με τραβολογάει γκρινιάζοντας να φύγουμε μετά απο την πρώτη βουτιά… Διαβάστε περισσότερα »
Μ αρέσει τόσο πολύ να οργανώνω τα ταξίδια!!! που θα πάμε, που θα φάμε, τι θα δούμε, κλπ κλπ!!! Στο σύζυγο δεν αρέσει να κανονίζει, αλλά του αρέσει πολύ που τα κανονίζω εγώ και μάλιστα κανονίζω και τα δικά του! Δεν θέλω βοηθάεια, όταν όμως μου λέει μπράβο, ήταν τέλεια η επιλογή σου κ τέτοια, φουσκωνω από χαρά! Δέχομαι και το ενδεχόμενο οι επιλογές μου να είναι μάπα. Δεν ξέρω πως θα μπορούσα να το κάνω επάγγελμα αυτό.. Το έχω σκεφτεί πολλές φορες, αλλά δεν έχω βρει τρόπο.
Ακριβώς το ίδιο, μέχρι και για τη σκέψη για το επάγγελμα!
Το να οργανώνω το ταξίδι είναι η μισή χαρά του ταξιδιού για μένα.
Ρεγγα έλα να συνεργαστούμε!!
Τα πρακτορεία όμως, εννοούμε τα οργανωμένα με γκρουπ; αυτά πάνε κουτουρού κάπου, όπου παίρνουν νομίζω και καμιά προμήθεια, έτσι νομίζω τουλάχιστον. Εγώ θέλω να οργανώνω τους ταξιδιώτες, χωρίς να κάνω προτάσεις πληρωμενες ως διαφήμιση.
Μόλις μπλέξετε με πελάτες που σας “πληρώνουν” και 9 στους 10 δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν και 5 στους 10 είναι απλώς κακοπροαίρετοι με όλα και η Aegean αποφασίζει ξαφνικά να απεργήσει και το αεροδρόμιο έχει κλείσει από ομίχλη και όπου και να ‘σαι χτυπάει το τηλέφωνο γιατί δεν έχει ζεστό νερό το δωμάτιο, και…και…και…τότε δεν είναι τόσο ρομαντική αυτή η δουλειά και τα χάπια για το στομάχι θα πρέπει να στα χορηγεί το κράτος. 20 χρόνια και αντέχω ακόμα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φίλη έχω πρακτική συμβουλή!!!!! Ανοίγεις 5 τυχαία tabs με εστιατόρια, δείχνεις πόσο προβληματίζεται για να τον ευχαριστήσεις, ζητάς τη γνώμη του και μετά ξαναναλαμβανει αυτός τα πάντα και δεν στη λέει και ότι δεν νοιάζεσαι😂😂😂😂
Μήπως το έστειλε το αγόρι μου αυτό;; 😅 Κι εγώ είμαι στο team του φίλου σου, το επιχείρημά μου μονίμως είναι “μπορεί και να μην έρθουμε ποτέ ξανά σ αυτό το υπέροχο μέρος είναι κρίμα να μην δούμε τα καλύτερα μέρη, να φάμε στα πιο ωραία εστιατόρια, να επισκεφτούμε τα πιο σημαντικά μνημεία κτλ.” Άσε που τη σήμερον ημέρα με τόσες πηγές διαθέσιμες (κριτικές ξενοδοχείων, εστιατορίων κτλ) θεωρώ μεγάλη κουταμάρα να πηγαίνεις να φας κάπου κατά τύχη, εγώ μία φορά δεν κοίταξα trip advisor στους παξούς (γιατί δεν είχα μπαταρία όχι για κανέναν άλλο λόγο) και έφαγα τη χειρότερη πίτσα… Διαβάστε περισσότερα »
Τουλάχιστον είναι τέλειος συνδυασμός ένας πυο του αρέσει να οργανώνει κ ένας που δεν του αρέσει. Δλδ φαντάζεσαι να θέλει και ο άλλος να οργανώσει; θα σου κόψει την χαρά!
Προσωπικά δεν αντέχω αυτούς τους ανθρώπους, με κουράζουν πάρα πολύ. Οκ, δεν είναι και αυτονόητο ότι θα βρεις κυρ Μήτσο, χρειάζεται και μια οργάνωση αλλά απ’ αυτό μέχρι το να αναλύεις την κάθε επιλογή σαν να πρόκειται να αγοράσεις το μαγαζί ε οκ, υπάρχει το χάος. Η άποψη μου είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν να απολαμβάνουν στην ουσία. Μπαίνουν σε έναν ψυχαναγκασμό να καταλήξουν στην καλύτερη επιλογή και χάνουν την ουσία της εμπειρίας. Το έζησα με φίλη στις τελευταίες καλοκαιρινές μας διακοπές, με ένα κινητό στο χέρι να γκουγκλάρει ανελέητα τις ταβέρνες και τα καφέ του Πηλίου, κανένας… Διαβάστε περισσότερα »
the grass is always greener on the other side…
έχω ένα φίλο που είναι έτσι… και πράγματι όσες φορές πήγαμε διακοπές μαρτύρησα λιγάκι..
Με τη λέξη “μαρτύρησα” μου έκανες trigger επαγγελματικό ταξίδι, ήμασταν 5 άνθρωποι κουρασμένοι και με ψιλόβροχο και ο συνάδελφος (που παίζει να είναι το αγόρι της γραφουσας) μας γύρισε όλη την πόλη, περνούσαμε από μαγαζιά λέγαμε ωραία να κάτσουμε, έβρισκε άλλο, γυρνούσαμε πάλι στο πρώτο και γενικώς όπως τα λες μαρτυρησαμε λιγάκι….. Και σανό να μας τάιζε μετά ευχαριστώ θα του λεγαμε😂
έτσι ακριβώς… είναι σύνδρομο νομίζω αυτό (και φυσικά εκτείνεται σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων-αποφάσεων), η βεβαιότητα ότι κάπου αλλού υπάρχει κάτι ένα κλικ καλύτερο και εάν δεν επιλέξουν το τοπ (που φυσικά δεν ξέρουμε αν πράγματι είναι επειδή το είπε κάποιος/οι) κάτι χάνουν από την εμπειρία. Είναι κρίμα γιατί αυτή η αίσθηση του ανικανοποίητου τους χαλάει (και μας χαλάει) τελικά όλη την εμπειρία…
η ζωή (και το ταξίδι) συμβαίνει στο ενδιάμεσο έχω να πω εγώ..
Μια φορά πήγα με δικό μου κολλητό και δεν το ξαναέκανα ποτέ. Μόνο αν μου έδινε αποζημίωση για ψυχική οδύνη θα το ξανασκεφτόμουν.
Εγω είμαι έτσι! Χαχα! Μου αρέσει πολύ να οργανωνω τα πάντα στο ταξιδι, σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες μάλιστα. Κανω κανονικό προγραμμα ταξιδιωτικού γραφείου και μάλιστα πετυχαίνει τόσο που μου ζητανε και οι φίλες μου να κανω και γι αυτές όταν πανε κάπου με τα αγορια τους. Η μονη διάφορα ομως είναι οτι στα μαγαζιά που θα φάμε -πιουμε είμαι πιο ευελικτη. Εχω τις σημειωσεις μου αλλά δεν χάλασε και ο κόσμος αν πάμε σε αλλο που μας άρεσε ή είναι πιο κοντα. Αυτό πιστεύω στον φίλο σου είναι ενα θέματακι…
Το κάνω κι εγώ λίγο αυτό. Με ενοχλούν τα μούτρα επίσης. Είναι σημαντικό για μένα να ζήσω , φάω , δω , το 100 τοις εκατό του μέρους που πήγα. Καλά, αυτό δεν γίνεται αλλά στιλ. Προσπαθώ. Δεν είναι σημαντικό να φάμε ωραίο φαγάκι; Να δούμε κάτι σπάνιο και σημαντικό; Βοϊδακια να φύγουμε; Διαβάζω στην διαδρομή πληροφοριες για το μερος που πάμε στα κοριτσια, τι θα δούμε, λίγη ιστορία καμία φορά αλλά όταν μου λένε: «Εντάξει, φτάνει τώρα» σκάω.Και με φίλους το ίδιο κάνω. Αλλά Ωχ, με διαβάζω και αγχώνομαι τώρα. Έχω θέμα με τον έλεγχο;
Κι εμένα ο καλός μου οργανώνει τα ταξίδια μας έτσι. Ήταν πρωτόγνωρο αυτό για μένα στην αρχή, αλλά ομολογώ πως μου άρεσε πάρα πολύ. Έκτοτε το απολαμβάνω και ενίοτε συνεισφέρω κι εγώ όπου μπορώ!
Αχ κι εγώ το ίδιο, πολύ το απολαμβάνω και πολύ μου αρέσει που τα βρίσκω όλα έτοιμα χωρίς να απασχολώ το μυαλό μου στις διακοπές. Το μόνο με το οποίο ασχολούμαι είναι τα εισητήρια και για όλα τα άλλα απλώς εκφράζω την ευχαρίστησή μου 🙂
Στα ταξίδια είμαι πραγματικά follower, πάω όπου με πάνε, σπάνια θα πω ότι θέλω κάτι άλλο, συνήθως θα πω ότι θα ήθελα να κάνω/πάω και εκεί… πάντα, όμως πάντα, ευχαριστώ αυτόν/ην που τα οργάνωσε και τα έψαξε όλα και επαινώ για τον χρόνο και τις επιλογές του/της, ήταν/δεν ήταν καλές. Από τη στιγμή που έχω αποδεχτεί ότι στις διακοπές δεν θέλω να ασχοληθώ και θέλω να ανακαλύπτω! πρέπει να αποδεχτώ και το ρίσκο ότι δεν θα είναι όλες οι επιλογές καλές, σίγουρα είναι καλύτερες από τις μη δικές μου επιλογές 🙂 Μου έχει τύχει να λένε σε 100 βήματα και… Διαβάστε περισσότερα »