Πηγαίνοντας στη σχολή τις προάλλες, μου λέει ένας άγνωστος άνδρας απ’ έξω “κοπελιά, έλα να με βοηθήσεις να κουμπώσω το λουράκι”. Εγώ σταματάω και προσπαθώ να καταλάβω για τι λουράκια μου λέει και τον βλέπω να βγάζει ένα ρολόι από την τσέπη. Αυτός ήταν ένας 60άρης άνδρας, καθόλου περιποιημένος θα έλεγα, κάπως περίεργος, που δε μου το γέμιζε το μάτι να πάω κοντά του. Ενστικτωδώς δηλαδή αποφασίζω να μην πάω, του λέω ένα “Συγγνώμη αλλά όχι” και φεύγω. Αυτός μου φωνάζει “Δεν πας καλά κοπελιά”, εκνευρισμένος. Καλά, δεν το μετανιώνω του δεν πήγα αλλά το περιστατικό με έβαλε σε σκέψεις. Αυτός που εκνευρίστηκε κιόλας, τι περίμενε;; Μια άκυρη κοπέλα θα πάει να του φορέσει το ρολόι; Δεν του περνάει απ’ το μυαλό ότι δεν ήθελα να πάω πολύ κοντά σε έναν άγνωστο μεσήλικα με κίνδυνο να γίνει οτιδήποτε; Θα ζητούσε από περαστικό άνδρα να κάνει το ίδιο ή νόμιζε ότι επειδή είμαι κοπέλα υπάρχω για να εξυπηρετώ τους άνδρες γύρω μου και να τους βοηθάω σε ό,τι κουλό θελήσουν; Κράτα το στην τσέπη σου το κωλορολόι και αν θες να δεις την ώρα βγάλ’ το να το κοιτάξεις, αμάν πια!!!!
– έξαλλη
Καταλαβαίνω απολύτως τον θυμό σου, αλλά γιατί σε έβαλε σε σκέψεις; Για να το ζητάει, προφανώς περίμενε ότι θα πας να τον βοηθήσεις να κουμπώσει το λουράκι. Και βέβαια δεν θα το ζητούσε από συνομήλικο άντρα, πιθανόν ούτε από συνομήλικη γυναίκα.
Μου άρεσε πολύ το «συγγνώμη αλλά όχι». Θα γινόταν υπέροχο τατουάζ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ειναι απιθανο τι ζηταει ο καθενας. Μια φορα περπατουσα πανω σε πεζοδρομιο στη λεωφορο πεντελης στο χαλανδρι, οταν ακουσα πισω μου μια γυναικα να μου φωναζει εξαλλη:”Μαζεψε τα ποδαρια σου, μωρη!” Ηθελε να παρκαρει. Πιστευω ομως οτι αν επανω στο πεζοδρομιο περπατουσε ανδρας θα το ξανασκεφτοταν. Γελοιο δεν ειναι? Απο οποια σκοπια και να το εξετασει κανεις.
@Lou, πες μου ότι μπαστακώθηκες και δεν την άφησες να παρκάρει στο πεζοδρόμιο!
Εγώ πάλι δεν συμφωνώ καθόλου ούτε με τη Λένα ούτε με το σκεπτικό σου. Μια εξυπηρέτηση ζήτησε, δεν ειναι ντροπή ούτε χρειαζεται τοση καχυποψια. Εχω βρεθεί ακριβώς στην ίδια θέση: μια κυρία μεγάλης ηλικίας μου ζήτησε να της κουμπώσω το κολιέ της, πήγαινε σε έναν γάμο. Και σταματησε εμενα μια αγνωστη, κέντρο Αθήνα επι της Βασιλίσσης Σοφίας. Με τόσο κόσμο τριγύρω που άνετα κάποιος θα μπορούσε αν ήταν στη θέση μου απλά να αρχίσει να τρέχει και να χαθεί μέσα στο πλήθος με το ακριβό κολιέ στα χέρια ή εσύ με το ρολόι… λες να μπορούσε να τρέξει τοσο γρήγορα… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι πιστεύω ότι κάποιος που έχει ανάγκη θα ήταν πιο ευγενικός. Θα έλεγε πχ “κοπελιά, μπορείς να με βοηθήσεις/να μου κουμπώσεις το λουράκι;”. Αυτός μίλησε λες και του χρωστούσε η άλλη την εξυπηρέτηση. Έτσι δεν μιλάς ούτε σε υπαλλήλους σε καταστήματα που πληρώνονται για να σε βοηθήσουν.
Βρε σουσουράδα, δεν έχουν τρεμάμενα χέρια οι εξηντάρηδες. Προφανώς η κυρία που συνάντησες ήταν πολύ μεγαλύτερη και άλλη περίπτωση. Και γυναίκα. Σημαντική διαφορά, δεν νομίζεις? Πέρα απ’ αυτά, το “κοπελιά” ως προσφώνηση και ακολούθως η προστακτική (έλα να βοηθήσεις), ε, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να ζητήσεις βοήθεια από έναν άγνωστο στο δρόμο, πώς να το κάνουμε. Και αν η κοπέλα ένιωσε ότι δεν ήθελε να τον πλησιάσει, πολύ καλά έκανε και άκουσε το ένστικτό της.
Πώς κρινεις οτι δεν χρειαζεται τοση καχυποψια? Το γεγονος οτι γραφει πώς δεν ενιωσε ανετα να παει κοντα του νομιζω οτι λεει πολλα. Μπορει οντως να μην συνεβαινε κατι υποπτο αλλα ειδικα αν ζεις σε μεγαλη πολη κ οχι στο μικρο σπιτι στο λιβαδι και περιστοιχιζεσαι απο εκατομμυρια αγνωστους καθημερινα κατι τετοιο το κρινεις μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου και πραττεις αναλογα με το πώς νιωθεις. Περα απ’ αυτο, δεν συζηταμε οτι καποιος εχει χτυπησει ή πεσει στο εδαφος, ή του χουν πεσει κατω τα πραγματα ή κατι επειγον και σοβαρο. Το να κουμπωσεις το λουρακι του ρολογιου την ωρα που… Διαβάστε περισσότερα »
Εφόσον ένιωσε απειλή, πολύ καλά έκανε και δεν πήγε. Δεν είναι καλό να αγνοούμε αυτές τις παρορμήσεις, ούτε να ακυρώνουμε το συναίσθημά της. Ακόμα κι απο ένα βλέμμα μπορεί να χτυπήσει συναγερμός στο κεφάλι σου οτι κάτι δεν πάει καλά, κι εκεί απλά φεύγεις, δεν έχει νόημα να κάτσεις να δεις αν έχεις δίκιο. Δεν έχει καμία σχέση το περιστατικό που περιγράφεις με το δικό της.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα ζητάει μια εξυπηρέτηση να τη ζητάει πιο ευγενικά – ίσως να βάλει μέσα και τη μαγική λεξούλα ΠΑΡΑΚΑΛΩ. Έτσι, μιλάνε στο υπηρετικό προσωπικό οπότε το “συγνώμη αλλά όχι” και πολύ του ήτανε.
Όντως, εγώ ούτε καν συγγνώμη δεν θα έλεγα.
Θα ένευα αρνητικά και θα συνέχιζα το δρόμο μου.
Και μπράβο της 1000 φορές που άκουσε το ένστικτό της.
Επειδη ηταν αντρας ηταν αλλιως η αντιδραση της γραφουσας. Αν ηταν γυναικα δεν θα το αυζητουσε καν.
Ποσο μαλλον να στειλει εδω.
Εγω μια φορα βρεθηκα μοροστα σε σκηνικο με μια κυρια που μολις βγηκε απο την τραπεζα και τα 50 ευρα της της τα πηρε ο ανεμος και η καημενη πανω στην απελπισια της μολις με ειδε να περνω μου ζητησε να την βοηθησω να τα μαζεψει.
Εγω αν και την λυπηθηκα θεωρησα λαθος να ακουμπησω τα χαρτονομισματα. Της εδειξα ομως που ήταν μερικα για να τα μαζεψει η ιδια.
Γιατί να είναι λάθος να ακουμπήσεις τα χαρτονομίσματα, πριν τα πάρει ο αέρας? Τι μπορεί να συμβεί?
Εγώ να ρωτήσω πως σου μίλησε η κυρία όταν σου ζήτησε να την βοηθήσεις; Ήταν εξίσου αγενής;
Γιατί είναι κάπως διαφορετικό να σου ζητήσει βοήθεια που προϋποθέτει να πλησιάσεις κοντά μια περιποιημένη και ευγενική κυρία και κάποιος “περίεργος” (όπως αναφέρει η κοπέλα) και αγενής.
Η κυρία μου μίλησε ευγενικά-για τα δικά μου δεδομένα. Εννοώ όμως οτι το γενικότερο ύφος της ήταν ευγενικό δεν εννοώ ούτε οτι μου μίλησε στον πληθυντικό ούτε οτι είπε “παρακαλώ”. Δεν θυμάμαι πώς με προσφώνησε αλλά και “κοπελιά” ή “κορίτσι μου” ή και τσουπρα όπως η γιαγιά μου να με έλεγε δεν θα ήταν κάτι που θα με ξένιζε ούτε θα το θεωρούσα αγένεια-γι’αυτο και δεν το συγκράτησα ακριβώς. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να μην τηρούνται κάποιοι τύποι αν εκλαμβάνω τη γενικότερη ατμόσφαιρα φιλική. Η κοπέλα που έστειλε δεν μου φαινεται τοσο οτι φοβήθηκε(μερα μεσημερι σε δημόσιο χώρο) όσο οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Το μέρα μεσημέρι και ο κοσμος δεν έχει σχέση με το αν θα νιώσεις την υπέρτατη ασφάλεια. Οκ δε φοβάσαι για τη ζωή σου ή για βιασμό που είναι σημαντικά, αλλά ασφαλής δεν νιώθεις πάντα. Ετσι στα γρήγορα θυμάμαι ντάλα μεσημέρι εγώ με μίνι φορεματάκι να μου ουρλιάζει ναρκωμανης ότι θέλει να μου το βγάλει και τι θα μου κάνει(φρίκαρα πάρα πολύ άσχημα τότε), επίσης μεσημέρι σε τέρμα κεντρικό σημείο “περίεργος” τύπος να μου μιλάει κι όταν δεν απαντάω να φωνάζει παρομοια πράγματα, χέρι σε λεωφορείο με κόσμο πάλι μέρα μεσημέρι, όπως και επιδειξίες. Το ότι θίχτηκε ο εγωισμός της… Διαβάστε περισσότερα »
Τι άλλο θυμήθηκα τωρα… Μια αληθινά περίεργη εξυπηρέτηση που μου ζήτησε καποιος άγνωστος στον δρόμο. Βράδυ, κέντρο Αθήνα Αιόλου, κοντά 15 Αυγουστος. Έρχεται ένα παλικαράκι (20 χρονων το πολύ) και με ρωτάει στα αγγλικά (δεν καταλαβα εθνικότητα, απλά ηταν πολύ ξανθό) αν υπάρχει κάποιος έρημος δρόμος τριγύρο. Θεώρησα οτι σαν τουριστάκι ηθελε να αποφύγει τις κακοτοπιές, του είπα που να μην πάει εκείνη την ώρα οπότε μου εξηγεί οτι χρειάζεται ένα έρημο σημειο να παει γρήγορα και να ειναι σιγουρος οτι δεν θα περνάει κανένας να τον δει.. Με βλέπει να τον κοιτάω παράξενα και αφού με προετοιμάζει να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Σουσουραδα καταλαβαίνεις ότι οι πιθανότητες να σου ζήτησε έτσι χαλαρα μια “περίεργη” εξυπηρέτηση είναι σχεδόν μηδενικές ε; Στην καλύτερη περίπτωση μιλάμε για κάποιον κοινωνικά ανιωθο που δεν καταλαβαίνει ότι το να λέει σε μια άγνωστη “κρατα τσίλιες να την παίξω” είναι από παράξενο έως εντελώς ανεπίτρεπτο. Στη χειρότερη και πολύ πιο πιθανή, τον διέγειρε με κάποιο τρόπο και ήθελε επίτηδες να το πει αυτό. Και αργότερα να κάνει τη δουλειά του ξέροντας ότι είναι μια άγνωστη διπλα. Ας μην ασχοληθούμε με το τι φετιχ έχει ο καθένας και με τι φτιάχνεται, αλλά όχι κι ότι δε μπορούσε σε ολόκληρο ξενοδοχείο… Διαβάστε περισσότερα »
Τι να πω βρε κοτσύφι ηταν οντως παραξενο! Πολλά μου πέρασαν απο το μυαλό.. από το οτι ήταν βιτσιοζος οπως λες και τον εφτιαχνε το σκηνικό, μέχρι οτι ειχε μια μορφή αυτισμού και ήταν έτσι ακατέργαστα ειλικρινής με έλλειψη κοινωνικής αμοιβαιότητας, μέχρι οτι έχασε στο “αλήθεια ή θάρρος” και του έβαλαν να κάνει αυτό. Τωρα αν φοβοταν και τι; ενα αγορακι 18-20 ετών, αδύνατο ήταν, μπορεί και να φοβόταν μην του την πεσει κανένας μυστηριος που θα τον πετύχει με κατεβασμένα παντελόνια. Δεν ξέρω. Οντως μια τουαλέτα θα ήταν η λύση. Μου φαινεται πολυ σουρεαλ και το περιστατικό και που… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά έκανες και δεν πήγες! Δεν πρέπει να αγνοούμε το επικίνδυνο του θέματος: γιατί να πλησιάσεις έναν άγνωστο άντρα για κάτι που μπορεί να ήταν πρόσχημα για οτιδήποτε άλλο… Είναι κάτι που πρέπει να το λέμε και στα μικρά παιδιά ότι ποτέ ένας ενήλικας δεν θα ζητήσει βοήθεια από αυτά και ότι μπορεί να είναι παγίδα. Τώρα αν νευρίασε γιατί είχε στο μυαλό του απλά οτι κοπέλα = χαμάλης για όλες τις δουλειές ή γιατί τον πήρες χαμπάρι δεν σε νοιάζει. Αν όντως θέλει βοήθεια θα ζητήσει απο κάποιον άλλο…
Συμφωνώ με όλα εννοείται.
Ήθελα μόνο να συμπληρώσω ότι καμία φορά συναντάμε ανθρώπους που δεν είναι καλά, εχουν κάποιο θέμα – δεν ειρωνεύομαι. Τις προάλλες η κόρη μου έτρεχε σε ένα μικρό παρκακι που βγήκαμε βόλτα, γύρω γύρω, κι ένας άντρας της φώναξε με άσχημο τρόπο “άσε ήσυχα τα περιστέρια” (που ήταν τριγύρω) και μου κακοφάνηκε πολύ. Όταν στην επιστροφή τον πετύχαμε ξανά, μας χαιρέτησε και από τον τρόπο ομιλίας του φάνηκε να έχει κάποιο πρόβλημα που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Σε κάθε περίπτωση, φυσικά, πολύ καλά έκανες και δεν διστασες να γίνεις δυσάρεστη.
Ήθελε-δεν ήθελε στ’αλήθεια βοήθεια, είναι άλλο να πεις “μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;” κι άλλο “έλα βοήθα με”. Είναι αγένεια. Δε θα σταθώ μόνο ότι το είπε σε γυναίκα (που μετράει, βέβαια), αλλά το ίδιο κάνουν πολλές φορές σε νέους ανθρώπους/παιδιά, πχ “νεαρε, έλα να κάνεις αυτό” λες κι έχει υποχρέωση ο καθένας στον καθένα. Άιντε
Η καλύτερη ατάκα μετά το άντε γεια!
Εγω αν βαριεμαι ή νιωσω απειλη δεν απαντω καν. Κανω οτι δεν ακουσα τιποτα και συνεχιζω το δρομο μου.
Ξέρω ότι ισοπεδώνω την συζήτηση αλλά η ερώτηση μου θύμισε τη Φοίβη από το φιλαράκια που ζητούσε από τους περαστικούς να της κουμπώσουν το φόρεμα…
https://www.youtube.com/watch?v=GiDpOjSnxCA
Αυτός ήταν ένας 60άρης άνδρας, καθόλου περιποιημένος θα έλεγα, κάπως περίεργος, που δε μου το γέμιζε το μάτι να πάω κοντά του….μόνο εμένα ενόχλησε αυτό το σημείο ;;;αν δλδ ήταν 40χρονος ευειδής και περιποιημένος θα της γέμιζε το μάτι ;;;
Ε, χμμμ, ναι, ακριβώς έτσι.
Υποσυνείδητα μια περιποιημένη καθαρή εμφάνιση κερδίζει πολύ
σε σχέση με το αντίθετό της.
Άλλωστε είναι αυτός ένας από τους λόγους που πλενόμαστε,
περιποιούμαστε τον εαυτό μας και (θέλουμε να) παρουσιάζουμε μια αξιοπρεπή εικόνα.
Εδώ βέβαια, έπαιξε μείζονα ρόλο και η παντελής έλλειψη ευγένειας.
Ακόμη και ο λόγος που σε φώναξε να ήταν πραγματικά το ότι χρειαζόταν βοήθεια με το ρολόι του, ήταν τόσο απότομος και αγενής, που το μόνο αναμενόμενο θα ήταν να μην δεχτεί να τον βοηθήσει κανένας. Ας μην αφήνουμε να μας επηρεάζουν τέτοιες συμπεριφορές.