Αγαπητή «Α, μπα»: Μένω στο ίδιο σπίτι με την οικογένεια της αρραβωνιαστικιάς μου

Α,μπα καλως σας βρηκα. Ειμαι αρραβωνιασμενος με μια κοπελα και συνολικα ειμαστε μαζι 7 χρονια. Τα τελευταια δυο χρονια μενουμε στον τοπο καταγωγης της , καθως ειναι απο μεγαλη πολη και ετσι ειχαμε καλυτερες επαγγελματικες ευκαιριες. Σχεδιαζουμε και σε εναν χρονο περιπου αν ολα βαινουν καλως να παντρευτουμε. Ποιο ειναι το προβλημα; Η συντροφος μου ηταν απο μια αρκετα ευκαταστατη οικογενεια που με την κριση τα οικονομικα τους χειροτερεψαν αλλα εμειναν με καποια χρηματα και ακινητα. Ουσιαστικα ενα εξοχικο , δυο στουντιο ( στο ενα μενει η μικρη αδερφη που ειναι φοιτητρια σε αλλη πολη και το αλλο στο ενοικιο για εξτρα εισοδημα )και το σπιτι που μενουμε. Σε αυτο το σπιτι που μενουμε , μενουμε ολοι μαζι. Ποιοι ειναι ολοι αυτοι; Ο αδερφος της με τη συζυγο και τα δυο τους παιδια ,οι γονεις της και εμεις. Το σπιτι ειναι αρκετα μεγαλο και ευρυχωρο. Ο καθενας εχει το δωματιο του. Εχει δυο σαλονια. Εννοω εχουμε το χωρο μας αλλα δεν μου αρεσει πλεον η κατασταση. Ουσιαστικα παντα μπαινοβγαινει κοσμος , παντα υπαρχει φασαρια και παντα οταν υπαρχει διαφωνια μπλεκεται και καποιος αλλος. Ειχαμε μεινει εκει στην αρχη με την προοπτικη μεχρι να βρουμε μια καλη δουλεια , να μαζεψουμε καποια χρηματα και να βρουμε ενα σπιτι. Αυτη η προοπτικη χαθηκε μεσα στον χρονο. Οταν συζηταω με τη συντροφο μου λεει πως προς το παρον ειναι βολικα καθως δεν εχουμε νοικι πληρωνουμε λιγα καθως το μεγαλυτερο μερος το σηκωνουν οι γονεις της , με τον αδερφο της ( λογω παιδιων). Επισης , αναφερει πως της αρεσει αυτη η οικογενειακη θαλπωρη που νιωθει μεσα σε αυτη την κατασταση. Αναφερει πως αν κανουμε παιδακι ( ειναι στο πλανο μας) θα εχουμε βοηθεια απο ολους και το παιδι θα εχει για παρεα τα ανιψια . Πως να το πω Α,μπα νιωθω οτι ειναι προσκολλημενη στην οικογενεια της . Για να καταλαβεις απο τοτε που μετακομισαμε εκει δεν εχει μαγειρεψει ουτε μια φορα, μονο τα πιατα πλενει και ολα τα υπολοιπα τα κανει η μανα της και ανα περιστασεις βοηθαει η συζυγος του αδερφου. Προσωπικα , θεωρω οτι πρεπει ολοι να βοηθαμε και οταν πηγα να το θιξω ο πατερας της μου ειπε οτι εκεινος βοηθαει αφου παει στο μαρκετ και στη λαικη και καθαριζει την αυλη. Ο αδερφος της λεει πως ειναι κουρασμενος απο τις πολλες ωρες δουλειας , αφου κανει χειρωνακτικη εργασια και φυσιολογικο ειναι μετα η μητερα της να μουρμουραει ολη τη μερα. Οταν της το ειπα μου ανεφερε πως΄ απο παντα ετσι κανει αλλα οταν παμε να τη βοηθησουμε λεει πως εκεινη ξερει καλυτερα και δεν μας αφηνει, οποτε το σταματησαμε΄. Προσπαθω να τη βοηθαω κανοντας παντα το δωματιο μας, το πληντυριο ρουχων, απλωμα ρουχων και διπλωμα ( εκει οντως δεν μ αφηνει και πηγαινει και τα ξανακανει). Μαγειρικη ουτε κατα διανοια. Α καμια σαλατα. Κανω και το σφουγγαρισμα , το σκουπισμα, το ξεσκονισμα και πιο κουραστικες δουλειες οπως πλυσιμο χαλιων , παντζουρια , τετοια πραγματα. Θελω να πω ομως πως ουσιαστικα σε σπιτι που ζουν 8 ατομα δουλειες κανουν 1,5 ατομα και καταλαβαινεις τι πανικο και κουραση φερνει. Τις προηγουμενες μερες ειχαμε μια εντονη συζητηση με τη συντροφο μου για το οτι θελω να αλλαξουμε σπιτι. Της ειπα πως δεν μπορω να κανω οικογενεια ετσι. Πως ιδιωτικοτητα δεν υπαρχει και το γεγονος οτι θα μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον που θα βλεπει μια γιαγια να τρεχει για ολους και εναν αδερφο να εχει παντα νευρα οταν γυρναει απο τη δουλεια και να μην μιλιεται και να μας ειρωνευεται οτι δεν καταλαβαινουμε τι κουραση εχει , γιατι δεν κανουμε τοση σκληρη δουλεια δεν το θελω. Εβαλε τα κλαμματα , αρχισε να λεει πως δεν αγαπαω αυτη και την οικογενεια της. Οτι θα ηθελε το παιδι μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον με αυλη , πολλες γιορτες με πολλα ατομα και στηριξη απο το οικογενειακο περιβαλλον, αλλα αν το θελω ας γινει ετσι οπως το θελω εγω. Μετα απο αυτο πηγε και το ειπε σε ολους τους υπολοιπους και απο τοτε τι σποντες εχω ακουσει δεν μπορεις να φανταστεις. Μονο η μητερα της με στηριξε και ειπε πως με καταλαβαινει και συμφωνει μαζι μου, οτι η πορτα του σπιτιου θα ειναι ανοιχτη παντα για εμας. Α,μπα μου νομιζω οτι εχουμε αρχισει στραβα και σκεφτομαι σοβαρα να χωρισω. Μετα σκεφτομαι οτι ειμαστε μαζι τοσα χρονια , γνωριζομαστε απο φοιτητες και ισως να μπορουσε να βρεθει μια λυση. Ομως λυση που να ειμαστε ευχαριστημενοι και οι δυο υπαρχει;

Πες μου σε παρακαλώ για ποιο λόγο είναι αντεπιχείρημα στο να χωρίσεις ότι είσαστε μαζί από φοιτητές.

Έχεις επενδύσει χρόνο και θα τον χάσεις; Πράγματι. Η λύση είναι να επενδύσεις κι άλλο χρόνο, ειδικά τώρα, που ξέρεις ότι θα είναι χαμένος;

Η λύση θα ήταν να υποχωρήσει ο ένας από τους δυο, γιατί δεν γίνεται να μην μένετε ούτε στο σπίτι της, ούτε σε άλλο σπίτι. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται «λύση», όμως, να υποχωρήσει κάποιος, γιατί αυτός ο κάποιος, θα αναγκαστεί να υιοθετήσει ένα εντελώς άλλο μοντέλο ζωής. Για να κάνετε και οι δυο αυτό που θέλετε, πρέπει να χωρίσετε.

Έχετε εντελώς διαφορετικό όραμα ευτυχίας, και όπως έχω ξαναγράψει πρόσφατα, το «πού θα μείνουμε» είναι ένα από τα τρία μεγάλα ζητήματα επιβίωσης μιας σχέσης, και έρχεται πρώτο. Αν δεν λυθεί ικανοποιητικά και από τις δυο πλευρές (που σημαίνει, αν δεν συμφωνούν και οι δυο για το τι είναι σωστό, αυθόρμητα και αυτονόητα), θα σκαλώσουν σίγουρα ακόμα χειρότερα στα επόμενα δυο.

Είναι το πρώτο ζήτημα, και το πιο εύκολο από τα τρία, γιατί έρχεται πριν έρθουν μεγάλες δεσμεύσεις όπως δάνεια και παιδιά, οπότε κοίτα να κάνεις τώρα την σωστή επιλογή.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News