Καλησπέρα στην όμορφη παρέα! Πώς τα πάτε με τον καραντίνα; Εγώ την παλεύω κάπως γιατί ω ναι βρήκα την ευκαιρία αυτές τις στιγμές σιωπής, ησυχίας κ απομόνωσης να αναθεωρήσω κάποια πράγματα σε σχέση με το πως μου φέρονται οι άλλοι κ τι κάνω εγώ γι αυτό. Και εξηγώ: Είμαι ένας άνθρωπος που θα βοηθήσω όπου χρειαστεί αφιερώνοντας χρόνο κ ψυχή σε οτιδήποτε μου ανατεθεί. Μου αρέσει να προσφέρω τις γνώσεις μου για να εξυπηρετήσω τους άλλους . Από ένα σημείο κι έπειτα όλοι το εκμεταλλευονται αυτό για να γίνει η δουλειά τους πιο γρήγορα και τζάμπα, γιατί βαριούνται να ασχοληθούν, για να πάρουν τα εύσημα χωρίς να έχουν ιδέα καθόλου. Έχω βαρεθεί να ακούω “καντο εσύ γιατί είσαι καλύτερη”, “θέλω αυτό σε 10 λεπτά κ μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις” και φυσικά τζάμπα γιατί είναι μια φιλική εξυπηρέτηση. Με βαρέθηκα! Θέλω να αλλάξω! Να μπορώ να λέω όχι, να γίνω δυσάρεστη, να μη φοβάμαι ότι θα θυμώσουν, να μη ξενυχταω σκεφτόμενη πως θα αρνηθώ κ τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Τώρα με τη καραντίνα η δικαιολογία δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ δεν ευσταθεί. Δεν έχω οικογένεια, δεν έχω πλέον δουλειά, έχω άπλετο χρόνο να βοηθήσω αλλά καμία απολύτως διάθεση. Γιατί πάντα κάπου άσχημα καταλήγει όλο αυτό. Θέλω σε όσους μου ζητάνε χάρες να φωνάξω “Δε θέλω να το κάνω” αλλά φοβάμαι την αντίδραση “Γιατί δε θες;”. Σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο κι αν ναι πως το αντιμετωπίσατε;
-Χαντακωμένη εθελόντρια
«Δεν θέλω γιατί δεν έχω όρεξη».
Δεν φοβάσαι ότι δεν έχεις τι να απαντήσεις. Ούτε ότι θα θυμώσουν. Φοβάσαι ότι αν πεις όχι, οι άλλοι θα σε εγκαταλείψουν. Και θα μείνεις μόνη σου.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι όντως θα σε εγκαταλείψουν. Αλλά αυτοί που θα το κάνουν είναι αυτοί που σε εκμεταλλεύονται. Δεν τους θέλεις στη ζωή σου έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι «όλοι» έτσι, αλλά εσύ, έτσι όπως φέρεσαι, σα να είναι όλοι το ίδιο σημαντικοί, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους μεν από τους δε.
Ο φόβος της εγκατάλειψης δεν θα υποχωρήσει αν αρχίσεις να λες όχι, για να αρχίσεις να λες όχι πρέπει να υποχωρήσει πρώτα ο φόβος, και αυτό θα γίνει αν καταλάβεις από πού έχει προκύψει. Για αρχή, πρέπει να σταματήσεις να προσδιορίζεις τον εαυτό σου ως αυτόν που του αρέσει να εξυπηρετεί. Δεν σου αρέσει όσο δηλώνεις, αν σου άρεσε η εξυπηρέτηση για την εξυπηρέτηση τώρα δεν θα ρωτούσες πώς να πεις όχι. Θέλεις να είσαι καλή γιατί ελπίζεις ότι έτσι θα σε αγαπήσουν, αλλά τώρα κατάλαβες ότι δεν πάει έτσι. Και πώς πάει, θα μου πεις. Πάει με δοκιμή και πλάνη, είναι η απάντηση, βάζοντας όρια, και στους άλλους, και στον εαυτό σου. Αν θέλεις να αλλάξεις, μπορείς να το κάνεις με ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Επειδή ρωτάς για αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων θα κάνω copy-paste το σχόλιό μου σε αντίστοιχη ερώτηση: Ως “κομπιουτεράς” αντιμετώπισα παρόμοιο πρόβλημα με φίλους, γνωστούς, ακόμη και με γνωστούς φίλων. Στην αρχή έτρεχα παντού, μάλιστα για ένα διάστημα ήταν ευχαρίστησή μου. Σιγά σιγά είχε αρχίσει να γίνεται πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Φορμάτ, καθάρισμα pc, δίκτυο σε τεράστιο κατάστημα, δίκτυο σε ξενοδοχείο ενός γνωστού κάποιου φίλου, android tablets, κινητά, τηλεοράσεις, από windows σε linux και ξανά πίσω γιατί είναι δύσκολα και που χρόνος να τα μάθει ο άλλος, κατέβασμα και εγκατάσταση προγραμμάτων και παιχνιδιών, μουσικής, cd, dvd για τα παιδιά, εκτυπωτών και οτιδήποτε… Διαβάστε περισσότερα »
Και πολύ καλά έκανες. Κάποια από αυτά που αναφέρεις, αν τα έψαχναν στο google, θα μάθαιναν πώς να τα κάνουν οι ίδιοι πολύ εύκολα, ενώ άλλα μου φαίνονται μεγάλες δουλειές για να γίνονται δωρεάν.
Δεν ξέρω τον τρόπο να το ξεπεράσεις αυτό, μονο ίσως βημα βημα να γίνεσαι πιο διεκδικιτική. Μου έδωσες την ευκαιρία να δω πως λειτουργείς γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω ανθρώπους με σκετικό σαν το δικό σου. Στη δουλειά μου, η διευθυντρια ζήτησε απο συνάδελφο να… γραψει 2 εργασίες για το μεταπτυχιακό της κόρης της! Σοβαρα, δεν κανω πλακα. Απορησα που ειχε τετοιο θρασος αλλα απορησα που δεχτηκε και η συναδελφος (ειμαστε δημοσιος τομεας και τιποτα δεν μπορει να της κανει η διευθυντρια). Εντωμετσξυ δεν ειναι οτι της εδωσε καποιο ανταλλαγμα σπο οσο ξερω, απλα η συναδελφος δεν μπορουσε λεει να… Διαβάστε περισσότερα »
Σουσουραδα, πόσο άθλια η διευθύντρια αλλά και πόσο κακομαθημένη η κόρη! Με τι καρδιά θα δεχτεί 2 εργασίες από άλλον που έχει πέσει θύμα εκμετάλλευσης! Με τέτοια διαπαιδαγώγηση πώς να μη νομίζει ότι όλη η κοινωνία της χρωστάει!
Η διευθύντρια φαίνεται να είναι χρόνια στο κουρμπέτι και μυρίζεται σαν λαγωνικό τα εν δυνάμει θύματα! Δεν είναι τυχαίο ότι το ζήτησε από κάποια που δεν μπορεί να πει όχι.
Αν η συνάδελφος δεν είναι γενικά έτσι σαν άνθρωπος, μην αποκλείεις το ενδεχόμενο να απέβλεπε κάπου, έστω και στο να αποκτήσει πιο καλή σχέση με τη διευθύντρια, για να την εξυπηρετεί σε διάφορα θέματα, όπως στις άδειες π.χ.
Looking forward η διευθυντρια είναι όντως ένας απαίσιος άνθρωπος, συμπλεγματική και κατίνα. Και μυρίζεται σαν λαγωνικό τα θύματα όπως το είπες. Και καθόλου ευγνώμων δεν νιώθει, τα σνομπάρει κιολας τα θυματα. Ειναι από αυτούς τους ανθρώπους που “σέβονται” μόνο οταν φοβούνται. Όσο για τη συνάδελφο Valia κι εγώ θα πίστευα οτι καπου απέβλεπε αν δεν τη γνώριζα καλύτερα στην πορεία. Μοιαζει καπως σαν τη γράφουσα, σαν να μην ξέρει να πει όχι και ήταν και καινούρια στη δουλειά οπότε σε ξένα νερά και πιο μαγκωμένη. Τις άδειες άλλωστε τις δίνει απλόχερα η διευθύντρια για να κραταμε το στομα μας κλειστό… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ύπουλη η διευθύντρια τότε, γιατί η συνάδελφος, εκτός του ότι είναι έτσι σαν άνθρωπος, μπορεί και να αγχώθηκε μήπως την πάρει με κακό μάτι, σαν καινούρια στη δουλειά.
Είχα πριν χρόνια έναν συνάδελφο με τα δικά σου χαρακτηριστικά. Οτι και να του ζητούσες -από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο- και όποτε και να του το ζητούσες, το έφερνε πάντα σε πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όποιος και αν ήσουν, συνάδελφος, προιστάμενος, άσχετος. Εξαιρετικός στην δουλειά του (και γενικά εξαιρετικός τύπος). Σε σύγκριση με τους υπόλοιπους μια χαρά λεφτά έπαιρνε αλλά ήταν αυτός με τις λιγότερες προαγωγές (ενώ το λογικό θα ήταν ακριβώς το αντίθετο). Μου ήταν δύσκολο να καταλάβω τον λόγο και κυρίως το “γιατί” 2, 3 εταιρείες στις οποίες είχε δουλέψει δεν έκαναν τα… Διαβάστε περισσότερα »
Για γραφίστρια την κόβω ή της πληροφορικής. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτό που σου ζητάνε και δε μας λες έχει να κάνει με το επάγγελμά σου, να λες “Οκευ, πληρώνομαι 12ε την ώρα ή ανταλλαγή υπηρεσιών”. Χωρίς διαπραγμάτευση.
Κατι που μπορεις να πεις ειναι οτι ασχολεισαι με ενα αλλο εργο αυτη τη στιγμη που σε πληρωνουν και γι’αυτο το λογο εχει προτεραιοτητα. Και πες τους γενικα οι δραστηριοτητες που φερνουν λεφτα παντα θα ερχονται πρωτες αφου τρεχουν και λογαριασμοι… Αλλα κανενα προβλημα, θα το βαλεις στη λιστα για οταν εχεις χρονο (=ποτέ)
Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με σένα είχε και η κουμπάρα μου και κολλητή μου επί πολλά χρόνια. Πήγε σε ψυχολογο και βρήκε την υγειά της.
Πόσο σε καταλαβαίνω. Τη σημερινή εποχή κάτι έχουν πάθει οι άνθρωποι κι όσο πιο πολύ βοηθάς, τόσο πιο πολύ προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν. Και δεν αναγνωρίζουν τη βοήθεια που τους προσφέρεις για κανένα λόγο. Κι αν τους βοηθήσεις και πολλές φορές, από ένα σημείο και μετά θεωρούν δεδομένη τη βοήθειά σου και υποχρέωσή σου απέναντί τους . Πρέπει να βάλεις όρια, να λες όσα περισσότερα “Δεν μπορώ, είμαι απασχολημένη με κάτι άλλο” μπορείς και να μην αφήνεις κανέναν να σε εκμεταλλεύεται. Κι όσοι απομακρυνθούν, θα καταλάβεις και πώς σε έβλεπαν. Δοκίμασε, επίσης, να ζητήσεις κι εσύ εξυπηρετήσεις να δεις πώς… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτά που λέει η Λένα! Μπορείς να ξεκινήσεις με ‘μικρά’ όχι, για να συνηθίσεις σιγά σιγά. Πχ κάτι απλό, να αρνηθείς να απαντήσεις αμέσως ένα email ή μήνυμα, άσε το για την επόμενη μέρα. Δες πως θα νιώσεις με αυτό. Ίσως λίγο περισσότερο σε ‘θέση ελέγχου’.
Πρέπει να μάθεις να θέτεις όρια και να λες όχι.Βάλε μια νοητή γραμμή προτεραιότητας πχ Δουλειά – στενοί φίλοι – general και θα δρας με βάση αυτό. Στη δουλειά σου καλό θα ήταν (αν δεν το κάνεις )να λειτουργεις με βάση το ωράριο που σε πληρωνουν.Το ίδιο και με τις φιλικές εξυπηρετήσεις.Έχεις ελευθερο χρόνο και κέφια?Καν το.Δεν ξέρω την ζωή σου και τις καταστάσεις στις οποίες αναφέρεσαι αλλά αν ξεκινήσεις να λες μικρά “όχι” μόνο σε καλό θα σου βγει διότι θα γίνεις πιο διεκδικητική και θα δεις ποιοί άνθρωποι δεν στο παίζουν καλοί μόνο και μόνο για να τους… Διαβάστε περισσότερα »
μου θύμισες απόσπασμα από το μάθημα του coursera mindshift (βρείτε το, είναι καλό, όχι όσο το learning how to learn της ιδίας, αλλά καλό) που έλεγαν ότι πρέπει να μαθαίνουμε, αλλά ας μη μαθαίνουμε και τα πάντα γιατί μετά μας “εκμεταλλεύονται” 🙂 General competence and selective ignorance can each be important in career-building.