Αγαπητή Α,μπα πριν 2-3 χρόνια χώρισα με τη γυναίκα μου την οποία αγαπούσα πάρα πολύ. Ο χωρισμός, μου κόστισε και εξακολουθεί να με πονάει πολύ. Κλονίστηκα άσχημα σε μια φάση που ήδη από πριν περνούσα δύσκολα με εμένα (εξ’ ου και τα τεράστια λάθη μου στη σχέση μας) και ακόμη ταλαιπωρούμαι συναισθηματικά πολύ. Το πως και τα γιατί τα αφήνω απέξω γιατί είναι μεγάλη κουβέντα που ούτε την έχω καταλήξει μέσα μου, ούτε μπορεί να αναλυθεί εδώ αφού έχουν διαδραματιστεί και διάφορα μεταξύ μας μετά τον χωρισμό που σίγουρα επιδείνωσαν συναισθηματικά την κατάσταση. Η ερώτησή μου έχει να κάνει με έναν φίλο μου, η γυναίκα του οποίου έχει γίνει φίλη με την πρώην μου και σποραδικά βρίσκονται. Στον φίλο αυτό δεν έχω ξετυλίξει ανοιχτά το μέγεθος του πόνου που βίωσα και βιώνω, τόσο για λόγους που έχουν να κάνουν με εμένα, δυσκολία στο να αποκαλύψω την αδυναμία μου αλλά και για λόγους που αφορούν αυτόν, έλλειψη ας πούμε ενός πιο προσωπικού και ευαίσθητου πλησιάσματος. Πάντως ξέρει -και μπορεί σίγουρα να δει- ότι μου στοίχισε. Το θέμα μου είναι ότι όταν βρεθούμε -δεν βρισκόμαστε συχνά-, μου αναφέρει με έναν χοντροκομμένο και καλά αφελή τρόπο, χωρίς να ρωτήσω, ότι την είδε, ότι βγήκαν, ότι μαθαίνει -όπως του τα μεταφέρει η γυναίκα του- ότι είναι καλά, με κάποιον άλλον κλπ. Γενικά αναφέρεται λες και δεν ήταν η γυναίκα που είχα, και ίσως να έχω ακόμη, μια μοναδικά προσωπική σχέση μαζί της. Στο άκουσμα εγώ ταράζομαι, τον κόβω όσο μπορώ, αλλά ταράζομαι. Μια δυο φορές τον έκοψα στα ίσια λέγοντάς του ότι με ενοχλεί. Παρ’ όλα αυτά μου ανέφερε ξανά προχθές μέσα στην τρελή χαρά και με πονηρό γελάκι, του στυλ θα στα πω και ας σε πονέσω, ότι βρέθηκαν, πόσο όμορφη έδειχνε και ότι άκουσε -από τη γυναίκα του πάλι- ότι ο φίλος της είναι καλό παιδί, ότι εκείνο και ότι το άλλο. Ε, ενώ είχα κάθε καλή διάθεση πριν, με τάραξε πάλι δυσανάλογα πολύ, σε σημείο που έφυγα προφασιζόμενος δουλειά. Και σκέφτομαι τώρα, είμαι εγώ που έχω τη μύγα (την έχω το ξέρω) ή αυτός είναι απαράδεκτος; Υπάρχει λες δικαιολογία ότι δεν έχει καταλάβει πόσο με πονάει, βλέποντας και το ας πούμε “είμαι καλά” προσωπείο μου ή ούτως ή άλλως είναι αδικαιολόγητος αν όχι και μισοσυνειδητός σε αυτό που κάνει..;
– fRIEND
Πολύ φοβάμαι ότι είναι απολύτως συνειδητό αυτό που κάνει, και δεν μπορώ να βρω απολύτως καμία δικαιολογία που να το εξηγεί με κάποιον θετικό τρόπο. Μοιάζει σα να το βλέπει ως παιχνίδι, αν είναι απλώς κακός, ή σα να σε εκδικείται για κάτι, αν είναι κομπλεξικός. Φίλος σου, πάντως, δεν είναι. Αφού δεν βρισκόσαστε συχνά, ωραία, μπορείτε να αραιώσετε εύκολα, χωρίς να καταβάλεις ιδιαίτερο κόπο. Μην προσπαθείς άλλο να του εξηγηθείς, το προσπάθησες ήδη, τώρα πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου. Λυπάμαι για αυτό που πέρασες και περνάς, χρειάζεται κι άλλη απόσταση από τη νέα ζωή της πρώην σου για να καταφέρεις να το ξεπεράσεις. Αν δυσκολεύεσαι, σκέψου το ενδεχόμενο ενός ψυχολόγου. Μοιάζει σα να έχεις μέσα σου πολλές σκέψεις που χρειάζονται επεξεργασία, θα ελαφρύνει το μυαλό σου αν αρχίσεις να τις συζητάς με έναν ουδέτερο αλλά υποστηρικτικό συνομιλητή.