Λένα Φουτσιτζή
Καλησπέρα Λένα, ελπίζω να είσαι καλά. Πρόσφατα ήμουνα στην Ελλάδα σε μια συνάντηση με τους παλιούς μου συμμαθητές, πλέον στα 35 μας. Μια χαρά πέρασα αλλά με έθλιψε κάτι και αναρωτιέμαι πως θα μπορούσα να είχα αντιδράσει (ή πως να αντιδρώ στο μέλλον αν μου ξανασυμβεί). Καμιά 4-5 παλιές συμμαθητριες μου, με ρώτησαν/αναρωτήθηκαν φωναχτά “α μόνη ε, και τι κάνεις δηλαδή μόνη στο εξωτερικό” (με εναλλαγές αλλά το νόημα το ίδιο). Η επαγγελματική μου σταδιοδρομία (στην οποία αναφέρθηκα μετά πάνω στην συζήτηση, όχι προς απάντηση στην ερώτηση πως μπορώ ή πως τολμάω να ζω ελεύθερη στα ξένα) δεν φάνηκε να της καλύπτει. Δεν με πείραξε, αλλά ένιωσα έκπληξη και αργότερα μια θλίψη με αυτό που λέγανε και σκεφτότανε. Θα μου πεις, και θα έχεις δίκιο, ότι καμία σημασία δεν έχει τι σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους το μόνο κοινό που έχω είναι ότι πριν τόσα χρόνια πήγαμε στο ίδιο σχολείο. Συμφωνώ, δεν έχει. Η ερώτηση μου είναι, θεωρείς ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλό να απαντάμε ή να το αφήνουμε να περνάει έτσι? Τι θα έκανες εσύ σε ανάλογη περίπτωση?
– Μαρίνα
Παιδιά, να μαζευτούμε μια φορά και να κάνουμε συνέδριο με θέμα «τι απαντάμε στις μισογυνίστικες προσβολές». Δεν υπάρχει μέρα που δεν έρχεται τέτοια ερώτηση.
Επειδή τέτοιο συνέδριο δεν θα γίνει άμεσα, να προτείνω την απάντηση που καλύπτει τα πάντα από εδώ μέσα; Η απάντηση είναι «εξαρτάται».
ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.
Εξαρτάται από το μέγεθος, από την όρεξη που έχεις, από το ποιος το είπε, και πού, και πόσοι το άκουσαν, και τι καιρό έκανε και αν πεινούσες και αν πετούσε μια πεταλούδα εκείνη τη στιγμή στην Κίνα.
Δεν είναι τόσο σημαντικό τι θα πεις. Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις το βόλι («μισογυνίστικη προσβολή») και το κίνητρο («όσα δεν φτάνει η αλεπού», «ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση», «απόπειρα ελέγχου»). Αυτά, πρέπει να γίνονται σε δευτερόλεπτα. Αν αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως τελικά εννοούσε άλλο και μήπως ήταν αληθινό ενδιαφέρον και μήπως είμαι υπερβολική, άστα βράστα.
Έχει σημασία τι ακούς δεξιά αριστερά όταν πας κάπου να περάσεις καλά. Ή για να μη περάσεις καλά. Δεν γίνεται να μην ακούμε αυτά που μας λέμε, δεν γίνεται να μην αντιδράμε συναισθηματικά όταν μας προσβάλλουν. Αμάν πια με την συμβουλή «μην ασχολείσαι» (δεν το λέω σε σένα, ως γενική τάση, πάντα από γυναίκες προς γυναίκες). Αν μπορείς να μην ασχολείσαι με τις ξαφνικές προσβολές, αν πραγματικά δεν αισθάνεσαι απολύτως τίποτα όταν σε χτυπάνε χωρίς προειδοποίηση, μάλλον προβληματικό το βρίσκω. Όχι μόνο είναι σωστό να νιώθεις άσχημα, αλλά και να το επικοινωνείς. Αυτή η γυναικεία εγκαρτέρηση μας έχει δημιουργήσει έλκος. Πότε θα πούμε «φτάνει»;
Αν όλες αυτές οι σκέψεις αρχίσουν να γίνονται αυτόματα, να δεις πόσες καλές απαντήσεις σου έρχονται. Όχι μια και δυο. Πολλές. Πάρα πολλές. Και όλες κατάλληλες. Οπότε, ξεκίνα την εσωτερική επεξεργασία, και μην φοβάσαι τον θυμό σου. Είναι η σωτηρία σου.
Μια ιδέα που πολύ συχνά δουλεύει όταν ακούς ρατσιστικές/σεξιστικές/μισογυνιστικές κλπ βλακείες, είτε απευθύνονται σε σένα είτε γενικά και έχεις όρεξη είναι η εξής:
Ρωτάς “τι εννοείς?”
Προσπαθούν συνήθως να σου εξηγήσουν τη βλακεία τους λέγοντας περισσότερες βλακείες.
Ξαναρωτάς “Δηλαδή, τι εννοείς?”
Ξαναπροσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, και αρχίζουν να καταλαβαίνουν οτι έχουν στριμωχτεί.
Επαναλαμβάνεις με ύφος απορίας όσες φορές χρειάζεται, και τους βλέπεις να ιδρώνουν και να ξειδρώνουν.
Ούτε τους διακόπτεις, ούτε απαντάς στις χαζομάρες, μόνο τους ζητάς να τις εξηγήσουν.
Έχει πααααρα πολλή πλάκα!
Σε αυτό πάντως έχουν έτοιμη απάντηση: κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις ε;
Aloutero
-Κανεις ότι δεν καταλαβαίνεις ε;
-Τι εννοείς;
– εννοώ πως την παλεύεις χωρίς σύντροφο στο εξωτερικό και χωρίς παιδιά
– τι εννοείς;
– είσαι ηλίθια παιδάκι μου;
– τι εννοείς;
– …………… 😡#&@€#-€@#_&@
Ναι, έχεις δίκιο, πλάκα έχει 😏
Πολύ ωραία ιδέα! Θα το εφαρμόσω.
Ναι Magica! Μπηκα για να γραψω ακριβως αυτο! ‘’τι εννοεις’’ και ’’δωσε μου ενα παραδειγμα’’, ηρεμα, like you mean it. Μετα απο καποιες φορες, θα αρχισεις ν απολαμβανεις το υφος τους, στο υποσχομαι.
Να προσθέσω ότι μπορεί να δουλέψει και το “Νομίζω δεν άκουσα καλά, μάλλον πρέπει να ξανά σκεφτείς τι με ρωτάς” ή ακόμα καλύτερα “Κάνω ότι δεν άκουσα την ερώτηση” φυσικά με το κατάλληλο υφάκι!
Kι εγώ νόμιζα ότι πιάνει να ζητήσεις από τον άλλο να εξηγήσει, τελευταία δε μου πιάνει όμως, δεν ξέρω γιατί. Π.χ. την τελευταία φορά που άκουσα κάποιον να λέει ότι δε μπορεί να βλέπει γύρω του θηλυπρεπείς άντρες ή ανδροπρεπείς γυναίκες, ζήτησα το λόγο μπας και φτάσω στο προφανές (ότι δηλ θέλει οι έμφυλοι ρόλοι να εξυπηρετούν μόνο αυτόν και να μην έχει σεβασμό για τους υπόλοιπους, να μην ξεβολευτεί με όσα του έχει μάθει η πατριαρχία για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι ανάλογα με το βιολογικό τους φύλο) και επέμενε ότι απλά πιστεύει στο μέτρον άριστον κι… Διαβάστε περισσότερα »
Μα φυσικά δε θα παραδεχόταν το προφανές. Αλλά ποιος είναι ο μέσος όρος; Ποιος τον ορίζει; Αυτές θα ήταν ωραίες ερωτήσεις για τη συνέχεια.
Τις έκανα αυτές τις ερωτήσεις. Ο μέσος όρος σημαίνει (παραφράζω) ο άντρας να είναι μάτσο, όπως τον θέλει η πατριαρχία, κι η γυναίκα αντίστοιχα γατούλα. Δεν προχωράει για κανέναν η συζήτηση όταν βασίζεται σε κυκλικά, πλαστά, εγωιστικά επιχειρήματα. Δεν «πιάνει» λοιπόν να ζητήσεις να το εξηγήσει.
Πόσο ακραία σεξιστική απάντηση και τη θεωρεί και μέτρον άριστον. Πράγματι, με τόσο true σεξιστές τίποτα δεν πιάνει. Ίσως ένα eyeroll, που νομίζω θα σου βγήκε κι αυθόρμητα με αυτά που άκουσες!
Mafalda, όντως, σε δικό μου eyeroll κατέληξε η κουβέντα!
Έχει πάρα πολύ πλάκα όντως.. Το κάνω αρκετά συχνά!
Ακριβώς αυτό, προσυπογράφω. Γενικά ναι φυσικά έχει να κάνει με την όρεξη και το πόσο θες να τσιγκλίσεις τον άλλο. Εμένα να σου πω αν έχω διάθεση μου αρέσει κάτι τέτοιους να τους τρολάρω μπας και τους φέρω σε αμηχανία και το κλείσουν το ρημάδι. Και αν είναι άτομα που αναγκαστικά λόγω δουλειάς τους συναναστρέφεσαι παίρνουν και το μήνυμα ότι “άστο μεγάλε εδώ δεν περνάνε οι παπακιές”.
Τέλειο, σατανικό!!
Αυτό που πρέπει να δικαιολογούμε και την αζευγαροσυνη μας είναι το πιο θλιβερό από όλα.
Μπορεί να μην έχω γκόμενο και παιδιά αλλά έχω καριέρα.
Ρε άντε χεστειτε όλοι μαζί. Ότι θέλω έχω. 38 πυρετό, ένα ληγμένο γάλα στο ψυγείο και δύο γάτες. Σταδιαλα!
Bασικά και καριέρα να μην έχει κάποια, και σε δουλειές του ποδαριού να εργάζεται μια ζωή ή να είναι άνεργη, πάλι δε δικαιολογείται να την υποτιμούν επειδή δεν έχει σύντροφο ή παιδί (ή για τη δουλειά της ή ανεργία της).
Αυτό ακριβώς λέω 🙂
Ρώτα εμένα, που μόνο υποτίμηση δέχομαι. Έχει δίκιο του Aloutero και εσύ Μαριάννα. Είναι όμως πολύ εύκολα να κλωτσάς αυτή που είναι χαμηλά και προσπαθεί. Είναι πικρό αλλά αλήθεια.
Δεν είσαι χαμηλά.
Οι άνθρωποι με τόσο επιφανειακά κριτήρια είναι χαμηλά. Είναι σα να πηγαίνεις να δεις όπερα και να εντυπωσιάζεσαι από τα σοκολατάκια στην είσοδο. Η εμπειρία της ζωής χάνει αξία.
Χρόνια πολλά 😊
Αχ, δεν είναι το αληθινό μου, αλλά την κρατάω την ευχη! 😊
Πες μου ότι με λες “το αλουτερο” 😍
Μα κλοτσάς γιατί ακριβώς είναι χαμηλά και κλοτσάς γιατί υποσυνείδητα καταλαβαίνεις ότι είσαι βλάκας. Οπότε εσύ μη μασάς κάνε την υποτίμηση δύναμή σου και στείλτου τη στα μούτρα. Δε θα σταματήσει να σε κλωτσάει αλλά τουλάχιστον δεν θα πονάνε οι κλωτσιές πια
Respect. Τέλεια απάντηση. Απλά μπράβο 😊👍👍👍👍
– Και τι κανεις δηλαδη μονη σου?
– Ζωάρα κάνω!
Με εχει βολεψει παρα πολυ αυτη η ατακα, σας την παραδιδω😘
Και δεν απέχει και από την πραγματικότητα πολλές φορές !
Τέλειο! Μου θύμισες Θεοπούλα:
https://youtu.be/524bk83ZRqw
Εναλλακτικά: “Εντύπωση.”
“Ε, πάνω κάτω , όλα αυτά που δεν μπορείς να κάνεις εσύ”
” περνάω καλά κάνοντας αυτά που θέλω χωρίς να έχω άγχος αν υπάρχουν πλυμένα σώβρακα και αν το παιδί έχει φαγητό.”
Αχ δεν τα μπορώ αυτά ! Εδώ πρόσφατα στο πάρτι των γενεθλίων μου που είχαν έρθει φίλοι (ζευγάρι αυτοί) από άλλη πόλη μου είπαν τώρα που δεν έχεις σχέση και δεν έχεις τι να κάνεις να έρχεσαι πιο συχνά να μας βλέπεις εσύ! Εγώ που δεν έχω τι να κάνω και δουλεύω 6 στα 7 από τις 9 ως τις 9. Άσε μας κουκλιτσε και κουκλίτσα μου . Δεν είχα τι να κάνω επειδή δεν είχα γκόμενο. Μμμ όχι ;
“Αχ πολύ θα το ‘θελα αλλά στον ελεύθερο χρόνο μου, κάνω πάρτι συνήθως, ευχαριστώ όμως για την πρόσκληση!”.
Οι συμμαθήτριές σου ζουν στη φούσκα τους. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο στο να ζει κάποιος στο εξωτερικό ή μόνος του ή στο εξωτερικό και μόνος του. Απλώς σε εκείνες φαίνεται περίεργο, γιατί εκείνες δεν θα το έκαναν. Και δεν είναι κακό που δεν θα το έκαναν, αλλά είναι απαράδεκτο που προκειμένου να επιβεβαιώσουν τη δική τους επιλογή, σε έκαναν να αμφιβάλλεις για τη δική σου. Όμως, φίλη Μαρίνα, αυτό το κάνουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Δεν είναι αναγκαστικό να έχεις την απάντηση που τους βάζει στη θέση τους, πρέπει όμως να βρεις τον τρόπο να νιώθεις πιο σίγουρη για τις επιλογές… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα απαντούσα : “Βγαίνω, πίνω, ξενυχτάω, μέρα σπίτι μου γυρνάω” ή “ξημερώματα, δίνω δικαιώματα”, “μα ναι, περνάω και μόνη μου καλά, τα καταφέρνω μια χαρά” κτλ. Το ελληνικό ρεπερτόριο είναι πραγματικά ανεξάντλητο.
Πολύ πρόσφατα, νομίζω, ότι κατάλαβα κάτι που με απελευθέρωσε αρκετά (δε λέω τελείως γιατί ακόμα το τεστάρω), Ανακάλυψα, την έκφραση “δε φταίει κανείς”. Όσο “σοκάρεσαι ” εσύ, γιατί οι συμμαθήτριες σοκάρονται με τη σειρά τους, από εσένα, στην ουσία κάνεις το ίδιο. Απλά θεωρείτε αυτονόητα άλλα πράγματα. Προφανώς η κοινωνική ευγένεια επιτάσσει , να μη σχολιάζουμε τις επιλογές των άλλων όποιες και αν είναι. Αλλά και πάλι… τι είναι η κοινωνική ευγένεια για τον καθένα; Δεν υπάρχει θεσμοθέτηση σε αυτά τα θέματα. Όσο τα αναλύεις τόσο μπλέκεις και θυμώνεις και τρελαίνεσαι και αυτό δε σε συμφέρει. Άσε που εν τέλει… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω μαζί σου και πιστεύω κι εγώ με σιγουριά ότι δεν θα καταλάβουν, για αυτό (όταν δεν έχω κακή μέρα) είμαι στην ομάδα των ‘μην ασχολείσαι’. Πχ στην επαρχία που μένω όποτε τολμάω να κυκλοφορήσω μόνη ακούω από γνωστούς που θα συναντήσω ‘που πας χωρίς τον άντρα σου’ και ‘τον άντρα σου που τον άφησες’ (αν έδινα ένα ευρώ κάθε φορά..). Τι να κάνω να τσακωθω με όλους? Να απαντάω ενοχλημένη? Θεωρώ ότι δεν θα αλλάξει η νοοτροπία, και ο λόγος που το λένε είναι εσωτερικός του καθενός. Αν έχω νεύρα βέβαια βρίσκω κατάλληλη απάντηση αλλά δεν είναι τοοοσο… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτό το μαρτύριο, γιατί κάνεις αυτό που κάνεις και δεν κάνεις αυτό που κάνω εγώ, μπορεί να με στείλει σε καλύβα στο βουνό. Μαζί με όσα λέει η Α, μπα, βάλε και το να αναγνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα δε ρωτάνε εσένα αλλά αναρωτιούνται για κάτι που οι ίδιες έχουν απαντημένο: Δε θα ζούσαν στο εξωτερικό εκτός αν υπήρχαν οικογενειακοί λόγοι ή συντροφικοί. Οι αδιάκριτες οι άκυρες ερωτήσεις προέρχονται συνήθως από ανθρώπους που ταυτίζονται με τους άλλους λόγω έστω και ενός κοινού που έχουν. Το δικό σας κοινό σ’αυτή την περίπτωση, είναι ότι είστε γυναίκες. Δεν περιορίζεται όμως στο φύλο.… Διαβάστε περισσότερα »
Εντωμεταξύ, δεν νομίζω ότι έχει τολμήσει ποτέ κανένας να πει σε έναν άντρα: “Μην ασχολείσαι με την προσβλητική κουβέντα που σου είπε κάποιος.” .
Το “τολμάν” πολλοί, κάθε μέρα, και άντρες μεταξύ τους και γυναίκες προς άντρες. Μόνο που δεν είναι τόλμη, γιατί δεν είναι ούτε προσβολή ούτε παρεμβατικότητα. Μερικές φορές, είναι πραγματικά η καλύτερη συμβουλή που μπορείς να δώσεις. Όπως είπε η Λένα, ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.
Chaotic Jester, χρησιμοποίησα την λέξη “τόλμη” γιατί η αντρική αξιοπρέπεια θεωρείται, δυστυχώς ακόμα, πολύ σημαντικότερη από την γυναικεία. Έτσι, αν πεις σε έναν άντρα: “Μην ασχολείσαι” (ή αλλιώς: “Κάνε ότι δεν καταλαβαίνεις”) πιθανότατα θα σού απαντήσει θυμωμένος: “Τι είναι αυτά πού λες;! Ο άλλος με προσβάλει, θίγει την αξιοπρέπεια μου και εγώ δεν θα τού απαντήσω;”.
Ε καλά και επειδή μπορεί να σου απαντήσει έτσι, σημαίνει οτι δεν τολμάμαι να του το πούμε; Και το “Μην ασχολείσαι” δεν μεταφράζεται πάντα σε “Κάνε πως δεν καταλαβαίνεις”. Για την ιστορία, ο σύντροφος μου απάντησε ακριβώς αυτό που λες (όχι θυμωμένος βέβαια), αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί αυτή η πιθανή απάντηση μας αποτρέπει απο το να συμβουλέψουμε έτσι έναν άντρα αν αυτό χρειάζεται.
Και το έχω πει και το έχω ακούσει. Ούτε απάντησα ούτε μου απάντησαν έτσι. Μην ασχολείσαι δεν σημαίνει κάνε πως δεν καταλαβαίνεις. Σημαίνει, μην ασχολείσαι. Είναι απλό, πραγματικά.
Εγώ απειρες φορές σε φίλους ,στο σύντροφό μου, στον αδερφό μου, σε συναδέλφους… Γιατί νομίζεις ότι δεν θα το πει ;
Τι; Γιατί; Εγώ πάντως πριν απο 2 ώρες είπα ακριβώς αυτό στο σύντροφο μου.