Αγαπητή «Α, μπα»: Με στεναχώρησε αυτό που με ρώτησαν οι παλιές μου συμμαθήτριες

Καλησπέρα Λένα, ελπίζω να είσαι καλά. Πρόσφατα ήμουνα στην Ελλάδα σε μια συνάντηση με τους παλιούς μου συμμαθητές, πλέον στα 35 μας. Μια χαρά πέρασα αλλά με έθλιψε κάτι και αναρωτιέμαι πως θα μπορούσα να είχα αντιδράσει (ή πως να αντιδρώ στο μέλλον αν μου ξανασυμβεί). Καμιά 4-5 παλιές συμμαθητριες μου, με ρώτησαν/αναρωτήθηκαν φωναχτά “α μόνη ε, και τι κάνεις δηλαδή μόνη στο εξωτερικό” (με εναλλαγές αλλά το νόημα το ίδιο). Η επαγγελματική μου σταδιοδρομία (στην οποία αναφέρθηκα μετά πάνω στην συζήτηση, όχι προς απάντηση στην ερώτηση πως μπορώ ή πως τολμάω να ζω ελεύθερη στα ξένα) δεν φάνηκε να της καλύπτει. Δεν με πείραξε, αλλά ένιωσα έκπληξη και αργότερα μια θλίψη με αυτό που λέγανε και σκεφτότανε. Θα μου πεις, και θα έχεις δίκιο, ότι καμία σημασία δεν έχει τι σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους το μόνο κοινό που έχω είναι ότι πριν τόσα χρόνια πήγαμε στο ίδιο σχολείο. Συμφωνώ, δεν έχει. Η ερώτηση μου είναι, θεωρείς ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλό να απαντάμε ή να το αφήνουμε να περνάει έτσι? Τι θα έκανες εσύ σε ανάλογη περίπτωση?

– Μαρίνα

Παιδιά, να μαζευτούμε μια φορά και να κάνουμε συνέδριο με θέμα «τι απαντάμε στις μισογυνίστικες προσβολές». Δεν υπάρχει μέρα που δεν έρχεται τέτοια ερώτηση.

Επειδή τέτοιο συνέδριο δεν θα γίνει άμεσα, να προτείνω την απάντηση που καλύπτει τα πάντα από εδώ μέσα; Η απάντηση είναι «εξαρτάται».

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.

Εξαρτάται από το μέγεθος, από την όρεξη που έχεις, από το ποιος το είπε, και πού, και πόσοι το άκουσαν, και τι καιρό έκανε και αν πεινούσες και αν πετούσε μια πεταλούδα εκείνη τη στιγμή στην Κίνα.

Δεν είναι τόσο σημαντικό τι θα πεις. Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις το βόλι («μισογυνίστικη προσβολή») και το κίνητρο («όσα δεν φτάνει η αλεπού», «ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση», «απόπειρα ελέγχου»). Αυτά, πρέπει να γίνονται σε δευτερόλεπτα. Αν αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως τελικά εννοούσε άλλο και μήπως ήταν αληθινό ενδιαφέρον και μήπως είμαι υπερβολική, άστα βράστα.

Έχει σημασία τι ακούς δεξιά αριστερά όταν πας κάπου να περάσεις καλά. Ή για να μη περάσεις καλά. Δεν γίνεται να μην ακούμε αυτά που μας λέμε, δεν γίνεται να μην αντιδράμε συναισθηματικά όταν μας προσβάλλουν. Αμάν πια με την συμβουλή «μην ασχολείσαι» (δεν το λέω σε σένα, ως γενική τάση, πάντα από γυναίκες προς γυναίκες). Αν μπορείς να μην ασχολείσαι με τις ξαφνικές προσβολές, αν πραγματικά δεν αισθάνεσαι απολύτως τίποτα όταν σε χτυπάνε χωρίς προειδοποίηση, μάλλον προβληματικό το βρίσκω. Όχι μόνο είναι σωστό να νιώθεις άσχημα, αλλά και να το επικοινωνείς. Αυτή η γυναικεία εγκαρτέρηση μας έχει δημιουργήσει έλκος. Πότε θα πούμε «φτάνει»;

Αν όλες αυτές οι σκέψεις αρχίσουν να γίνονται αυτόματα, να δεις πόσες καλές απαντήσεις σου έρχονται. Όχι μια και δυο. Πολλές. Πάρα πολλές. Και όλες κατάλληλες. Οπότε, ξεκίνα την εσωτερική επεξεργασία, και μην φοβάσαι τον θυμό σου. Είναι η σωτηρία σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News