Γεια σου Α, μπα και παρεάκι! Σε διαβάζω χρόνια και θέλω να σου πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπάρχεις. Θέλω να θίξω το θέμα του μαυρίσματος. Και πιο συγκεκριμένα, την απουσία αυτού. Ανάμεσα στα διάφορα σχόλια που μπορεί να ακούσει μία γυναίκα στη ζωή της για τα κιλά της, τα ρούχα της, το μακιγιάζ της και τόσα άλλα έρχομαι να προσθέσω στη μακριά αυτή λίστα και το μαύρισμα της. Εγώ είμαι λευκή. Λευκή σαν όνειρο. Και δεν μαυρίζω με τίποτα. Και ΚΑΘΕ καλοκαίρι έχω να αντιμετωπίσω τα σχόλια του κάθε άσχετου. «Δεν έχεις κάνει ακόμα μπανάκια, ε;» «Πω, πω πόσο άσπρη είσαι;» « Πώς είσαι έτσι, μαύρισε λίγο, δεν μπορώ να σε βλέπω» . Αυτό το τελευταίο το έχω ακούσει ακριβώς έτσι. Εντωμεταξύ, εγώ μπορεί μόλις να έχω γυρίσει από κρουαζιέρα στην Καραϊβική (λέμε τώρα) . Αλλά δεν μετράει. Αφού δεν έχεις χρυσαφένιο μαύρισμα είναι σαν να μην πήγες. Άσε που μας χαλάς και τη θέα, μπλιαχ φύγε από μπροστά μας με τα άσπρα σου μπούτια. Και έχω βαρεθεί να το αντιμετωπίζω άλλοτε με αυτοσαρκασμό ( Άστα, πρώτα θα σβήσει ο ήλιος και μετά θα μαυρίσω εγώ) , άλλοτε με σοβαρή συζήτηση ( Ξέρεις, τα πρότυπα ομορφιάς αλλάζουν και επηρεάζονται από την κάθε εποχή. Το λευκό δέρμα κάποτε ήταν ένδειξη αριστοκρατικής καταγωγής….) και άλλοτε με επίθεση ( Και; Τι έγινε που είμαι άσπρη; Κοίτα από την άλλη) . Αυτό που θέλω στην πραγματικότητα να τους πω, είναι ότι αυτό το σχόλιο, ακόμα και όταν γίνεται στα πλαίσια του small talk, είναι αγενές, με προσβάλλει και με στεναχωρεί. Αλλά μετά θα με πουν υπερβολική και ξινή. Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να το πω σε όλους μου τους φίλους και γνωστούς, όταν το φέρνει η κουβέντα φυσικά, μήπως και αυτοί το πουν σε άλλους, γι’ αυτό το στέλνω και εδώ που συζητάμε τέτοια θέματα. Δεν έχω αυταπάτες ότι αν ήμουν μαυρισμένη θα άκουγα λιγότερα. Ίσως με αποκαλούσαν ‘γκαγκανο’ , ίσως μου έκαναν παρατήρηση για την επικινδυνότητα του ήλιου και φυσικά θα το έλεγαν για το καλό μου, γιατί το δέρμα μου θα γερνούσε πρόωρα ή θα πάθαινα μελάνωμα. Εσύ έχεις ακούσει ποτέ να γίνονται αντίστοιχα σχόλια; Ακούνε και οι άντρες τα ίδια ή είναι πάλι δική μας χαρά και αποκλειστικότητα;
–Χιονούλα
Και να τα ακούνε, θα είναι λιγότερα, και δε νομίζω ότι καταλήγουν στο «δεν μπορώ να σε βλέπω», που είναι η μετάφραση του «κοίτα να συμμορφωθείς στους κανόνες ομορφιάς, αλλιώς θα έχεις συνέπειες». Η ανισότητα μας πειράζει, και αυτή είναι σε όλα τα θέματα, υποθέτω και στο θέμα του μαυρίσματος.
Ό,τι και να έχεις ακούσει ως γυναίκα για την εμφάνιση σου, σε παρακαλώ ποτέ να μην πιστέψεις ότι είσαι η μόνη που το έχει ακούσει. Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι αυτός/αυτή που σου είπε ότι «δεν μπορεί να σε βλέπει» επειδή δεν έχεις μαυρίσει, το είπε για πρώτη φορά; Το κράταγε για σένα; Είσαι η μόνη γυναίκα με αυτόν τον τύπο δέρματος, λες;
Αυτά τα σχόλια δεν είναι στα πλαίσια του small talk, το small talk είναι εξ ορισμού επικοινωνία με μόνο στόχο να μην εισβάλλεις στα προσωπικά του άλλου. Αν μετά την κουβέντα θυμάσαι τι ειπώθηκε, δεν ήταν small talk. Αυτά τα σχόλια είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι η εμφάνιση μιας γυναίκας είναι κοινό θέμα για κριτική, εξέταση και σχολιασμό, το σώμα της δεν ανήκει στην ίδια, πρέπει να είναι ευχάριστο στο μάτι για όλους τους περαστικούς. Δε νομίζω ότι σε βοηθάει ο αυτοσαρκασμός, γιατί είναι σα να παραδέχεσαι ότι το σωστό είναι να έκανες την προσπάθεια, ούτε η εξήγηση για τα πρότυπα ομορφιάς, γιατί είναι σα να λες ότι τα πρότυπα είναι σωστό που υπάρχουν, απλώς έτυχε να γεννηθείς σε λάθος εποχής. Η τελευταία απάντηση είναι η πιο κατάλληλη.