Γεια σου Αμπά. Βασανίζομαι από ένα δίλημμα και θα ήθελα να μάθω πώς σκέφτεσαι εσύ και άλλοι για το θέμα: Πώς αποφασίζεις πού να ζήσεις; Έχω ζήσει στη Γερμανία, όπου είχα πολύ ωραία δουλειά που με γέμιζε και τώρα γύρισα πίσω στο νησί μου που με γεμίζουν οι φίλοι και η οικογένεια αλλά η δουλειά είναι απλά για να βγαίνει ένας μισθός. Πώς αποφασίζεις τι είναι πιο σημαντικό; Μπορώ να βρω πολλά υπέρ και κατά σε διάφορους τομείς και στα δυο μέρη που δε θα αναλύσω τωρα για να μην κουράσω. Η ζυγαριά δεν κλίνει προς μια κατεύθυνση, παντού υπάρχουν υπέρ και κατά. Οι υπόλοιποι άραγε με τι κριτήριο διαλέγουν πού να ζήσουν; Πώς ξέρει κανείς ότι έχει κανει τη σωστή επιλογή; Υποθετω πως κανεις δεν ξερει οντως αν εχει κανει τη σωστή επιλογή, αλλά θα ήθελα να ακούσω τη γνωμη σου.
–~Μα πού να πάω
Ακριβώς επειδή υπάρχουν υπέρ και κατά (σε όλες τις αποφάσεις που έχεις πάρει ποτέ στη ζωή σου) ξέρει κανείς πότε έχει κάνει την σωστή επιλογή (για τον ίδιο) όταν έχει αρκετή αυτογνωσία ώστε να μπορεί να ιεραρχήσει τα υπέρ και τα κατά για την δική του ζωή εκπληρώνοντας το δικό του όραμα ευτυχίας.
Κάποιοι όντως ξέρουν αν έχουν κάνει την σωστή επιλογή (για τους ίδιους), και δεν είναι λίγοι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω ζήσει σε πέντε χώρες και έξι πόλεις και όπως λες η καθεμία είχε τα υπέρ της και τα κατά της. Πιστεύω ότι μόνο η καλή αυτογνωσία μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις τί είναι πιο σημαντικό για σένα και για για τί είσαι διατεθιμένη να παλέψεις – γιατί πάντα θα πρέπει να παλέψεις ενάντια σε κάτι που σε βασανίζει και που θα συνδέεις με το μέρος στο οποίο μένεις, είτε είναι το κακό κλίμα, είτε είναι η κακές συνθήκες εργασίας, είτε είναι η νοοτροπία. Προσωπικά πιστεύω ότι από την στιγμή που έχεις ζήσει μακριά από τον τόπο που γεννήθηκες,… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ Σεξτίνα Ακουαφίνα βλεπω τους τόπους, όπως τους ανθρώπους! ΄Υπάρχουν μέρη που έχω ερωτευτει, άλλα που με γοητεύουν, που με αφήνουν αδιαφορη, που μου φαίνοτανται βαρετά, που τα βρίσκω πανέμορφα, αλλά δεν μου λένε κάτι άλλο κοκ…
Συμφωνω απόλυτα. Απλά νιωθεις καλά με την απόφαση σου και νιωθεις πως είναι η σωστή. Για μενα το σημαντικότερο είναι να είμαι ανεξαρτητη και γι αυτό δεν μένω Ελλάδα όπου έχω και σπίτι στο ονομα μου και θα με βοηθούσαν οι γονείς. Προτιμώ όμως να μην εξαρτώμαι απο κανένα για την επιβιωση μου για να έχω και περισσοτερες επιλογές.Εννοειται μου λειπουν οι φιλοι και ο τροπος ζωης αλλα δεν είναι αρκετα για να γυρισω. Για τον/την αποστολεα της ερωτησης τι είναι πιο σημαντικο;
έχω ζήσει μονο σε δύο χώρες μέχρι στιγμής εκ διαμέτρου αντίθετες σε τρόπο ζωής,δεν εχω μεγάλη εμπειρία. Ωστόσο, όσο μεγαλώνω σκέφτομαι οτι αν καλούμουν να επιλέξω εκ νέου τόπο διαμονής θα έμενα οπουδήποτε αρκεί να είμαι μαζί με τον άντρα μου.Η θαλπωρή μου είναι αυτός και στην πιο παγωμένη χώρα να ζούσα. Απο εκεί και πέρα αν έπρεπε να ζυγίσω υπερ και κατά, θα προσπαθούσα να παραμείνω στην Ελλάδα γιατί μου αρέσει η επαρχία της, τα χρώματά της, οι ευωδιές της ιδιαίτερης πατρίδας μου, τα νησάκια της, το φαγητό της, ο ουρανός της, μα κυρίως οι άνθρωποί μου που είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Δε νομίζω ότι υπάρχει σωστό και λάθος ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι όλα θέμα προσωπικών σταθμίσεων. Προσωπικά, σε ένα πρώτο επίπεδο, διαφοροποιώ στο μυαλό μου το δίπολο Ελλάδα/εξωτερικό, με την Ελλάδα να συνδέεται κυρίως με οικογένεια/φίλους, ήλιο, χαλαρότερους ρυθμούς ζωής κλπ. και το εξωτερικό με τη σταθερότητα, τις καλύτερες απολαβές και (σε κάποιο βαθμό) την περισσότερη αξιοκρατία. Αυτό δε σημαίνει ότι το εξωτερικό είναι εύκολο και αυτό μερικές φορές το ξεχνάμε. Ούτε να βρεις δουλειά είναι εύκολο (ειδικά σε κλάδους σαν το δικό μου) ούτε να χτίσεις την προσωπική σου ζωή από το μηδέν. Αυτά πολύ συνοπτικά. Σε δεύτερο… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν το πουλί βγει από το κλουβί δύσκολα ξαναγυρίζει σε αυτό.
Θέλω να πω ότι είσαι μια νέα κοπέλα, έφυγες ήδη από το νησί σου, άνοιξες τα φτερά σου στον κόσμο και τώρα θέλεις να ξαναγυρίσεις εκεί από όπου έφυγες. Λέγεται νοσταλγία. Κατανοητό αλλά η νοσταλγία έχει να κάνει με την καρδιά και όχι με το στομάχι που το άτιμο θέλει να φάει. Το ερώτημα είναι. Υπάρχει εναλλακτική επιβίωσης στο νησί ? Υπάρχει κάποιο μέλλον ?