Αγαπητή «Α, μπα»: Με όρισαν υπεύθυνη χωρίς να έχω μεγάλη εμπειρία

Άμπα μου εύχομαι να είσαι καλά. Σου εχώ στείλει άλλες δύο φορές,ελπίζω αυτή να είναι η τυχερή μου.Ακολουθεί σεντόναρα και ζητώ a priori συγγνώμη. Ξεκινώ: Εργάζομαι σε μία επιχείρηση τα τελευταία 9 χρόνια.Πρίν από 3 1/2 χρόνια μεταφέρθηκα από το διοικητικό στο οικονομικό τμήμα.Δύο τελείως διαφορετικά αντικείμενα.Ομολογουμένως την αλλαγή την ήθελα, εξαιρετικός και ο συνάδελφος (με διάθεση να βοηθήσει) οπότε είπα όλα καλά.Εξ αρχής καταλάβα ότι τα πράγματα ήταν πολύ ζόρικα.Το είδα σαν πρόκληση . Ξεκίνησα με ζήλο σε ένα project που μου ανατέθηκε το οποίο παρ’ολα αυτά είχε έμμεση σχέση με το αντικείμενο του γραφείου . Μου πήρε σχεδόν 3 μήνες . Όταν λοιπόν τελείωσα κ ξεκινησε η επί της ουσίας “επιμόρφωση” (εισαγωγικά διότι δεν παίζουν σεμινάρια αλλά ό,τι σου δείξουν κ αρπάξεις συν προσωπική προσπαθεία) δεν περνούν 4 μήνες και με ορίζουν υπεύθυνη(τα πάντα φερουν την υπογραφή κ τη σφραγίδα μου κ εχω να κανω με πολλά χρήματα).Έως τότε υπεύθυνος ήταν ο συνάδελφος με 10ετή και βάλε εμπειρία αλλά λογώ ανακατατάξεων στους supervisors (έξτρα λεφτά) και ότι δεν ήθελε να αναλάβει ένα συγκεκριμένο απαιτητικό τμήμα ,αποφασίστηκε  (χωρίς εμένα φυσικά αλλά με εκείνον παρόντα) να αναλάβει κάποιο άλλο το οποίο υπάρχει για τυπικούς λόγους πράγμα όμως που δεν θα του επέτρεπε να παραμείνει  ο υπεύθυνος του γραφείου (για λόγους που δεν έχει ουσία να εξηγήσω).Όποτε ο κλήρος επέσε σε εμένα . Προσπάθησα να εξηγήσω ότι δεν είμαι έτοιμη με ένα μάλλον μαλθακό τρόπο και όταν αποφάσισα να το κάνω πιο δυναμικά σφυρίξαν όλοι αδιαφορά .Η κατάσταση με εξουθένωσε. Έπρεπε να αφομοίωνω, να υπογράφω θέματα που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους . Δάβαζα σαν τρελή.Οι πληροφορίες ατελείωτες σε καθημερινή βάση. Πίεση μεγάλη. Χρόνος ελάχιστος. Και όλα έπρεπε να γίνουν τώρα. Το άγχος σωματοποιήθηκε. Ύπνος ούτε για αστείο.Έπαψα να αποθηκεύω οποιαδήποτε αλλή πληροφορία, νιώθωντας ότι δεν φτάνει ο σκληρός μου. Έχω ηρεμήσει το τελευταιο 9μηνο, θα έλεγα, που έχω ρολαρεί γενικά. Με τον συνάδελφο λοιπόν,που για να είμαι δικαίη μου εξηγούσε και εξηγεί, έχουμε αρκετές φορές αντιπαρατεθεί προσπαθώντας να του εξηγήσω τα παραπάνω. Ότι εν ολίγοις ήταν απαράδεκτο όλο αυτό και πως χρειάζομουν μια τριβή με το αντικέιμενο πρώτα (χωρίς να έχω θίξει όμως το θέμα περί supervisors διότι θα επέλθει μεγάλη ρήξη).Η απάντηση του είναι του τύπου “Ε και…έτσι συμβαίνει. Είσαι υποχρεωμένη ως υπάλληλος αφού έτσι αποφασίστηκε. Και που τα λες τι εγινε ….Είσαι λάθος και είναι η άποψή σου” και κάτι τέτοια.Και μου ανεβαίνει η πίεση Άμπα.Και θέλω να σηκωθώ να τα σπάσω όλα.  Ρε συ Αμπα αλήθεια έχω τόσο λάθος οπτική γωνία;Σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου;Είμαι άδικη; Είναι κάτι που δεν αντιλαμβάνομαι; Κ αν έχω και λίγο δίκιο τι απαντά κανείς σε όλα αυτά;Πως μπορώ να βάλω στη θέση του τον άλλον; Αμπά μου έχω ανάγκη κ θέλω πολύ να ακούσω τη γνώμη σου. Σε ευχαριστώ κ σου ζήτω συγγνώμη πάλι για το σεντόνι.

Αγαπητή φίλη σου απαντάω γιατί μάλλον έχεις στείλει ξανά την ίδια ερώτηση με διαφορετικούς τρόπους και δεν σου απάντησα. Να σου εξηγήσω γιατί δεν απάντησα.

Διότι δεν έχω καταλάβει τίποτα. Δεν μπορώ να ξέρω τι έγινε, όταν δεν ξέρω την συγκεκριμένη δουλειά, που δεν την ονομάζεις κι όλας, όταν λες ότι σου ανέθεσαν κάτι πολύ δύσκολο για λόγους που δεν μπορείς να εξηγήσεις. Τι να σου απαντήσω; Δεν ξέρω αν έχεις δίκιο. Αυτά τα εσωτερικά θέματα πρέπει να τα συζητάς με τους από πάνω σου, που ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Δεν έχω ιδέα αν θα έπρεπε να είσαι σε θέση να ολοκληρώσεις ή όχι αυτό που σου ανέθεσαν. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι όταν δεν θέλεις να κάνεις κάτι πρέπει να λες όχι με έναν ξεκάθαρο τρόπο, έχοντας όμως και επιχειρήματα, και ότι όταν χρειάζεσαι βοήθεια πρέπει να τη ζητάς και όχι να την περιμένεις. Το άλλο που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν ισχύει ότι θα κάνεις ό,τι σου πουν επειδή είσαι υπάλληλος. Βέβαια αυτό έχει το ρίσκο να απολυθείς, ή να χρειαστεί να αποχωρήσεις.

Αν έχεις ρολάρει μετά από εννιά μήνες, όμως, θα πει ότι μπορούσες να το κάνεις, και τώρα, αντί να κατηγορείς τους από πάνω σου ότι σου έβαλαν να κάνεις κάτι πολύ δύσκολο, ίσως θα έπρεπε να συγχαρείς τον εαυτό σου που τα κατάφερε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News