Ειχαμε σχεση δεκα χρονια. Με τα καλα και τα ασχημα. Με χωρισε πανω που ειπα οτι περναω στη φαση που τελειωσα με υποχρεωσεις (μεταπτυχιακο, βρηκα δουλεια κτλ) κ μπορουμε πλεον να το δουμε για οικογενεια. Παροτι ζουσαμε μαζι σαν παντρεμενοι και ηξερε οτι για μενα ειναι ενα κ το αυτο δεν ζητησε ποτε κατι παραπανω.Ειχε πειστει οτι δεν ηθελα να προχωρησουμε οπως ειπε εκ των υστερων. Ταυτοχρονα εφταιξα γτ τον πιεζα με τον τροπο μου να αλλαξει.Με κουραζε η παθητικοτητα κ η ελλειψη πρωτοβουλιας.Φευγοντας μου εβγαλε οσα μου κρατουσε παραπονο τοσα χρονια.Δεν εκφραστηκε ποτε πραγματικα. Εξι μηνες τωρα εχω δουλεψει μεσα μου τοσο πολυ.Τον θελω παλι πισω γιατι ειναι ο ανθρωπος μου. Με εκεινον ημουν ο εαυτος μου και τωρα νιωθω τοσο χαμενη.Εκεινος παλι ειναι ανενδοτος κ θελει να ειναι μονος του χωρις καμια υποχρεωση και πιεση. Εχουμε πολυ τυπικες σχεσεις κ αυτο γιατι ακομα εχει πραγματα που μεταφερει απο το κοινο μας σπιτι. Δε μπορω να τον αναγκασω να γυρισει αλλα ταυτοχρονα δε παυω να αναρωτιεμαι πως μας ξεγραφει ετσι απλα… Περναει ποτε αυτο το συναισθημα?
– Ακομα ζω μηχανικα
Από πού βγαίνει το συμπέρασμα ότι σε ξεγράφει έτσι απλά; Δεν βλέπω κάτι απλό, ειδικά αν κρατούσε παράπονα δέκα ετών.
Δεν θα τον φέρει πίσω η ανάληψη όλης της ευθύνης. Αν δεν μιλούσε για δέκα χρόνια και κρατούσε μέσα του πικρία, τότε είχε κι αυτός ευθύνη. Αν δεν εκφράστηκε ποτέ πραγματικά, δεν είναι μόνο δικό σου το φταίξιμο, ίσως να συνδυάζεται με την παθητικότητα και την αναβλητικότητα που δεν σου άρεσε. Παρεμπιπτόντως, αυτά δεν έχουν αλλάξει, υποθέτω. Τώρα τι έγινε και δεν σε πειράζουν πια;
Τώρα πιστεύεις ότι ήσουν πραγματικά ο εαυτός σου με έναν άνθρωπο που δεν σε κατάλαβε, που υπέθετε πράγματα που δεν ίσχυαν, που κρατούσε μέσα του πικρία, που κατηγορούσες και πίεζες να αλλάξει. Πιστεύεις ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος σου. Τώρα σου μοιάζει λογικό, αλλά κάποτε θα καταλάβεις ότι δεν είναι δυνατόν να ισχύει αυτό που πιστεύεις. Θα περάσει το συναίσθημα όπως περνάνε αυτά τα συναισθήματα, με το χρόνο, και εφόσον θελήσεις να κάνεις την πολύ σκληρή δουλειά που απαιτείται για να καταλάβεις τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είχα κι εγώ σχέση 10 χρόνια, από 20 μέχρι 30. Η σχέση δεν ήταν, όπως η δικιά σου, δηλαδή δε συγκατοικούσαμε, παρά μόνο τον προτελευταίο χρόνο κι αυτό για πρακτικούς δικούς του λόγους. Αυτό που έπαθες, είναι κλασσικό και τελείως φυσιολογικό, όταν η τεράστια σχέση, γίνει σε μικρή ηλικία. Υποθέτω ότι πριν από αυτόν, δεν είχες κάτι ανάλογα δυνατό. Εγώ όταν χώρισα, στα 30 και ενώ δεν ήταν καλή σχέση, εννοώ συντροφική, υποστηρικτική κτλ… έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έπαθα κατάθλιψη ή μάλλον μου επιδεινώθηκε η κατάθλιψη. Είχα χάσει 10 κιλά γιατί δεν μπορούσα να φάω. Τσακωνόμουν… Διαβάστε περισσότερα »
Δώσε γρήγορα τα πραγματά του για να μη χρειάζεται να τον βλέπεις και σε κρατάει πισω. Θα αρχίσεις να τον ξεπερνάς οταν δεν τον βλέπεις και ξύνεται η πληγή σου. Το οτι δεν τα παίρνει ούτε αυτός μάλλον θελει να σε κρατάει καβάντζα. Ποσό καιρό πια να θελει κάποιος να τα μαζέψει και να φύγει ;;;
Τελικά απ τις μεγαλύτερες παγίδες είναι αυτή η φράση “ζούσαμε ΣΑΝ παντρεμένοι”, υπονοώντας με τον τρόπο αυτό ότι “είναι το ένα και το αυτό”. Δεν είναι όμως. Κι όσο για ορισμένες η φάση είναι “στήσαμε το νοικοκυριό μας και ζούμε ΣΑΝ παντρεμένοι”, για ορισμένους η φάση είναι “περνάω καλά, μένουμε μαζί κι όσο πάει”. Αυτό συνέβη στην περίπτωση σου και η απροθυμία του να το πάτε ΜΑΖΙ παρακάτω, με κοινό όραμα και οικογένεια, εσύ την μετέφραζες τόσο καιρό σαν παθητικότητα και αναβλητικότητα. Κι όμως στο λέει, δεν θέλει υποχρεώσεις -ή δεν τις θέλει μαζί σου. Καταλαβαίνω ότι πονάει, ότι είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ, μετά από 2,5 χρόνια έντονης σχέσης, δεν ήξερα τι ήθελα και γιατί μετά από 6 μόνο μήνες. Εσύ, αν κρίνω από τα γραφόμενα, ήσουν μαζί του από το σχολείο. Ε, είναι λογικο να είσαι ακόμα στα χαμένα, δεν ξέρεις καλά καλά ποια είσαι εσύ, ούσα ελεύθερη, και τι θέλεις.
Δε μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα είναι εύκολο ή ότι θα τελειώσει γρήγορα αλλά, πίστεψέ με, όταν θα βγεις από τη διαδικασία συνειδητοποίησης των λόγων του χωρισμού, θα είσαι ένας πιο σίγουρος και πιο χαρούμενος άνθρωπος.
Πώς ήταν ο άνθρωπος σου όταν αυτός δεν ήθελε παιδιά αλλά εσύ ήθελες; Πολύ βασικό. Μήπως να το φιλοσοφήσεις λίγο παραπάνω;