Αγαπητή Α,μπα, είμαι 27 χρονών και μόλις πριν 3 μήνες βγήκα από μια μακροχρόνια σχέση 7 ετών. Ήμουν πολύ ερωτευμένη και τον αγαπούσα και πάντα ήμουν εκεί για αυτόν, ακόμη και τις δύσκολες στιγμές ήμουν η μόνη που του συμπαραστεκομουν. Νιώθω προδομένη γιατί παρόλο αυτά που του έδινα όλα αυτά τα χρόνια κατέληξε να με θεωρεί δεδομένη γιατί πάντα ήθελα να βγαίνουμε έξω και δεν έλεγα σχεδόν ποτέ Όχι! Και αυτό γιατί ήταν ναυτικός και ήθελα να περνάω όσο περισσότερο χρόνο μαζί του τους μήνες που ήταν εδώ.. επί 4 χρόνια ήθελα να συγκατοικησουμε..αυτός όμως έβρισκε συνέχεια δικαιολογίες..γενικά είχα υποψίες ότι υπάρχουν άλλες αλλά πάντα με έβγαζε τρελή..στα 7 χρόνια έχουμε χωρίσει 3 φορές..τωρα με χώρισε επειδή βρήκε άλλη!! Μετά από τόσα χρόνια και εφόσον μου έταξε συγκατοίκηση, ξαφνικά βρήκε άλλη και με παράτησε! Και εγώ έχω θυμό μέσα μου για όλα αυτά που εχω δώσει..Νιώθω ότι δεν με σεβάστηκε, ότι ήμουν ένα τίποτα και δεν θέλω να τον ξανά δω! Μάλιστα τον έβρισα πολύ άσχημα πριν 1μιση μήνα για τι ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου . Νιώθω ότι δεν θα βρω ποτέ αυτό που μου αξίζει..Και επίσης φοβάμαι μήπως με ξανά γυρίσει πίσω όπως άλλες 2 φορές…τι να κάνω?
-Προδομένη
Σου έταξε συγκατοίκηση, ή έβρισκε δικαιολογίες για να μην συγκατοικήσετε και είχες υποψίες για άλλες; Δεν γίνονται και τα δυο μαζί, ή αν γίνονται, τότε έχεις ευθύνη που διαλέγεις τι να πιστέψεις, ενώ βλέπεις όλα τα δεδομένα.
Τα τέσσερα χρόνια που εσύ επέμενες είναι τα τέσσερα χρόνια που έβλεπες ότι το πράγμα δεν πάει εκεί που θέλεις, άρα δεν θα έλεγα ότι έγινε κάτι «ξαφνικά». Όλα αυτά τα χρόνια λες ότι έκανες ό,τι ήθελε και ένιωθες ότι σε θεωρούσε δεδομένη, άρα σίγουρα δεν έγινε κάτι ξαφνικά. Έγινε αυτό που φαινόταν ότι θα γίνει, που φαινόταν για χρόνια.
Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω κι άλλο, αλήθεια. Ούτε θέλω να πω «καλά να πάθεις». Θέλω να πω ότι δεν μπορείς να εξαγοράσεις κάποιον με την αφοσίωση σου. Αυτή την προδοσία νιώθεις, και είναι πολύ κακός τρόπος για αν σχηματίζεις σχέσεις. Δεν θα μείνει ο άλλος μαζί σου επειδή είσαι «καλή». Αυτό που σου αξίζει, ξέρεις ποιο είναι; Αν το δεις, θα το αναγνωρίσεις; Και κυρίως, αν καταλάβεις ότι δεν το έχεις, θα φύγεις; Ή θα δώσεις πάλι τα πάντα στον επόμενο, ελπίζοντας ότι αυτός δεν θα φύγει;
Αυτό που θα ήταν το πιο ασφαλές να κάνεις είναι να πας σε ψυχολόγο για να καταλάβεις τι κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Φοβαμαι μηπως με ξαναγυρισει πισω”, τι εισαι να σε “ξαναγυρισει πισω”, ταξι; Δικη σου βουληση δεν εχεις;
Ελα ντε, κ μενα αυτο συγκεκριμενα το σημειο στο κειμενο μου φανηκε οτι πιο αλλοκοτο…Εχει παντως θεσει τον εαυτο της πολυ χαμηλα απο καθε αποψη…σε πρωτη φαση εστιαζει μονο στο ποση αγαπη κ στοργη εκδηλωνει εκεινη χωρις να δειχνει να θετει τα ορια της κ να πραττει αναλογως μολις δε βρει ανταποκριση, λειτουργει δλδ λιγο σα μια μητερα γι’αυτον…σε 2η φαση παλι ακολουθει αυτη η περιφημη φραση, λες κι η ιδια δεν εχει βουληση κ προσωπικοτητα, σα να ειναι ενα μικρο κοριτσακι κ να ειναι ο κηδεμονας της….ε ο ασυμβατος συνδυασμος κ των 2 αυτων συμπεριφορων, κ του ρολου του… Διαβάστε περισσότερα »
Το σωστό θα ήταν σκέτο “φοβάμαι μήπως ξαναγυρίσει πίσω”.
Η εστω και ”φοβαμαι μη δεν καταφερω να αναρρωσω ψυχολογικα κ να απορριψω το ενδεχομενο του να ξαναγυρισω πισω”….Ακομη κι αυτο, οχι οτι θα ηταν η καλυτερη σταση κι η σωστη αντιμετωπιση του θεματος αλλα θα ηταν μια αξιοπρεπης κ λογικη εξομολογηση…αλλα τι θα πει ”μη με ξαναγυρισει πισω”;…σε 3ο προσωπο…μπεμπουλα 2 χρονων ειναι κ μπορει να τη σηκωσει κ να την παρει; Χαχαχαχα
Αυτό που καταλαβαίνω από το κείμενο είναι ότι σου έδινε υποσχέσεις, αλλά μετά έβρισκε δικαιολογίες για να μην τις τηρήσει. Έχω βρεθεί κι εγώ σε αυτή τη θέση και έχω να πω ότι είναι δύσκολο να δεις τα πράγματα καθαρά, όταν είσαι μέσα στη σχέση και έχεις συναισθήματα. Κοπελιά, ο ναυτικός σου έκανε χάρη που σε παράτησε. Βρες τη δύναμη να συνεχίσεις τη ζωή σου!
Οι άνθρωποι δεν είναι αυτόματοι πωλητές να ρίχνουμε αφοσίωση και να πέφτει συγκατοίκηση /αποδοχή /αγάπη /οτιδήποτε θέλουμε.
Δεν εννοώ ότι καλά έκανε αυτός που φεροταν έτσι, εννοείται ότι είναι απαράδεκτος. Οι προσδοκίες οι δικές σου όμως ήταν λάθος εξαρχής, και το αποτέλεσμα ήταν να αφιερώσεις 7 χρόνια όλη σου την ενέργεια σε μια φαντασίωση που εσύ είχες δεδομένη.
Δεν αφιερώνουμε χρόνο στο potential του άλλου. Δεν πράττουμε σύμφωνα με το πως θα έπρεπε να αντιδράσει ο άλλος στη φροντίδα μας. Τα δεδομένα, η συμπεριφορά του είναι εκεί μπροστά μας και αυτά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη.
Αυτά που γράφεις τόσο συμπυκνωμένα & σαφή εδώ είναι για να τυπωθούν και να μοιράζονται σε πολύ κόσμο, μπας κι ανοίξει (ο πολύς κόσμος) τα μάτια του και δει τα προφανή βασικά.
Δεν υπάρχει η σχέση που “σου αξίζει”. Υπάρχει η σχέση, ή οι σχέσεις, που σου ταιριάζουν. Η σχέση με προοπτική συγκατοίκησης, γάμου, παιδιών, δεν είναι η ανταμοιβή των ανδρών για τα “καλά κορίτσια” που “τα δίνουν όλα”. Είναι μια συμφωνία δύο ανθρώπων που συναποφασίζουν πως αυτό θέλουν κι αυτό τους καλύπτει και τους αρέσει. Με όλο το θάρρος, τοποθετείς ήδη τον εαυτό σου σε λάθος θέση στον κόσμο, σε θέση κατώτερη και εξαρτημένη. Επίσης, αν θέλεις σχέση με κοντινότητα και συντροφικότητα σε καθημερινή βάση, ένας ναυτικός που δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει τροποποιήσεις στις συνθήκες εργασίας του (για… Διαβάστε περισσότερα »
Όλα όσα είπε η Λένα, εσύ θα ορίσεις τι σου αξίζει και τι θα έχεις, όχι το σύμπαν ή ο ναυτικός ντεμ ιτ, αλλά θέλει δουλειά, δεν έρχεται από το πουθενά.
Πρόσθεσε και μια ευχή από ΄μένα να βρει κι αυτός αυτό που του αξίζει, αν υπάρχει Θεία Δίκη, κάποτε θα τιμωρηθεί, για ότι σου ‘κανε μωρό μου, πολύ σκληρά να πληρωθεί.
(Πολλοί ναυτικοί τελευταία, ζόρισε η κρίση και μπαρκαρε ο κόσμος ή μας ανακάλυψαν πρόσφατα στη Χίο;)
Είναι που η ζωή είναι μια θάλασσα Anna μου, κι εμείς καπεταναίοι.
@Πένα, γελώ, πολύ.
@Caprica_6, ήρθε στο μυαλό μου από το πουθενά, δεν ξέρω τι δαιμόνια μπήκαν μέσα μου!
Διαβάζω καιρό
Γουστάρω πολύ και προσδοκώ τα σχόλια των αναγνωστ-@ν, φαν σου μεγάλος, αλλα γιατί? η ευχή θεία δίκη, άνθρωποι είμαστε..
ευχαριστώ, αγωνιστικούς χαιρετισμούς :*
Πιστευω πως η ιστορια μου θα βοηθησει την γραφουσα. Ημουν σε πολυ παρομοια σχεση για περισσοτερο απο 20 χρονια. Παντρευτηκαμε και καναμε δυο παιδια. Με παρατησε για αλλη στα 40 κατι.. , με δυο μικρα παιδια που μεγαλωσα εντελως μονη μου.
Μακαρι να εστελνα στο αμπα πριν απο τρεις δεκαετιες αλλα η Λενα θα ηταν μωρο τοτε.
Σκεψου τι γλυτωσες! Δεν ξερω πως να το τονισω πιο πολυ. Και πηγαινε σε ψυχολογο χτες.
Proust Proust κι εσύ γλίτωσες..πολύ αργά για να είναι νωρίς πολύ νωρίς για να είναι αδύνατο!
Εύχομαι τα πράγματα να έχουν φτιάξει ήδη για σένα ή να φτιάξουν από δω και περα❣
Από μένα ευχές για καλύτερη προσωπική ζωή 😇❤
Χάρη σου έκανε μάνα μου που έληξε! Εδώ ,να σου αρέσει κάποιος ναυτικός με το που το ακούς βγάζεις κι ένα αργό μακρόσυρτο αχ.
Τα πράγματα θα πάνε καλύτερα για σένα από τώρα και στο εξής.Βοήθησε τον εαυτό σου και κάνε κάποια από τα πράγματα που θα ήθελες να κάνεις όταν άφηνες τα πάντα για να βγεις μαζί του.
Και θα πω και μια συμβουλή που μου έδινε μια θεία από το χωριό όταν κάποιος με στεναχωρούσε.
Αΐ χέστον κι αυτόν.
Πολύ φίλη μου η θεία.
Στο παρελθόν όταν με στεναχωρούσαν οι πράξεις κάποιου το έπαιρνα πάντα πολύ προσωπικά, πως κάτι έκανα λάθος εγώ. Ή κατηγορούσα τον άλλονχωρίς αυτοκριτική. Τα δυο άκρα.
Πλέον όταν με στεναχωρεί κάποιος προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό που με στεναχώρησε, να το προσδιορίσω με σαφήνεια, για να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου, και να καταλάβω τι σχέση θέλω να έχω με αυτό το άτομο. Το ‘αϊ χέστον’ είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να πάρεις νοητά μια απόσταση από αυτόν που σε στεναχώρησε και να υψώσεις ένα τοιχαλάκι προστασίας.
Η αλήθεια είναι οτι όταν μια σχέση δεν πάει άλλο και την τραβάμε απο δω και την τραβάμε απο κει στο τέλος μένει αυτό το πικρό συναίσθημα της ματαιότητας. Φίλη έτσι όπως τα περιγράφεις πάλι καλά που ήρθε ο χωρισμός αυτός τώρα. Είναι πάρα πολλά τα 7 χρόνια για να τα σπαταλάμε έτσι. Καιρός να ανασυνταχτείς, να μάθεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου, και κυρίως, να τον αγαπήσεις και να τον φροντίσεις πολύ περισσότερο.
Βρε κοριτσάκι μου, η συγκατοίκηση και γενικά το να προχωρήσεις τη ζωή σου με κάποιον χρειάζεται αμοιβαιότητα και ενθουσιασμό. Γιατί χαμήλωσες έτσι το πήχυ; Με το στανιό δε γίνονται αυτά τα πράγματα.
Νομίζω πως πρέπει να αναγνωρίσεις ότι εφταιξες κι εσύ κατά το ήμισυ, να δεις γιατί έκανες ο,τι έκανες και να προχωρήσεις με καλύτερες βάσεις στην επόμενη σχέση.
Κάντο για τον εαυτό το σου, είσαι πολύ μικρή ακόμα. Προς το παρόν να φτυνεις τον κόρφο σου που γλίτωσες απ’ τον παπάρα. Φαντάζεσαι να προχωρούσαμε; Θα εστελνες μετά από καμιά 15αρια χρόνια ότι έφαγες τα καλυτερα χρόνια της ζωής σου!
Σωστά! Πώς να μη χαμηλώσει όμως κι αυτός ο έρμος ο πήχης, όταν μας βομβαρδίζουν από μικρές ότι α) αυτό που στην ουσία η κοινωνία μας επιβάλλει, δηλαδή γάμος και μητρότητα, είναι η μοναδική μας επιθυμία, αλλά είμαστε και λίγο γελοίες και λίγο κολλημένες που το θέλουμε μωρέεεε, β) ότι είμαστε βάρος στους καημένους τους άντρες που θα μας έχουν μια ζωή να τους υπηρετούμε (τι μπελάς, αφού υπάρχει και η μανούλα στην τελική) οπότε λογικό να είναι απρόθυμοι και πρέπει ΕΜΕΊΣ να τους πείσουμε πριν τους πείσει καμιά άλλη. Τα γράφω και φουντώνω.
Έχεις δίκιο. Μεγαλώνουν κορίτσια με αυτοπεποίθηση στα τάρταρα και πρέπει να λένε και ευχαριστώ αν τους τύχει απλός μαλακας και όχι κανας σχιζοφρενής δολοφόνος.
“Ουσιαστικά τα είχες με τον εαυτό σου κι ο άλλος ήταν σε ρόλο guest star” Τα είπες όλα 👏