Έφαγα ήττα. Εκ πρώτης όψεως συνηθισμένο. Είναι όμως και σωστό? Είμαι κοπέλα και ξεκίνησα διαδικτυακή επαφή με επίσης κοπέλα με ερωτική χροιά. Ήταν απο τους ανθρώπους που καταλαβαίνεις αμέσως το ύφος-στυλ τους: σίγουρη για τον εαυτό της, ευγενική με απίστευτη ευχέρεια λόγου και πραγματικά εκπληκτικό μυαλό. Αυτό που ακριβώς ζητούσα: Μια γυναίκα να μπορεί να συζητάει και να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας την, το πόσο έξυπνη, ενδιαφέρουσα, ψαγμένη είναι. Ήδη απο εκείνες τις στιγμές άρχισα να φαντάζομαι τη μέρα που θα τη συναντήσω. Μιλούσαμε με τις ώρες για πάρα πολλά πράγματα, αφιέρωνε χρόνο να μιλήσει μαζί μου, να με μάθει, να έρθουμε κοντά. Πραγματικά ένιωθα πολύ τυχερή που βρέθηκε στο δρόμο μου. Κάποια στιγμή “είδαμε” η μια την άλλη σε φωτό και καταλάβαμε οτι αρέσουμε πολύ η μια στην άλλη και εμφανισιακά. Αρχίσαμε πλέον να κάνουμε σχέδια να βρεθούμε επιτέλους καθώς λείπαμε και οι δυο διακοπές. Ήδη ενιωθα πολύ όμορφα μαζί της. Κάποια στιγμή έκανα ενα περίεργο χιούμορ εγω που αν μη τι άλλο ήταν όντως χιούμορ: ούτε χροντροκομμένο, ούτε αγενές. Ήταν ενα απλά αστείο. Άφησε να καταλάβω πως δε της άρεσε και της εξήγησα πολλάκις ότι ήταν πλάκα. Έδειξε να το καταλαβαίνει και συνεχίσαμε να μιλάμε. Όταν πια είχαν περάσει κοντά στις 3 εβδομάδες επικοινωνίας πολλών ωρών και ολόκληρων κατεβατών μηνυμάτων, δώσαμε ραντεβού να βρεθούμε επιτέλους. 2 μέρες πριν έκανε πίσω με τη δικαιολογία οτι δε της αρέσει ο τρόπος που σκέφτομαι και οτι εγω δεν κάνω γι αυτήν και δε θα κάνει καν τον κόπο να βρεθεί μαζί μου. Και όλο αυτό για ενα ατυχές αστείο το οποίο και εξήγησα πολλές φορές. Ήμουν ευγενική, δεκτική, αφιέρωσα χρόνο, την άφησα να μάθει πράγματα για μένα, με άφησε να ελπίζω οτι θα βρεθούμε και απαξιώθηκα εντελώς απο τη μεριά της. Λες και ξύπνησα μια μέρα και είπα “ας σπαταλήσω το χρόνο μου να κάνω μια τρύπα στο νερό” Να δίνουμε χρόνο στους ανθρώπους, να μην παίρνουμε κεφάλια και το βασικότερο να μη σπαταλάμε το χρόνο των άλλων οταν νομίζουμε οτι “εμεις είμαστε και κανείς άλλος”. Αν είχα άδικο θα το δεχόμουν, δεν είχα όμως. Με πέτυχε σε μια ευάλωτη φάση της ζωής μου και ήταν ο,τι έπρεπε κι αυτό καλοκαιριάτικα. Είμαι υπερβολική?
Υπερβολική για ποιο πράγμα; Που στενοχωριέσαι; Ή που απαιτείς συνέπεια από κάποιον που δεν σου οφείλει συνέπεια;
Να έχεις άδικο για ποιο πράγμα; Που έκανες ένα αστείο που δεν πήγε καλά; Εσύ αποφασίζεις τι είναι αστείο, ή αυτός που το ακούει;
Έχεις αποφασίσει ότι φταίει το αστείο που έκανες, αλλά ποτέ δεν σου είπε ότι αυτό έφταιγε, νομίζω ότι αυτό είναι δικό σου συμπέρασμα. Αυτό το περιστατικό ήταν το μόνο που κατάλαβες ότι την ενόχλησε, δεν σημαίνει ότι ήταν το μοναδικό. Σου είπε ότι δεν της αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι, αυτό είναι πολύ πιο συνολικό σχόλιο.
Έστω πάντως, και αυτό να ήταν, σου έτυχε μια χυλόπιτα. Όταν τρώμε χυλόπιτες δεν είναι υπερβολικό να στενοχωριόμαστε, είναι δύσκολο πράγμα, αλλά δεν τίθεται θέμα του ποιος έχει άδικο και δίκιο. Όλοι δίκιο έχουν: κι εσύ που θέλεις να τη συναντήσεις, κι αυτή που δεν θέλει. Δεν είναι δίκη ή νόμος για να έχεις δίκιο ή άδικο που ασχολήθηκες μαζί της και θέλεις να τη συναντήσεις, ούτε έχει αυτή δίκιο ή άδικο που άλλαξε γνώμη.
Ευθύνη έχει που είναι πολύ αγενής και μετέφερε την πληροφορία με πολύ άχαρο τρόπο, εκτός αν ήταν άλλος ο τρόπος και εμείς διαβάζουμε την δική σου μετάφραση. Αν σου είπε verbatim αυτά που λες εδώ, ούτε πολύ ψαγμένη μου φαίνεται ούτε με πολύ μυαλό. Ούτε ευχέρεια λόγου βλέπω, να πω την αλήθεια.