Αγαπητή «Α, μπα»: Μας εκβιάζουν με αντάλλαγμα το σπίτι

Τα πεθερικά μου έχουν δηλώσει προ πολλού ότι ένα σπίτι που έχουν και κάθεται θα το γράψουν στον άντρα μου. Βασικά είχαν πει ότι θα το γράψουν όταν κάνει οικογένεια δηλαδή γάμο και παιδιά (εκβιασμός πρώτος). Εμείς παντρευτήκαμε μόλις έμεινα έγκυος και τώρα σε λίγο καιρό βαφτίζουμε το παιδάκι μας. Ε τώρα ενώ είχε δρομολογηθεί η μεταβίβαση επειδή αναφέραμε πως θα ονομάσουμε τον μικρό και δεν είναι το όνομα του πεθερού μου, άλλαξαν τροπάρι και είπαν πως για τέτοιο δώρο που μας κάνουν ολόκληρο σπίτι αξιώνουν έστω ένα όνομα να ακούσουν, όποτε θα του το γράψουν μετά τη βάφτιση (εκβιασμός δεύτερος). Αναρωτιόμαστε αν αξίζει η υποχώρηση σε τέτοιον εκβιασμό. Είμαστε και οι δυο πάρα πολύ θυμωμένοι με τη συμπεριφορά τους και σκεφτόμασταν να αρνηθούμε αλλά αυτό θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στο μέλλον μας γιατί η αλήθεια είναι ότι υπολογίζαμε σε αυτό το σπίτι και δεν ζούμε και ιδιαίτερα άνετα , αν και τα βγάζουμε πέρα. Είναι μεγάλη η πιθανότητα να του το γράψουν ακόμα και αν δε δώσουμε το όνομα αλλά αργότερα όταν ξεθυμάνουν. Τώρα αυτό που σκεφτόμαστε είναι να δώσουμε το όνομα, να πάρουμε το σπίτι και να τους ξεγράψουμε οριστικά (μαζί και ότι άλλο θα είχαν να μας προσφέρουν). Αυτή η επιλογή έχει το αρνητικό πως υποκύπτουμε και χορεύουμε στο σκοπό που μας βαρούν, άρα ο εγωισμός μας πάει περίπατο, αλλά έχει και την ύστερη ικανοποίηση πως θα έχουν ακούσει το όνομα, θα νιώθουν νικητές, αλλά θα τους ξεκόψουμε εντελώς και να δω μετά πως ακριβώς θα χαρούν τον εκβιασμό τους. Δε θα μπορούν να κάνουν κάτι, θα έχει τηρηθεί η συμφωνία δίνω όνομα παίρνω σπίτι αλλά από κει και πέρα τέλος στις σχέσεις μας για να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει χωρίς εμείς να χάσουμε το σπίτι. Σου φαίνεται ανήθικο; Ο άντρας μου είναι έξαλλος και δε θέλει σε καμία περίπτωση να χάσει το σπίτι, αν το αντίτιμο είναι ένα όνομα, αλλά θέλει να τιμωρηθούν για τη συμπεριφορά τους με την απουσία του γιου και του εγγονού τους από τη ζωή τους. Το σπίτι δεν μας το χρωστάνε φυσικά αλλά εφόσον το δίνουν με αυτόν τον όρο δεν είναι δικαίωμα μας να το πάρουμε; Με αυτό βέβαια να σημαίνει πως τσαλαπατάμε συνειδητά την ανεξαρτησία μας και τις απόψεις μας για ένα σπίτι .

Δεν ξέρω αν είναι ανάγκη να βάλουμε μέσα την ηθική.

Βλέπω ότι αυτή η συναλλαγή γίνεται με συγκεκριμένο αντίτιμο, που δεν είναι χρηματικό, οπότε αντιδράτε αναλόγως. Δεν ζητάνε λεφτά, ζητάνε όνομα εγγονού. Ανήθικο θα ήταν αν λέγατε ότι θα δώσετε το όνομα και τελευταία στιγμή κάνατε πίσω, ή αν μετά την συναλλαγή του σπιτιού, αλλάζατε το όνομα. Εφόσον δεν μπαίνει καθόλου η ανθρώπινη σχέση στην εξίσωση, η συνέχεια που έχετε σκεφτεί είναι μια συνέπεια αυτής της ανυπαρξίας: δεν ενδιαφερόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλον παρά μόνο για αμοιβαία εκμετάλλευση, οπότε ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε.

Το πρόβλημα είναι ότι για να καταφέρετε να το κάνετε, χρησιμοποιείτε έναν άνθρωπο, που είναι το παιδί σας. Αποκλείετε την σχέση του με τους παππούδες του επειδή εσείς επιλέξατε να τους τιμωρήσετε με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι ανήκουστο να χαλάσουν οικογενειακές σχέσεις μεταξύ παππούδων και εγγονών, ούτε ισχυρίζομαι ότι πρέπει να διατηρηθούν πάση θυσία. Αργότερα όμως, τι θα του πείτε του παιδιού; Σου δώσαμε το όνομα του παππού στον οποίο δεν μιλάμε, γιατί τον ξεγελάσαμε να μας δώσει το σπίτι μας; Σου ακούγεται ΟΚ να το πεις αυτό;
Ίσως η καλύτερη αντίδραση είναι να μην δεχτείτε ούτε τον εκβιασμό, ούτε το σπίτι, αλλά βλέπω ότι αυτό το σπίτι κάτι συμβολίζει για τον άντρα σου, πέρα από την ασφάλεια που προσφέρει. Μοιάζει σα να θέλει να τους τιμωρήσει γενικότερα, και μπαίνουμε σε πιο βαθιά μονοπάτια που δεν μπορούμε να διαβούμε εδώ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News