Αγαπητή Α,μπα, Είμαι γυναίκα κοντά στα 30 και ο σύντροφός μου το ίδιο. Είμαστε μαζί από πιτσιρίκια (10+χρονια). Αυτό που με προβληματίζει είναι η συμπεριφορά του συντρόφου μου κάθε φορά που θέλουμε να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για το μέλλον μας (το οποίο να πω ότι έχει οριστεί βάση της δουλειάς του και των επιλογών του, μιας και εγκατέλειψα τα πάντα για να τον ακολουθήσω). Γενικά πάντα ήμουν ώριμη και δυναμική σε ότι συνέβαινε στη ζωή μας, σε αντίθεση με το σύντροφό μου που στις περισσότερες καταστάσεις φέρνει την καταστροφή και αντιδρά με πανικό. Αυτό όμως γενικά δεν με ενοχλούσε και ας έφερνε ένταση στη σχέση μας, μιας και ξέρω ότι πηγάζει από τους γονείς του και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν καταστάσεις στην οικογένεια του (μεγάλο κεφάλαιο). Πλέον όμως κάνοντας μια αναδρομή στις σημαντικές αποφάσεις που έχουμε πάρει τα τελευταία χρόνια (συγκατοίκηση, αρραβώνας , σύμφωνο συμβίωσης) συνειδητοποίησα πως όλα έγιναν με δική μου παρότρυνση, δηλαδή του έλεγα `δεν είναι καιρός να κάνουμε αυτό? ` και το κάναμε χωρίς να πετάει τη σκούφια του αλλά το κάναμε και νόμιζα ότι ήμουν οκ. Μέχρι που ήρθε η στιγμή που θέλω να κάνουμε παιδάκι και μόλις του το είπα ξεκίνησε να μου λέει κάποια πράγματα που καθόλου δεν μου άρεσαν, του τύπου: οι φίλοι μου δεν έχουν παιδιά, δεν θα ξανά βγω για ποτό, δεν θα ξανά δουλέψεις αν κάνουμε παιδί (σ αυτό το σημείο να πω ότι δεν έχω μείνει ούτε μια μέρα άνεργη μετά τις σπουδές και είμαι απόλυτα ανεξάρτητη) , θα καταστραφεί η καριέρα του και άλλα πολλά. Βέβαια έγινα έξαλλη αρχικά και μετά ένα ράκος μιας και δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι. Μάλιστα επειδή κατάλαβε ότι με πλήγωσε μου είπε ότι για το χατίρι μου και επειδή ξέρει ότι το θέλω πολύ , μπορούμε να ξεκινήσουμε προσπάθειες από τη νέα χρονιά. Το ερώτημα μου είναι το εξής, σε μια σχέση με γερές βάσεις όπως αυτή που νόμιζα ότι είχαμε, είναι δυνατόν να μου λέει όλα αυτά για ένα τόσο σοβαρό θέμα? Πως θα μπορέσω να το προσπεράσω έτσι απλά? Τέλος να πω ότι με έχει κουράσει αυτό το ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ….
-Lalaland
Δεν ξέρω τι να σου πω. Για το «είναι δυνατόν να σου λέει όλα αυτά», βλέπω ότι επί δέκα χρόνια αυτά σου έλεγε, και τα προηγούμενα δεν ήταν λιγότερο σημαντικά (συγκατοίκηση, αρραβώνας, σύμφωνο συμβίωσης). Θεωρητικά, όπως προσπέρασες όλα τα προηγούμενα με την εξήγηση «ξέρω από πού πηγάζει αυτή η αντίδραση» θα μπορούσες να ξεπεράσεις κι αυτή. Γιατί είναι το θέμα του παιδιού τόσο διαφορετικό ώστε αυτό ειδικά να μην μπορείς να το χωνέψεις;
Ίσως είναι ότι τώρα έκανες την αναδρομή και κατάλαβες ότι κάτι που έλεγες ότι δεν σε ενοχλεί, τελικά σε ενοχλεί. Ίσως επειδή το παιδί είναι κάτι που πραγματικά μοιράζεσαι με τον άλλον, και δεν είναι καλή ιδέα να το κάνει με μισή καρδιά. Επειδή αυτό που ρωτάς ουσιαστικά είναι «να χωρίσω ή όχι», η απάντηση είναι ότι είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη τι θα κάνεις στη ζωή σου, με ποιον θα συμπορευτείς και με ποιον θα κάνεις παιδί. Αν θέλεις κάτι χειροπιαστό, ότι είσαστε δέκα χρόνια μαζί δεν λέει κάτι, ακριβώς επειδή όταν τα φτιάξατε ήσασταν ασχημάτιστα παιδιά, και ότι τα τριάντα σου δεν είναι το απόλυτο όριο στο οποίο πρέπει οπωσδήποτε να έχεις καταφέρει κάτι (δηλαδή να έχεις κάνει παιδί).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ρε κορίτσια πού στο καλό τους βρισκετε όλους αυτούς τους μπαγλαμάδες που στα 30 τους εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα πάντα όπως ακριβώς τους έμαθε η μαμα τους χωρίς καμμία προσπάθεια ενηλικίωσης;;;εμεινες μαζί του 10 χρόνια γιατι αυτός βολεύτηκε με μ’ία καινουργια μαμα που του επέβαλε κανόνεςσυγκατοικηση αρραβώνας) και τον ηρεμούσε όταν αγχωνόνταν χωρίς να σταματά λεπτό να τον υποστηρίζει στην ανελιξη του θυσιαζοντας τα προσωπικά της ΄’θέλω’Πόσο πιο μαμά πχιά;;;!!!Και τώρα που διαπιστώνεις οτι δεν θέλει να ενηλικιωθεί αλλα να παραμείνει αιώνιος έφηβος έχεις κάνει και συμφωνο συμβίωσης!!!Οπισθεν ολοταχώς κοπελιά! την οικονομική σου ανεξαρτησία και ΔΡΌΜΟ!!αυτες οι δυναμικές σχέσεων δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Οι μπαγλαμάδες είναι η πλειοψηφία seb. Άπειρες περιπτώσεις τέτοιων σχέσεων με γυναίκες στο τιμόνι της σχέσης και ο μπαγλαμάς από πίσω να ακολουθεί. Κι αν τον χωρίσει αυτή, θα βρει μια ίδια να τον κουμαντάρει. Έχω και φίλους μπαγλαμάδες, (που σαν φίλοι είναι μια χαρά άνθρωποι δλδ) αλλά θέλω να πω ότι το μοτίβο είναι πάρα πολυ συχνό για να απορούμε, από τη δική μου παρατήρηση και μόνο.
Έρχομαι να συμφωνήσω με την αγαπημένη Εντελβαις. Και εγω βλέπω άπειρες τέτοιες σχέσεις γύρω μου και ακριβως επειδή είναι πολλές και συνήθως κρατάνε χρόνια, θεωρείται και οκ να προχωρήσουν έτσι. Μετά το πώς περνάνε δε μας νοιάζει, αλλά εξωτερικά φαίνεται ότι ” τον εστρωσε”
Δεν εχω προβλημα με τους μπαγλαμάδες, εχω και φιλους μπαγλαμάδες, αρκει να μην προκαλούν 😋
Εντελβάις, κι εγώ έχω φίλους μπαγλαμάδες, αρκεί να μην προκαλούν (δεν άντεξα στον πειρασμό, την έστρωσες ωραία την ατάκα 😀 😀 :D)
@Εντελβάις, νομίζω και ως φίλοι, οι τύποι αυτοί είναι βαθιά προβληματικοί. Εκτός αν εννοείς, βγαίνουμε για κανένα ποτό και λέμε καμμία βλακεία να περάσει η ώρα.
χαχαχαχ ναι ναι αυτό είχα στο μυαλό μου, btw νιώθω ότι είμαστε τόσο φίλοι ώρες ώρες χωρίς να σας γνωρίζω προσωπικά, όπως με τους πολύ στενούς φίλους πιάνουμε ατάκες και συμπληρώνουμε ο ένας του άλλου.
Este κοίταξε έχω στο μυαλό μου άτομα τέτοια που σαν παρέα κάνουμε χαβαλέ, περνάμε καλά και υπάρχει αυτό το φιλικό νοιάξιμο εκατέρωθεν. Παρατηρώ όμως μια παθητικότητα στις σχέσεις τους όπως ακριβώς της ερώτησης που στη μεταξύ μας φιλική σχέση δεν αποτελεί πρόβλημα. Σαν γκόμενους δε θα τους άντεχα με τίποτα.
Μπαγλαμάς επειδή δεν θέλει να κάνει παιδί; Το οτι συνειδητοποιεί πως δεν θέλει να στερηθεί το ποτό του, τις παρέες του και την καριέρα του, δειχνει άνθρωπο με αίσθημα ευθύνης και αυτογνωσία. Οι περισσότεροι άντρες κανουν ενα παιδί θεωρώντας το αυτονοητο οτι θα συνεχισουν τη ρουτινα τους σαν να μην το ειχαν και θα το μεγαλώσει η γυναίκα τους. Αυτός τουλάχιστον φαίνεται να συνειδητοποιεί ποιός είναι ο ρόλος του πατέρα και πως δεν μπορεί /δεν θέλει να ανταπεξέλθει σε αυτον τον ρόλο. Αυτό που μου φαίνεται παράξενο στην ιστορία, είναι πώς γίνεται σε μια τοσο μακροχρόνια σχέση, με σταθερές βάσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Εχμμμ, όταν ο τύπος λέει ότι για το χατίρι της θα το κάνουν το παιδί, αυτό ακριβώς εννοεί, Σουσουράδα. Ότι αυτός θα βάλει το σπέρμα και μετά θα συνεχίσει τη ρουτίνα του και το παιδί θα το μεγαλώσει αυτή, “που το ήθελε κιόλας” (=εσύ τα ήθελες, φάτα τώρα και μη ζητάς βοήθεια). Επίσης, επειδή το ζω κάπως από την ανάποδη, σίγουρα είχαν συζητήσει το θέμα πριν την επισημοποίηση και ο τύπος θα είχε πει ότι ναι, κάποια στιγμή θα θέλει παιδιά. Ίσως κι επειδή στο μυαλό των περισσότερων είναι ότι κάποια στιγμή “πρέπει” να γίνουν πατεράδες. Τώρα όμως που πραγματικά… Διαβάστε περισσότερα »
Τσουμπλέκια, ξαναλέω: για να λέει ο τύπος πως θα καταστραφεί η καριέρα του και πως δεν θα μπορει να βγαινει για ποτό, δεν έχει κατα νου πως απλα θα δώσει το σπέρμα του. Τώρα αν η γράφουσα μετά απο τετοια άρνηση τον πιέσει να κάνουν παιδί, λογικό δεν θα είναι να μην έχει αξίωση να του ζητάει βοήθεια; Αν στειλει γράμμα εδω μετά απο χρόνια τύπου “δεν εμπλέκεται στην ανατροφή του παιδιου” δεν θα ειναι τέρμα ανώριμο; Το θεωρώ πολύ άσχημο να γεννηθει ένα παιδι αν δεν το θέλουν και οι δύο γονείς.
Θα συμφωνήσω Φωτεινή! Ξέρει πολύ καλά τι κάνει και αυτός, και πολλοί άλλοι σαν και του λόγου του που βρήκαν κορίτσια μαμά-ψυχολόγο-να ζεσταίνει το κρεβάτι-σεξ-φαί-καθαριότητα-διακοπές.
“όπως τους έμαθε η μαμά τους” Έχω την έντυπωση ότι κανείς δεν θα πει: “όπως τους έμαθε ο μπαμπάς τους”. Και , άντε , ας δεχθούμε ότι ο μπαμπάς απέχει από την ανατροφή των παιδιών. Κάνεις επίσης δεν θα πει για γυναίκα “Όπως τις έμαθε η μαμά τους”. Συμπέρασμα : Ο μπαγλαμάς άνδρας γαλουχειται από τη μητέρα του, αλλά η γυναίκα απλώς φυτρώνει.
Άρα τι λέμε ; Ότι την εκμεταλλεύτηκε; Ότι η άλλη ήταν με το ζόρι 10 χρόνια; Δεν επαιρνε τίποτα από τη σχέση; Και η συμβίωση /αρραβώνας /σύμφωνο συμβίωσης ; Από πού προκύπτει η μονόπλευρη ψυχολογική υποστήριξη που του πρόσφερε; Ή ότι αυτός δεν ήταν για αυτήν το σταθερό σεξ όπως αυτή γι αυτόν; Δηλαδή η κοπέλα δεν έκανε επιλογές ; Αφού μας λέει όλα αυτή τα πρότεινε και ο τύπος συμφωνούσε. Άρα επέλεγε τι θα κάνουν και αυτό γινόταν (αφού δεν έφερνε ένσταση ο τύπος)
Βρε κορίτσια μπαγλαμάς επειδή η κοπέλα έχει τα ηνία της σχέσης και αυτός απλά ακολουθεί; Αβουλος ναι, βολεψάκιας ναι αλλά όχι μπαγλαμας ούτε την εκμεταλλεύεται όπως αφήνει να εννοηθεί η Φωτεινή (δεν ξέρω από που συμπερανες οτι η κοπέλα μαγειρεύει-πλένει και τον έχει πασά στα Γιάννενα κι αυτός μένει για να την έχει υπηρέτρια και για το σεξ). Δεν είναι δείγμα ωριμότητας να θες παιδί, είναι προσωπική απόφαση. Οταν σε μια σχέση ο άντρας έχει το πάνω χέρι είναι δυνάστης και εκμεταλλεύεται την κακόμοιρη γυναίκα αλλά όταν συμβαίνει το αντίθετο εκείνη είναι πάλι κακόμοιρη και ο άντρας επιτήδειος.
Συγνώμη αλλά εγώ δεν κατάλαβα γιατί έγινες έξαλλη. Επειδή δεν θέλει να κάνει παιδί? Δεν αναφέρεις πουθενά ότι ήταν κάτι που είχατε συζητήσει προηγουμένως. Σου έλεγε ότι ήθελα και μετά τα γύρισε? Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από το κείμενο. Μπορώ να καταλάβω την απογοητευσή σου αλλά έξαλλη και πληγωμένη? Επειδή ο άλλος δεν ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στην επιθυμία σου, και μάλιστα μια τετοια επιθυμία που φέρνει γιγανταίες αλλαγές? Πολύ περίεργο μου ακούγεται αυτό. Γενικά, δεν νομίζω ότι είναι και φοβερή ιδέα να πορεύεσαι με κάποιον που απλά ακολουθεί απρόθυμα και θα τολμήσω να εικάσω ότι δεν ήσουν οκ μ’αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Στο σημείο που η γραφούσα περιγράφει οτι όταν ο σύντροφος την είδε πληγωμένη, της πρότεινε να κανουν προσπάθειες παρότι αρνητικός στη ιδέα, φάνηκε όλη η δυναμική της σχέσης και με ποιον τρόπο πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες και όλες οι υπόλοιπες μεγάλες αποφάσεις. (συγκατοικήσεις, σύμφωνα κλπ.)
Έτσι είναι, μαλλί, συμφωνώ σε όλα. Πιο πολύ ρητορική ήταν η απορία μου.
“συγκατοίκηση, αρραβώνας , σύμφωνο συμβίωσης: συνειδητοποίησα πως όλα έγιναν με δική μου παρότρυνση, δηλαδή του έλεγα
δεν είναι καιρός να κάνουμε αυτό?και το κάναμε χωρίς να πετάει τη σκούφια του αλλά το κάναμε” :Αν του έλεγε η γράφουσα να κάνουν παιδί και πάλι ακολουθούσε “δίχως να πετάει την σκούφια του”, θα είχαμε μια νέα εκδοχή 21ου αιώνα του Μερσό από τον Ξένο (στο πρώτο μισό του έργου τουλάχιστον)
χθεσινή συμφωνώ, μέχρι να προκύψει ενα τόσο σοβαρό θέμα εθελοτυφλούσε. Πάντως ζευγάρια που είναι από τα 20 μαζί πολλές φορές θεωρούν δεδομένο οτι ο άλλος έχει τα ίδια θέλω. Ξεχνάνε οτι από τα 20 μέχρι τα 30 ουσιαστικά από εξαρτημένο παιδί/φοιτητής γίνεσαι ενήλικας με υποχρεώσεις και αλλάζουμε πιο πολύ απ ότι από τα 30 μέχρι τα 40 πχ. Από τα πρώτα σοβαρά πράγματα που συζητήσαμε με τον σύντροφό μου στις αρχές της σχέσης μας ήταν το θέμα παιδί (οχι αν θα κάναμε εμείς αλλά αν ήταν κάτι που το θέλαμε).
Δεν καταλαβαίνω την έκπληξή σου. Και τα άλλα θέματα (συγκατοίκηση, σύμφωνο συμβίωσης) σοβαρά ήταν και τις αποφάσεις τις πήρες εσύ με αυτόν να ακολουθεί για να σου κάνει το χατήρι. Και τώρα αν κάνετε παιδί το χατήρι θα θέλει να σου κάνει αλλά επειδή το παιδί σημαίνει μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή σας και θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά προβάλλει αντιστάσεις γιατί πολύ απλά δεν θέλει. Στην τελική ένας γάμος ή σύμφωνο συμβίωσης δεν αλλάζει την καθημερινότητα ενός ζευγαριού, το παιδί όμως ναι. Επίσης δεν με εκπλήσσουν οι δικαιολογίες που θέτει. Γι αυτόν, επειδή δεν θέλει παιδί, το να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου πω Babydoll πως το σκεφτομαι γιατί και εμένα αρχικά μου έκανε εντύπωση. Συνήθως ο ένας εκ των δύο δεν καίγεται για παιδί (ας πούμε ο Α)
Μεγαλώνοντας δεν έχει κατασταλάξει, δεν είναι σίγουρος. Ισως μαλιστα πει στον εαυτό του και στην άλλη πλευρά, στον/στην σύντροφο, πως σε αγαπάω και θέλω να κάνω ένα παιδί μαζί σου. Όταν ωστόσο έρχεται η ώρα και θέλει ο/η σύντροφος να αρχίσουν προσπάθειες για παιδί, εκεί καταλαβαίνει ο Α ότι δεν ήθελε τελικά ποτε και δεν είναι έτοιμος.
Εκεί ή χωρίζει ή κάνει παιδί με μισή καρδιά.
Εννοείται οτι συμβαίνει κι αυτό. Ξέρω περίπτωση ζευγαριού που ο άντρας ζήτησε διαζύγιο λίγο μετά την γέννηση του μωρού γιατί δεν άντεχε. Εκανε παιδί για χάρη της γυναίκας του επειδή εκείνη ήθελε κι αυτός όχι. Ειναι κακό να κάνεις παιδί σαν χάρη στον σύντροφο. Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μας λέει πουθενά οτι είχαν συζητήσει για παιδιά πριν. Είναι και οι δύο κάτω των 30. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι οτι η κοπέλα είχε ένα πλάνο για την ζωή της που περιλάμβανε συγκατοίκηση, αρραβώνα, σύμφωνο συμβίωσης και μετά παιδί. Στα 3 πρώτα ο σύντροφος δεν έφερε αντίρρηση αλλά δεν το… Διαβάστε περισσότερα »
Χαλαρά οι μισοι γάμοι που έχω πάει.
Ένα άλλο 30% είναι το: είμαι 35 και ήρθε η ώρα, δευτερο ραντεβού στο σπίτι και εγκριθεί γιατί είναι καλό κορίτσι, πρόταση γάμου στο 3ο. Αν δεν έχεις φύγει ήδη σ’ αυτή τη φάση σε φυγαδεύουν οι φίλες (enter Anna) παίρνοντας τηλέφωνο να σου πουν “κάτι κακό συνέβη”.
Ρε παιδιά μέσα στα τόσα χρόνια και όλα τα γραφειοκρατικά δεν τον ρώτησες ποτέ αν θα έκανε παιδί μαζί σού και ποτέ? Και οκ ξύπνησες μια ωραία πρωία και του είπες “εγώ θέλω παιδί,τώρα?” Δεν συζητάτε,δεν κάνετε ένα χρονοδιάγραμμα,κάτι ρε παιδί μου? Πηγές και υπογραψες χαρτιά και αυτό που μας λες είναι ότι τον ακολουθήσες για την καριέρα τού,ούτε καν ότι τον αγαπάς και ότι δεν μπορείς χωρίς αυτόν. Που είναι οι σταθερές βάσεις της σχέσεις σας. Εγώ δν θα ήθελα ένα παιδί με έναν άνθρωπο που αισθάνομαι έτσι σε αυτή την σχέση,που ας μην γελιεσαι δεν έχει ούτε βάσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Να δεις που τοχα ακούσει ότι αυτοί που κάνουν παιδί για χατήρι ότι είναι καλοί πατεράδες;;;;
εμ πουθενά;
Μια ιστορία πιο παλιά και από τις πέτρες και πιο συνηθισμένη και από τη σκόνη. Ο ένας κάνει το πλάνο και ο άλλος ακολουθεί χωρίς ενθουσιασμό αλλά και χωρίς αντιρρήσεις. Για κάποιους αυτό είναι απαράδεκτο και για κάποιους είναι μια χαρά αφού ένα σπρώξιμο χρειαζόταν και να, έγινε το σενάριο που είχα κατά νου. Είναι δικη σου απόφαση, αλλά νομίζω εδώ είναι διαφορετικά από τις προηγούμενες καταστάσεις διότι 1. Έχει σοβαρές αντιρρήσεις που λέει τόσο καιρό 2. Δε θέλει να αναλάβει τις ευθύνες που απορρέουν από το παιδι. Άρα θα τα κάνεις όλα μόνη σου και θα απομακρυνθείτε σα ζευγάρι.… Διαβάστε περισσότερα »
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη…
Να δώσω μια alternative εκδοχή? Δεν ξέρω τι παίζει με τον συγκεκριμένο τύπο αλλά και εγώ στο θέμα γάμου δεν βαριέσαι θα ήμουν. Ειδικά αν είχα κάνει (που θα έκανα) προγαμιαίο συμβόλαιο, μου φαίνεται full αδιάφορο. Τώρα αν μου έλεγε να κάνουμε παιδί θα ήμουν… ΩΠΑ!!! ας το σκεφτούμε 1000 φορές πρώτα και βλέπουμε (και σίγουρα δεν θα το έκανα ως χάρη). Θέλω να πω ότι για πολλούς από εμάς ο γάμος είναι ένα χαρτί. Το παιδί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Πολλοί εθελοτυφλούμε για χρόνια στις σχέσεις. Το καταλαβαίνω, γιατί τα πράγματα είναι άγρια και πολύπλοκα εκεί έξω. Επομένως, καλύτερα να αγνοήσουμε τα προβλήματα της σχέσης, παρά να μείνουμε μόνοι στην αρένα. Επίσης, πιο νέοι μπορεί να μην είχαμε καν την ωριμότητα να καταλάβουμε πως κάτι δε μας ταιριάζει και πως έχουμε την επιλογή να φύγουμε. Οκ, ό,τι έγινε έγινε. Το θέμα είναι το τώρα, από τη στιγμή που και βλέπεις τη στάση του συντρόφου σου, και καταλαβαίνεις πως αυτήν δεν ταιριάζει στις δικές σου ανάγκες, τι θα κάνεις;
Θα ελεγα οτι αυτα που ειπε ηταν μια απαισια πρωτη αντιδραση απο αγχος, αλλα με τσακισε ο τροπος που πηγε να “διορθωσει”. Πρωτα απ ολα φιλη, φανταζομαι ξερεις οταν λεμε χατιρι εννοουμε μπλε πιατα αντι για γκρι, προσθηκη πιπεριας στα κοκκινιστα κλπ . Παιδια για χατιρια δε γινονται. Και αν γινουν το πραγμα παει κατα διαολου. Καλο θα ηταν να ξεκαθαρισετε με ειλικρινεια τι θελει ο καθενας και αν δεν ταιριαζουν, να τραβηξετε χωριστους δρομους. Δευτερον, ειναι δυνατον οι φιλοι (στα 30!!!) να καθοριζουν την αποψη μας σε τοσο προσωπικα κ σοβαρα θεματα? Δε μου ακουγεται καν valid δικαιολογια εκτος… Διαβάστε περισσότερα »