Συνέβη το εξής περιστατικό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας για να δω αν είμαι “υπερβολική”. Μια φίλη μου προτείνει να πάμε σε ένα μπαράκι που το έχει ένας γνωστός της. Μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε με μια παρέα αγοριών-φίλων του γνωστού της που τους ήξερε κι έτυχε να είναι εκείνο το βράδυ εκεί. Αφού παραγγέλνουμε, συστηνόμαστε, αρχίζουμε να συζητάμε περί ασχολιών κτλ., ο ένας από την παρέα αρχίζει να με παίρνει στο ψιλό (με τί θράσος;) και να μου λέει διάφορα σε στυλ πλάκας, τα οποία ήταν γελοιότητες, και δεν έδινα σημασία, αλλά απορούσα μέσα μου γιατί να συμβαίνει αυτό. Οι υπόλοιποι δεν μιλάγανε, απλά χασκογελάγανε. Κάποια στιγμή ρωτάει: “Λοιπόν, ποιος θα τη βιάσει πρώτος τη μικρή;” (όπου μικρή βλ. εμένα). Σηκώνεται αμέσως ένα χέρι ψηλά και φωνάζει ένα από τα αγόρια “Εγώ, εγώ!Πρώτος”. Μετά απαντάει ένας άλλος: “Όχι, ρε συ, εγώ!”, “Καλά, σε αφήνω, αλλά μετά είναι η σειρά μου”. Κι ο τύπος, που έκανε την πλάκα, με κοιτάει και μου λέει: “Έχει ένα δωματιάκι μέσα το μπαρ, θέλετε να πάτε;” Εγώ δεν μιλάω, αλλά τον αγριοκοιτάζω. Αρχίζει και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, προσβλήθηκα έντονα. Όπως είμαι, βγαίνω έξω από το μπαρ. Η φίλη μου με ακολουθεί, λέγοντάς μου ότι έκαναν πλάκα. Σταματάω ταξί και μπαίνουμε μέσα. Της εξηγώ ότι εμένα δεν μου άρεσε αυτή η πλάκα και δεν περνούσα όμορφα. Και η φίλη μου είπε, ότι επειδή φαίνομαι πολύ σοβαρή και συνεσταλμένη κοπέλα, γι’ αυτό άρχισαν να αστειεύονται μαζί μου και να μου κάνουν πλακίτσες. Εμένα, Λένα μου, όμως, δεν μου άρεσε το κλίμα ούτε οι συγκεκριμένοι τύποι. Ένιωσα να είμαι σε άμυνα και να θέλω να σηκωθώ να φύγω, όπως κι έπραξα. Την επομένη ο τύπος ρώταγε στο facebook τη φίλη μου αν είμαι καλά και ζήταγε συγγνώμη για την παρεξήγηση, λέγοντας ότι ήταν αστείο. Τί έχεις να πεις;
–“και περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα….”
Έχω να πω ότι πρέπει να ξεγράψεις αυτή τη φίλη μια για πάντα, γιατί είναι επικίνδυνα ηλίθια (ή κάτι άλλο επικίνδυνο, πάντως είναι επικίνδυνη). Ίσως αφού την προειδοποιήσεις ότι προσεγγίζει πολύ λάθος ανθρώπους και, εκτός του ότι βάζει άλλους σε κίνδυνο, κινδυνεύει και η ίδια.
Χαίρομαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ που σηκώθηκες και έφυγες. Έκανες ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνεις. Προσωπικά, ανατρίχιασα από τη φρίκη όταν το διάβασα. Δεν ήταν καθόλου πλάκα, και δεν ήταν καθόλου αστείο. Μην το παίρνεις ως ασέβεια απέναντί σου, αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν σε άλλη κατηγορία ανθρώπων, δεν υπακούν στους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης, πρέπει να τους αναγνωρίζεις και να φεύγεις τρέχοντας. Λυπάμαι πολύ που βρέθηκες ανάμεσα τους, αλλά ξαναλέω ότι χαίρομαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ που σηκώθηκες και έφυγες χωρίς πολλά πολλά, όταν ένιωσες δυσάρεστα. Μπράβο. Και μην ξεχνάς: κάνε πέρα αυτή τη φίλη, πολύ πέρα. Ξέγραψε τη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
έχω να πω ότι είμαι κοντά σαράντα ετών και τέτοιες παπαριές, στις παρέες, όταν ήμασταν 20 ούτε τις λέγαμε, ούτε τις ακούγαμε.
#gamwtokeratakimoudld
Ναι ρε συ και γω αυτό σκέφτηκα. Έχουμε ξεφύγει εντελώς…
Δεν ήθελα να το πώ για να μην ακουστεί “εμείς τότε είμασταν καλύτερα” αλλά θα συμφωνήσω. Ποτέ και πουθενά από τα 15 που βγαίνω, από τον τελευταίο τυχαίο που μόλις γνωρίσαμε, μέχρι τις εκάστοτε σταθερές παρέες, δεν έχει υπάρξει κανείς που να πει σε μένα ή σε καποια που ξέρω κάτι παρόμοιο.
Κι εγώ ακριβώς αυτό σκέφτηκα, όπως και τις απαντήσεις στο συγκεκριμένο σχόλιο.
Έχουν ξεφύγει εντελώς.
Ναι, αλλά δεν νομίζω ότι φταίει η χρονιά, αλλά η παρέα. Επικίνδυνοι άνθρωποι υπήρχαν και τότε.
Τί να πώ, κανα δυο (90’s word alert) τσογλάνια που ξέραμε ήταν ευγενέστατα με τα κορίτσια.
Υπήρχαν επικίνδυνοι πάντα αλλά δεν έκαναν τόσο blend in με τους μη επικίνδυνους, ήταν πιο απομονωμένοι, είχαν άλλα στέκια στα οποία δεν μπορούσαμε να πάμε εμείς κλπ.
Παιδιά και εγώ κοντά στα 40. Φοιτήτρια, πρωτοετής, βγαίνουμε παρέα και αναμειγνυομαστε με άγνωστα αγόρια και κορίτσια σε μπαράκι. Εκεί που καθόμαστε και πίνουμε τις μπίρες μας με πιάνει κουβέντα ο ένας. Αρκετά συνεσταλμενη και ντροπαλή κι εγώ απαντάω σοβαρά, μέχρι που πέφτει πρόταση για συνέχεια. Κοιτάζω αμήχανα, και πετάει την ατακα: έλα μωρέ, μην ντρέπεσαι, θα ρίξω κάτι στο ποτό σου και θα γίνουν όλα όπως πρεπει. Όλοι το βρήκαν αστείο, φυσικά, κι εγώ γέλασα για να μην ντροπιαστω κι άλλο. Ε ρε α, μπα που μου χρειαζότανε…
Μαλάκες αυτού του είδους (και ρατσιστές, και ακροδεξιών απόψεων, κλπ) υπήρχαν και τότε, πιθανότατα στην ίδια αναλογία με σήμερα.
Απλώς τότε ήταν αναγκασμένοι να αυτολογοκρίνονται επειδή δεν τους σήκωνε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής μας, ενώ τώρα αισθάνονται ότι μπορούν να λένε ανοιχτά και ακομπλεξάριστα αυτά τα πράγματα
Εμετικό. Μπράβο που έφυγες και να μην τους ξαναδείς και ποτέ. ‘Πλάκα έκανα’ αυτή η μάστιγα. Όχι φίλε δεν είναι πλάκα, δεν γελάσαμε, και μάλιστα κάτι δείχνει το χιούμορ σου για το ποιόν σου και τη νοημοσύνη σου και δεν είναι καθόλου καλό.
Έλα ντε, εν τω μεταξύ δεν του περνάει από το μυαλό, ότι και μόνο που διανοείται να πει “πλάκα έκανα” για την ερώτηση “ποιος θα βιάσει τη μικρή” λέει πολλά. Δεν καταλαβαίνει ότι είναι ακριβώς ίδιο με το να έλεγε “ποιος θα δολοφονήσει τη μικρή”.
Τι φρίκη! Μακάρι πριν φύγεις να του άδειαζες και ένα ποτό στη μούρη. Επικίνδυνοι όλοι τους και η φίλη σου. Μιλάμε για την κουλτούρα του βιασμού σε όλο της το μεγαλείο.
Ξεκίνησα πέντε σχόλια για να καταλήξω πως έχω μείνει χωρίς λέξεις. Τι σκατά!!!! Και αναρωτιέσαι εσύ αν ήσουν υπερβολική; μπράβο πουλάκι μου που έφυγες και συνεχισε να διαβάζεις α,μπα.
Ακριβώς αυτό, παγώσαμε και δεν βρίσκουμε λέξεις να εκφράσουμε τη φρίκη και μόνο που το διαβάσαμε και η κοπέλα ρωτάει αν ήταν υπερβολική; Υπερβολικά καλή αντίληψη του κινδύνου είχε μάλλον και έκανε το καλύτερο που μπορούσε να κάνει, να σηκωθεί να φύγει. Δεν νομίζω στη θέση της να είχα αντιδράσει τόσο καλά.
Μα τί ωραία πλάκα έκαναν τα παλικάρια! Σου έδωσαν σημασία, σου είπαν οτι είσαι πηδήξιμη, και οτι δεν κρατιούνται. Τι δεν σου άρεσε; Μήπως η φίλη σου στεναχωρέθηκε κιόλας που δεν έκαναν την πλακα σε αυτήν γιατί θα ένιωθε πιο σημαντική και ωραία;
ΕΜΕΤΟΣ οι τύποι.
Δεν ξέρω αν θα έφταναν στην πράξη μέχρι το γκανγκ ρέιπ αλλά σίγουρα δεν είναι φάση να παιρνουμε ρίσκα. Καλά έκανες που εφυγες και μακριά αν τους ξαναπετύχεις.
Δεν είναι ποτέ αστείο να απειλούμε τη σωματική ακαιρεότητα του άλλου.
Χριστέ μου. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σιχάθηκε η ψυχή μου κι ένιωσα την έντονη ανάγκη να ρίξω πολλές σφαλιάρες.
Ανατρίχιασα. Έκανες πολύ καλύτερα από αυτό που θα έκανα εγώ, δηλαδή να τον ξεχέσω, γιατί προστάτεψες καλύτερα τον εαυτό σου.
Δε ξέρω βρε Maggie μεγάλη η ανάγκη για ξέχεσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και εγώ δε θα κρατιόμουνα αλλά δεν είμαι και στα 20.
Εμενα θα μου έβγαινε αντανακλαστικά η αντίδραση, όμως είναι καλύτερα να μη τα βάζεις με παρέες που μπορεί να ξαναδείς στα ίδια μέρη και τί ώρα θα τα δεις και αν θα είσαι μόνη σου, δε μας είπε το πλαίσιο συνάντησης μπορεί να είναι μικρή πόλη. Κάποιος που λέει χαλαρά κάτι τέτοιο δεν ξέρεις τί σόι κάθαρμα είναι και τί μπορεί να κάνει. Ξεκάθαρα υπόκοσμος.
Όντως.
Άρχισα στη μέση περίπου να αναπνέω γρήγορα και είμαι σε ένα γραφείο, μέρα, ασφαλής. Δεν ήσουν καθόλου υπερβολική, δεν θα μπορούσες να έχεις κάνει κάτι καλύτερο. Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να απορρίπτονται από το κοινωνκό σύνολο συνοπτικά.
Έξτρα μνεία στις φίλες που λένε: ήσουν υπερβολική- ξενέρωτη, είναι καλό\ά παιδί\ά, πλάκα έκαναν, δεν το εννούσαν έτσι, απλά περναμε καλά κοκ
Δεν ήταν πλάκα, ήταν ξεκάθαρη τρομοκρατία/λεκτική βία
Αυτά τα πράγματα ΔΕΝ λέγονται
Πω ρε φιλε, τι αλλο θα διαβασουμε! Σοκαριστικο! Μπραβο σου, παντως, ποσες και ποσες εχουμε υπομεινει τετοιες συμπεριφορες και εχουμε κατσει στα αυγα μας, απο το φοβο μη γινουμε δυσαρεστες! (Οπως η φιλη σου. Ειναι επικινδυνη, αλλα νομιζω κι αυτη προσπαθει να γινει το κουλ γκερλ. Ισως να την “ξυπνησει” η αντιδραση σου. Το ευχομαι).