Αχ Λένα…με τρώνε οι τύψεις….Έχω δυο παιδια (2 κ 3,5).Πρόσφατα αποφάσισα να φύγω από την εταιρεία που δούλευα και να ξεκινήσω κάτι δικό μου.Το ίδιο είχε κάνει και ο άντρας μου πριν κάποια χρόνια και παρά τις τρομερές δυσκολίες που περάσαμε στην αρχή,τώρα μπορώ να πω πια ότι άξιζε τον κόπο.Οπότε,όταν πήρα αυτή την απόφαση,να προχωρήσω στο ελεύθερο επάγγελμα,ήξερα ότι θα υπάρχουν δυσκολίες ,δεν είχα άγνοια.Με τα παιδιά με βοηθάει η μαμά μου,αλλά βρε Λένα,άλλο η θεωρία άλλο η πράξη!! Λείπω συνέχεια από το σπίτι,τα παιδιά τα βλέπω ελάχιστα.Νιώθω ότι χάνω πράγματα,νίωθω ότι τους στερώ την αγκαλιά μου,νιώθω τύψεις για τη μητέρα μου που την κουράζουν.Ο άντρας μου θεωρητικά με στηρίζει στην αποφασή μου,αλλά πρακτικά ούτε και εκείνος μπορεί να είναι με τα παιδιά, οπότε έχουμε δυο γονείς απόντες και τα παιδιά μεγαλώνουν με τη γιαγιά. Όσο και να σκέφτομαι ότι αυτό δεν θα είναι για πάντα ,κάποια στιγμή αν πάνε καλά τα πράγματα ,ίσως μπορέσω να έχω βοήθεια κια να δουλέυω λιγότερο, αλλά τότε τα παιδιά μου δεν θα είναι δυο κ τριών. Πάει αυτή η φάση θα έχει φύγει, θα την έχω χάσει οριστικά. Και εκείνα με ζητάνε συνέχεια και σπαράζω όταν τα ακούω να μου λένε μα γιατί είσαι συνέχεια στη δουλειά? Από την άλλη μου αρέσει η δουλειά μου,θέλω πολύ να πετύχω και αυτό θα είναι προς όφελος και των παιδιών φυσικά, αλλά στο τώρα ,έχω πολύ χαλια ψυχολογία! Δεν ξέρω τι θέλω να ρωτήσω. Να ακούσω ότι δεν καταστρέφουμε τα παιδιά μας ίσως…
-εργαζόμενη μητέρα
Ο άντρας σου σπαράζει και έχει τύψεις που δεν βλέπει τα παιδιά του;
Τα παιδιά ρωτάνε κάθε μέρα πότε θα έρθει ο μπαμπάς και γιατί δουλεύει συνέχεια;
Δεν μπορώ να σου πω τι έχει σημασία για σένα και με ποια σειρά και τι σημαίνει στα αλήθεια «αυτές οι ηλικίες δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω». Ειδικά το τελευταίο: αυτό σημαίνει ότι το καλύτερο είναι να είμαστε 24/7 μαζί τους; Είναι καλό αυτό για εμάς; Είναι σίγουρα καλό αυτό για τα παιδιά; Ποιανού την ανάγκη καλύπτεις στα αλήθεια, όταν είσαι συνέχεια με τα παιδιά σου χωρίς καμία διακοπή;
Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι. Θέλω να σου πω όμως ότι ως ένα σημείο αυτό που νιώθεις είναι αυτό που σου έχουν μάθει να νιώθεις, και λέω ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος είναι τεχνητό, διότι πολύ απλά και εντελώς ξάστερα, οι άντρες δεν νιώθουν έτσι όταν δουλεύουν πολύ. Το θεωρούν αναγκαίο κακό, γιατί έτσι είναι η φύση της δουλειάς τους, και θα ήταν πολύ ωραίο αν ήταν εισοδηματίες και τα λεφτά ερχόταν χωρίς κόπο, αλλά αν είναι καλοί σε κάτι, η πρώτη τους προτεραιότητα είναι να κάνουν αυτό στο οποίο είναι καλοί. Πρακτικά, δεν μπορούν να είναι με τα παιδιά, όπως λες κι εσύ. Και δεν ξενυχτάνε από τις τύψεις.
Μπορείς να διδάξεις στα παιδιά σου τι είναι η δουλειά, τι είναι το ελεύθερο επάγγελμα, και κάποτε, αντί να ρωτάνε, μπορεί να είναι περήφανα για σένα και να αποτελείς παράδειγμα. Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από σένα. Εσύ θα τους μάθεις αν τα καταστρέφεις δουλεύοντας, ή αν έτσι τους δείχνεις πώς κερδίζεται η ανεξαρτησία. Υπάρχει απάντηση στο «γιατί δουλεύεις τόσο πολύ μαμά», και δεν είναι απαραίτητα «σας παρακαλώ συγχωρέστε με που το κάνω».
Μεγάλο πρόβλημα θεωρώ τη γιαγιά που της έχετε αναθέσει μια τόσο δύσκολη δουλειά και το περιγράφεις ως «βοήθεια». Δεν σας βοηθάει. Κάνει μια φουλ τάιμ δουλειά για εσάς, δωρεάν. Έτσι σκοπεύετε να πορευτείτε; Προσφέρθηκε να κάνει αυτή την απαιτητική, φουλ τάιμ δουλειά, ή εσείς υποθέσατε αυτόματα ότι θα την κάνει, οπότε την κάνει; Ξέρω πόσο μεγαλύτερη ασφάλεια νιώθεις όταν είναι τα παιδιά με τη μαμά σου αντί με νταντά ή στον παιδικό σταθμό, αλλά είναι βιώσιμη και δίκαιη αυτή η λύση, μακροπρόθεσμα; Αν μη τι άλλο, η γιαγιά είναι που χρειάζεται βοήθεια. Για αυτές τις τύψεις, κάτι μπορείτε να κάνετε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δύο και τρεισιμισι πάνε άνετα παιδικό σταθμό υπάρχουν παιδικοί σταθμοί ολοήμεροι με απογευματινά ωράρια και με ευελικτα ωραρια για εργαζόμενους. Δεν είναι δωρεάν. Τιποτα στη ζωή δεν είναι δωρεάν (ούτε η γιαγιά είναι δωρεάν αν δεν έχετε ακόμα ανακαλύψει θα το ανακαλύψετε σύντομα). Αν ο άντρας σου σε στηρίζει όσο λες ας πάει αυτός να πάρει τα παιδιά από το σταθμό και να τα φροντίσει μέχρι να γυρίσεις. Σε τρώνε οι τύψεις για τα παιδιά σου αλλά δεν βλέπω να τρώνε τον αντρα σου τέτοιες τυψεις . Είναι αυτονόητο ότι εκείνον μπορούν να τον στερούνται τα παιδια του χωρίς συνέπειες… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραίο σχόλιο!
Τι ωραίο σχόλιο πραγματικά. Συγχαρητηρια για την αποφασή σου. Το να βλέπεις κάποιον να προσπαθεί για τη ζωή του μόνο χαρά φέρνει
Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο πρότυπο για ένα παιδί, πολλα μπράβο ❤
Τι ωραίο το καμάρι “η μαμά μου είναι φοιτήτρια”!!!
Είστε υπέροχοι!! 😊
Το ζήτημα ρε παιδιά είναι όμως ότι τον άνδρα της δεν τον τρώνε οι τύψεις; Το ερώτημα δλδ αν πρέπει να περνάει περισσότερο χρόνο ή όχι με τα παιδιά , αν πρέπει να δουλεύει τόσο ή όχι για την καριέρα / λεφτά απαντάται στη βάση του τι κάνει ο άνδρας της και πως νιώθει αυτός; Και αν ναι ποιο το κριτήριο για τον άνδρα της ; Δηλαδή είναι οκ να παρκάρουν
αμφότεροι τα παιδιά στη μάνα επειδή αυτό κάνει ο άνδρας; (Αυτό υποθέτει επίσης ότι ο άνδρας θα καθορίσει τη δυναμική της οικογένειας);
Το πρόβλημα ξεκινάει απο τη φράση “Με τα παιδιά με βοηθάει η μαμά μου”. Θεωρείς αυτόνόητο οτι τα παιδιά είναι δική σου ευθύνη, και για να καλύψεις τις ώρες που λείπεις σε στηρίζει μια άλλη γυναίκα. Βέβαια δεν είσαι μόνη σου σε αυτό, όλη η κοινωνία αυτό σου λεει πως είναι το σωστό. Αλλά δεν ειναι έτσι. Εσυ είσαι ένας άνθρωπος, με συγκεκριμένη ταυτότητα και ανάγκες, και αυτές δεν αλλάζουν επειδή κάνεις παιδιά. Για κάποια χρόνια ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ πρέπει να βάλουν τις δικές τους επιθυμίες στην άκρη για να υποστηρίξουν τα παιδιά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Απλά καταπληκτικό σχόλιο.
Θα σταθώ και εγώ στην “βοήθεια” της γιαγιάς.
Πως περιμενουμε σαν γυναικες να αναγνωριστει και να εκτιμηθει η αμισθι εργασια μας στο σπιτι και στα παιδια, απο τους συζυγους μας και τον περιγυρο και την κοινωνια την ιδια, οταν.. εμεις πρωτιστως δεν αναγνωριζουμε την αναλογη εργασια που προσφερουν οι παππουδες;
Από πού προκύπτει αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζω την προσφορά της μητέρας μου? Κ τι θα με συμβουλέυατε να κάνω ώστε να αναγνωρίσω την αμισθί εργασία της?Να της ανοίξω έναν λογαριασμό μισθοδοσίας πχ?
Τελοσπάντων,δεν χρειάζεται να καταλήξουμε σε νέα στερεότυπα προκειμένου να πολεμήσουμε τα παλιά.
Ως παιδί δραστήριας μαμάς, δεν μπορείς να φανταστείς στα 25 μου πόσο περήφανη νιώθω για αυτή. Αυτό που λένε ότι ο ποιοτικός χρόνος μετράει δεν είναι ψέμα. Μπορεί με τον αδερφό μου να μην είχαμε φάει ποτέ μεσημεριανό με τη μαμά μας όσο πηγαίναμε σχολείο αλλά ο χρόνος που περνάγαμε μαζί της μες στη βδομάδα ήταν από τις καλύτερες στιγμές. Είχε βέβαια απίστευτη υποστήριξη από τον μπαμπά μας. Έτσι μάθαμε να είμαστε ανεξάρτητοι και να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Τώρα ειδικά που είμαστε στα 20-25 η διαφορά με άλλους φίλους μας είναι εμφανής στο θέμα της ανεξαρτησίας… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι επιχειρηματίας σε ιδιαίτερα απαιτητικό επάγγελμα. Η απάντηση της Λένας όπως και τα σχόλια με προβλημάτισαν διότι κατά τη γνώμη μου οι γονείς πρέπει να είναι παρόντες στην καθημερινότητα των παιδιών. Σαφώς είναι πατριαρχική αντίληψη ότι ο πατέρας δικαιούται να εργάζεται όσες ώρες κρίνει απαραίτητο ενώ η μαμά σαν τροφός όχι. Και πατριαρχική και λανθασμένη. Όμως το outsourcing δεν είναι πανάκεια. Το σωστό και ιδανικό από άποψη χρόνου, είναι οι δύο γονείς να μοιράζονται την ευθύνη. Όμως, σε διαφωνίες για θέματα ισοτιμίας, τα παιδιά δεν είναι ψώνια από το super market που μπορείς να τα αναβάλλεις μέχρι να διευθετηθεί το… Διαβάστε περισσότερα »
Eγώ έστελα την ερώτηση. Παιδιά,’εχουμε και βοήθεια από νταντά,δεν την έχουμε αφήσει στο έλεος τη μητέρα μου.Παρέλειψα να το αναφέρω.Δεν είμαστε αναίσθητοι.Επίσης ,η μητέρα μου ζει και αναπνέει για τα παιδιά,και εκείνα αντιστοίχως για εκείνη.Από επιλογή έχει τόσο μεγάλη συμμετοχή.Αλλά και εγώ βεβαίως είμαι πιο ήσυχη όταν ειναι παρούσα η μητέρα μου,γιατί ξέρω ότι τα λατρέυει αλλά και ότι συμφωνούμε στα βασικά περι ανατροφής (πχ διατροφή,τρόπους κτλ) και δεν χρειάζεται να δίνω λεπτομερείς οδηγίες όπως πχ με τη νταντά. Κατά τα άλλα ,εντάξει βρε παιδιά,το ξέρω ότι πατριαρχία,και από εκεί πηγάζει μεγάλο μέρος των τύψεων ,αλλά θεωρώ ότι είμαι αρκετά… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορείς να παραβλέψεις το δεύτερο μέρος από το σχόλιο μου 🙂
Το πρόβλημα τότε είναι αποκλειστικά δικό σου. Η μέρα έχει 24 ώρες. Δεν μπορεί κανείς να σου πει πώς να τις περάσεις. Εσύ, με βάση τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις αξίες σου μπορείς. Οι ώρες που δουλεύεις είναι πάρα πολλές και αυτό ειναι κακό για την υγεία σου. Γιατί επιλέγεις να δουλεύεις τόσο πολλές ώρες; Πραγματικά μπορείς να είσαι αποδοτική απο τις πχ. 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ; Ίσως αφού εισαι ελευθερος επαγγελματίας, μπορείς να επιλέξεις 2 με 3 ώρες της μέρας που μπορείς να τις περάσεις ποιοτικά χρόνο με τα παιδιά σου, πχ. 4 με… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα αυτό τί πατρονάρισμα είναι; Δουλεύει πολλές ώρες και είναι κακό για την υγεία της; Αλήθεια; Εσύ ξέρεις την υγεία της και αν είναι αποδοτική 12 και 13 ώρες την ημέρα; Πολύ αυστηρό και καθόλου βοηθητικό σχόλιο.
Κι εγώ τόσο δουλεύω, για να τα βγάλω πέρα. Υπάρχει κόσμος που συντηρεί μόνος του σπιτι στην Αθήνα με ένα μισθό? Μπράβο!!!
Όλα τα σχόλια που εκφέρουν μια άποψη για το τι θα κάνεις ο άλλος εμπεριέχουν και ένα πατροναρισμα. Για το οποίο κάποιος που θέτει την ερώτηση “τι να κάνω με το προβλήμά μου” πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Και το δικό σου σχόλιο αξιολογεί τα όσα λέει η σχολιάστρια και το δικό μου το δικό σου κλπ. Εκφέρει μια άποψη (το πρόβλημα είναι δικό σου) όπως και εσύ (καθόλου βοηθητικό σχόλιο). Στην τελική ούτε εσύ ξέρεις τι βοηθάει και τι οχι, όπως η σχολιάστρια δεν ξέρει αν 12 ώρες βλάπτουν την υγεία ή όχι.
Sorry, αλλά άκυρο το οτι είναι κακο για την υγεία της να δουλευει πολλές ώρες. Εγώ μπορώ να δουλευω αποδοτικά και 20 ώρες, και 24 αν θελω, ή και καμία. Τελείως προσωπικό θέμα.
Δεν είναι πατρονάρισμα. Και δεν είναι προσωπικό θέμα. Υπαρχουν νόμοι για αυτό το θέμα. Δεν είναι τυχαίο οτι το εργατικό κίνημα προσπάθησε με πολλούς αγώνες να περιορίσει τις ώρες εργασίας, στις οκτώ, και οτιδήποτε πάνω από αυτό πρεπει να πληρώνεται υπερωρίες. Τωρα ως ελεύθερη επαγγελματίας μπορεί να το επιλέξει η ίδια. Προσπάθησα να της δώσω μία εναλλακτική ετσι ώστε να κρατήσει τις 12 ή 13 ώρες δουλειάς, και παρόλα αυτά να έχει χρόνο με τα παιδιά της.
Υπάρχουν νόμοι για τους εργαζόμενους, όχι για τους αυτο-απασχλούμενους, πόσο μάλλον για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Αγαπητή φίλη, χαιρομαι που απάντησες στην ερώτησή σου. Το έχω γράψει και σε σχόλιο, αλλά μιας και απάντησες, θα στο πω και εδώ. Όπως και άλλοι λένε, να πας τα παιδιά παιδικό, μην τον φοβάσαι. Επαγγελματική προσέγγιση, τα παιδιά δεν βαριούνται και δεν τους λειπουν οι γονείς τους γιατί κοινωνικοποιούνται. Εγώ δουλεύω μόνο 8 ώρες απο το σπίτι και καθημερινές δε καταφέρνω να περάσω ποιοτικό χρόνο με το παιδί, πέρα από 2 ώρες το πρωί. Κράτα γερά, αν σου αρέσει η δουλειά σου μη την αφήσεις λόγω τύψεων. Μη νιώθεις άσχημα, αρκούν τα ΣΚ και μιά – δυο ώρες την… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη, λες ότι ξέρεις ότι πατριαρχία, και μετά επαναλαμβάνεις όλα αυτά που σου έχει μάθει η πατριαρχία. Μην είσαι τόοσο σίγουρη ότι είσαι όσο δουλεμένη νομίζεις, γιατί επαναλαμβάνω, το προσπερνάς: γιατί νομίζεις ότι δεν έχει τις ίδιες σκέψεις ο άντρας σου; Δεν είναι ότι δεν τον πειράζουν αυτά που λες. Η διαφορά σας είναι ότι δεν νιώθει ότι είναι κυρίως δική του δουλειά, και έχει δεχτεί την μειωμένη του παρουσία ως αναγκαίο κακό και όχι ως προσωπική του ευθύνη. Εσύ αυτό νομίζεις, και από εκεί προκύπτουν οι τύψεις, και το νομίζεις γιατί πατριαρχία. Είσαστε και οι δυο υπεύθυνοι, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ligaria, πιστεύω πως σε καταλαβαίνω. Δουλεύω και εγώ πολλές ώρες ως ελεύθερος επαγγελματίας και δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα με τα παιδιά. Το ξέρεις και μόνη σου, αλλά αφού το ρωτάς, όχι δεν τα καταστρέφεις, τα παιδιά κυρίως θέλουν γονείς που να τα αγαπάνε και να τα στηρίζουν. Για σένα όμως, πρέπει να βρεις μια ισορροπία μεταξύ δουλειάς και παιδιών. Γιατί αν ρωτάς εμένα, ναι οι ηλικίες αυτές είναι πολύ βασικές και δε γυρίζουν πίσω και είναι πάρα πολύ εύκολο να σε ρουφήξει η δουλειά σε σημείο που δε θες. Προσωπικά με βοηθά να το αντιμετωπίζω ως εξής:… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ σε αυτήν την ερώτηση διαβάζω ένα “προνόμιο”. Συγχώρα με αν κάνω λάθος γιατί φυσικά και μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτές οι σκέψεις δημιουργούνται από την “στήριξη” που σου παρέχουν ο άντρας σου και η μαμά σου. Αν δεν είχες την μαμά και αν δεν είχες και σύζυγο, δεν θα είχες δεύτερες σκέψεις για το αν κάνεις καλά που λείπεις πολλές ώρες και πόσο καλά το κάνεις. Τώρα όμως έχεις αυτήν την “στήριξη” και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί σε έχει βάλει σε έναν ρόλο που δεν είμαι σίγουρη ότι τον έχεις επιλέξει. Βασικά μου φαίνεται πως όλοι έχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα να δεις που όλα τα παιδάκια 2-3 χρονών λένε “γιατί λείπεις όλη μέρα, μαμά;”, αλλά ποτέ μπαμπά, ο μπαμπάς έρχεται και θα φέρει κατιτίς, λουκουμάκια στο κουτί.
Αναρωτιέμαι τι ακούνε στον παιδικό, στην τηλεόραση, στα παιδικά παραμυθάκια, από τον περίγυρο. Ψέματα λέω, δεν αναρωτιέμαι, ξέρω. Και μετά βγάζουμε το συμπέρασμα ότι τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο τη μητέρα, τη ζητάνε άλλωστε. Βέβαια χρειάζονται και λεφτά, φαί, στέγη, σπουδές και ολοκληρωμένους γονείς, αλλά τι σημασία έχει;
Κάνε τις επιλογές που θεωρείς καλύτερες για εσένα και τα παιδιά σου αγαπητή εργαζόμενη μητέρα, αλλά να ξέρουμε και γιατί σπαράζουν τα παιδάκια όταν φεύγουμε.
Εγώ αυτό που καταλαβαινω ειναι οτι η αποστολεας δε νιώθει τυψεις επειδή δουλεύει, αλλα επειδή δουλεύει πολλες παραπάνω ώρες από ο,τι πριν. Άλλο να δουλευουν και οι δύο γονείς 9-5, να τα πηγαινουν στον παιδικό σταθμο (ή τη γιαγιά) και να περνανε το βραδυ και τα Σαββατοκυρίακα μαζι τους και άλλο και οι δύο γονείς να μην προλαβαίνουν να δουν το παιδι τους καθόλου μεσα στη μέρα. Όταν ήμουν γυρω στα 6 μέχρι τα 8 η μάνα μου είχε τρομερα πολλη δουλειά. Τις περισσοτερες φορές ερχοταν σπιτι λιγο πριν κοιμηθώ, αλλες φορές ερχοταν σπιτι στις 1 το πρωί. Ήταν πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταστρέφεις τα παιδιά σου, όχι. Πολλοί γονείς δουλεύουν και τα παιδιά τους δεν έπαθαν τίποτα εξαιτίας αυτής της συνθηκης. Τώρα όμως θα διαφωνήσω λίγο με την προσέγγιση της απάντησης. Φαντάζομαι ότι τα παιδιά δεν ρωτάνε για τον μπαμπά, που μπορεί και να ρωτάνε, όχι γιατί έχουν εμποτιστει στα τρία τους από την πατριαρχία. Ίσως επειδή τα παιδιά αυτο ξέρουν, οτι θέλουν τη μαμά τους. Τέσπα, αυτο είναι δευτερευόν. Ζουμε σε μια κοινωνία που η ανατροφή των παιδιών είναι ατομική υπόθεση. Εσυ πρέπει α τα βγάλεις πέρα, να βρεις λεφτά να τα μεγαλώσεις, να τα ταΐσεις, να τα ντυσεις, να… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε Mirka πώς έγινε και “τα παιδιά αυτο ξέρουν, οτι θέλουν τη μαμά τους” ; Από μόνο του έγινε; Θέλουν τη μαμά τους επειδή είναι πιο όμορφη από το μπαμπά τους; Πατριαρχία λέγεται (και εμποτιζεσαι και από τα τρία, και από τα δύο, και από τα ένα μια χαρά)
Οταν ενα παιδακι κλαίει και θέλει τη μαμά του, το κάνει επειδη του το επεβαλε η πατριαρχια;!
Ναι, φυσικά, εξαιτίας της πατριαρχίας είναι. Παρεμπιπτόντως, δεν του το “επέβαλε” η πατριαρχία, το διατυπώνεις επίτηδες έτσι για να ακουστεί εντυπωσιακό, ότι σε ένα τρίχρονο δεν γίνεται να του ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ κάτι αυτή η θεωρητική έννοια που λέγεται πατριαρχία. Αλλά το γεγονός ότι θέλει τη μαμά του και όχι τον μπαμπά του δεν είναι νόμος της φύσης, είναι αυτό που λένε κοινωνική κατασκευή, έχει μάθει το παιδάκι ότι η μαμά το φροντίζει (όχι ο μπαμπάς). Σε gay γονείς, το παιδάκι δεν φωνάζει τη μαμά του όταν κλαίει, φωνάζει τον (έναν από τους δύο) μπαμπά του. Σε περιπτώσεις απόντων γονιών (πχ φυλακή… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλε πυροσβεστήρα, τα παιδιά θέλουν τον φροντιστή τους. Τι να κάνουμε υπάρχουν και οι μανάδες. Επίσης τι να κάνουμε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες εργάζονται και δεν έχουν όσο χρόνο θα ήθελαν με τα παιδιά τους και στεναχωριούνται για αυτό. Και μεις τι λέμε σε αυτές τις γυναίκες; ότι είναι κοινωνική κατασκευή που σε θέλει το παιδί σου ή που στεναχωριέσαι που δεν έχεις χρόνο για το παιδί σου. (Σε έναν γκει άντρα πατέρα που θα εξέφραζε την ίδια στεναχώρια-εκτος αν θεωρούμε ότι οι γκέι άντρες πατεράδες δεν στεναχωριούνται- δε νομίζω ότι θα λέγαμε κάτι τέτοιο. )
Δεν είπαμε ότι είναι κοινωνική κατασκευή ότι στενοχωριέται, αλλά ότι είναι κοινωνική κατασκευή να θεωρεί ότι ως μάνα είναι η κυρίως υπεύθυνη, και έτσι στενοχωριέται ενώ ο άντρας της λιγότερο. Κι αυτός στενοχωριέται, αλλά δεν το θεωρεί δικό του θέμα να το λύσει μόνος του. Λέμε ότι η στενοχώρια είναι κατανοητή, αλλά η αντιμετώπιση και οι τύψεις είναι κοινωνικό θέμα.
Τώρα που διευκρινήστηκε και ελπίζω να καταλάβατε τι εννοώ, συμφωνείτε;
Επειδή η μαμά του είναι το κύριο πρόσωπο που ανατρέφει το παιδί, παραδοσιακά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι άλλο πρόσωπο ή ότι αν ήταν το παιδί θα εξακολουθούσε να φωνάζει “Μαμά “
Λένα είναι από τις λίγες φορές που δεν συμφωνώ μαζί σου (!!). Η ευθύνη για την ανατροφή των παιδιών βαραίνει εξίσου και τους δύο γονείς, όμως τι συμβαίνει στην περίπτωση που ο ένας από τους δύο επαναπαύεται στην κατάσταση και αδιαφορεί για τα υπόλοιπα? Τα αφήνεις έρμαια της κατάστασης επειδή ο άλλος είναι αδιάφορος? Διαφωνείς ότι κυρίως στα πρώτα χρόνια ζωής τους τα παιδιά έχουν ανάγκη την παρουσία των γονέων? Η απορία μου είναι ειλικρινής, προσπαθώ να καταλάβω την απάντηση σου και δεν μπορώ αλήθεια. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με μία μαμά που πάντα έλειπε επειδή δούλευε (και όταν ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως μην υποτιμάς καθόλου το “μας έκανε ανεξάρτητες”, είναι πολύ πολύ σημαντικό και μεγαλύτερο από όσο τώρα νομίζεις. Καταλαβαίνω τί λες για τις πληγές, καταλαβαίνω πόσο θα ήθελες να έχεις πιο στενή σχέση με τη μητέρα σου μεγαλώνοντας, όμως αν κοιτάξεις καλά θα δεις ότι και οι στενές σχέσεις έχουν εξίσου τα κακά τους. Ίσως όταν κάπως επουλωθούν οι πληγές σου, καταφέρεις να επανεκτιμήσεις και πραγματικά στο εύχομαι.
Ίσως, επίσης, δεις πως το πρόβλημα δεν ήταν ότι η μητέρα σου δούλευε πολύ, αλλά το ότι όταν δεν δούλευε ήταν και πάλι απούσα.
Ευελπιστώ και εγώ πως όταν επουλωθούν οι πληγές μου να δω με διαφορετική οπτική την κατάσταση.
Εγώ πάντως που έζησα το ακριβώς αντίθετο (μαμά 24/7 απίκο για εμάς) πήγα να σπουδάσω στα 18 μου και δεν ήξερα πώς κόβεται η ντομάτα για να φτιάξω μια σαλάτα. Την κοιτούσα στο πιάτο, με κοιτούσε και σκεφτόμουν πώς την κόβει η μαμά μου άραγε και βγαίνει αυτό το σχήμα;; Δεν υπήρχε και google τότε, καταλαβαίνεις. 🤣 . Χόρτασα αγάπη, στοργή, νοιάξιμο, τη λατρεύω και την ευχαριστώ που ήταν πάντα εκεί για μένα αλλά έπεσα απευθείας στα βαθειά μετά. Στα πολύ βαθειά. Δε θα μπορούσα να γίνω τέτοια μαμά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο καθένας κρίνει εξ… Διαβάστε περισσότερα »
Ότι έχω μάθει στη μαγειρική είναι από τη γιαγιά μου που με κρατούσε τα σαββατοκύριακα. Καθόμουν μαζί της στην κουζίνα κι έβλεπα όλες τις κινήσεις και τα τελετουργικά. Από το πως καθαρίζουμε τις αγκινάρες μέχρι και πως βάζουν τη σφραγίδα στο πρόσφορο. Αντίστοιχα όταν έκανα παιδί θυμόμουν πως αλλάζουνε τα παμπερ από τα ξαδέρφια μου που σαν μωρά τα φέρνανε κι αυτά στη γιαγιά μου. Εσύ βρε φίλη 24/7 με τη μαμά σου, ούτε μια ντομάτα δεν είδες πως κόβεται, κρίμα !
Παρακολουθούσα μόνο ότι με ενδιέφερε και η μαγειρική δεν ήταν ένα από αυτα. Αν ήμουν παρούσα στην κουζίνα της θα είχα γίνει Άκης στη θέση του Άκη τώρα. 😁
Σας την έχω πει την ιστορία, αλλά να την πω άλλη μία φορά. Η μητέρα μου σταμάτησε τη δουλειά της όταν ήμουν 3 χρονών. Είχε γεννηθεί η αδερφή μου και η γιαγιά δεν άντεχε να κρατάει 2 παιδιά. Από τότε ήταν πάντα σπίτι, και πάντα έκανε δουλειές. Ξεκίναγε από το πρωί και σταμάταγε μόνο το βράδυ που γύρναγε ο πατέρας μου σπίτι. Η ασχολία που είχε μαζί μας ήταν να μας «διαβάσει» = να τσακωθεί μαζί μας που δεν είχαμε διαβάσει. Δεν την θυμάμαι ποτέ να παίζει μαζί μας, δεν την θυμάμαι να είχε κάνει ποτέ μια ουσιαστική συζήτηση μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
Calamity jane, λες ότι ο ένας από τους δύο επαναπαυεται και αδιαφορεί. Πέρα από το ότι αυτό είναι άσχετο και με την ερώτηση και με την απάντηση της α μπα, εντελώς τυχαία εννοείς ότι ο πατέρας είναι αυτός που επαναπαυεται και αδιαφορεί. Και άρα ε τι να κάνει η μητέρα, να μην μεγαλώσει τα παιδιά; Πολύ κρίμα για τη συλλογιστική αυτή. Όσον αφορά την επίδραση σε εσένα της απουσίας της μητέρας σου, λυπάμαι πολύ, αλλά σε διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που έχουν πληγές παρότι/επειδή η μητέρα τους ήταν 24/7 σπίτι και δεν είχε δική της ζωή και ζούσε μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι προφανές πως δεν κατάλαβες ούτε στο ελάχιστο την τοποθέτηση μου. Όσο για την απάντηση της Λένας είπα ξακάθαρα πως δεν κατάλαβα την σκέψη της, δεν έκρινα, δεν σχολίασα καν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η ειρωνία.
Πού είναι η ειρωνία; Το σχόλιο μου δεν περιέχει καμιά ειρωνία. Έτσι το εννοούσα εγώ τουλάχιστον. Συγγνώμη αν ακούστηκε κάτι ειρωνικό, δεν το ήθελα, λάθος μου, λάθος διατύπωση. Διάβασα πολλές φορές την τοποθέτηση σου γιατί με στενοχώρησε πολύ και με ενόχλησε. Νομίζω κατάλαβα τι γράφεις. Αλλά ίσως πάλι όχι, και το τελευταίο σου σχόλιο δεν με βοηθάει να καταλάβω κάτι καινούριο.
Αφού διάβασες πολλές φορές την τοποθέτηση μου δεν είδες πως δεν αναφέρω πουθενά τον πατέρα? Μιλάω για τον γονέα, αυτό σημαίνει είτε ο πατέρας είτε η μητέρα. Ένα παιδί είτε μας αρέσει είτε οχι ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της ζωής του έχει ανάγκη από τον γονέα του,( Μητέρα/Πατέρα). Τι κάνει λοιπόν έστω ένας πατέρας στην περίπτωση που η μαμά αδιαφορεί? Αφήνει το παιδί έρμαιο επειδή το ίδιο κάνει και η μητέρα? Φυσικά και όχι, γιατί αυτό το παιδί κάποιος πρέπει να το μεγαλώσει (και δεν εννοώ να το ταίσει και να το αλλάξει). Και εγώ εργαζόμενη μητέρα είμαι, γυρνάω στο… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι lose lose situation. Ό, τι και να κάνεις, επαναλαμβάνω, ό, τι και να κάνεις θα νιώθεις τύψεις. – Αν δουλεύεις πολύ χάνεις τα παιδιά. – Αν δεν δουλεύεις και είσαι σπίτι νιώθεις τύψεις γιατί δεν συμβάλλεις στα οικονομικά του σπιτιού. – Μια φίλη που δεν δουλεύει αλλά οικονομικά είναι ούτως ή αλλως σούπερ έχει τύψεις για το τι είδους πρότυπο θα είναι για τις κόρες της. Δηλαδή, καταλήγω, στο οτι δεν υπάρχει σωτηρία. Όπως και να έχουμε φτιάξει την ζωή μας, όσο τυχερές ή άτυχες είμαστε, θα έχουμε τύψεις. Ή μήπως γίνεται να υπάρχει και άλλος δρόμος; Αυτός ο… Διαβάστε περισσότερα »
Θα μπορούσατε να σπάσετε τις ώρες με το σύζυγο έτσι ώστε κάποιος από τους 2 να είναι τα απογεύματα πχ ή τα πρωινά αφού έχετε και οι δύο ελεύθερο επάγγελμα. Πιο πολύ απ΄όλους λυπάμαι τη γιαγιά που έχει να νταντεύει 2 μωρά, γιατί από όλα αυτά που λες φαίνεται να είναι το μόνο για το οποίο δεν έχεις τύψεις.