Αγαπητή «Α, μπα»: Κι εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω μου βγάζει ένα μονόπετρο

Γεια σου Αμπίτσα <3 Ελπίζω να σαι καλά κι οπλισμένη με υπομονή γιατί ακολουθεί σεντονάκι,το οποίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα όσο κι αν ακουστεί κλισέ rom-com . Λοιπόν είμαι 33.Κάποτε υπήρξα φοιτήτρια κι εγώ,σε μεγάλη επαρχιακή πόλη.Αυτά τα χρόνια ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου.Ανέμελα,ξέγνοιαστα καθώς αναγνωρίζω ότι υπήρξα και τυχερή:είχα δύο πολύ υποστηρικτικούς γονείς που διέθεταν και την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτούν τις σπουδές μου χωρίς να χρειαστεί να εργαστώ για κείνη την 5ετία.Τα φοιτητικά χρόνια μου στιγματίστηκαν από τον Μάνο(δεν είναι αληθινό το όνομα αλλά έχει σχολιαστεί στο παρελθόν εδώ ότι οι ιστορίες ακούγονται καλύτερες στην αφήγηση όταν υπάρχουν ονόματα οπότε είπα να ακολουθήσω τη συμβουλή χαχα).Ο Μάνος ήταν ο πρώτος μου έρωτας,η πρώτη μου πραγματική σχέση,ο πρώτος που έκανα σεξ.Τα φτιάξαμε όταν ήμουν 19 κι αυτός 21 και μείναμε μαζί 4.5 χρόνια.4.5 χρόνια που είχαν τα πάνω τους και τα κάτω τους φυσικά όπως όλες οι σχέσεις αλλά ήταν καλά χρόνια ρε παιδί μου.Κοιτώντας πίσω, και νομίζω χωρίς να εξιδανικεύω καταστάσεις,θεωρώ ότι τότε δεν εκτιμούσα πλήρως το πόσο αντικειμενικά καλή ήταν αυτή η σχέση.Πίστευα ότι η αβίαστη επικοινωνία που είχαμε με τον Μάνο,το καλό σεξ,ο σεβασμός που υπήρχε από την πλευρά του προς εμένα και πολλά άλλα ήταν πράγματα αυτονόητα,δεν είχα εξάλλου και μέτρο σύγκρισης.Έβλεπα τις φίλες μου να ταλαιπωρούνται με διάφορους κάφρους κατά καιρούς κι ενδόμυχα σκεφτόμουν ότι αυτές φταίνε που ελκύουν τέτοιους,εγώ που χω κριτήριο κοιτάξτε τι γαμάτη σχέση έχω(αρχές 20s,τα μυαλά πάνω από το κεφάλι,κράξτε ελεύθερα). Επειδή ρόδα είναι και γυρίζει όμως,τα επόμενα χρόνια η ζωή φρόντισε να καταλάβω αρκετά καλά ότι δεν ήμουν κάτι τόσο ξεχωριστό,είχα υπάρξει σε μεγάλο βαθμό τυχερή με τον Μάνο.Με τον Μάνο όμως ,επειδή δεν περιέγραψα το γιατί η σχέση τελείωσε πριν,χωρίσαμε αφού αποφάσισε να πάει να κάνει ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.Το κρατήσαμε για κάποιους μήνες από απόσταση,όμως εγώ ήμουν σε μια φάση ζωής που αυτό δεν με κάλυπτε.Ήθελα να πειραματιστώ,να γνωρίσω άλλους,να επαναπροσδιοριστώ έξω από αυτή τη σχέσης.Εξάλλου είχα πείσει τον εαυτό μου σε μεγάλο βαθμό προς το τέλος-κάτι που όταν το σκεφτόμουν τα επόμενα χρόνια πάντα το μετάνιωνα-ότι η σχέση με κεινον φάνταζε ιδανική στα μάτια μου λόγω απειρίας,έλλειψης σύγκρισης κλπ. Τέλος πάντων χωρίσαμε κι ας προσπάθησε εκείνος να μου αλλάξει γνώμη.Τα χρόνια πέρασαν,με τον Μάνο δεν κρατήσαμε κάποια επαφή πέραν του γεγονότος ότι τον είχα φίλο στο φβ κι έβλεπα κάποιες φορές φωτογραφίες που ανέβαζε,αν και δεν ήταν κάτι που συνέβαινε συχνά.Ήξερα επίσης ότι είχε μείνει μόνιμα στη μυστηριώδη χώρα του εξωτερικού που χε κάνει το μεταπτυχιακό κι εργαζόταν εκεί έχοντας αξιοζήλευτη καρριέρα,αυτά τα χα μάθει πριν μια 3ετία περίπου όταν είχα πετύχει έναν κοινό μας γνωστό στο δρόμο.Χάρηκα για εκείνον γιατί σπουδάζαμε το ίδιο και ήξερα πόσο καλός ήταν σε αυτό,είχε όλα τα εφόδια να πετύχει,αλλά μετά δεν το ξανασκέφτηκα. Εγώ εν τω μεταξύ την 10ετία που μεσολάβησε από το χωρισμό μας έως σήμερα,έφτιαξα επίσης μια καρριέρα που είναι σε μεγάλο βαθμό όσα ονειρευόμουν,έχω καλούς φίλους,μια ωραία ζωή γενικά αλλά ο τομέας σχέσεις δεν εξελίχθηκε το ίδιο επιθυμητά.Έκανα αρκετές, η μεγαλύτερη κράτησε 2 χρόνια όπου και χωρίσαμε όταν μου κανε πρόταση γάμου ,αρνήθηκα και συνειδητοποίησα ότι δεν θα θέλω ποτέ να πάει στην επόμενη φάση αυτή η σχέση οπότε δεν υπάρχει λόγος να τη συνεχίζω.Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη κι ο χωρισμός που σου λέω συνέβη κάνα 6μηνο πριν. Μια ωραία μέρα λοιπόν,είμαι μεσημεράκι σε μαγαζί γνωστής εταιρίας με καφέ και έχω μόλις πάρει τον αγαπημένο μου ζεστό λάττε.Δοκιμάζω λίγο,συνειδητοποιώ ότι δεν είναι όσο γλυκός θα θελα ο καφές,και γυρνάω πίσω ενώ είμαι στην πόρτα να ζητήσω έξτρα ζάχαρη.Κι εκείνη την ώρα,βλέπω στο τέλος της ουράς ένα γνωστό πρόσωπο που πριν δεν είχα δει.Αλλαγμένος πολύ,αλλά με τα ίδια μάτια που θα γνώριζα οπουδήποτε.Ω ναι,ο Μάνος.Μένω κάγκελο,αναρωτιέμαι αν πρέπει να πάω να του μιλήσω ,εκείνος δεν με είχε δει .Ως που να το αποφασίσω όμως,γυρνάει και κάνουμε eye contact και παρόλο που έχω αλλάξει και χρώμα και μήκος μαλλιών,είμαι πιο λεπτή και με εντελώς άλλο στυλ του παίρνει ελάχιστα δεύτερα να με αναγνωρίσει.Χαμογελάει,με φωνάζει με ένα υποκοριστικό που μόνο όσοι με γνώριζαν εκείνα τα χρόνια ξέρουν.Αγκαλιές,σταυρωτά φιλιά,κάνουμε το κλασικό small talk,με ρωτάει για τη δουλειά,για την οικογένειά μου,τα ίδια κι εγώ.Μου λέει ότι έχει έρθει με άδεια για δυο βδομάδες,αν θέλω να βγούμε για κανένα φαγητό,του λέω ναι φοβούμενη όμως για κάποιο λόγο ότι το λέει τυπικά,ότι είναι το γνωστό “να κάνουμε κάτι κάποια στιγμή”που δεν γίνεται ποτέ.Όμως προτείνει μέρα και ώρα,ανταλλάσσουμε κινητά κι η συνάντηση κανονίζεται. Βγαίνουμε,μαθαίνω ότι δεν είναι παντρεμένος ή σε σχέση,μιλάμε για τις αποτυχίες μας στα ερωτικά και κάπως καταλήγουμε σπίτι μου να κάνουμε σεξ.Το καλύτερο σεξ που χω κάνει,καλύτερο από τις αναμνήσεις που είχα ίσως γιατί τώρα νιώθω πιο σίγουρη εγώ λόγω εμπειριών ότι είναι όντως πολύ καλό σεξ.Και νιώθω λες και δεν πέρασε μια μέρα δίπλα του,αλλά όχι με τον άσχημο τρόπο που δείχνει ότι έχει ακόμη μυαλό 20χρονου.Περνάμε σχεδόν όλη του την άδεια για να μην στα πολυλογώ μαζί.Και φτάνουμε στο τώρα,3 μέρες πριν φύγει.Κι εγώ να χω βάλει μαύρες πλερέζες,γιατί δεν έχει θίξει καν το ζήτημα,σκέφτομαι ότι μάλλον γι’αυτόν η αναζωπύρωση του μεταξύ μας ήταν ένα ωραίο διάλειμμα από την καθημερινότητα του αλλά μέχρι εκεί.Και έχω ψιλοσυμβιβαστεί με την ιδέα,σκέφτομαι μάλιστα να φανώ εγώ η γενναία κι η κουλ και να του πω ότι ξέρω πως το βλέπει και είμαι οκ με αυτό.Κι εκεί που ετοιμάζομαι για αυτό,μου βγάζει ένα μονόπετρο.Νομίζω μεγαλύτερο σοκ δεν έχω πάθει στη ζωή μου,μου κόπηκε η μιλιά κυριολεκτικά,δεν έβγαινε φωνή.Μου ‘πε ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του,ότι ποτέ δεν με ξεπέρασε,ότι αυτές οι μέρες ήταν ότι καλύτερο έχει ζήσει ποτέ.Κι ότι θέλει όσο τίποτα άλλο να του πω το ναι και να τον ακολουθήσω στο εξωτερικό,να χτίσουμε μια ζωή μαζί.Εγώ να συνεχίζω να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη.Μου ‘πε να το σκεφτώ,ότι ξέρει πόσο μεγάλη αλλαγή είναι αυτή που μου ζητάει να κάνω,ότι πιθανότατα είναι εγωιστής που δεν τα παρατάει όλα αυτός για να ‘μαστε μαζί εδώ,στην Ελλάδα,ότι αν δεν μπορώ να κάνω τέτοια θυσία θα το καταλάβει και δεν θα με ξαναενοχλήσει. Και τώρα εγώ είμαι εδώ,στο διαμέρισμά μου,αυτό που σου περιέγραψα έχει γίνει ελάχιστες ώρες πριν και αισθάνομαι ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί από την πολλή σκέψη.Σκέφτομαι από τη μία την δουλειά μου,την καρριέρα μου που με τόσο κόπο έχτισα,ότι θα πρέπει να πάω σε μια ξένη χώρα και να αρχίσω από την αρχή.Η γλώσσα δεν είναι πρόβλημα κι η εργασία του Μάνου είναι κορυφαία,θα μπορούσε να με στηρίξει οικονομικά όσο το χρειαστώ και ξέρω ότι θα το κάνει,μου το είπε κιόλας δηλαδή να μην ανησυχώ γι’αυτό.Από την άλλη,ο Μάνος ο οποίος μόνο με ξαναζεσταμένο φαγητό δεν μοιάζει και είναι ο μοναδικός με τον οποίο στα 33 μου έχω μπορέσει να οραματιστώ μια κοινή ζωή.Ξέρω ότι μέχρι να μου απαντήσεις μάλλον θα χω κάνει ότι είναι να κάνω,αλλά θα θελα την οπτική σου.Είναι πάντα καταδικασμένα τα πισωγυρίσματα?

-Ε

Στην ταινία, για τον ρόλο σου, προτείνω την Κρίστεν Μπελ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News