Αγαπητή Α,μπα και αναγνώστριες! Μπαίνω ανά καιρούς και διαβάζω την στήλη και νομίζω ιδίως τώρα που “μετακόμισε” το κλίμα έχει γίνει πού ζεστό και ασφαλές. Είναι πάντα ενδιαφέρουσες τόσο οι ερωταπαντήσεις όσο και οι συζητήσεις. Θέλησα να γράψω αυτές μου τις εμπειρίες με σκοπό να μάθω τις δικές σας απόψεις, αν ζήσατε αντίστοιχες καταστάσεις και πώς τις αντιμετωπίσατε. Γενικά από μικρή φλέρταρα (λογικό) και ζούσα τις αντίστοιχες καταστάσεις της κάθε ηλικίας (όπως τις καταλάβαινα εγώ στο κεφάλι μου). Αλλά το κακό είναι ότι συχνά κατέληγα να κάνω πράγματα για τα οποία μετά ένιωθα τύψεις και έκλαιγα πολύ. Είτε γιατί ήταν κάτι πολύ “προχωρημένο” για αυτά για τα οποία ένιωθα άνετα εκείνη την περίοδο ή επειδή ήταν με άτομα που εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να πω “όχι” κι απλά μετά δεν απαντούσα ποτέ ξανά σε κάποιο μήνυμα ή τα σχετικά. Αυτό συνέβαινε από τα 15-24. Όχι συνέχεια, αλλά αρκετά ώστε να περνάω πολλές ώρες αυτομαστιγώματος και διερωτώμενη “πώς κοιμήθηκα με τον τάδε ενώ δεν μου αρέσει”, “γιατί δεν έφυγα στην μέση της πράξης αφού άλλαξα γνώμη ακόμα κι εκεί”, “γιατί δέχτηκα να περάσω τόσες ώρες/ραντεβού σαχλά (για τα μυαλά μου)”. Μέχρι που κοιμόμουν με ένα τύπο επειδή ένιωθα “παγιδευμένη” (είμασταν σε διακοπές στο εξωτερικό σαν ζευγάρι, αλλά γενικά δεν είχαμε ζήσει στο ίδιο σπίτι οπότε αυτές ήταν οι πρώτες μέρες που ζούσαμε μαζί. Ένιωσα ότι πνίγομαι από την αρχή κιόλας, αλλά μέχρι να τελειώσουν αυτές οι δέκα καταραμένες μέρες καθόμουν εκεί και περίμενα να τελείωσει η πράξη ενώ ήθελα να ουρλιάξω από τα κλάματα. Εννοείται με το που πάτησα τα πόδια μου στην Ελλάδα χώρισα). Πάντα με προβλημάτιζε αυτή μου η στάση και κατέληξα απλά να μην αφήνω τον εαυτό μου να δει κανέναν σαν εν δυνάμει σύντροφο. Παράλληλα σκεφτόμουν ότι και να βρεθεί ένας άνθρωπος που να έχουμε όλα τα καλά που μπορούν να έχουν δύο άνθρωποι σε μία σχέση δεν θα του “αξίζει” μια κοπέλα σαν εμένα, που έχει ανεχτεί τόσες καταστάσεις, που έχει πάει με άτομα εντελώς ασύμβατα με αυτήν (υποκειμενικά πάντα), που έχει κάτσει να κάνει σεξ επειδή ΑΥΤΟ έβλεπε σαν λύση (αν είναι δυνατόν). Και είμαι στο σήμερα, σε μια πολύ όμορφη σχέση, με έναν άνθρωπο πάρα πολύ κατανοητικό στην ζωή γενικά, που όμως δεν φαντάζεται την ύπαρξη αυτής της τόσο αδύναμης πλευράς μου. Έχω καταλάβει με την βοήθεια αυτής της στήλης ότι σίγουρα δεν χρειάζεται να “εξηγηθώ” για κάτι, αλλά κάποια συμβουλή για τους εσωτερικούς μου δαίμονες θα ήταν πολύ καλοδεχούμενη. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων όλες (και όλους)!
–Rita
Δεν είναι οι εσωτερικοί σου δαίμονες, ούτε είναι η δική σου ειδική αδυναμία, είναι η πατριαρχία. Οι ιστορίες σου είναι οι ιστορίες όλων των γυναικών, ειδικά αυτό με τις διακοπές το έχω ακούσει πάνω από δυο φορές, και ας σου φαίνεται πολύ συγκεκριμένη δική σου εμπειρία.
Πρώτα πρέπει να αποενοχοποιηθείς. Ήσουν θύμα, εξακολουθείς να είσαι θύμα, έκανες ό,τι έκανες γιατί έτσι σου έμαθαν και σου πήρε καιρό να καταλάβεις, και άλλο τόσο να αντιδράσεις. Αντί να αισθάνεσαι λίγη που έκανες αυτό που σου είπαν, πρέπει να λες μπράβο στον εαυτό σου που κατάφερες να αμφισβητήσεις αυτό που σου είπαν. Η ιστορία σου δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύβεις, αντιθέτως, είναι μια καλή ευκαιρία για τον σύντροφό σου να καταλάβει ποια είναι η πραγματικότητα για τις γυναίκες στον κόσμο που ζει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πόσο ταυτίστηκα ακόμα και με τις ηλικίες!!!!! Σεξ που δεν ήθελα αλλά “καθόμουν”, διακοπές που περνούσα απαίσια αλλά έκλαιγα στο τηλέφωνο στις φίλες μου όταν αυτός έμπαινε στο μπάνιο και ακόμα και ο όρος “δαίμονες” που χρησιμοποιείς, στην δική μου πραγματικότητα ήταν το “τέρας”. Και να λέω, μα καλά γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου; γιατί μου επιτίθεμαι; Αφού ήξερα πως δεν ήθελα, αφού ήξερα πως δεν ήθελα να μείνω, γιατί με φθείρω; Κλάμμα και τύψεις και μετά ήρθε η Α,μπα με το μαγικό “μάθε να γίνεσαι δυσάρεστη”. Σιγά σιγά με τον καιρό ανακάλυπτα διαβάζοντας πως δεν έχω “τέρας”… Διαβάστε περισσότερα »
Φοβήθηκες.Μεγάλωσες κι εσύ με την υπόγεια υποχρέωση,που γίνεται συνείδηση,ότι δεν πρέπει,να απογοητεύεις τους άντρες.Δεν μπορείς,να χαλάς την καρδιά τους.Κι ο θυμός τους μετά;Η οργή τους;Όσο για την ντροπή,είναι το κοινό χαρακτηριστικό κάθε κακοποιημένου ανθρώπου.Σε κάθε ιστορία θα το διαβάσεις.Είτε ευθέως είτε κάτω απ’τις γραμμές.Γιατί δεν είπα όχι.Γιατί δεν κατάφερα,να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.Γιατί δεν πρόσεξα.Τι σόι άνθρωπος είμαι,που επέτρεψα,να δεχτώ αυτή την προσβολή της προσωπικότητας μου.Πώς μπορεί να μου αξίζει κάτι καλύτερο,όταν εγώ δε με σεβάστηκα.Κι από 100,από 200 ανθρώπους,να ακούσεις,ότι δε φταις,ίσως να μην είναι αρκετό.Μην το αφήνεις να σε τρώει.Με εκείνον που πρέπει,να μιλήσεις είναι ο εαυτός σου.Και… Διαβάστε περισσότερα »
τι όμορφα λόγια έγραψες 🙂
Για πολλά χρόνια ζούσα κι εγώ μαστιγώνοντας τον εαυτό μου για τις επιλογές μου και για τα “όχι” που δεν είπα. Καποια στιγμή ξεκίνησα να διαβάζω αυτή τη στήλη και οι απαντήσεις της Λένας και των σχολιαστών με βοήθησαν πάρα πολύ. Με βοήθησαν να αλλάξω τη ζωή μου και να διώξω όλες αυτές τις ενοχές που είχα μέσα μου. Είδα την εικόνα καθαρά. Και απο τότε σιγά σιγά άρχισα να μιλάω για όλα αυτά, στους φίλους και στην σχέση μου. Και άρχισαν κι εκείνοι να βλέπουν περισσότερες πτυχές της πατριαρχίας. Και ένιωσα ελεύθερη! Πλέον όταν τα θυμάμαι, δεν με μαστιγώνω,… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θεωρώ απαραίτητο να ξέρει τα πάντα ο σύντροφός σου αν δεν νιώθεις άνετα με αυτό, αλλά αν θέλεις να τα μοιραστείς και καταλήξει να κρίνει εσένα και όχι τους ανθρώπους και τις συνθήκες που σε οδήγησαν σ’ αυτά, τότε δεν είναι και πολύ κατανοητικός (ότι και να σημαίνει αυτό), αλλά δεν είναι και πολύ έξυπνος επίσης.
Εγώ τουλάχιστον νομίζω θα ήθελα να το ξέρω όσο πιο νωρίς γίνεται.
Ταυτίστηκα τόσο πολύ! Την πρώτη φορά που έκανα σεξ ήμουν 15. Έγινε ύστερα από πίεση του αγοριού μου. Με θυμάμαι να μη μπορώ να πω άλλο όχι. Όχι επειδή ήθελα να κάνω σεξ και τον ποθούσα επειδή δεν άντεχα άλλο να αρνούμαι. Την επόμενη μέρα με επνιγαν οι φόβοι και οι ενοχές του τηλεφωνησα κλαίγοντας και του είπα πως μετανιωσα. Δεν μπήκε καν στον κόπο να με καθησυχάσει. Όταν γνώρισα το σύζυγό μου μου έκανε μεγάλη εντύπωση που δεν ήθελε να κάνουμε σεξ ενώ δεν είχα όρεξη. Ο πρώην έκανε σεξ μονος του… Κι εγώ απλά καθόμουν και θύμαμαι πολλές… Διαβάστε περισσότερα »
Οι συνθήκες καταπίεσης στις οποίες μεγαλώνουμε σε συνδυασμό ενδεχομένως με κάποια δικά σου εγγενή χαρακτηριστικά οδήγησαν σε αυτές τις καταστάσεις. Χαίρομαι που βρίσκεσαι σε τόσο καλό σημείο και μπράβο σου για εδώ που έφτασες. Πιστεύω ότι ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει πάρα πολύ να επεξεργαστείς τι σου συνέβαινε, να δυναμώσεις και φυσικά να αποτινάξεις κάθε τύψη και ενοχή που μπορεί να έχεις. Και εννοείται ότι δε χρωστάς να εξηγήσεις τίποτα στο σύντροφό σου. Αν κάποιος χρωστάει εξήγηση είναι εκείνοι που σε πίεσαν στο παρελθόν.
αδύναμη πλευρά έχουμε όλοι και όλες. Δεν είναι αδυναμία να ανέχεσαι πράγματα που δε θα έπρεπε να ανέχεσαι, είναι ανάγκη για αποδοχή, η οποία περνάει μέσα από φίλτρα που τα έχουν εμφυτεύσει μέσα μας από την παιδική ηλικία. Είναι αυτό το καλό παιδί που διαβάζουμε συνέχεια εδώ μέσα και περιλαμβάνει από κακοποιητικούς μέχρι αδιάφορους συντρόφους. Γιατί μένουμε μαζί τους; Γιατί έχουμε μάθει να αρκούμαστε στα ψίχουλα με αντάλλαγμα κοινωνική αποδοχή και αποκατάσταση. είναι πολύ σημαντικό ότι αναγνώρισες αυτές τις συμπεριφορές, αυτομαστιγώθηκες, βέβαια, αλλά τις διέκρινες. Πρόκειται για στάδιο ιδιαίτερα σημαντικό, δείχνει ότι αποκτάς ικανότητες για να προσδιορίσεις αυτό που ορίζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν μίλησα στον άντρα μου για τη δική μου ιστορία το έκανα επειδή ήταν πολύ σημαντικό για μένα να ξέρει. Δεν ξέρω αν με αγάπησε περισσότερο, σίγουρα όμως με κατάλαβε καλύτερα.
Ταυτίστηκα τόσο, που νόμισα ότι το έγραψα εγώ! Σ ‘ευχαριστώ πάρα πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας, νιώθω ότι έδωσες λέξεις και στες δικές μου εμπειρίες που τόσα χρόνια μετά, δυσκολεύομαι ακόμα να εξηγήσω. Ένα από τα πολλά παραδείγματα: για 2 χρόνια έβγαινα με τον τύπο που ήμουν ερωτευμένη αλλά είχαμε συμφωνήσει friends With benefits. Εμένα αυτό με πονούσε αφάνταστα, το σημαντικότερο είναι ότι τα benefits τα απολάμβανε μόνο αυτός. Τώρα που το σκέφτομαι νιώθω σαν αρνί σε σφαγή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένη με αυτό το άθλιο ον και γιατί προσπαθούσα τόσο πολύ να τον ευχαριστήσω, ενώ… Διαβάστε περισσότερα »
Είσαι πολύ φίλη μου εσύ γιατί τα λες όπως είναι και με ακρίβεια κιόλας.
Εδώ να δεις , που μεγάλωσα και λέω τι ωραία, έχω απαλλαγει από το φορτίο του να είμαι το καλό κοριτσι αλλά…ΦΕΥ! Οι πιέσεις ειναι ατέρμονες, τώρα πρέπει να βρω να παντρευτώ , να είμαι σταθερή κλπ κλπ
Κι εγώ σε αυτό το σάιτ βρήκα απαντήσεις, αρκετές. Δε φταις εσύ , είναι το σύστημα προβληματικό.
Μην το παίρνεις πάνω σου! Ζήσε χωρίς ενοχές! Μπορείς!