Νομίζεις ότι καταπιέζεις τον άλλον όταν του λες ότι τον αγαπάς; Είναι σαν να προσπαθείς να τον δεσμεύσεις; Φοβάμαι μη μου φύγει.
Όποιος σου λέει ή σου δείχνει ότι καταπιέζεται όταν του λες ότι τον αγαπάς, σου δίνει μια ξεκάθαρη προειδοποίηση που πρέπει να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη: αυτός δεν σε αγαπάει και η επανάληψη της δήλωσης δεν μεταμορφώνεται σε ξόρκι που θα τον πείσει, αλλά σε απειλή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Νομίζεις ότι καταπιέζεις τον άλλον όταν του λες ότι τον αγαπάς; Είναι σαν να προσπαθείς να τον δεσμεύσεις; Φοβάμαι μη μου φύγει.”
εφοσον φοβασαι μην σου φυγει, χειριστικα κι αγχωτικα το κανεις και οχι για να εκφραστεις..
Μήπως υπάρχει περίπτωση να εννοεί φοβάμαι μη μου φύγει επειδή θα νομίζει ότι προσπαθώ με αυτή μου την ειλικρινή δήλωση να τον δεσμεύσω;
Γιατί σε αυτό το σενάριο αλλάζει άρδην η αξιολόγηση της κατάστασης.
Και γω ό,τι κατάλαβε ο PJ κατάλαβα
Αυτά τα τηλεγραφικά που στέλνετε, περισσότερο με ερωτησεις προσωπικότητας μοιάζουν, παρα με υπαρκτά προβλήματα.
Επειδή όμως, για να στέλνεις, κάποιο vibe υπάρχει στην ατμόσφαιρα, που δεν σου αρέσει, θα πω ότι είναι απόλυτα υγιές να εκδηλώσεις στον άλλο το τι νιώθεις. Ή τι νομίζεις ότι νιώθεις. Καλώς. Ακόμα καλύτερο, είναι να υπάρξει και ανταπόκριση. Να εκδηλώσεις είπα. Όχι να εκδηλώνεσαι. Ειδικά όταν ο άλλος δεν βρίσκεται στο ίδιο mood.
Υγ: Στο “φοβαμαι μη μου φυγει” που ειδα και πρώτο, νόμιζα ότι μιλάμε για σκύλο πάντως
Εγώ όταν φοβάμαι μη μου φύγει φοβάμαι για αλλά πράγματα πάντως
Αυτό ακριβώς που λες στο τέλος, είναι κι ο λόγος που πιέζεται ο άλλος.
Του λες συνέχεια ότι τον αγαπάς επειδή φοβάσαι μην σου φύγει. Του υπενθυμίζεις συνέχεια ότι τον έχεις ανάγκη.
Αν έλεγες στον άλλον ότι τον αγαπάς χωρίς να έχεις καμία απαίτηση, προσδοκία ή φόβο, τότε μπορεί να ήταν απλώς όμορφο.
“Αν έλεγες στον άλλον ότι τον αγαπάς χωρίς να έχεις καμία απαίτηση, προσδοκία ή φόβο, τότε μπορεί να ήταν απλώς όμορφο.”
Πόσο σωστό αυτό που λες?! Και πόσο δύσκολο ταυτόχρονα. Να αγαπάς χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες και χωρίς φόβο μου φανταζει μια ουτοποία.
Μας φαίνεται δύσκολο επειδή έχουμε μάθει να αγαπάμε για τον εαυτό μας και όχι για τους άλλους. 🙂
Συμφωνώ με τη Λένα και έχω βιώσει στο πετσί μου το πως είναι ο άλλος να νιώθει πως στριμώχνεται, μιας και εγώ εκδήλωνα αγάπη που αυτός δεν ένιωθε.Μια μικρή προσθήκη που θα έκανα είναι πως δεν νιώθουν όλοι την ίδια ανάγκη να μιλούν για την αγάπη που νιώθουν. Μπορεί να προτιμούν να την εκφράσουν μη λεκτικά. Έτσι, αν εσύ θες να λες κάθε μέρα 10 φορές σ’ αγαπώ, ενώ η άλλη πλευρά δεν έχει αυτή την ανάγκη να το εκφράσει με λέξεις μπορεί να προκύψει ασυμβατότητα στη συννενόηση. Αυτός ο μικρός διαβρωτικός διάολος.
Κάπου είχα διαβάσει ότι η αγάπη πρεπει να ειναι σαν το ποτισμα των λουλουδιων: Αν τα ποτιζεις υπερβολικα συχνα ή ριχνεις πολυ νερό αυτα σαπιζουν και μαραινονται. Αν τα ποτιζεις με μετρο και οσο χρειάζεται, αυτα ανθιζουν και μοσχοβολουν.
Καμια φορα νιωθουμε πολυ εντονα κατι για καποιον και θελουμε οπωσδήποτε να το εκφρασουμε, ειτε με πραξεις ειτε με λογια. Αυτο ομως μπορει να τον φερει σε δυσκολη θεση αν δεν νιωθει το ιδιο ή να τον πνιξει ακόμα και αν το νιωθει.
ΥΓ: Σε σενα τα λεω γραφουσα μπας και τα εμπεδωσω κ εγω γράφοντας τα… :/
Μακαρι στη ζωη να γνωριζαμε μονο μια τετοια καταπιεση..
Να μας λουζαμε με γλυκολογα καθε μα καθε μερα και με αγκαλιτσες και να μας λεγανε ποσο πολυ μας αγαπανε και ποσο σημαντικοι ειμαστε και ας ηταν αυτο το πιο ωραιο ψεμα.
Αχ τί ωραια καταπιεση 😍
Εξαρτάται. Αν έχεις προβλήματα στη σχέση, είσαι σε σκέψεις να τη λήξεις ή όχι, προσπαθείς να το συζητήσεις και ο άλλος αντί να συμμετέχει παραγωγικά στη συζήτηση επαναλαμβάνει διαρκώς οτι σ’αγαπαει λες και είναι αυτό η μαγική λύση για όλα, δεν είναι και τόσο ωραίο. Είναι εντελώς χειριστικο και καμπανάκι οτι πρέπει να φύγεις τρέχοντας.
Εμένα πάντως αυτό που περιγράφεις μου φέρνει ανατριχίλα (την κακή όχι την καλή) και όχι ευχαρίστηση. Και η ανατριχίλα που λέω, λίγη είναι.
Υποθέτω ότι του λες ότι τον αγαπάς, αυτός απαντά κάτι στο στυλ ” αγχώνομαι με τέτοιες δηλώσεις”, κοινώς δεν είστε στο ίδιο μήκος κύματος, και αυτό δημιουργεί δυσαρέσκεια σε αυτόν και άγχος σε εσένα. Όταν υπάρχει αμοιβαιότητα με ένα “σε αγαπώ” ούτε ο άλλος πιστεύει ότι θέλεις τούλια και γάμους σε ξωκλήσι ούτε εσύ φοβάσαι να εκφράσεις αυτό που νιώθεις.
Εντάξει σ αγαπώ είπε. Όχι “Ο Χίτλερ ήταν τζεντλεμαν!”
Αουτς.
Το να πεις σε κάποιον ότι τον αγαπάς, δεν θα δημιουργήσει κανένα αίσθημα καταπίεσης από μόνο του ως δήλωση. Επίσης, δεν σε κάνει να δείχνεις “απελπισμένη” το να είσαι ειλικρινής εκφράζοντας τα συναισθήματά σου, είναι δικαίωμά σου να το κάνεις εάν θέλεις. Το πρόβλημα είναι η ενδεχόμενη ύπαρξη προσδοκιών. Προσδοκίες να λάβεις μία συγκεκριμένη αντίδραση από το άλλο πρόσωπο έπειτα από αυτή τη δήλωση, κι ενδεχομένως να απογοητευτείς εάν δεν εισπράξεις την αντίδραση αυτή. Νομίζω ότι κυρίως αυτό θα πρέπει να σκεφτείς πριν πεις (ή δεν πεις) στο πρόσωπο ότι το αγαπάς: Ποιο το κίνητρό σου πίσω από την ανάγκη… Διαβάστε περισσότερα »