Ζω με τα κορίτσια μου, ετών 7,5 και 4 σε ένα σπίτι μαζί με τη γιαγιά μας (τη μητέρα μου). Πέρυσι χώρισα με τον πατέρα των παιδιών μου, για πολλούς λόγους.Δεν θα επεκταθώ παραπάνω γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου. Τα κορίτσια μου είναι πολύ καλά κοριτσάκια, απλά καθημερινά παιδιά, χωρίς ιδιαιτερότητες – αρνητικές ή θετικές . Εννοώ ότι απ όσα διαβάζω, παρατηρώ οτι η συμπεριφορά τους είναι στα φυσιολογικά πλαίσια. Αγαπητή Α, Μπα, σε παρακαλώ να μου τα χώσεις.. αν έτσι πρέπει. . Τα πρωινά τρώμε πρωινό πριν πάμε στο σχολείο. Εκεί η μεγάλη μου κόρη έχει άρνηση, να φάει, να χτενιστεί να πλυθεί.. να να να .. Υπάρχουν πρωινά που το αντέχω, που της μιλάω με το γλυκό, τρυφερά – έλα κοριτσάκι μου, ναι . . Και κάποια άλλα πρωινά (πολύ λίγα ) που κρατιέμαι να μην τη χαστουκίσω!! και φυσικά δεν το κάνω, όμως με φτάνει στα όρια μου. Σήμερα για παράδειγμα , καθόταν και έβλεπε την φέτα με το βούτυρο και το μέλι, πάνω απο ένα τέταρτο, με τελικό αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε (στο σχολείο της η μεγάλη, στο νηπιο η μικρή και εγω να φτάσω στη στάση του λεωφορείου στο τσακ για να φύγω για τη δουλειά). Μέσα στο αυτοκίνητο λοιπόν έκανα ότι σιχαίνομαι. . Της φώναξα τόσο που είδα τον τρόμο στα μάτια της. Της τράβηξα και το μαλλί. Της είπα ότι είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι μαζί της. Νευρίασα πάαααααρα πολύ που η μικρή μου κόρη στεναχωρήθηκε κι εκείνη. Το μετάνιωσα εκεινη τη στιγμή. ομως τώρα πια έγινε το κακό. Σε παιδοψυχολόγο που έχουμε πάει στο παρελθόν μου έχει πει πως να το διαχειριστώ αυτό, όμως εγω σήμερα νιώθω ότι ξεπέρασα τα όρια. . και ντρέπομαι την μικρή μου. Θα μπορέσει να καταλάβει τον λόγο που το έκανα? Είναι η ενσυναίσθηση δυσνόητη για ένα παιδί ηλικίας 7,5 ετών. ? Της κάνω κακό..?
– Μάνα κουράγιο..
Ε, καλό δεν της έκανες, αλλά υπάρχει γονιός που δεν έχει βγει εκτός εαυτού; Συνολικά γίνεται η αξιολόγηση, όχι από ένα περιστατικό. Μην περιμένεις να είσαι η τέλεια μαμά που τα κάνει όλα σωστά. Άνθρωπος είσαι.
Δεν ξέρω τι σου είπε ο παιδοψυχολόγος, κάτι για power play; Αν χρειάζεσαι φρεσκάρισμα, πήγαινε ξανά. Παιδοψυχολόγος δεν είμαι, ούτε καν ψυχολόγος, αλλά αν η κόρη μου δεν έτρωγε την φέτα με το μέλι, δεν θα έκανα τίποτα. Ας μην τη φάει. Είναι πολύ σημαντικό να διαλέγεις τις μάχες σου, να είσαι ανυποχώρητη με ένα, δυο πράγματα, όχι παραπάνω. Δεν είναι πρότζεκτ τα παιδιά για να τσεκάρεις καθημερινά τη λίστα με αυτά που «πρέπει» να γίνουν. Ας μη γίνουν όλα, ας γίνουν μισά, ας μη γίνουν καθόλου, ΑΡΚΕΙ ΝΑ – κι εδώ πρέπει εσύ να ξέρεις ποια είναι αυτά τα απαραίτητα. Ειλικρινά, το να φάει τη ρημάδα τη φέτα δεν είναι από αυτά, όμως. Μην την παρακαλάς, γενικότερα. Δεν σου κάνει εσένα χάρη αν χτενίζεται και ντύνεται, για τον εαυτό της πρέπει να το κάνει, είναι μεγάλη πια. Δώσε χρόνο και συστάσεις, και ό,τι γίνει. Ας πάει αχτένιστη. Πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την ζωή της, μόνη της.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είναι κακό να ζητάμε συγνώμη από τα παιδιά μας. Απλά και ξεκάθαρα “ξεπέρασα τα όρια, συγνώμη”. Χωρίς “φταις κι εσύ” ή “εσύ με έφερες σε αυτό το σημείο”. Έτσι θα μάθουν κι αυτά να αναγνωρίζουν τα λάθη τους
Συμφωνώ!
Κι εγώ.
Αχ… ταυτίζομαι ταυτίζομαι ταυτίζομαι! (με τη μαμά, όχι με τη Λένα) Κι εγώ κάθε πρωί νιώθω πως είμαι ένα βήμα πριν το τρελοκομείο! ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ!! Ο Άντρας μου φεύγει για δουλειά 5:30 και χάνει όλο το σόου.. Εγώ Ξυπνάω 7:30 και έχω μία ώρα να ντύσω και να δώσω πρωινό σε δύο θηρία, να τα πάω σε 2 διαφορετικά σχολεία και να πάω στη δουλειά μου ντυμένη, βαμμένη και χτενισμένη αξιοπρεπώς! Ε ρε παιδιά δεν υπάρχει ούτε ένα πρωί που να μη φρικάρω! Πότε τα παιδιά δε θέλουν πρωινό, πότε δε θέλουν τα ρούχα που ΤΑ ΙΔΙΑ διάλεξαν τη προηγούμνη… Διαβάστε περισσότερα »
χαχαχα δεν υπαρχουν μαλλον αυτες οι μαμαδες μωρε Κι εγω-γιατι πολυ κουλ φανηκα στην πρωτη μου απαντηση, καθε πρωι καταληγω καποια στιγμη στο “θελεις να μεινεις να σε παει ο μπαμπας στο σχολειο?” το οποιο η κορη μου παιρνει σαν απειλη καθως θελει η μαμα της και μονο να την παει σχολειο και μαζι και τα “ελα ελα κατσε γρηγορα, εχω αργησει παιδι μου, γρηγορα” Αλλα τα εχω απενοχοποιησει ρε παιδια, δεν νιωθω τυψεις. Προσπαθω, κανω ο,τι καλυτερο μπορω, ειναι μικρη(σχεδον 3) ποσα να καταλαβει. Ενα ακόμα που προσπαθώ είναι να υπάρχει κάτι που αγαπά στη διαδικασία της πρωινης ετοιμασιας:… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί δεν ξυπνάς νωρίτερα; Που να τα προλάβεις όλα αυτά σε μια ώρα.
Aν το παιδί πάει στο σχολείο -δημοτικό, Β’ δημοτικού μιλάμε- άπλυτο, σβαρνισμένο και αχτένιστο κανείς δε θα πει “α, μεγάλο παιδί είναι, έχει αναλάβει την ευθύνη για τη ζωή του και τι να κάνεις βρε παιδί μου, δε μπορείς να κάνεις τίποτα” απλά θα θεωρήσουν πως οι γονείς αδιαφορούν. Σ’ αυτή την ηλικία, οι γονείς έχουν την ευθύνη. Δε μπορεί η ΜάναΚουράγιο να είναι τόσο χοντρόπετση -και δεν είναι θέμα του τι θα πει ο κόσμος εδώ.
Ποιος θα θεωρήσει ότι οι γονείς αδιαφορούν; Δεν είναι όλα τα παιδιά κοκεταρίες.
Εμένα πήγαινε με το μαλλί τζίβα γιατί πονούσε στο χτένισμα. Της εξηγούσα ότι όποια θέλει μαλλί μακρύ πρέπει να το φροντίζει και ότι δεν φτιάχνεται από μόνο του. Στο τέλος το κατάλαβε, αλλά πέρασαν δυο-τρία χρόνια. Σιγά μην σκάσω. Και σιγά μην σκάσω αν δεν θέλει να φάει το πρωί. “Όποιος πεινάει τρώει” ήταν ανέκαθεν η αρχή μου.
Δεν είμαι μάνα. Ξέρω όμως ότι έχω φτάσει 28 χρόνων γαϊδούρα και μπορώ ακόμα να απαριθμήσω όλες τις φορές που η μητέρα μου έχασε τον έλεγχο και ξέσπασε σε μένα(και δεν αναφέρομαι σε κάτι πιο τραγικό από αυτό που περιγραφεις στην ερώτηση σου). Ίσως παραείμαι ευαίσθητη και το κουβαλάω ακόμα. Πάντως θεωρώ ότι τις περισσότερες φορές που οι γονείς ξεσπανε στα παιδιά τους, είναι έπειδη έχουν νεύρα με κάτι άλλο και απλά τα παιδιά είναι ο εύκολος στόχος. Στη θέση σου θα ζητούσα συγγνώμη και θα έκανα ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην επαναληφθεί.
Εγώ που είμαι κόρη, ποτέ δεν κατηγόρησα κάποιον από τους γονείς μου ότι ξεσπούσαν τα νεύρα τους πάνω μου. Τα παιδιά μου το κάνουν σε μένα συνειδητά και χειριστικά, εγώ που για να με πιάσουν τα νεύρα μου πρέπει να κουραστείς πολύ.
Λένα αυτό δε θεωρείται ενδοοικογενειακή βία? Αν ο σύζυγος τραβούσε τα μαλλιά της συζύγου ας πούμε και της φώναζε μέχρι να δει τον τρόμο στα μάτια της θα του απαντούσες “ε δε της έκανες και καλό αλλά και ποιός δε ξεφεύγει λιγάκι και δε θα είσαι και ο τέλειος σύζυγος, διάλεξε μάχες”. Η τέλεια μαμά δεν υπάρχει, αλλά και οι μη τέλειες δεν έχουν καμιά δικαιολογία αν κακοποιούν σωματικά τα παιδιά τους. Και μη μου πείς οτί αυτό δεν είναι κακοποίηση, γιατί η βία είναι βία. Εκτός αν υπάρχουν διπλά και τριπλά στάνταρ, αναλόγως με το ποιανού είναι το μαλλί… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ γιατί πραγματικά όσο περνάνε οι μέρες, το έχω ακόμα στο μυαλό μου. Το ξύλο και ο σωματική τιμωρία δεν δικαιολογούνται με τίποτα.
Ειδικά όταν μιλάμε για παιδί.
Το παιδί μπορεί να είναι απείθαρχο, χειριστικό, κακότροπο, αλλά ταυτόχρονα είναι αδύναμο και εξαρτημένο.
Όταν ημουνα μικρή 2-3-4 καπου εκει η μαμα μου με εδερνε πολυ γιατι δεν ηθελα να κανω μπάνιο. Δε θα σου πω σιγα δεν επαθα και τιποτα γιατι δεν μπορω να ξερω πως μπορει να εχω επηρεαστει από αυτό. Δε θυμαμαι τιποτα απ όλο αυτο το ξύλο και για χρόνια της τη λέγαμε για το πως μπορουσε να ειναι τόσο σκληρη με ενα μικρό παιδάκι. Τωρα που εκανα κι εγω παιδιά, μόνο συγνωμη που δεν της ζητησα! Δεν τα εχω δειρει κρατιεμαι και το καταφέρνω μόνο και μόνο επειδή σκέφτομαι οτι τωρα θελω απλα να σταματησει τη γκρινια κι αν… Διαβάστε περισσότερα »
“καταλαβαινω ανετα όσους τα δερνουν”
Ε ναι μωρε. Γιατί άλλωστε να μη δέρνεις ένα πεντάχρονο?
Αυτό είναι το πιο σοκαριστικό σχόλιο που έχω δει στο σάιτ. Μια γυναίκα λέει ότι συμφωνεί με την μητέρα της που την έδερνε ΠΟΛΎ όταν ήταν 2-3 χρονών μωρό επειδή δεν ήθελε να κάνει μπάνιο (όπως παρά πολλά παιδάκια), ότι ο μόνος λόγος που δεν δέρνει τα παιδιά της είναι επειδή θα κλάψουν περισσότερο από ο,τι ήδη κλαίνε και δεν αντέχει τη γκρίνια τους, και πως καταλαβαίνει άνετα όσους δέρνουν τα παιδιά τους. Δεν περίμενα τέτοιο σχόλιο στο Α,μπα και δεν περίμενα να συμφωνήσουν τόσοι με αυτό. Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος, όλοι πολλές φορές το χάνουν λίγο, αλλά δεν… Διαβάστε περισσότερα »
“Τωρα που εκανα κι εγω παιδιά, μόνο συγνωμη που δεν της ζητησα! Δεν τα εχω δειρει κρατιεμαι και το καταφέρνω μόνο και μόνο επειδή σκέφτομαι οτι τωρα θελω απλα να σταματησει τη γκρινια κι αν τα δειρω απλα θα ουρλιαξουν πιο πολυ και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ αλλο κλαμα. Αλλα καταλαβαινω ανετα όσους τα δερνουν΄. Και τη μαμά μου επίσης.” Πω ποσό ασχημο σχόλιο και τι κρίμα να έχει τόσες ψηφους. Δεν έχω παιδιά αλλά ξέρω πολλούς γονιούς που δε τα έχουν χτυπήσει ποτέ και όχι γιατί θα κλάψουν και άλλο και δεν αντέχουν. Αλλά γιατί το ξύλο είναι κακοποίηση που μένει… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε το μπάνιο είναι λόγος για να νευριάσεις. Θέλει να μείνει άπλυτο, ας μείνει. Θα αποφασίσει μόνο του να πλυθεί όταν του πουν οι συμμαθητές του στο σχολείο πόσο άσχημα βρωμάει.
Εγώ διακρίνω ότι κάποιες μαμάδες σας κόφτει πολύ τι θα πει ο ένας και ο άλλος. Εγώ απλά χέστηκα. Θα γκαρίξω όταν μου κάνουν το σπίτι χάλια, όταν παίρνουν δικά μου πράγματα (και τα χαλάνε ή δεν τα επιστρέφουν), όταν δεν πλένουν το πιάτο τους μετά το φαγητό (δεν είναι μωρά, για να ξηγούμαστε).
Xαλαρώστε παιδιά. Ειπα ότι καταλάβαινω γιατί με έδερνε. Ειναι τρομερός ο εκνευρισμός που μπορει να σου προκαλέσουν δυο μωρά ειδικά αν κατι αλλο ταυτόχρονα δεν πάει καλα. Σκεφτείτε πόσο μπορεί να νευριάζετε με ένα απλό φανάρι που κάνει τη δουλειά του, όταν εχετε κατι πολύ επείγον να κανετε. Δεν είπα οτι τα έχω δειρει τα παιδιά. Απλά πλέον καταλαβαίνω όσες θέλουν να τα δείρουν. Δε συμφωνώ με το ξυλο αλλα εχω νιωσει τον εκνευρισμό που σε οδηγεί εκεί και καταλαβαινω πόσο ανετα μπορεί να ξεφύγει το πράγμα. Και φυσικά και καταλαβαινω τη μανα μου που ήταν μόνη της χωρις καμία… Διαβάστε περισσότερα »
Και κάτι άλλο. Μου ηταν και μου ειναι τρομερα πιο ευκολο να δειχνω αυτοσυγκρατηση και να μπαινω στη θεση του παιδιου όταν ολα κατα τ αλλα κυλάνε φυσιολογικα. Άλλα όταν είσαι ήδη φορτωμένος, θελει πολλή περισσότερη προσπαθεια να κάνεις το ιδιο. Πάλι οφειλεις να ελέγξεις τον εαυτό σου όπως πιθανα να μην εχεις κανει ποτε ως τωρα. Γιατι και με τον γκόμενο θα τσακωθείς πχ και με τον φιλο ακόμα και στη δουλεια, αλλα με τα παιδιά τα ορια αντοχής σου τεστάρονται απίστευτα. Πρέπει συνέχεια να εφευρίσκεις τροπους να αποφευγεις τη συγκρουση εκ των προτερων ή να την καλμάρεις μετά.… Διαβάστε περισσότερα »
“Είναι πολύ σημαντικό να διαλέγεις τις μάχες σου” Εγω αυτό το εχω κάνει μοτο! Διαλεξε τις μάχες σου. Στα 1-2-3 αντε 4 σημαντικα είμαι κάθετη, σε όλα τα υπόλοιπα προσπαθώ και κουβεντιάζω τόσο όσο. Ενα εξίσου σημαντικό για μένα είναι να ζητάω συγνώμη οταν θεωρώ οτι ξεπέρασα τα όρια. Μπορεί να είχα δίκιο για το γεγονός για το οποίο τα ξεπέρασα, αλλά μπορεί να μην ήταν σωστός ο τρόπος μου -γιατί όπως λέει και η Λένα ποιός γονιός δεν έχει χάσει τη ψυχραιμία του. Οπότε θα το πώ και θα ζητήσω συγνώμη απο το παιδί, χωρίς να δώσω μεγαλύτερη έκταση.… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν το περίμενα να περάσει στο ντούκου το ότι της τράβηξε το μαλλί αλλά και το ότι την τρόμαξε τόσο, και μάλιστα για ένα τόσο ασήμαντο λόγο! Την καταλαβαίνουμε; κάποιοι ίσως. Αλλά όχι και να τη δικαιολογούμε (τη μάνα). Δηλαδή, οκ αν έκανε κάτι το παιδί που έθετε τον εαυτό του ή κάποιον άλλο σε κίνδυνο να δείξω κατανόηση, αλλά τώρα… Η μαμά προφανώς ξυπνάει με νεύρα κάποιες φορές (λόγω άγχους ίσως) και το παιδάκι ξυπνάει και αυτό με τα θέματά του. Κι εγώ όταν ξυπνάω συχνά δε θέλω να δω φαγητό για κανένα δίωρο, να φάω ξύλο δηλαδή; Το… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα τι να πω, ότι δεν σε νιώθουμε! Είμαι από τις μαμάδες που έλυσαν πολύ γρήγορα τα θέματα με ρούχα, πρωινό, δόντια, ώρα βραδινού ύπνου κλπ. Και δεν εννοώ ότι γίνονται όπως θα ήθελα ή όπως θα με βόλευε αλλά ρε παιδάκι μου πόσες φορές να τσακωθείς για το μπλουζάκι και για το πρωινό; Και πάντα ζητάω συγγνώμη όταν κάνω λάθος ή ξεπερνώ τα όρια. Και σας πληροφορώ ότι πριν μια ‘βδομάδα έφαγε και την πρώτη της σφαλιάρα, τώρα που έχει κλείσει και τα 13. Ακόμη κλαίω μόνη μου αλλά για πρώτη φορά δεν ζήτησα συγγνώμη και δεν σκοπεύω, για… Διαβάστε περισσότερα »
Να πω και ότι το παιδί μπορεί να έχει θέμα με το πρωινό ξύπνημα. Εγώ μια ζωή δυσκολεύομαι τρομερά να ξυπνήσω το πρωί, είμαι σα το ζόμπι και κάνω πολύ αργές κινήσεις. Για πρωινό ούτε λόγος. Τα πρωινά που η μάνα μου μας πήγαινε σχολείο ήταν τραυματίκα.
Συμφωνώ με αμπα ας την αφήσει να κάνει αυτά που μπορεί το πρωί. Και αν αργήσουν λίγο μια δυο φορές δεν έγινε κάτι, το καλό κλίμα με τα παιδιά είναι απείρως σημαντικότερο.