Φίλες χρονια εμείς, και μπαινει στην παρεα και αλλη κοπελα που ραίνει με κοπλιμέντα τη φιλη μου, ζητώντας την επιβεβαίωση μου ή απευθυνόμενη σε μενα συνεχώς. Είμαι άτομο ευγενικό που στη συζήτηση και όταν πράγματι το πιστεύω, κάνω κάποιο σχόλιο παρατηρώντας το καινούριο χτένισμα, ενα όμορφο χρώμα στα ρούχα και θα το μοιραστώ, πάντοτε ωστόσο μοιράζοντάς τα σχόλια ανάμεσα στους συνομιλητές μου από λεπτότητα μη και κάποιος αισθανθεί στην απέξω. Προσωπικά μεγάλωσα σε ενα σπίτι που τα κομπλιμέντα συμπληρώνονταν αντιφατικά και σκληρά με προσβολές, λεκτική κακοποίηση και ενίοτε ξύλο φτιάχνοντας μια ενήλικη πραγματικότητα αυτοαναίρεσης, αμφιβολίας κ.α. που διψούσε για επιβεβαίωση και παροτι έχει μετριαστεί ακόμη ομολογώ διψώ για καλά σχόλια και αποδοχή και το δουλεύω. Η καρδιακή φίλη τώρα, με προσωπική προσπάθεια και αφοσίωση έχει ανανεωθεί και είναι στα καλύτερά της και την χαίρομαι. Ωστόσο στενοχωριέμαι και πονάω σαν να μου πατάνε τον κάλο κάθε φορά που βγαίνουμε η άλλη η τρίτη να την εκθειάζει αποκλειστικά κ μου χει κάνει συνολικά πέντε κοπλιμέντα σε ένα χρόνο και αυτά μισόλογα. Αποκορύφωμα στα γενέθλια μου που ήρθε υποτιθεται να συμμετάσχει στη γιορτή μου (μονάχα πέντε άνθρωποι κάτι ανεπίσημο) και επι ένα 15λεπτο κοπλιμενταρε τη φίλη μου ενθαρρύνοντας με να το δω και γω (το ρούχο, το σώμα, το στυλ λέγοντας δεν τις τα λες? Τα λεωωω καλε! ) και όταν με είδε γενικά να κάθομαι ήσυχη «καλέ γιατί είσαι έτσι? Θα πρεπε να λάμπεις» ναι θενκς μα είχα χαλαστεί, ήταν η μέρα μου. Αισθάνομαι ένοχη γιατί στο αίσθημα χαράς της κολλητής που κάθε φορά «ανεβαίνει» αυτόματα εγώ νιώθω λίγη και άσχημα και πως μας συγκρίνει με αυτή την τεχνική της ενώ αντικειμενικά είμαι ευπαρουσίαστη. Θα μου πεις ίσως να σκεφτώ αν με νοιάζει η αποδοχή της τρίτης τόσο πολύ. Εγώ θέλω να μου πεις αν είμαι παράλογη που θα προτιμούσα να με σκεφτόταν σαν ξεχωριστή οντότητα απο την κολλητή μου και όχι σαν το μίνιον της, στη ζωή για να τη χειροκροτώ, και να πρόσεχε εξίσου τους γύρω της. Υπάρχει κάποιος κανόνας ευγενείας πάνω σε αυτό το ζήτημα διαμοιρασμού φιλοφρονήσεων ή είναι μονάχα το δικό μου πρόβλημα που «ξυπνά» και με πονά? Επίσης, δεν θέλω να την έχω στη ζωή μου αυτή την κοπέλα γιατί με κάνει να αισθάνομαι δυσάρεστα περισσότερες φορές απο καλά, όμως νιώθω πως δεν έχω αντικειμενικό λόγο παρά πως μου ξυπνά ζήλεια κ αίσθημα κατωτερότητας προς οικείους μου οπότε θα τη τρώω στη μάπα μέχρι να ξεπεράσω τους δαίμονές μου και να πλησιάσω την αγιοσύνη (?).
–Φιλινάδα
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να βασίζεσαι στη μελλοντική σου αγιοσύνη. Οι άνθρωποι που έφτασαν σε τέτοιο ζεν ήταν ταγμένοι από βρέφη, δεν το αποφάσισαν σε μεγάλη ηλικία, και οι περισσότεροι δεν τα κατάφεραν καν τελικά.
Οι υπόλοιποι καλύτερα να έχουμε υπόψη μας ότι είμαστε υπεύθυνοι για την προστασία του εαυτού μας, και όταν βλέπουμε κακοτοπιές, είναι φρονιμότερο να τις αποφεύγουμε, παρά να επιμένουμε να αποδείξουμε κάτι στον εαυτό μας, όπως ότι ξεπεράσαμε τους δαίμονες μας.
Άλλωστε, το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Νομίζω ότι συνέπεσαν δυο στραβά που κόλλησαν σαν μαγνήτες. Εσύ, που έχεις σίγουρα αυξημένη ευαισθησία σχετικά με την αποδοχή, όπως το περιγράφεις και μόνη σου, τράβηξες την προσοχή κάποιας που το κατάλαβε, και για δικούς της (σκοτεινούς) λόγους, ηδονίζεται να σου πατάει τον κάλο. Εσύ, γενικώς στη ζωή σου πρέπει να βρεις το θάρρος να διαχειριστείς το παρελθόν σου με έναν αποτελεσματικό τρόπο, γιατί μια ζωή την έχεις και είναι μεγάλη σπατάλη να την ζεις με βαρίδια, και παράλληλα, πρέπει να αποφεύγεις ανθρώπους που τους αρέσει να πατάνε τον κάλο σου, είτε τους διαχειριστείς ποτέ αυτούς τους δαίμονες τελικά, είτε όχι, γιατί αυτό είναι το σώφρον. Γιατί όλοι έχουμε κάλους. Και τις περισσότερες φορές φαίνονται, ενώ νομίζουμε ότι τους κρύβουμε πολύ καλά.
Δεν είναι καθόλου το θέμα το τι είναι σωστό από την άποψη ανταλλαγής φιλοφρονήσεων, αλλά το ότι είσαι ευάλωτη σε ένα θέμα που έχει αφετηρία στα παιδικά σου χρόνια. Τόσο ευάλωτη, που γίνεσαι εύκολο θύμα σε ανθρώπους που τρέφονται από τις αδυναμίες άλλων. Για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ, είναι τόσο προσωποποιημένο αυτό που περιγράφεις, που κάποιος άλλος στη θέση σου μπορεί να μην είχε πάρει καν χαμπάρι τι προσπαθεί να κάνει η καινούρια «φίλη». Πόσο μάλλον να χαλαστεί τη μέρα των γενεθλίων του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως από τον τρόπο που γράφεις φαίνεσαι πολύ καλλιεργημενος και ευγενικός άνθρωπος και σου αξίζουν φίλοι που να μην σε κάνουν να αισθάνεσαι δυσάρεστα. Μια αγκαλιά από μένα!
Ο τελευταίος άνθρωπος που θα αγνοούσε παιδικά χρόνια και βιώματα, είμαι εγώ. Δεν χρειάζεται όμως να έχει κανείς το δικό σου παρελθόν για να νιώθει όπως νιώθεις εξαιτίας αυτής της κοπέλας. Αρκεί δηλαδή να σκεφτείς ότι αυτό που κάνει είναι από τις πλέον παρεμβατικές συμπεριφορές, ουσιαστικά σου υποδεικνύει τι να πεις, πότε και με ποιον τρόπο: Να πεις ΤΩΡΑ ότι η φίλη σου ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ και με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ. Δεν είσαι τηλεκατευθυνόμενο, άνθρωπος είσαι. Σαν δικό της μίνιον σε βλέπει νομίζω. Ίσως αν έλεγες στην κολλητή σου μια μέρα κατ’ιδίαν αυτά που σκέφτεσαι για εκέινη, ότι χαίρεσαι που νιώθει πιο όμορφη,… Διαβάστε περισσότερα »
Πάρα πολύ νευρίασα με τη βαρεμένη, και είμαι χορτάτη από κοπλιμέντα ως παιδί και πολύ γενναιόδωρα τα προσφέρω σε πληροφορώ.
”Προσωπικά μεγάλωσα σε ένα σπίτι που τα κομπλιμέντα συμπληρώνονταν αντιφατικά και σκληρά με προσβολές, λεκτική κακοποίηση και ενίοτε ξύλο”.
Με στενοχώρησε πολύ το κείμενο σου, αλήθεια σου λέω. Χέσε τη φίλη και πήγαινε σε παρακαλώ σε ένα ψυχολόγο να σε βοηθήσει να διαχειριστείς το παρελθόν σου και μετά το ποιος κάνει κομπλιμέντο σε ποιον και γιατί δεν θα σε ενδιαφέρει καθόλου.
Πολύ σωστά τα γράφεις, V, είναι ο μόνος τρόπος. Αγαπητή γράφουσα, μεγάλωσα σε ένα τέτοιο σπίτι κ ήμουν σαν εσένα: πρώτη στα κοπλιμέντα κ πρώτη στην απογοήτευση κ το άδειασμα σε τέτοια περιστατικά. Πήγα σε ψυχολόγο κ το δούλεψα πάρα πολύ το κομμάτι αυτό της αποδοχής. Σε πληροφορώ με χαρά ότι τώρα γελάω με τέτοιες συμπεριφορές, γελάω, μου φαίνονται αστείες! Πήγαινε να ανακουφιστείς <3
Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας θα μας φάει..και δεν το λέω ειρωνικά σε καταλαβαίνω απόλυτα. Νομίζω ότι είναι όπως τα λέει η Λένα η κοπέλα το έχει καταλάβει και σε πατάει..είναι κρίμα για σένα η όλη κατάσταση
Καλά συγγνώμη που θα το πω, αλλά εγώ με κάτι τέτοια γελάω. Όταν είμαστε σε μια παρέα και βλέπεις όλες τις κοπέλες να ανταλλάσσουν υπερβολικά κομπλιμέντα μεταξύ τους και σε αφήνουν στην απέξω και λες στο διπλανό τραπέζι κοιτάζουν αυτές; Ωραία τα κομπλιμέντα και εγώ τα κάνω όταν μου βγαίνουν αβίαστα και όχι δεν τα μοιράζω, γιατί αλλιώς χάνεται η ειλικρίνεια. Όμως αυτό που μας περιγράφεις υπερβαίνει τα φυσιολογικά όρια. Φαίνεται πως η κοπέλα θέλει να σε πικάρει για κάποιο λόγο. Πάντως εγώ θα σου πω ότι έχω παρατηρήσει το εξής. Συνήθως τα κομπλιμέντα από γυναίκες τα μαγνητίζουν άτομα που… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν διάβαζα το σχόλιο σου και πέρασε απ’το μυαλό μου ότι ίσως η τρίτη φίλη κάνει κοπλιμέντα στην κολλητή, επειδή πιστεύει ότι η κολλητή το χρειάζεται, καλοπροαίρετα δηλαδή. Εγώ δεν το φαντάστηκα έτσι καθώς διάβαζα, ίσως επειδή εμένα μ’ενοχλεί πολύ ακόμα και το “έτσι δεν είναι;” που κολλάνε μερικοί μετά από κάθε γνώμη τους, κοιτώντας με και περιμένοντας να πω ναι. Θεώρησα ότι το εκβιάζει. Μπορεί λοιπόν και να μην το κάνει τώρα που το σκέφτομαι. Επειδή η δική μας φίλη εδώ έχει αυτογνωσία και τη νοιάζουν και οι άλλοι, θεωρώ ότι δεν ενοχλείται επειδή έχει η ίδια πρόβλημα αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λες το έχω παρατηρήσει πιο πολύ από τον εαυτό μου.
Στην φίλη μου που ήταν πάντα καρακουκλάρα ή ωραία, δε με θυμάμαι να επιμένω τόσο πολύ στα κομπλιμέντα, ίσως γιατί αυτόματα σκέφτομαι “τι να της πω, ακόμα μια φορά ότι είναι καλλονή και σήμερα;”. Αντίθετα στη φίλη μου που πρόσφατα έχασε πολλά κιλά, το σχόλιο μου θα είναι πιο ενθαρρυντικό και πιο ενθουσιώδες και είναι αυθόρμητο αυτό.
Δεν το αναφέρω ως σωστό βέβαια. Γιατί κάθε άνθρωπος είτε πιο ωραίος εμφανισιακά, είτε λιγότερο χρειάζεται σχόλια που θα τον κάνουν να χαμογελάσει..
Γενικά εκει που παίζουν κιλά, είναι πιο απαραίτητο το μέτρο, για να μη γίνονται τα κιλά το επίκεντρο. Τα κιλά είναι μια συνέπεια, ένα αποτέλεσμα μιας κατάστασης. Το λέω επειδή θυμάμαι τη στάση της ψυχολόγου μου απέναντι μου, όταν είπα ότι ξεκίνησα δίαιτα, όταν με είδε μετά το καλοκαίρι ξεφούσκωτη και το μόνο που είπε όταν τη ρώτησα “μα δε θα πεις κάτι;” μου απάντησε “σε βλέπω καλύτερα, γενικώς”. Και ήμουν, όχι επειδή είχα χάσει-δεν ήταν τα κιλά το άγχος μου, άλλο ήταν. Εστιάζοντας στο αδυνάτισμα, στα κιλά, δημιουργείται ένα άγχος για έλεγχο των κιλών. Το ζητούμενο όμως δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Μακρυά από ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή.
Δε θα μπορουσα να σε βοηθήσω. Έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα εδώ. Ποτέ μα ποτέ δε θα μου πουν οι φίλες μου α, τι ωραία που είσαι σήμερα ή τι ωραία τσάντα ή οτιδήποτε. Ζητούν συμβουλές μου για μακιγιάζ αλλά ποτέ δε θα πουν εσύ βάφεσαι ωραία. Αλλά μεταξυ τους θα πουν τι ωραία που εισαι σήμερα και θα θαυμασουν ένα όχι και τόσο πετυχημενο μακιγιάζ. Μία άλλη φίλη μου είχε πει πως όταν βγαίνουμε πάντα νιωθει πως πρέπει να περιποιηθεί λιγο παράπάνω τον εαυτό της γιατί εγώ βγαίνω πάντα στην τρίχα οπότε λέω δεν μπορεί να είμαι τόσο χάλια.… Διαβάστε περισσότερα »
Ή τους αρέσουν πολύ και δε λένε κάτι, επειδή δεν έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση και αυτό φαίνεται επειδή ούτε κι εσύ ανυπομονείς να τις διαβεβαιώσεις ότι είναι υπέροχες. Θα μπορούσε να ισχύει αυτό που λες, αλλά για να σε ρωτάνε, τους αρέσεις. Εγώ θα το πω, εδώ που είμαστε μεταξύ μας, τις αγαπώ τις φίλες μου και είμαι ευγνώμων σε όλους όσους έχουν έναν καλό λόγο να πουν, αλλά δεν φτιάχνει ούτε χαλάει η διάθεση μου από το κοπλιμέντο ή την απουσία του. Δηλαδή μπορεί να λέω “ευχαριστώ”, αλλά είναι από ευγένεια και ευγνωμοσύνη. Μάλλον καλύτερα από σεβασμό, στην ανάγκη… Διαβάστε περισσότερα »
Να σου πω. Εγώ είμαι αυτός ο άνθρωπος που αν σε δει όμορφο θα το πει. Δεν έχω καθίσει ποτέ να αναλύσω γιατί. Ίσως γιατί κι εμένα μου αρέσει ίσως γιατί μου αρέσει η χαρά των ανθρώπων. Αν δεν μου πουν τίποτα δε θα στεναχωρηθώ αλλά στιγμιαία θα χαρώ αν κάποιος μου πει κάτι καλό. Θα είναι σαν επιβεβαίωση πως όντως το μεηκ απ ήταν καλό ή το ρούχο που αγόρασα. Και με τις αδερφές μου και με τις φίλες μου πάντα έτσι. Εδώ που είμαι με καινούριους φίλους πια, αυτό που παρατήρησα είναι πως δε θα κάνουν ποτέ ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Σε καταλαβαίνω διότι, δυστυχώς, έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους που μυρίζονται τις “ευαισθησίες” κάποιων άλλων και αρέσκονται να τις “προκαλούν”. Νομίζω είναι άνθρωποι που με αυτό τον τρόπο έχουν μάθει να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Αυτή η κοπέλα, αν όντως έχει μυριστεί τον κάλο σου και τον πατάει, τότε έχει ξεκινήσει ένα υπόγειο παιχνίδι εξουσίας και ανταγωνισμού μαζί σου. Το κακό είναι ότι, όπως λέει και η Λένα, αυτό είναι τόσο προσωποποιημένο που δεν μπορείς εύκολα να το εξηγήσεις στη φίλη σου και κατά κάποιο τρόπο να ξεμπροστιάσεις αυτό που κάνει. Κόψε επαφές μαζί της άμεσα. Μη δέχεσαι να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα μίλαγα στην καρδιακή μου φίλη και θα της έλεγα ακριβώς τι σκέφτομαι ότι συμβαίνει. Έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα συμβεί να με υποστηρίξει. Αλλιώς τι ονομάζουμε “καρδιακή” φίλη αν δεν μπορούμε να μοιραστούμε μαζί της κάτι τέτοιο;
Να κρατάτε κοντά σας τους ανθρώπους που εκτιμούν τον χαρακτήρα σας και το δείχνουν με πράξεις πάνω από όλα, με το να είναι εκεί στα εύκολα και δύσκολα, με το να προσπαθούν να σας μοιάσουν όχι να σας “περάσουν”… όλα τα άλλα είναι αφρός στη θάλασσα και δεν έχουν καμία σημασία από το προσφέρουν κάποια παροδική ευχαρίστηση. Τους φάγαμε τους υπερ-κόλακες με το κουτάλι, επιφάνεια και βάθος μηδέν!