Αγαπητή «Α, μπα»: Ήμουν υπερβολικά μεθυσμένη κι εκείνος προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί

Λοιπόν πριν 3 χρόνια μου, όταν ήμουν 27 χρονών συνέβη κάτι άσχημο (με αίσιο τέλος), το οποίο όμως ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω. Είμαι λοιπόν έξω σε ενα μπαρ με την αγοροπαρέα μου (το λέω γιατί δεν είχα καμία φίλη μαζί μου), όπου ήταν και διάφοροι άλλοι γνωστοί των φίλων μου. Περνάγαμε λοιπόν μια χαρά, τα πίναμε και εκεί μου γνωρίζουν έναν τύπο ,γνωστό τους, και τα πίναμε όλοι μαζί. Να σημειώσω ότι δεν έδειξα κανένα ερωτικό ενδιαφέρον προς αυτόν, αλλά ούτε εκείνος προς εμένα. Προχωράει η βραδιά χαχα χουχου χωρίς να έχω πολλά πολλά με αυτόν τον τύπο. Ήμουν κυρίως με τους δικούς μου. Κάποια στιγμή λοιπόν μου τα ¨σκάνε¨ οι τεκίλες λες και έφαγα χαστούκι και συνειδητοποιώ ότι δεν το έχω να συνεχίσω τη βραδιά. Βασικά δεν έβλεπα μπροστά μου. Γενικά όσες φορές γίνομαι χάλια από το ποτό, μου σκάει καμπανακι, παίρνω το ταξάκι μου και γίνομαι Λούης. Δεν εχει χρειαστεί να με μαζέψει κανείς ποτέ, οπότε ποτέ κανείς δεν με είχε έννοια στις εξόδους. Μέσα στη ζάλη μου λοιπόν χαιρετάω τους φίλους μου και φεύγω να παρω το ταξί μου. Πάλι καλά, έχει ταξί ακριβώς έξω από το μπαρ και με το που ανοίγω την πόρτα τσουυυπ εμφανίζεται αυτός ο τύπος, ο οποίος μπαίνει μέσα στο ταξί πρώτος. Προβληματίζομαι προς στιγμήν και σκέφτομαι ῾με πήρε από πίσω τώρα αυτός; Αλλά σκέφτηκα, σιγά φίλος των παιδιών. Μπαίνω και εγώ μέσα λοιπόν και με το ζόρι είχα όραση. Λέω στον οδηγό του ταξί που πάω και επεμβαίνει και λεει αυτός να μας αφήσει πιο κάτω που είναι το σπίτι του. Του λεω: ῎άσε, δεν είμαι καλά, θέλω να παω σπιτι¨και μου λέει ¨ναι ρε μην αγχωνεσαι θα σε παω εγώ με το αμάξι μου¨. Μέσα στο χάλι μου, μου φάνηκε καλή ιδέα και ότι θα ήταν πιο safe να με πάει αυτός (γιατί μου έχουν συμβεί και διάφορα με οδηγούς ταξί στο παρελθόν). Σταματάμε λοιπόν έξω απο το σπιτι του και η ζάλη μου είχε διπλασιαστεί. Αφού βγαίνουμε από το ταξί, μου λέει αυτός ¨Δεν ανεβαίνουμε πάνω να αράξουμε;¨του λέω ¨Ούτε καν , είμαι χάλια δε με βλέπεις;¨ μου άρχισε τα μα μου σου του και ¨έλα θα αραξουμε λίγο μέχρι να ισιώσεις¨. Σκέφτηκα και εγώ το ζώον ότι ένα καναπες τώρα είναι ό,τι πρέπει για να συνέλθω και μετά την κάνω. Ανεβαίνουμε πανω και με το που μπαίνουμε σπίτι, είχα τη διαύγεια να ξεκαθαρίσω οτι φίλε ήρθα εδω να συνέλθω λίγο και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα μα τίποτα μεταξύ μας οκ;῾ Οκ λέει και αυτός. Πιανουμε την κουβέντα , ούτε που θυμάμαι τι βλακείες λέγαμε. Αυτός ένας μπετόβλακας που μου είχε penthouse στο Κολωνάκι και με φώναζε να βγω στο μπαλκόνι να δω τη θέα. ῾Ποια θέα του λέω ανθρωπέ μου, είμαι χάλια. Άσε με να αράξω¨. γυρνάει πισω και αράζουμε, συνεχίζει να λέει διάφορα. Εκεί λοιπόν που έχω ξαπλωσει στον καναπέ, κλείνω για δευτερόλεπτα τα μάτια μου και εκεί ο τύπος με φιλάει. Πετάγομαι, μέσα στο χάλι μου σοκαρισμένη και αρχίζω τα ῾Τι κάνεις; Είναι δυνατόν; Σου είπα δεν ενδιαφέρομαι κλπ και τρελαίνεται ο θρασύτατος και θιγμένος αρχίζει να με κράζει και να μου λέει: ῾Πως κανεις έτσι, δεν σε βίασα , δεν σου βγαλα τον πούτσο μου έξω και ποια νομίζεις ότι είσαι κλπ῾. Αντιστράφηκαν οι ρόλοι και ήμουν εγώ αυτή που του έλεγα να ηρεμίσει γιατί τα αυτιά μου βούηζαν και γινόμουν ακόμα χειρότερα. Μένω άναυδη. Και με τα πολλά με διώχνει από το σπίτι. Για την ακρίβεια φεύγει και αυτός μαζί μου για να πάει σε άλλο μπαρ να βρει θήραμα. Βγαίνω και διασχίζω τη Βασιλίσης Σοφίας για να πάρω ταξί και έχω παρει τον κολλητό μου τηλέφωνο, με λόγια τώρα μεθυσμένης, να προσπαθησω να πω τι έγινε και ότι θέλω βοήθεια. Αυτός, μέσα στον ύπνο του δεν καταλάβαινε τι έλεγα και απλά μου κλεισε, έτσι απλά. Δεν σκέφτηκε δηλαδη ότι η κολλητή του είναι χάλια, δε μπορεί να αρθρώσει λέξη και ότι μάλλον χρειάζεται βοήθεια. Εγώ εκείνη τη στιγμή πέφτω στον δρόμο από τα οχτάρια που έκανα και πάλι καλά που δεν με πάτησε αυτοκίνητο. Πάω σπίτι σώα και ασφαλής. Την επομένη, ήταν Κυριακή και πάω για τον μεσημεριανό καφέ με τα παιδιά. Φτάνω και με έχουν πνίξει οι ενοχές και οι τύψεις ότι εγώ έκανα κάτι κακό. Μέσα στο τρελό χανγκόβερ μου, εξιστορώ στους φίλους μου τι έγινε. Και εκεί ξεκινάει το χάος: Ἑσύ φταις τι πας σπίτι του, δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό῾, ¨Μα καλά τι κάνεις, τι τύπισα είσαι;¨ Να προσπαθώ να εξηγήσω ότι ήμουν υπερβολικά μεθυσμένη και ότι δεν είχα έλεγχο του εαυτού μου και να ακούω ¨Ναι, καλά και εγώ έχω μεθύσει ξέρω τι κάνω¨. Άκουσα και πολλά χειρότερα, με μια υπόνοια ότι είμαι μια ξεπεσμένη γκόμενα. Πήρα έναν άλλον φίλο μου τηλεφωνο μετά, του τα λέω και αυτός με βρίζει με τον χειρότερο τρόπο. Αισθάνομαι σκουπίδι. Και έτσι σαν σκουπίδι συνέχισα να αισθανομαι μέχρι που ξαναείδα αυτόν τον βλάκα μετά από καιρό και δεν τόλμησα να πω τίποτα. Σου τα γράφω Λένα όλα αυτά, όχι μόνο για το περιστατικό, αλλά κυρίως για την αντιμετώπιση των φίλων μου, που με διέλυσε. Είναι φίλοι μου 15 χρόνια, τους αγαπάω, τους νοιάζομαι και με αντιμετώπισαν έτσι. Φέτος, ξαναέφερα στο τραπέζι το θέμα αυτό σε 2 απο τους κολλητούς μου και πολύ θυμωμένη τους έλεγα το πόσο με απογοήτευσαν. Ο ένας απο αυτούς δεν θυμόταν λέει το περιστατικό όταν το εξιστορούσα τότε στο καφέ (που με έβριζε κι αυτός μαζί με τους άλλους) και μου λέει: ¨ Έπρεπε να πιάσεις εμένα προσωπικά να μου το πείς¨, ¨δεν ήρθες σε μένα συγκεκριμένα, ήρθες¨; Ήθελε και ειδική πρόσκληση ο κύριος. Μετά άρχισε να μου λεει ότι δεν πρέπει να πίνω και ότι η μαμά του από μικρός του έλεγε να φυλάει τον κώλο του. ῾Μα χρυσέ μου του λέω, μου λες απλά ότι δεν πρέπει να πίνω γιατί θα με βιάσουν; Ενώ εσύ ανενόχλητος γίνεσαι χάλια τα βράδια και δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα; ¨ (τουλάχιστον λιγότερο από όσο μια γυναίκα που βγαίνει και πίνει). Το αστείο είναι ότι όλοι αυτοι οι φίλοι μου, ειδικά ο συγκεκριμένος κάθεται σαν τον μπράβο δίπλα από την εκάστοτε κοπέλα του και την περιφρουρεί. Άρα εγώ που είμαι single, δεν πρέπει να πίνω, γιατί ούτε οι φίλοι μου θα έχουν το νου τους σε μένα επειδή δεν κάνουν σεξ μαζί μου και ο κάθε απαίσιος έχει δικαίωμα να με παρενοχλήσει. Μα τι πράγματα αυτά; Είμαι τόσο λυπημένη και απογοητευμένη και δεν ξέρω εάν μπορώ να τους θεωρώ φίλους πλέον. Προφανώς έχουν γίνει πολλά περιστατικά που έχουν δείξει αντίστοιχη αντιμετώπιση και συμπεριφορά, αλλά τα συμβάντα δεν ήταν τόσο σοβαρά όσο αυτό που αναφέρω εδώ. Και ερωτώ, είναι αυτοί κολλητοί;

– Όποια τη νύχτα περπατεί…

Ε, όχι βέβαια. Τα συμβάντα που λες ότι δεν ήταν σοβαρά πιστεύω ότι ήταν, αλλά δεν ήθελες να το δεις γιατί σε περίμενε απογοήτευση. Τώρα δεν γίνεται να αγνοείς άλλο τις καμπάνες (αν και προσπαθείς, ρωτώντας ακόμα «είναι αυτοί κολλητοί».) Αυτός δε που σου έκλεισε το τηλέφωνο «επειδή δεν καταλάβαινε» είναι ίδιος με τον άλλον που σου επιτέθηκε. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που είναι φίλοι. Όχι μόνο δεν μπορείς να τους θεωρείς φίλους σου, αλλά δε νομίζω ότι μπορείς να τους θεωρείς καλούς φίλους για οποιονδήποτε άνθρωπο. Δεν είναι αρκετά καλοί για να τους συστήσεις σε οποιονδήποτε. Είναι μια ομάδα επικίνδυνων. Να μη λυπάσαι καθόλου που δεν θα τους έχεις στη ζωή σου.

Χαίρομαι τόσο πολύ που κατάφερες και ξέφυγες. Αυτό που πιστεύω είναι ότι εκείνο το βράδυ αυτός ο «γνωστός» σου έριξε κάτι στο ποτό και γι’αυτό ξαναβγήκε, για να ρίξει κάτι στο ποτό κάποιας άλλης.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News