Αγαπητή «Α, μπα»: Η σχέση μας άλλαξε από τότε που υιοθέτησα το σκυλάκι

Πριν απο 3 μηνες που αποφάσισα να υιοθετήσω ένα αδέσποτο κουταβάκι, όλοι μου λέγανε ότι είναι μεγάλη δεσμεύση και ότι πρέπει να είμαι πολύ σίγουρη. Κάποιοι με στηρίξανε λέγοντας μάλιστα οτι θα μου κάνει και καλό, οτι θα με κάνει πιο υπεύθυνη, οτι δεν θα νιώθω μοναξιά στο σπίτι κάτι που με έκανε να είμαι πάντα έξω εκτός κ αν ερχόταν η κοπέλα μου η κάποιος από το σπίτι. Άλλοι μου λέγανε ότι δεν είναι για μένα τετοιες δεσμεύσεις και οτι θα πιεστώ μιας και είμαι όντως πολύ γυριστρούλα και λατρεύω τα ταξίδια. Η κοπέλα μου από την αρχή ήταν πολύ αρνητική, είμασταν και στο πρώτο τετράμηνο της σχέσης μας και με εμένα να πηγαίνω τουλάχιστον 3-4 φορες την εβδομάδα σπίτι της για υπνο και αυτή άντε 1. Υποστήριζε μάλιστα οτι ο λόγος που επιμένει τόσο είναι επειδή το σκυλι θα είναι δυστυχισμενο μέσα στο σπίτι τόσες ώρες μόνο του που θα είμαι στη δουλεία και οτι ουσιαστικά ειναι ανεύθυνο να το κάνω αυτό σε ένα σκυλάκι. Δηλαδή σκυλιά πρέπει να έχουν μόνο οι συνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες? Ολοι οι άλλοι που δουλεύουμε 8ωρο δεν δικαιούμαστε? Αυτη τη στιγμή λοιπόν που σας γράφω αυτό το πλασματάκι μου έχει δώσει τόση χαρά και με έχει κάνει να νιώσω όντως πιο υπευθυνη, πιο ώριμη, πιο δυνατή και με έναν εντελώς καινούριο κόσμο να ανοίγει μπροστά μου, με βόλτες, με κοινωνικοποιηση με dog owners που γνωριζουμε σε κάθε μας βόλτα. Με την σχέση μου όμως βρισκόμαστε πολύ λιγότερο μιας και πλέον μόνο αυτή έρχεται για ύπνο σπίτι μου (της κατουράει τα χαλία, ουπς) και γενικά υπάρχει μια γκρίνια οτι μιλάμε συνεχεια για το σκυλί και ασχολούμαστε συνέχεια μαζί του και δεν έχουμε την ανεμελιά και την ελευθερία που είχαμε ειδικά στον τομέα του σεξ και πριν από λίγο μου είπε οτι ενώ είμασταν πάνω στα ντουζένια μας η σχέση μας μετρίασε με τον ερχομό του σκύλου. Ουσιαστικά είμαστε ένα νεο ζευγαρι με μωρό που όμως δεν μένει μαζί κ ο ένας έχει μόνο την ευθύνη αυτού του μωρού και εγώ εχω αρχίσει να πιέζομαι.. Της δίνω δικιο στο ότι ειμαι overexcited με το σκυλάκι και όντως έχει πέσει το σεξ γιατί πχ ξυπνάμε το πρωί του Σαββάτου και πρέπει να το πάω βόλτα οπότε δεν έχουμε αυτή την χαλαρότητά που είχαμε. Τις καθημερινές δε, τρέχω σπίτι μετά τη δουλεία και νιώθω φοβερές τύψεις που είναι όλη μέρα μόνο του οπότε δεν παίζει να το αφήσω για να κάνω κάτι που δεν μπορώ να το πάρω μαζί. Οπότε όχι μόνο δεν βγαίνω πια αλλά έχω γίνει πιο σπιτόγατος από ποτέ στη ζωή μου. Ποια είναι η ερώτηση μου θα μου πεις. Μπορώ να βρω balance μέσα σε όλο αυτό? Γιατί νιώθω ότι όλος αυτός ο ενθουσιασμός με το σκυλάκι ναι μεν μου έχει δώσει πολλά αλλά μου έχει πάρει κιόλας. Έχω φτάσει στο σημείο να μη μου λέει τιποτα το να βγω για ένα ποτό και να το βρίσκω ανούσιο.

– New dog mom

Νομίζω ότι το σκυλάκι σου έδωσε μια ώθηση να πας εκεί που θα πήγαινες έτσι κι αλλιώς, και είχες μια εσωτερική παρόρμηση που σε έκανε να το υιοθετήσεις.

Πράγματι, η συμβίωση με έναν σκύλο αλλάζει τη ζωή, σε πολλά επίπεδα. Ναι, χάνεις μέρος της ανεμελιάς σου, γιατί είσαι υπεύθυνη για ένα πλάσμα. Η διαφορά που είχατε με την κοπέλα σου από την αρχή δείχνει διαφορετική στάση ζωής- το σκυλάκι είναι το σύμβολο, το μέσο που σας έφτασε σε σημείο σύγκρουσης. Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, πιστεύω.

Δεν βλέπω γιατί η απροθυμία σου να βγεις για ποτό είναι κάτι που «έχασες» για να λες ότι ο ενθουσιασμός για το σκυλάκι σου πήρε κάτι. Κάπου εκεί καταλήγουμε όλοι, αργά η γρήγορα, με σκυλάκι ή όχι, και αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Αλλάζουν οι προτεραιότητες. Η ισορροπία θα έρθει όταν αρχίζεις να περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους που σε δέχονται στη ζωή τους πακέτο με το σκυλάκι. Να σου ζήσει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News