Λένα μου, πριν δυο μέρες έμαθα πως και αυτή η προσπάθεια να αποκτήσουμε παιδί με τον σύντροφο μου είναι αποτυχημένη. Αυτή η εξωσωματική ήταν το συναισθηματικό αποκούμπι μας μετά από χρόνια προσπαθειών. Έχουμε εξαντληθεί συναισθηματικά και οικονομικά. Όταν μας είπε ο γιατρός ότι το αποτέλεσμα είναι αρνητικό ένιωσα πως έφαγα μια σφαίρα στο στήθος. Για μερικά δευτερόλεπτα μούδιασε το μυαλό μου και έπειτα ήρθαν τα δάκρυα. Πως τα κανεις να σταματήσουν; Και πως βρίσκεις τη δύναμη να πας παρακάτω;
–Αναγνώστρια
Μακάρι να υπήρχε εύκολη απάντηση σε αυτό. Δεν υπάρχει πρωτόκολλο για τον θρήνο αυτού του είδους, ούτε για οποιοδήποτε είδος θρήνου. Ο καθένας βρίσκει δύναμη μέσα του με τον τρόπο που μπορεί. Αρχικά, δεν χρειάζεται να σταματήσεις τα δάκρυα. Άσε τα να κυλήσουν για όσο χρειάζεται. Δεν είσαι μόνη σου σε αυτό, είσαστε δυο. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Ότι δεν θρηνείς μόνο εσύ.
Δεν ξέρω τι εννοείς με το συναισθηματικό αποκούμπι. Δεν θα έπρεπε να είναι μια εξωσωματική αποκούμπι. Ήταν η πρώτη σας προσπάθεια με αυτή τη μέθοδο; Πολλές από τις ερωτήσεις που έχεις έχουν ιατρική, επιστημονική απάντηση. Το πώς και το γιατί έχουν σημασία για το πώς θα βρεις τη δύναμη να πας παρακάτω, αυτές οι απαντήσεις θα καθορίσουν και το παρακάτω. Το σίγουρο είναι ότι δεν είσαι μόνη σου, και υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες με παρόμοιες εμπειρίες. Αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς με τον άντρα σου, αναζήτησε ομάδες τέτοιου είδους – υπάρχουν μερικές φορές μέσα σε αυτά τα κέντρα – ή ιδιωτικά, με έναν ψυχολόγο. Εύκολη απάντηση πάντως δεν υπάρχει, γιατί δεν είναι κάτι που λήγει. Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να μάθεις να ζεις, όποια και αν είναι η εξέλιξη τελικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και στο σημείο αυτό θα καταθέσω την άποψη μου: Το ότι η επιστήμη, η εποχή, η χώρα, μας δίνουν τη δυνατότητα να αποκτήσουμε παιδί με εξωσωματική, αυτός ο ενθουσιασμός και η ευγνωμοσύνη για αυτή την, ομολογουμένως πολύτιμη, δυνατότητα, θολώνει λίγο τη σκέψη. Θεωρεί δεδομένο ότι ΜΠΟΡΕΙΣ. Και έχουμε μιλήσει αμέτρητες φορές εδώ μέσα, για το πόση καταπίεση υφιστάμεθα προκειμένου να αποδείξουμε πόσο καλά ανταποκρινόμαστε στον ρόλο “Μάνα”, αλλά δεν έχουμε μιλήσει ποτέ για την καταπίεση του “μπορείς να κάνεις εξωσωματική και να κάνεις παιδάκι, αν το θέλεις”. Και εννοεί, αν το θέλεις πολύ. Και νιώθεις ότι αν δεν μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Ποσο συμφωνω. Ξαφνικά βρισκεσαι αντιμετωπη με μια απαισια, αφυσικη, ψυχοφθορα διαδικασία, και εχουν το θράσος και σου λενε οτι αν δεν θες να το κανεις (ή να το ξανακανεις) τότε μαλλον δεν θες το παιδί αρκετά. Απορω πως δεν σιχτιρισα την γυναικολόγο που οταν της είπα ότι η πρωτη αποτυχημενη προσπαθεια μου αφησε βαθιά απογοητευση και απελπισία, μου αντιγυρισε σε πολύ εντονο ύφος “πρεπει να σκεφτείς πόσο πραγματικά θες να κάνεις παιδί. Τι να πει και μια κοπέλα με καρκίνο ωοθηκών που πάει να καταψυξει ωάρια;” Αι σιχτιρ η ηλίθια, το θυμήθηκα και νευριασα παλι.
sapila (έλεος, γιατί βρε παιδί μου τέτοιο ψευδώνυμο!), το ότι δεν απαντάμε σχεδόν ποτέ είναι απόδειξη πόσο κακοποιητική είναι αυτή συμπεριφορά για εμάς. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη χωρίς καμία υπερβολή ή δράμα. Είμαστε κάτω και όχι απλά μας προσπερνάνε αλλά μας κάνουν χειρότερα. Ακόμα κι αν κάποια δε θέλει να κάνει παιδί, που ειλικρινά αν συμβαίνει αυτό τότε σημαίνει ότι χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα γιατί κάποιος την έσυρε όντως εκεί, αλλά έστω ότι δε θέλει και δεν το ξέρει, ΕΚΕΙ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ; Και μ’αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι ότι γκρινιάζει ότι θέλει τοστ και τελικά δεν καθεται να το… Διαβάστε περισσότερα »
Καποια στιγμή θα πρέπει να αποποινικοποιηθει η φράση που ειπες “θελω να κανω παιδί αλλά με τον ευκολο τροπο”. Δεν είναι κακό, δεν ειναι δειγμα τεμπελιάς και φυγοπονίας. Ούτε οι δωδεκα απανωτές εξωσωματικές δείχνουν απαραίτητα το μεγαλείο της ανθρώπινης θέλησης. Δεν επιτρέπω σε κανέναν κερατα να υπονοήσει ότι δεν ήθελα να γίνω μητέρα, γιατί μόνο εγώ ξέρω πόσο πόνο περασα μέχρι να πω ότι όχι, δεν θέλω παιδί με οποιονδήποτε τρόπο.
Υ.Γ. Το ψευδώνυμο ηρθε σε μια περιοδο σαπίλας και βαριόμουν να βρω αλλο χαχαχα
Πόντια είσαι πολύ γλυκιά που γράφεις πιστεύω τόσο αληθινά πράγματα στα σχόλια! (Ήθελα κι άλλες φορές να στο πω απλά στο συγκεκριμένο θέμα το παρατήρησα πιο έντονα!) οπότε ασχετο αλλά εγω ήθελα να σου πω να ασχοληθείς πιο στοχευμένα με τη συγγραφή 😉
Εγώ και οι στόχοι Νατάσσα, καλή μου Νατάσσα, μια σχέση σισύφεια. Σ’ ευχαριστώ πολύ! Γράφω πολύ αυθόρμητα, δεν ξέρω πώς συγγράφουν, φαντάζομαι πρώτα πρέπει να βάλεις σε τάξη. Φαντάσου ένα παιδάκι να κυνηγάει μια πεταλούδα. Τα σχόλια είναι αυθόρμητα και στιγμιαία, ανταπόκριση σε ερέθισμα. Αυτή την εξάρτηση έχω πάθει εδώ, από τη γοητεία της αμεσότητας, που μου λείπει πολύ. <3
παιδι μου σου λεω είσαι ποιήτρια!! έτσι, δεν πειράζει, αυτόματη γραφή 🙂
Πόντια μου πόσο συμφωνώ μαζί σου.ετα την πρώτη μας εξωσωματική αποφάσισα(με) να φύγουμε από Ελλάδα. Θες δεν με χωρούσε ο τόπος, θες ότι δεν μου άρεσε ο τρόπος αντιμετώπισης, θες ότι δεν είχα να το μοιραστώ. Τί να μοιραστείς. Όλοι τα ίδια θα σου πουν. Μα εγώ δεν ήθελα να ακούσω, ήθελα να με ακούσουν. Ο μόνος που με άκουσε και με ακούει είναι ο σύζυγος. Σε όλες τις εξωσωματικές και τώρα στην εγκυμοσύνη. Αν αισθάνομαι τυχερή δεν είναι που είμαι έγκυος, αλλά που είναι εκεί να μου κρατάει το χέρι να με ακουει και να μου σκουπίζει τα δάκρυα… Διαβάστε περισσότερα »
5 σπερματεγχύσεις, 3 εξωσωματικές… σε νιώθω. Τα πιο παρήγορα λόγια που έχω ακούσει σε όλη μου τη ζωή ήταν όταν έκλαιγα στην αγκαλιά του άντρα μου (μετά από μια από τις πολλές αποτυχίες μας) και μου είπε “έχεις δίκιο κοριτσάκι μου”, ούτε “μη στενοχωριέσαι”, ούτε “όλα θα πάνε καλά”. Έχει δίκιο η Λένα, δώσε χρόνο στον εαυτό σου και άσε τα δάκρυα να κυλήσουν. Και φυσικά είστε δύο σ’ αυτόν τον αγώνα. Ο σύντροφος σου, ο καλός σύντροφος, είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό πράγμα! Και κάτι τελευταίο, επειδή εγώ έχω περάσει πλέον από την άλλη πλευρά μπορώ να πω ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Berenice, έχεις απόλυτο δίκιο στο κάτι κερδιζεις, κάτι χάνεις. Κάποτε, πριν 8-10 χρονια, Κυριακή μεσημέρι, έτρωγα σε ένα εστιατόριο στο Ν. Ψυχικο που έχει κλείσει πια. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ο πιο φιρμάτος γιατρός εξωσωματικής της χώρας, ο Μ@@@άς. Κάποια στιγμη, πλησιάζει μια κυρία από άλλο τραπέζι, τον χαιρετάει και του λέει: τότε ένιωθα τεράστια ευγνωμοσύνη για σας αλλά τώρα που το παιδί είναι στην εφηβεία και μου ψήνει το ψάρι στα χείλη, λέω: εσύ φταις, Μ@@@@, για όλα όσα τραβάω. Και της απαντάει: δεν το ακούω αυτό για πρώτη φορά, οι περισσότεροι αυτά μου λένε μετά από κάποια χρόνια… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν παλεύεται αυτός ο ο πόνος. Είναι κατάρρευση, είναι απελπισία, είναι γροθιά στο στομάχι, είναι ντροπή, όχι που δεν είσαι γόνιμη, ντροπή που ονειρεύτηκες, που πίστεψες και διαψεύστηκες. Πολλές φορές το τράβηξα. Και δεν είχα τη στήριξη του συντρόφου μου. Ή ας πούμε είχα μια χλιαρή στήριξη. Σηκώθηκα μέσα στη νύχτα ένα βράδυ για να μη μ ακούσει, μπήκα στο μπάνιο κ έβαλα τα κλάματα, και τόσο πολύ με είχε καταβάλλει η θλίψη που γονάτισα κάτω καθώς έκλαιγα με αναφιλητά κι ένιωσα πως δεν ελέγχω τις κινήσεις μου κ δεν με νοιάζει κιόλας, αν ήμουν έξω ίσως να είχα συρθεί… Διαβάστε περισσότερα »
Να το δεις σαν ένα πένθος. Γιατί και η αδυναμία να εκπληρώσεις ένα βαθύ όνειρο, πένθος είναι. Το πένθος έχει στάδια, που θα τα περάσεις ενα-ενα. Δυστυχως ή ευτυχως πρεπει να περασεις αυτήν την διαδικασία για να μπορέσεις να ξαναβγεις στο φως. Μέχρι τότε, σκέψου μόνο τον εαυτό σου και τί σε ανακουφίζει. Εγώ είχα πάψει να βγαίνω με έγκυες. Μικροπρεπές, το ξέρω, αλλά πλέον μιλούσε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, όχι οι κοινωνικές συμβάσεις. Αν σε ανακουφίζει να κατσεις σπιτι και να βλέπεις Κωνσταντίνου κι Ελένης σε επαναληψεις, καν’το. Πιστεψε με, θα περάσει. Σου στέλνω μια μεγαλη αγκαλιά και τους… Διαβάστε περισσότερα »
Τη δυναμη θα τη βρεις μεσα στα υπαρχοντα αποθεματα σου, στη συμπαρασταση του συντροφου σου, στα οσα σου διδαξε μεχρι στιγμης και σου διδασκει ακομα το ταξιδι του IVF. Ασε ελευθερα τα αισθηματα και τις σκεψεις που σου προκαλεσαν τα καινουρια μαντατα. Οταν εισαι ετοιμη ακουσε τα, παρατηρησε τα πιο προσεκτικα και μπορει να δεις οτι καποια απο αυτα, σου ειπαν πραγματα για τον εαυτο σου που δεν ηξερες. Εχει και αυτο τη δυναμη του. Συμφωνω με τη Λενα, η αναζητηση ομαδων, η κουβεντα με αλλα ατομα που περνανε το ιδιο ισως να βοηθησει. Ειναι πολλες γυναικες εκει εξω που… Διαβάστε περισσότερα »
στέλνω μια τεράστια αγκαλιά σε όλες, δεν έχω λόγια να σας πω
Υπάρχει και μια κουβέντα σε εξέλιξη εδώ https://ampa.lifo.gr/forums/topic/exosomatiki-gonimopoiisi/
Νομίζω στο φόρουμ θα βοηθούσε τη συζήτηση να εμφανίζονται τα σχόλια κάπως πιο στην ώρα τους, ας το πω. Καμιά φορά γράφεις ένα σχόλιο τώρα και εμφανίζεται αύριο το μεσημέρι, για παράδειγμα, ή και αργότερα. Επίσης στην αρχική σελίδα (;) κάθε συζήτησης δεν εμφανίζεται η ανανέωση των σχολίων έγκαιρα, με αποτέλεσμα κάποιος να νομίζει πως η συζητήση έχει σταματήσει ενώ αυτό δεν ισχύει. Πρέπει, δηλαδή, να μπεις να τσεκάρεις αν υπάρχουν καινούρια σχόλια και είναι λίγο χρονοβόρο.
Αυτά, το είπα πάλι το μακρύ μου και το κοντό μου 🙂
Καταλαβαίνω, αλλά έχουμε περιορισμένες δυνατότητες, δυστυχώς, χρειαζόμαστε κι άλλο κόσμο που δεν έχουμε
no_roots, αυτή η καθυστέρηση εμένα με βοήθησε τελικά. Ή την εκμεταλλεύτηκα, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι ήταν ένας ακόμα λόγος να μη νιώθω άσχημα όταν εγώ καθυστερώ να δω ένα σχόλιο που περιμένει μια δική μου απάντηση και ακόμα καλύτερα, να μη νιώθω άσχημα αν δεν απαντήσω τελικά, επειδή δε θα έχει πια νόημα. Για μένα. Ήταν ανακουφιστικό, για μένα. Απλά το καταθέτω 🙂
(Το φόρουμ είναι καινούργιο, όπως κάποτε ήταν και το σάιτ. Ο χρόνος θα δείξει.
Με αγάπη
Βούδας)
Σε καταλαβαίνω, νιώθω τον πόνο και την απογοήτευση σου, αυτό το μούδιασμα στο κεφάλι και τον χτύπο της καρδιάς στο άκουσμα των αποτυχημένων προσπαθειών μου δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όσα χρόνια και να περάσουν. Καλή δύναμη καλή μου να έχεις.
Ότι και αν αποφασίσεις να κάνεις μην ξεχάσεις ένα πράγμα. ΄΄Μην χάσεις τον εαυτό σου μέσα στον κυκεώνα των εξωσωματικών..και κυρίως μην ξεχάσεις να ζεις και να φροντίζεις εσένα και τον άνθρωπο σου.”
Υπαρχουν ερευνες για το μετατραυματικο στρες που δημιουργειται οταν χασει κανεις την μαχη με την εξωσωματικη;;;;;; Γιατι μετα απο 7 προσπαθειες, μονο ετσι μπορω να εξηγησω τι συμβαινει. Και χρειαζεται ενας ανθρωπος που σε αγαπαει, ενας γιατρος που καταλαβαινει και μια εμπειρη ψυχοθεραπευτρια να σε βοηθησουν να πας και στην επομενη μαχη ή να σταματησεις τις μαχες. Και στο ενδιαμεσο να διαχειριστεις οσα δεν καταλαβαινεις οτι μπορει να νιωθεις.