Το πρόβλημα είναι με την πεθερά μου. Μας βοηθάει πάρα πολύ χωρίς να ζητά τίποτα. Μας μαγειρεύει κάθε μέρα, μας κρατάει τα παιδιά, μας κάνει ψώνια στη λαϊκή, πηγαίνει αλλά και φέρνει τα ρούχα από το καθαριστήριο και πάρα πολλά άλλα. Όλα αυτά τα κάνει αγόγγυστα, διατηρώντας πάντα διακριτική παρουσία, χωρίς παρεμβάσεις και χωρίς να ζητάει ή να δέχεται ποτέ ανταλλάγματα. Πχ όταν τρώμε σπίτι της και πάω να μαζέψω τα πιάτα επιμένει τόσο πολύ να τα κάνει η ίδια που κι εγώ το σταματάω. Το ίδιο είναι και με τον άντρα της αλλά και με το άλλο της παιδί. Επίσης φροντίζει και τους ηλικιωμένους της οικογένειας (την πεθερά της και τον πατέρα της). Εμείς τώρα, δεν είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να τα κάνουμε μόνοι μας αλλά βολευόμαστε όλοι σε αυτή την κατάσταση. Αλλά η ψυχή μου δεν βολεύεται ρε Α, μπα! Νιώθω ότι αυτή η γυναίκα έχει επωμιστεί ρόλους που της έχει αναθέσει μια πατριαρχική κοινωνία και νιώθει καλά με το να τους φέρει εις πέρας με τον αδιαμαρτύρητο τρόπο της καλής συζύγου, μάνας, νοικοκυράς, γιαγιάς κλπ. Πολλές φορές εξοργίζομαι με την προσφορά της και, αν και μετανιώνω, της έχω μιλήσει απότομα κανά δυο φορές (Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Δεν βλέπεις ότι έχεις πάθει αρθρίτιδα από το ζύμωμα; Περιμένεις ότι θα πας στον παράδεισο;) και την έχω φέρει σε δύσκολη θέση, αμηχανία να το πω; Πάντως δεν αντέδρασε ούτε σε αυτές μου τις επιθέσεις. Πίστευα ότι θα το έβλεπε ως γυναικεία αλληλεγγύη και θα μιλούσε, έστω να εκφράσει ένα παράπονο αλλά τίποτα και τώρα ντρέπομαι. Στον άντρα μου έχω πει να μην φορτώνουμε τη μάνα του, πχ να μην παίρνουμε τα φαγητά της, να πάρουμε νταντά για τα παιδιά κλπ αλλά εκείνος αρνείται λέγοντας ότι θα την καταστρέψουμε και θα πάθει κατάθλιψη, ότι για αυτά ζει, για την προσφορά. Θεωρεί ότι δεν παραμελεί τις ανάγκες της επειδή πηγαίνει για καφέ με τις φίλες της, κομμωτήριο και φροντίζει την εμφάνισή της. Εμένα πάλι αυτά μου φαίνονται ότι είναι μέρος του ρόλου που έχει διεισδύσει στην προσωπικότητά της. Να πω εδώ ότι η δική μου μητέρα είναι σε άλλο μήκος κύματος. Στα φοιτητικά της χρόνια στα 70s στο Παρίσι ήταν σκληροπυρηνική φεμινίστρια, από αυτές που έκαιγαν τα σουτιέν και κυκλοφορούσαν με αξύριστες μασχάλες κλπ. Τώρα ως συνταξιούχος κάνει τη ζωάρα της μαζί με τον πατέρα μου, με εκδρομές στους φίλους τους στο εξωτερικό, έχουν καθαρίστρια για το σπίτι, τα παιδιά μας τα υπεραγαπάει αλλά τα βλέπει ως επισκέπτης. Και τα παιδιά την αγαπάνε γιατί τους φέρνει δώρα από τα ταξίδια και τη θαυμάζουν γιατί τους μιλάει για φιλοσοφία και μεγάλες ιδέες. Αντίθετα, την πεθερά μου, που τα προσέχει καθημερινά, μπορεί να της ρίξουν και καμιά κλωτσιά αν δεν τους φτιάξει τηγανίτες (και δεν θα τους φτιάξει επειδή ΕΓΩ είπα να μην φάνε άλλο γλυκό). Η δική μου μητέρα λοιπόν, παρά το παρελθόν της και τις απόψεις της για τη ζωή επίσης δεν θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα με την πεθερά μου εφόσον η ίδια επέλεξε αυτή τη ζωή και δείχνει ικανοποιημένη. Δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου πώς γίνεται να είναι ικανοποιημένη όταν σηκώνεται ξημερώματα και κοιμάται μετά τα μεσάνυχτα για να φροντίσει για όλους και για όλα. Νιώθω ότι δεν θα ησυχάσω αν δεν της «ανοίξω τα μάτια». Φυσικά δεν προτίθεμαι να ξεπληρώσω στα γεράματά της όλα αυτά που μου προσφέρει τώρα. Αλλά ούτε και εκείνη περιμένει κάτι τέτοιο. Όμως κάτι γυναικείο μέσα μου κλωτσάει. Τι λες εσύ; Να δεχτώ την κατάσταση αυτή για όσο ακόμα είναι στα πόδια της ή να προσπαθήσω να την κάνω να δει τα πράγματα αλλιώς, κι ας ξεβολευτούμε;
– πεθερόπληκτη
Εσύ θα την κάνεις να δει τα πράγματα αλλιώς; Εσύ θα της ανοίξεις τα μάτια; Εσύ θα της πεις κάτι που δεν έχει σκεφτεί ποτέ ή δεν έχει ξανακούσει;
Αν θέλεις να σου ανοιχτεί κάποια και να παραδεχτεί ότι παίζει τον ρόλο που της έχει αναθέσει η πατριαρχία, ο τρόπος δεν είναι να της πεις «Δεν βλέπεις ότι έχεις πάθει αρθρίτιδα από το ζύμωμα; Περιμένεις ότι θα πας στον παράδεισο;» Δεν διαφέρει πολύ από την κλωτσιά που δίνουν τα παιδιά σου όταν δεν φτιάχνει τηγανίτες.
Θέλεις να μάθεις τι σκέφτεται; Για δοκίμασε να τη ρωτήσεις τι σκέφτεται. Όχι για το θέμα της προσφοράς. Για οτιδήποτε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παίζει να είναι η πρώτη φορά που εξοργίζομαι με κάτι που διαβάζω εδώ. Πριν ασχοληθείς με τη χειραφέτηση της ηλικιωμένης (φαντάζομαι) πεθεράς, την ώρα που επωφελείσαι από την “καταπίεσή” της σε βαθμό αξιοζήλευτο από άλλες γυναίκες που δεν έχουν καμία βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών και στη συντήρηση του σπιτιού, μήπως να ασχοληθείς κι εσύ και ο σύζυγος με το να μάθετε τρόπους στα παιδιά σας και να μην σηκώνουν χέρι (ή πόδι, εν προκειμένω) στη γιαγιά τους; Δεν γνωρίζω αν υπερέβαλες γράφοντας για κλωτσιά, αλλά έστω και το να της μιλούν άσχημα, επειδή δεν τους κάνει το χατήρι, μου… Διαβάστε περισσότερα »
Loglady, νομίζω ότι είναι από τα πιο όμορφα σχόλια που έχω διαβάσει από τότε που διαβάζω αμπα. Μίλησες μέσα στην καρδιά μου. Σ ευχαριστώ γι αυτό.
Δήθεν, ακριβώς το ίδιο ετοιμαζόμουν να σχολιάσω κι εγώ πρωτού δω το σχόλιό σου! Πραγματικά ένα σχόλιο και μια στάση ζωής γεμάτη ενσυναίσθηση! Αν νοιάζεσαι πραγματικά για τον άλλον το δείχνεις με τους τρόπους που λέει η loglady, και όχι απολαμβάνοντας τις δωρεάν υπηρεσίες που σου λέει και υποτιμώντας τον κι από πάνω (έστω και έμμεσα).
Φοβερη απάντηση! Ειδικά αυτό που είπες – “Και έχω καταλάβει ότι το να της λες “τι κάθεσαι και παλεύεις, τζάμπα ταλαιπωρείσαι” το αντιλαμβάνεται ως απαξίωση του έργου της και θίγεται” δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.
Υπέροχο σχόλιο, με συγκίνησες.❤
Υπέροχο το σχόλιο σου! 💞
Αχ σ’ευχαριστώ γι’αυτό το σχόλιο που τόσο θα ήθελα να είχα γράψει αλλά δεν είχα κανένα κουράγιο να το κάνω.
Νομίζω ό,τι πιο, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω κιόλας πέρα από αποτελεσματικό, φεμινιστικό κατά μια έννοια, έχω πει στην αδερφή μου, είναι ότι την αγαπάμε και χωρίς να μας μαγειρεύει, όταν μια μέρα ρωτούσε τι να μας φτιάξει, το ένα ή το άλλο ή το παρ’ άλλο.
Με συγκινησε το σχολιο σου!
Από τα πιο όμορφα σχόλια που έχουμε διαβάσει εδώ..
είσαι υπέροχη, loglady, σε ευχαριστώ για το σχόλιο για πολλούς δικούς μου λόγους
Τα είπες τέλεια. Συμφωνώ μέχρι τελείας.
Τέλειο!
(Αν ήμουν η ερωτώσα, θα είχα τουλάχιστον κοκκινίσει.)
Loglady, μπράβο σου γι’ αυτό το σχόλιο!
Ειδικα προς το τελος του σχολιου, καποιος νιντζα καθαριζε κρεμμυδια στην κουζινα μου φαινεται.
<3
Τα παιδια σου πρεπει να μαθουν να μην κλωτσανε ανθρωπους, βασικα. Θα ξεκινουσα απο κει και ασε το πατροναρισμα γι αργοτερα.
Άουτς, κι εμένα μου κακοφάνηκε, αλλά ελπίζω να μην κυριολεκτεί.
Κ εγω, αλλα τα παιδια της και η ιδια πρεπει να μαθουν να μην κλωτσουν συναισθηματικα η κυριολεκτικα οσους δε σεβονται η οσους εχουν κανει διαφορετικες επιλογες ζωης. Εδω λεει για την πεθερα οτι θελει να τη σωσει απ τον εαυτο της.
Κι αυτό μού φαίνεται πολύ παρεμβατικό. Εφόσον δεν βαρυγκομάει, σημαίνει ότι κάνει κάτι που της αρέσει. Δεν έχουμε πληροφορίες για το τι ζωή έζησε γενικότερα, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι της προσφοράς που αν δεν είναι όλη μέρα στο πόδι μπορεί να πεθάνουν (κυριολεκτικά) από βαρεμάρα. Η επίγευση που μού άφησε αυτή η ανάρτηση είναι η αντιπαραβολή της χάι οικογένειας της γράφουσας (με Μάηδες 68 και καμένα σουτιέν και ζωάρες με ταξίδια και φιλοσοφίες) έναντι της αξιολύπητης νοικοκυράς πεθεράς-θύματος. Σαν να θέλει να μας δείξει την ανωτερότητα της δικής της φυλής (τα παιδιά “κλωτσάνε” την πεθερά ενώ γοητεύονται από τα… Διαβάστε περισσότερα »
Μα και να εκβιάζεται συναισθηματικά, ας κόψει αυτόν τον εκβιασμό. Ας μην δέχεται την προσφορά της πεθεράς της. Όχι που βρήκε μαγείρισσα-υπηρέτρια-babysitter τζάμπα και γκρινιάζει κι από πάνω. Επίσης να ξέρει, ότι αν ο σύζυγός της θέλει να γηροκομήσει τους γονείς του (όπως σε αντίστοιχη περίπτωση θελήσει να γηροκομήσει κι αυτή τους δικούς της), δεν μπορεί να το αποφύγει-ακόμη κι αν αυτή δεν ασχολείται ενεργά με τη γηροκόμηση.
Για μένα, φυσικά και μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε αυτή την κατάσταση έχει ο σύζυγος της θεματοθέτριας.
Επιπλέον ο σύζυγος (άξιο τέκνο της πατριαρχίας) μαντέψτε ποιά θα θεωρήσει δεδομένο ότι θα διαδεχτεί τη μάνα του στο ρόλο του θύματος όταν εκείνη φύγει από τη ζωή. Υποψιάζεται τι την περιμένει μάλλον.
Σίγουρα ο σύζυγος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη όπως και η πεθερά. Τα παιδιά και την οικογένειά του γιου ΤΗΣ φροντίζει, τα δικά μου και την οικογένειά μου δεν την φροντίζει. Μαζί βέβαια με το βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα, η θεματοθέτρια δηλαδή, που ένα “ευχαριστώ”, το οφείλει. Ένα όμως. Αν η ίδια έχει μεγαλώσει το γιο της αχάριστο, δεν φταίει η νύφη. Ούτε η νύφη είναι φυσικά υποχρεωμένη να τη γηροκομήσει. Ο γιος της πάλι είναι, αφού μάλιστα εξακολουθεί τόσα χρόνια να απολαμβάνει τη φροντίδα της μαμάς, όντας ο ίδιος ενήλικος και πατέρας πια. Όσον αφορά το κακότροπο εγγόνι, πάλι… Διαβάστε περισσότερα »
Χειμωνιάτικη Άννα, με συγχωρείς αλλά στο ζευγάρι δεν υπάρχει “κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα”. Ναι είμαστε αυτόνομα όντα αλλά είμαστε και μία ομάδα. Προσωπικά έχω δώσει μάχη με τον άντρα μου (μικρή γιατί ευτυχώς είναι συνεννοήσιμος) να μην πάει και έρχεται το ταπεράκι στο σπίτι. Και η πεθερά μου είναι μια χαρά νεότατη και γεμάτη ενέργεια. Αλλά εγώ η ίδια προτιμώ να κάνω κουμάντο στην κουζίνα μου και από την άλλη να μην παγιώσω μια κατάσταση που σε βάθος χρόνου θα είναι κουραστική και για την πεθερά. Αν απλώς απολάμβανα το τζάμπα φαγητό (εξοικονόμηση σε χρόνο και χρήμα… Διαβάστε περισσότερα »
Granita Lemoni σαφέστατα είναι οι γονείς υπεύθυνοι. Τα παιδιά όμως δεν ζουν μόνο μέσα στο σπίτι, ζουν και στο σχολείο, ζουν και σε γειτονιές , ζουν γενικά και εκτός σπιτιού και βλέπουν κι άλλες ιδέες και συμπεριφορές. Και κάποιες τις δοκιμάζουν, αποτυχαίνοντας εκεί που υπάρχουν σταθερά όρια και πετυχαίνοντας εκεί που τα όρια δεν είναι και τόσο σταθερά και σαφή.Γιατί υιοθετούν την “κακή” συμπεριφορά μόνο εκεί που μπορούν; Γιατί τους επιτρέπεται να μπορούν. Στη μία λοιπόν γιαγιά που του το επιτρέπει, το κάνει, στην άλλη, σ εμένα, όχι. Μπράβο σας που καταφέρατε με το σύζυγο να έχετε κοινή αντιμετώπιση. Εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Χειμωνιάτικη Άννα δεν το είπα ως επίθεση προς εσένα, ειλικρινά. Σαν γενικότερη παρατήρηση το λέω σε περιπτώσεις που υπάρχει διαφωνία στο ζευγάρι και για να χρησιμοποιήσω την ατάκα της Λένας “Δεν έχεις πρόβλημα με την πεθερά σου, με τον άντρα σου έχεις”. Ναι, τα παιδιά επηρεάζονται από τον περίγυρο και είναι δύσκολο από τους γονείς να τηρούν πάντα τα όρια. Αλλά, it is what it is. Όταν σε μια οικογένεια μπαίνει το “η οικογενειά σου” και η “οικογένειά μου”, “έσυ φταις” “όχι, εσύ φταις” τα τρίτα πρόσωπα (παππουδες, γείτονες, εκπαιδευτικοί) είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Granita Lemoni δεν το εξέλαβα προσωπικά. Παρ όλα αυτά, χτύπησες φλέβα σ εμένα. Στο έγραψα άλλωστε, που απέτυχα εγώ, και ίσως και θεματοθέτρια. Εννοείται πως οι ενωμένοι γονείς έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Αν υπάρχουν γονείς που έχουν σε όλες τις παιδαγωγικές προκλήσεις κοινή αντιμετώπιση, ζηλεύω.
Κάνω λίγο το συνήγορο του διαβόλου γιατί μέχρι ενός σημείου ταυτίστηκα με την πεθερόπληκτη. Με έβαλες σε σκέψεις, ευχάριστω.
Χειμωνιάτικη Άννα, ελπίζω να σου πάνε όλα καλά!
Χειμωνιατικη Αννα, η πεθερα φροντιζει το συμπαν, απ οτι φαινεται, χωρις να επεμβαινει και χωρις ανταλλαγμα. Ετσι θελει η ετσι ξερει, δεν ενοχλει κανεναν. Το θεμα για μενα δεν ειναι το ευχαριστω της νυφης, ειναι οτι αυτη η γυναικα αντιμετωπιζεται με απαξιωση, επιθεσεις και πατροναρισμα απ τη γραφουσα, επειδη ειναι θυμα της πατριαχριας και ασχολειται με τα οικιακα, και οχι με τη φιλοσοφια και τις κοσμοπολιτικες εκδρομες οπως η μανα της. Ολα αυτα ενω βολευεται μια χαρουλα με την κατασταση. Ειναι επομενο τα παιδια να εχουν εσωτερικευσει αυτη την απαξιωση προς τη μια τη γιαγια, και το σεβασμο προς την… Διαβάστε περισσότερα »
Queen of spades, καλό θα ήταν οι ενήλικοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη και γι αυτά που κάνουν και λένε, όσο και γι αυτά που δεν κάνουν και δεν λένε. Όταν μια γιαγιά, δεν μπορεί να νουθετήσει το εγγόνι της για το πια είναι η αποδεκτή συμπεριφορά απέναντί της… τότε όντως, καλά κρασιά. Κι αν αυτό είναι victim blaming, καλύτερα κρασιά.
Θα προσπαθήσω να δώσω μια άλλη οπτική ως πρώην ταπερόπληκτη, όχι από πεθερά αλλά από πεθερό (και αργότερα θειάδες), ενώ δεν ήμουν καν ακόμα παντρεμένη. Όταν η (όποια) “βοήθεια” επιβάλλεται, δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτη και βασικά δεν είναι βοήθεια. Κρύβει από πίσω της μια έμμεση κριτική στη ζωή του άλλου: το “παιδί” (γιος κυρίως) να μη φάει μπαγιάτικο φαγητό (δηλαδή μαγειρεμένο από το προηγούμενο βράδυ), τα παιδιά να μη μεγαλώσουν σε “ξένα χέρια” (εγώ θα τα κρατάω, μη νοιάζεστε), εσείς οι νέοι δεν ξέρετε να ψωνίζετε καλά λαχανικά και πολλά άλλα. Όταν, δε, αυτό γίνεται τόσο καλοπροέραιτα μπορεί να είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, η γράφουσα νιώθει ότι υποχρεώνεται και αντί να στραφεί στον κατεξοχήν υπεύθυνο, δηλαδή τον σύζυγο, ο οποίος καλλιεργεί και συντηρεί την κατάσταση, σκέφτεται να ξυπνήσει το φεμινιστικό ένστικτο της πεθεράς!
Ακριβώς, Haifischnet! Δεν μας φταίει κανείς αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε κοινή γραμμή με τον/την σύντροφό μας…
Πόσες φορές δεν έχω ακούσει από την πεθερά μου να λέει «να πάρετε το φαγητό (περισσεύματα) για να έχετε να φάτε κάτι σπιτικό». Η ιδια νιώθει καταξιωμένη και χρήσιμη να μαγειρεύει για λόχο που κανεις δεν το ζήτησε. Εγώ γιατί όμως θα πρέπει να δέχομαι τέτοια σχόλια, λες και το δικό μας φαΐ δεν είναι σπιτικό; Μόνο αυτή έχει σπίτι; Να φας κοτόπουλο με πατατες από το γιο της να παθεις πλάκα! Ευτυχώς που ο γιος της δεν είναι μαμάκιας γιατί αλλιώς την είχαμε κάτσει (είπα κι εγώ τον πόνο μου). Και πάλι τσατιζομαι όταν ακούω τέτοια…
No_roots “έμμεση κριτική” σοφή κουβέντα, βρήκες λέξεις γι αυτό που αισθάνομαι. Ευχαριστώ!
Το κείμενο σου με έχε θυμώσει,γιατι αποπνέει αχαριστία και υποτίμηση.Η γυναίκα είναι ο,τι καλύτερο μπορεί να έχει κανείς για πεθερά και τα ακούει κι απο πάνω.Πόσο σχετικά είναι τα πράγματα και πόσο υποκειμενική η γνώμη το καθενός.Καλύτερα να εστιάσεις πώς θα καθοδηγήσεις τα παιδιά σου να σέβονται αυτή τη γυναίκα κυρίως με το παράδειγμά σου (τα παιδια μπορει να καταλαβαίνουν οτι κατα βάθος την υποτιμάς )και όχι πώς θα τη διδάξεις τις φεμινιστικές σου ιδέες.
καταπληκτική απάντηση, ταυτίζομαι απόλυτα…
…αλίμονο.
Νομίζω έπεσες διάνα!
Ποια γυναικεία αλλυλεγυη που την έχει ξεπατωσει τη γυναίκα?Καταγγέλει την πατριαρχια αλλά μια χαρά κάνει χρήση του ρόλου που η πατριαρχια έδωσε στην πευθερουλα, απολαμβάνει προνομιάρες και τη σνομπάρει κι από πάνω που δεν είναι σαν την κουλ μάνα της. Σκορβουτο θα πάθαινατε μαντάμ αν ήταν σαν την μάνα σου και θα δινατε ένα μισθό στη νταντα.
Ομορφιές όλοι σας. Εσύ πώς θα νιώσεις αν προσπαθήσει κάποιος να σου ανοίξει τα μάτια κατά το παράδειγμά σου στο ότι εκμεταλεύεσαι αυτή τη γυναίκα όσο και οι υπόλοιποι και το παίζεις φεμινίστρια και αθώα γιατί “ο άντρας μου αρνείται”; Αντί να της επιτίθεσαι μπορείς να συνενοηθείς με τον άντρα σου να σταματήσετε να φέρεστε σαν κακομαθημένα 5χρονα και να επιτρέπετε στα παιδιά σας να την ΚΛΩΤΣΑΝΕ!, να αναλάβετε τις ευθύνες του σπιτιού και των παιδιών σας (και να βοηθήσετε και με τους ηλικιωμένους, γιατί όχι), μήπως μπορέσει κι αυτή να κάνει τηγανίτες στα εγγόνια της μόνο όταν θέλει να… Διαβάστε περισσότερα »
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, απλώς η κλωτσιά νομίζω πήρε πολύ μεγάλη έκταση..Δε νομίζω ότι κυριολεκτικά κλωτσάνε τη συγκεκριμένη γυναίκα κάθε μέρα, νομίζω η γράφουσα εννοούσε ότι όπως πολλά παιδιά φέρονται πολλές φορές με αγένεια, χωρίς ενσυναίσθηση (το έχω δει σε παιδιά συγγενών και σε άγνωστα παιδιά σε πάρκα να πετάνε πχ χώμα στους γονείς και σε αγνώστους, να βρίζουν κλπ κι έχω καταλάβει ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο και για τους γονείς να προσπαθούν να τα συνετίσουν και ταυτόχρονα να ντρέπονται).
Τα παιδάκια δαγκώνουν, κλωτσάνε και χτυπάνε αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι μια απαράδεκτη συμπεριφορά που πρέπει να σταματήσει άμεσα και να σε ανησυχήσει. Εδω αναφέρεται με φυσικότητα, ελπίζω να μην έχουμε τη σωστή εικόνα, γιατί αλλιώς είναι απαράδεκτο!
Dotti, ακομα και μη κυριολεκτικα να το εννοουσε, τα παιδια της κανουν ο,τι και η ιδια: υποτιμουν και κακομεταχειριζονται οποιον δεν εκτιμουν (βλεπε συμπεριφορα προς μανα γραφουσας vs πεθερα). Αν η πεθερα ειναι θυμα της πατριαρχιας, θελει βοηθεια. Αν ειναι ετσι απο επιλογη, η γραφουσα πρεπει να το δεχτει κι οχι να προσπαθει να τη σωσει απ τον εαυτο της γιατι αυτη ξερει και θα της ανοιξει τα ματια. Επισης ξαναλεω, τα παιδια πρεπει να μαθουν να σεβονται και αυτους που δε μπορουν να τους βαλουν ορια και να προστατευσουν τον εαυτο τους.
Ξεκίνα τις αλλαγές με το ότι τα παιδιά σου σηκώνουν χέρι σε κάποιον άλλον επειδή δεν τους κάνει τα χατήρια και ο έξτρα χρόνος που ξοδεύεις για να βάλεις στον ίσιο δρόμο την πεθερά σου, θα καλυφθεί από το να διορθώσεις την απαράδεκτη και απαίσια συμπεριφορά των παιδιών σου.
Μίλτο Παπάρα, αντιλαμβάνομαι τι θες να πεις, απλώς νομίζω είναι κάπως επιθετικό το “να διορθώσεις την απαράδεκτη και απαίσια συμπεριφορά των παιδιών σου”. Δεν προκύπτει από κάπου ότι τα παιδιά της γράφουσας έχουν ακραία προβλήματα συμπεριφοράς, ανέφερε μόνο ένα πράγμα, που μπορεί να το είπε και καθ’υπερβολήν για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι τα παιδιά (και οι γονείς) θεωρούν τόσο δεδομένη τη βοήθεια της γιαγιάς που δεν την εκτιμούν, που έχουν πάρει πολύ θάρρος τέλοσπάντων..Δεν έχω παιδιά, αλλά έχω δει τόσες φορές γονείς και κυρίως μαμάδες να πασχίζουν να εξηγήσουν στο παιδί τους ότι “δεν βρίζουμε/πετάμε πράγματα/ενοχλούμε τους δίπλα/χτυπάμε”… Διαβάστε περισσότερα »
Με έπιασε μια απίστευτη θλίψη από το κείμενο αυτό. Ελπίζω να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα ακούσει πραγματικά αυτήν την γυναίκα.
Τι γλυκία που είσαι που σε νοιάζει το αν επαναστατεί η καταπιεσμένη απο την πατριαρχεία πεθερά σου. Φαντάζομαι πως όταν βλέπεις τα ρούχα σου απο το καθαριστήριο στη ντουλάπα σου, όταν τρως το φαγητό της, όταν τα παιδιά σου την κλωτσάνε (!) γινεται μια πάλη συναισθημάτων μέσα σου, τόσο έντονη που το μόνο που καταφέρνεις να ψελλίσεις είναι “Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Δεν βλέπεις ότι έχεις πάθει αρθρίτιδα από το ζύμωμα; Περιμένεις ότι θα πας στον παράδεισο;” για να της ανοίξεις τα μάτια τρώγοντας ταυτόχρονα απο τα σουτζουκάκια της. Παράλληλα καταλαβαίνω την αγωνία σου για το πως θα αποφύγεις… Διαβάστε περισσότερα »
Μπαίνει άνετα στο τοπ 10 των πιο εκνευριστικών κειμένων που έχω διαβάσει σε αυτό το σάιτ. Κατέβα γρήγορα από το θρόνο που έχεις ανέβει εσύ και οι σούπερ κουλ γονείς σου και φρόντισε να ελαφρύνεις λίγο τις υποχρεώσεις που έχετε φορτώσει σε αυτή τη γυναίκα. Και να είσαι σίγουρη ότι η αγάπη δεν αγοράζεται με δώρα. Τα παιδιά σου θα φανεί στο μέλλον ποια γιαγιά αγαπάνε περισσότερο. Σπόιλερ αλέρτ. Όχι αυτή που νομίζεις!
Την πεθερά σου δεν την ξέρω, οπότε δεν μπορώ να πω αν χαίρεται ή δε χαίρεται που βοηθά, Μπορώ να πω όμως πως άτομα που στη ζωή τους υπήρξαν υπερδραστήρια, όταν πια μεγαλώνουν, δεν είναι κακό να αναλαμβάνουν κάποια πράγματα. Έτσι νιώθουν (και είναι) χρήσιμοι και δημιουργικοί! Εμένα οι γονείς και τα πεθερικά είναι πολύ μεγάλα σε ηλικία και δεν μπορούν να κρατήσουν παιδιά ή να ζυμώσουν, αλλά μία στο τόσο που θα τους πω να πάνε καμιά τράπεζα να περιμένουν σε καμια ουρά πετάν τη σκούφια τους!! Ειδικά η μάνα μου με ρωτά κάθε μέρα αν μπορεί να μου… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω, η μητέρα μου χρόνια στο χώρο της εστίασης (κοινώς μαγείρευε για 100 άτομα κάθε μέρα) τώρα που δεν εργάζεται μαγειρεύει κάθε μέρα και ταυτόχρονα μπορεί να κάνει καμιά πίτα/γλυκό χωρίς να υπάρχει κάποια περίσταση. Επιμένει να μας προμηθεύει με τάπερ παρότι μαγειρεύω.Στο τέλος κατάλαβα πως έτσι έχει μάθει και πως νιώθει οτι βοηθάει και το δέχτηκα μέχρι ενός σημείου.
Βρε Bella μου, άλλες περιπτώσεις τελείως.
Και ‘γω ζητάω από τους δικούς μου να μου βρουν εκείνο το μέλι από παραγωγό που δεν έχω φάει καλύτερο (έχω φάει) και να με εξυπηρετήσουν σε μια δουλειά στην εφορία να μην κατεβαίνω Ελλάδα για δυο μέρες (που τέλεια θα μου καθόταν), αλλά εδώ τη γυναίκα την έχουν κάνει δουλάρα και την υποτιμούν κι από πάνω!
Μια χαρά χρήσιμη θα ‘νιωθε κι αν της έλεγαν κάτσε με τα τα παιδιά που μαθαίνουν να μετράνε που εσένα σ’ ακούνε, να μην ξεπατώνεται κι όλας!
Για αρχή μπορείς να μάθεις στα παιδιά σου να μην κλωτσάνε τη γιαγιά τους επειδή δεν τους φτιάχνει γλυκό ή οτιδήποτε βασικά. Και να μην “αγαπάνε” πιο πολύ τη γιαγιά που τους φέρνει δώρα. Επίσης θα μπορούσες μια μέρα αντί να αφήσεις τα παιδιά στη πεθερά σου να τα αφήσεις στον άντρα σου και να πάτε για καφε με τη μητέρα σου και τη πεθερά σου. Ή μόνες σας. Και απλά να τη ρωτήσεις πως ηταν η ζωή της πριν τη γνωρίσεις εσυ. Ή πριν γίνει μητέρα. Ή πριν παντρευτεί. Ίσως ετσι την καταλάβεις καλύτερα. Και μπορέσεις να δεις και… Διαβάστε περισσότερα »