Αγαπητή «Α, μπα»: Η πεθερά μου συνεχώς υπερηφανεύεται για τη ζωή της και νιώθω ότι αυτό με προσβάλλει

Αγαπητή Α,μπα, ήθελα να σε ρωτήσω για την πεθερά μου. Είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, με σύγχρονες απόψεις, πολύ εργατική, πολύ ευκατάστατη, με δική της δουλειά και ενδιαφέροντα. Εγώ είμαι δικηγόρος, η οικογένειά μου ήταν αρκετά φτωχή, αλλά οι γονείς μου είναι επίσης εργατικοί και αξιόλογοι άνθρωποι και μας βοήθησαν να σπουδάσουμε εμένα και τα αδέρφια μου. Όταν γνωριστήκαμε, η πεθερά μου μου έδειξε μεγάλη συμπάθεια από την αρχή, με αποδέχτηκε αμέσως, μου έδωσε πολύ χρήσιμες επαγγελματικές συμβουλές και γενικά ένιωσα ότι ένας ιδιαίτερος και ευχάριστος άνθρωπος μπήκε στη ζωή μου. Σταδιακά διαπίστωσα ότι έχει ένα ελάττωμα, το οποίο είναι η αίσθηση ανωτερότητας. Άρχισα να το αντιλαμβάνομαι σε λεπτές του αποχρώσεις όταν μίλαγε για τους προγόνους της αλλά όταν απέκτησε οικειότητα μου έδειχνε ότι ο κύκλος της είναι αριστοκρατικός, ότι θέλει να αγοράζει τα ακριβότερα πράγματα γιατί εκεί βρίσκεται η ποιότητα, γενικά έδειχνε ότι κάπως σνόμπαρε τους ανθρώπους που δεν φορούν επώνυμα ρούχα, και για να μη μακρυγορώ, αν δεν είναι επώνυμο το βρακί κακώς το φοράς. Όλο αυτό δεν ήταν πάντα απολύτως ξεκάθαρο και δεν γινόταν ποτέ μπροστά στον άντρα μου. Ήταν πάνω στο small talk, ήταν τα υπονοούμενα, ήταν ο τρόπος που κοίταζε τα ρούχα μου, ήταν ότι κατέληξα στο σημείο να μην μπορώ να της πάρω κανένα δώρο γιατί θα το θεωρούσε φτηνόπραγμα. Φτάνοντας στο σήμερα, ενώ η πεθερά μου επιδιώκει πολύ να βρισκόμαστε, εγώ έχω απομακρυνθεί αρκετά γιατί άρχισα να νιώθω ότι προσβάλλομαι από όλο αυτό. Δεν αντέχω να κάνουμε παρέα γιατί εκεί που θα περνάμε όμορφα, πάνω στην κουβέντα θα μου πετάξει για το ιδιωτικό σχολείο που πήγε η κόρη της και ότι σε αυτό το σχολείο συναναστρεφόταν την ελίτ και ότι από αυτό το σχολείο βγήκαν μόνο επιστήμονες και επιτυχημένοι καριερίστες σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα σχολεία που βρίσκονται πολύ πίσω. Και θα το πει με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, πάνω στην κουβέντα καλέ! Θα μου πεις για να σε πειράζει κάπου βρίσκει μέσα σου και κάνει γκελ, και θα σου πω ναι, βέβαια βρίσκει και ξέρω και που βρίσκει και χτυπάει. Χτυπάει σε αυτό που έγραψα στην αρχή, ότι και η δική μου οικογένειά είναι αξιόλογη και ας μην είναι πλούσια, και οι δικοί μου γονείς μας βοήθησαν να σπουδάσουμε και εγώ αποκαταστάθηκα επαγγελματικά και ας μην πήγα σε κολλέγιο. Και αυτό είναι που με πειράζει πιο πολύ, το ότι νιώθω να ξυπνάει εκείνη την ώρα μέσα μου ένα τερατάκι το οποίο θέλει να ανοίξει το στόμα του και να βγούνε βατράχια και να αρχίσω και εγώ να υπερηφανεύομαι για τα κατορθώματά μου και αυτό δεν είμαι εγώ. Ή μάλλον εγώ είμαι αλλά είναι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου και δεν τη θέλω. Επίσης δε θέλω να βρίσκομαι συνέχεια σε εγρήγορση να ψάχνω να βρω μια σωστή απάντηση, θέλω απλά να πιω έναν ήρεμο καφέ. Στενοχωριέμαι πολύ που έγιναν έτσι τα πράγματα γιατί ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι κολλημένο σε εκείνη την πρώτη εντύπωση που μου έκανε, που τη βρήκα αξιαγάπητη και δημιούργησα μια ξεχωριστή σχέση μαζί της πέρα του ότι ήταν μητέρα του άντρα μου. Δεν θέλω να το συζητήσω με τον άντρα μου γιατί δεν με ανάγκασε ποτέ να την συναναστραφώ και ήταν δική μου και δική της επιθυμία να κάνουμε παρέα. Ποια είναι η γνώμη σου για όλο αυτό; Πιστεύεις ότι μπορώ να κάνω κάτι προς την κατεύθυνση του να έχουμε μια υγιή σχέση ή πρέπει να συνεχίσω να απομακρύνομαι;

–Μάρα

Οι άνθρωποι που τονίζουν καταγωγές, κολλέγια, την δήθεν σχέση με την ελίτ και όλα αυτά, είναι άνθρωποι που φοβούνται ότι δεν αξίζουν πολλά, οπότε προβάλλουν συνέχεια αποδείξεις για την καταγωγή τους, ώστε να καθησυχάζουν τον εαυτό τους. Αυτό που κάνει, δηλαδή, το κάνει για τον εαυτό της, και πολύ λίγη σχέση έχει με σένα και την δική σου καταγωγή. Αυτό που σε κάνει ιδιαίτερα καλό στόχο είναι το πόσο πολύ ψαρώνεις, και γι’αυτό σε έχει από κοντά και σου λέει περισσότερα. Θα μπορούσες να ψάρωνες έχοντας το ίδιο παρελθόν – άπειρες συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποιο κολλέγιο είναι το καλύτερο, ναι αλλά το ένα έχει εξετάσεις για Αμερική, ναι το άλλο όμως έχει πισίνα, και τα λοιπά – αλλά κάλλιστα θα μπορούσες και να μην ψαρώνεις καθόλου, έχοντας μεγαλώσει σε λυόμενο. Εσύ όμως, ψαρώνεις, και ψαρώνεις πάρα πολύ.

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι έχετε κάτι κοινό με την πεθερά, και γι’αυτό ήταν τόσο ένθερμη η πρώτη συνάντηση. Και οι δύο φοβόσαστε ότι δεν ανήκετε κάπου, ότι οι άλλοι θα σας υποτιμήσουν, και προσπαθείτε να κερδίσετε έδαφος. Η πεθερά μιλώντας για το ένδοξο παρελθόν, για την αριστοκρατία και για μάρκες, εσύ με την σιωπηλή ταπεινότητα που πιστεύεις ότι έχει αυτονόητο ηθικό πλεονέκτημα «τα κατάφερα ως φτωχή πλην τίμια».

Αν μπορούσες να απομακρυνθείς λίγο από όλο αυτό και να δεις εσένα και αυτή από ψηλά, θα έβλεπες πόσο κωμικοτραγικός είναι αυτός ο χορός. Η μία ως Μαντάμ Σουσού, η άλλη ως Σταχτοπούτα που βγήκε από τις στάχτες μόνη της, να προσπαθούν και οι δυο να αποδείξουν πόσα πολλά κατάφεραν. Το τραγικό είναι ότι και οι δύο έχετε καταφέρει πολλά, και θα έπρεπε να είσαστε εντάξει με αυτό, ήρεμες, και γεμάτες αυτογνωσία, για να μην πω αυτοπεποίθηση. Η μία όμως φοβάται την άλλη, η μία ανταγωνίζεται την άλλη, για κάτι που δεν υπάρχει. Ποιο είναι το βραβείο, αλήθεια, σε αυτό τον αγώνα;

Έχετε διαφορετική αφετηρία, και η ζωή σας έφερε κοντά. Αν ισχύουν έστω και τα μισά από όσα λέει η πεθερά, τότε πολύ ωραία, γιατί αυτή η οικογένεια είναι και δική σου οικογένεια. Γιατί δεν το βλέπεις έτσι, γιατί νιώθεις υπόλογη; Κι εσύ επιστήμονας και πετυχημένη είσαι. Η πεθερά είναι λίγο ψώνιο. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να της πας ένα κρυσταλλάκι με υπογραφή τα Χριστούγεννα, ένα γλυκό από το ζαχαροπλαστείο της μόδας, να της κλείσεις το μάτι λέγοντας «ξέρω τι σου αρέσει». Αυτά θέλει η φουκαριάρα, να την αναγνωρίσεις ως αριστοκράτισσα που είναι. Δεν είναι. Όλοι το ξέρουμε ότι δεν είναι. Αν ήταν, δεν θα χρειαζόταν να πει τίποτα από όλα αυτά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News