Αγαπητή Α μπα, Πόσο ωραία είναι η σελίδα σου και πόσο πολύτιμες οι απαντήσεις σου! Με συντροφεύουν και μου έχουν αλλάξει σε πολλά την οπτική! Μπαίνω όμως κατευθείαν στο θέμα. Εγώ 30 και αυτός 28. Εδώ και 1.5 χρόνο σε σχέση. Η οικογένειά μου τον απορρίπτει θεωρώντας ότι αξίζω κάτι πολύ καλύτερο. Εγώ εργάζομαι με έναν ικανοποιητικό μισθό και έχω ανώτερη μόρφωση, ενώ κατάγομαι από οικογένεια με οικονομική άνεση. Αυτός εργάζεται με έναν κανονικό προς χαμηλό μισθό και με γονείς σχεδόν αμόρφωτους, χρεοκοπημένους αρκετές φορές και με έναν πατέρα που είναι σχεδόν εξαφανισμένος πια και τους θυμάται μόνο όταν χρειάζεται κάτι. Εγώ πίεσα να πάρει το πτυχίο του, να αλλάξει δουλειά, γιατί μέχρι τότε δούλευε σεζόν, και γενικώς ακόμα πιέζω, ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό που θέλω. Και ενώ προοδεύει, εμένα δεν μου αρκεί, γιατί δεν τον θαυμάζω και δεν με εξιταρει με τις γνώσεις και τη σκέψη του. Ωστόσο, περνάω πολύ όμορφα και γενικώς είμαστε πολύ συμβατοί στον τρόπο διασκέδασης, στο χιούμορ κλπ. Και το βασικότερο, νιώθω ακόμα ερωτευμένη. Αλλά έχω κουραστεί να έχω δεύτερες σκέψεις συνεχώς, τη μία να λέω ότι είναι μια χαρά και την άλλη ότι δεν είναι αυτό που θέλω. Και ενώ νιώθω έτοιμη για οικογένεια, ενώ αυτός όχι, αναρωτιέμαι αν τελικά αξίζει να περιμένω ή αν απλώς μένω από ανασφάλεια. Παλιά πατούσα γερά στα πόδια μου. Τώρα φοβάμαι τη μοναξιά. Βλέπω τους γυρω μου να έχουν βρει τον σύντροφο της ζωής τους και να παντρεύονται κι εγώ ακόμα να μην έχω αποφασίσει καλά καλά τι θέλω. Βασικά, ξέρω τι θέλω. Ιδανικά θα ήθελα έναν σύντροφο που να τον θαυμάζω και που να νιώθω ότι δεν χρειάζεται “σπρώξιμο”. Και που να έρθουν όλα φυσικά, χωρίς εγώ να το πιέσω και να σκέφτομαι ότι ναι, είμαι ερωτευμένη, αλλά όχι, δεν μου κάνει αυτός ο άνθρωπος. Αλλά κι αν δεν βρω ποτέ κάποιον; Έχω έντονο άγχος γιατί έφτασα σε μια ηλικία που αλλιώς είχα φανταστεί ότι θα ήταν η ζωή μου, ενώ τώρα πάλι ίσως χρειαστεί να αρχίσω από την αρχή. Αλλά από την άλλη γιατί δεν μου αρκεί ο έρωτας και το ότι περνάμε πολύ ωραία για να είμαι σίγουρη; Τι χρειάζεται να έχει ο “ιδανικός” σύντροφος
-Απογοητευμένη
Δεν σου αρκεί ο έρωτας και ότι περνάτε πολύ ωραία επειδή μιλάμε για σύντροφο ζωής, βρε παιδί μου. Θα κάνεις σύντροφο ζωής κάποιον επειδή τον ερωτεύτηκες και περνάτε ωραία; Σύμμαχο και συνεργάτη; Βράχο για να πιαστείς και τάφρο για να σε προστατεύει; Αυτό χρειάζεται για να διαλέξεις κάποιον. (Εκτός αν είσαι από αυτούς που θέλουν να διοικούν μόνο, αν ήσουν όμως δεν θα είχες πρόβλημα).
Τον πιέζεις για να γίνει αυτό που θέλεις, δεν τον θαυμάζεις, δεν σε εξιτάρει, λες με εκατό τρόπους ότι δεν σου κάνει, και βάζεις την οικογένεια σου μπροστά ότι τάχα εκείνη τον απορρίπτει; Εσύ τον απορρίπτεις.
Έχεις έντονο άγχος γιατί όπως όλες οι γυναίκες πίστεψες ότι στα 26,5 πρέπει να κάνεις τη σοβαρή σχέση που στα 28,5 θα σε οδηγήσει στην συγκατοίκηση ώστε στα 30 ακριβώς να είσαι παντρεμένη και έγκυος. Καταλαβαίνω το άγχος, καταλαβαίνω και γιατί νομίζεις ότι ο έρωτας θα έπρεπε να σου αρκεί, τώρα όμως είσαι στο «Α μπα» και δεν γίνεται να λέμε πάλι την αλφαβήτα. Αντικειμενικά είσαι πολύ νέα, παιδί για μένα, και ενάμισης χρόνος δεν είναι απολύτως τίποτα για να νιώθεις ότι έκανες καμία φοβερή επένδυση.
Αυτό που πρέπει να μάθεις στον εαυτό σου είναι να μην δηλώνεις ότι είσαι ερωτευμένη με κάποιον που δεν σε εξιτάρει και δεν θαυμάζεις. Άρα, δεν είσαι ερωτευμένη. Το «περνάμε πολύ όμορφα» όταν λέτε αστεία στα μπαρ δεν είναι έρωτας. Δεν ξέρω και γιατί έχει γίνει κόμπος αυτός για να σε ευχαριστήσει, μου φαίνεται βόμβα έτοιμη να εκραγεί όλη αυτή η ιστορία.
Eσύ έχεις δει το instagram του Α,ΜΠΑ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ελαφρώς εκτός θέματος: Εχθές μία ερωτώσα έγραφε ότι ο σύντροφός της “την αγαπάει, τη φροντίζει, είναι ευγενικός και δίπλα της”. ΓΙα να στηρίξει την απάντησή της, ότι δεν πρέπει να αρκείται σε αυτά για μια σχέση ζωής (με την οποία συμφωνώ απόλυτα) η Λένα έγραψε “Δεν χρειάζεσαι κάποιον για να σε φροντίζει, δεν είσαι παιδί. Δεν είσαι λουλούδι, δεν είσαι είδος προς εξαφάνιση, δεν χρειάζεσαι προστασία.” Στα σχόλια οι αρνητικές αναφορές έδωσαν και πήραν για το ρήμα φροντίζω (=περιποιούμαι με τρυφερότητα ή με κάποιο συναισθηματικό στοιχείο ή με ειδικό τρόπο, Wiktionary). “Μια μέρα μετά, διαβάζουμε (και συμφωνώ απόλυτα): “Θα κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
πολυ σωστη παρατηρηση, θελω να πιστευω πως η Λενα ειρωνευεται, διαφορετικα δεν ειναι σωστο εδω να χαιδευουμε τη γραφουσα ενω την αλλη να την πυροβολαμε.
Ακριβώς επειδή δεν γράφουμε δοκίμια, αντιθέτως καταφεύγουμε στις λέξεις που έχουμε μάθει αυθόρμητα να χρησιμοποιούμε. Οι γυναίκες ακούνε ότι πρέπει να φροντίζονται, κι αυτή η παθητική στάση στη ζωή είναι πολύ βαθιά αιτία για την εξακολούθηση της πατριαρχίας. Σε συνδυασμό μάλιστα με το ότι λείπει κάθε άλλο είδος επικοινωνίας, οι λέξεις αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Μόνο αυτό έχουμε για να καταλάβουμε τι εννοεί το άτομο που στέλνει την ερώτηση. Η λέξη φροντίζω, όταν αναφέρεται σε ερωτική σχέση, είναι trigger, για εμένα, σαν γυναίκα. Δίνει όλη τη δύναμη, με φέρνει στη θέση του προστατευομένου. Είναι πειρασμός, ποιός δεν θέλει να γυρίσει… Διαβάστε περισσότερα »
Καταπληκτικό το κείμενο και καταπληκτική η τελευταία πρόταση.
Φανταστικό σχόλιο Anna. Εν τω μεταξύ, δεν συμφωνώ καθόλου με το σχόλιο του Νίκου, καθώς δεν είναι καν η ίδια λέξη που χρησιμοποιήθηκε. Η Λένα διαλέγει πολύ προσεκτικά τις λέξεις της. Δεν καταλαβαίνω πώς στηρίχθηκε ολόκληρη κριτική όταν στην μία ανάρτηση λέει ΦΡΟΝΤΙΖΩ και στην άλλη ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ. Δεν είναι συνώνυμα. Άνετα μπορεί ένας γονιός ας πούμε να σε φροντίζει καθημερινά αλλά να μην σε προστατεύει απέναντι στον θείο που σου βάζει χέρι ξέρω γω. Από την άλλη μπορεί να σε προστατεύει ένας σύντροφος, αλλά να μην σου φτιάχνει μια σούπα ενώ είσαι άρρωστη, να μην σε φροντίζει δηλαδή. Δεν καταλαβαίνω… Διαβάστε περισσότερα »
@εξωγήινη νομίζω αδικείς τον φίλο Νίκο. Καταλαβαίνω και εγώ την ανάλυση της Annas αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνω και τον Νίκο. Είναι από τα θέματα που δεν τα έχω ξεκάθαρα ούτε εγώ. Μου φαίνεται οτι κάποιες φορές βλέπουμε το δέντρο χάνοντας το δάσος. Κυρίως το λέω για τις λέξεις “φροντίζω” και “παιδί” όχι για το “είμαι υπερβολική”. Νομίζω οτι μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιο αθώα απ’ όσο τονίζουμε κάποιες φορές στο σάιτ. Μπορεί και όχι, και εγώ το ψάχνω ακόμα. Νομίζω επίσης οτι οι έννοιες φροντίζω και προστατεύω είναι πολύ κοντά. Όταν ένας γονιός αφήνει τον θείο να βάζει χέρι στο παιδί του,… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή este πολύ κοντά δεν σημαίνει το ίδιο, γι’αυτό και χρησιμοποιούνται σε ξεχωριστές περιστάσεις. Όπως και να’χει έχω παρατηρήσει ότι η Λένα διαλέγει πολύ προσεκτικά τις λέξεις της και το θεώρησα πολύ άδικο να κριθεί τόσο αυστηρά από το Νίκο για κάτι που δεν έκανε!!! Αν είχε χρησιμοποιήσει ακριβώς τα ίδια λόγια, μαζί σου, να αναρωτηθούμε. Αλλά αναρωτιόμαστε για κάτι που δεν έγινε!!! Κατά τ’άλλα, ο όρος ‘παιδί’ έχει συμβολική σημασία και συνδέεται άμεσα με την πατριαρχία, γι’αυτό και είναι trigger.
@εξωγήινη ναι συμφωνώ οτι η Λένα είναι πολύ προσεκτική στον τρόπο που εκφράζεται. Νομίζω όμως οτι και ο Νίκος ήταν προσεκτικός και το κυριότερο: Δεκτικός στο να συζητήσει κάτι που δεν είναι σίγουρος αν έχει καταλάβει πλήρως. Το ίδιο νιώθω και εγώ γι’ αυτό το θέμα, γι’ αυτό συμμετέχω στα σχόλια. Σχετικά με το παιδί που λες, ναι αντιλαμβάνομαι το trigger. Εγώ το χρησιμοποιώ όπως το “κορίτσι” για νέες γυναίκες αλλά και για μεγαλύτερες που “κοριτσίζουν”. 🙂 Μου βγάζουν μια τρυφερότητα αυτές οι λέξεις και μ’ αρέσει να τις χρησιμοποιώ. Ίσως όμως να προδιαθέτουν με διαφορετικό τρόπο, κάποιον που τις… Διαβάστε περισσότερα »
H επανάληψη ήταν της λέξης “προστασία” -> “προστατεύω”. Επικεντρώθηκα στη λέξη “φροντίζω” γιατί με είχε ενοχλήσει αυτή κυρίως εχθές, αλλά δεν είχα χρόνο να απαντήσω.
Όσο για το προσωπικό σχόλιο στο τέλος, απέναντι μάλιστα σε κάποιον που επιλέγει να γράφει επώνυμα, δεν θα απαντήσω, και είναι επαρκής λόγος δυστυχώς να μην επανέλθω γενικά σήμερα.
Η απάντησή μου είχε στόχο να εξηγήσει την οπτική μου στο ζήτημα δεδομένης της χθεσινής μου τοποθέτησης, χάρην διαλόγου.
Αδυνατώ να δω πώς θα διαβάζόταν ως προσωπική επίθεση, αλλά αν ισχύει δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου @Νίκο.
Το ότι έχεις επιλέξει για ψευδώνυμο ένα ονοματεπώνυμο δεν σε κάνει επώνυμο σχολιαστή γιατί δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ελέγξω ότι όντως ένας Νίκος Γούλιαρος σχολιάζει στο σάιτ και είσαι εσύ, άρα αυτό δεν λέει κάτι. Κι εγώ μπορώ να βάλω ψευδώνυμο Ευγενία Μπεζεστένη. Πού ξέρεις ότι είμαι εγώ; Όσο για το προσωπικό, μου φάνηκε πολύ άδικη η επίθεση προς τη Λένα και από μικρή είχα μια τάση να αντιδρώ στο άδικο. Αφού δεν θα επανέλθεις σήμερα, εις το επανιδείν αγαπητέ, ελπίζω να τα ξαναπούμε από αύριο.
Προς την εξωγήινη: Παρεμβαίνω γιατί βρίσκω αγενή τον τρόπο σας απέναντι στο Νίκο Γουλιαρο. Αφού εγραψε καθαρά ότι είναι αυτό το όνομα του, εσείς γιατί το αμφισβητείτε και λέτε ότι είναι ψευδώνυμο; Έχετε κάποιο στοιχείο γι αυτό; Το είπε ο άνθρωπος, τι να κάνει να βάλει φωτογραφία της ταυτότητας του και ΑΜΚΑ για να πειστείτε; Όταν κάποιος χρησιμοποιεί ένα ονοματεπώνυμο, που ο ίδιος δηλώνει ότι είναι το πραγματικό, ( και όχι ψευδώνυμο, όπως π.χ. η Διαλεχτή Κιούση, που έχει εξηγήσει ότι αυτό είναι ψευδώνυμο- αν και είναι γνωστό και το πραγματικό όνομα της) το να το αμφισβητείτε χωρίς στοιχεία σημαίνει… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος γιατί εμάς αλλιώς μας μεγάλωσαν και άλλα μας έλεγαν για το ποιος φροντίζει ποιόν. Οι γυναίκες που ξέρω θα έπρεπε να πέσουν κάτω ξερές για να απαλαχθουν από τα καθήκοντά του φροντιστή, του συζύγου, των παιδιών μέχρι και των πεθερικών. Αν ήταν λουλούδια (νομίζω είχε γίνει σχετική κουβέντα χθες με το φροντίζω και τα λουλούδια) θα τις είχαν αφήσει να ξεραθούν, ούτε ένα ποτήρι νερό δεν σου προσφέρουν. Συμφωνώ ότι πρέπει να είμαστε ανεξάρτητες αλλά εδώ δαιμονοποιηται η έννοια της φροντίδας. Στο λέω ως παθών, έχω αρρωστήσει, έχω πάει μόνη μου στο νοσοκομείο… Διαβάστε περισσότερα »
Να σου πω κι εγώ δεν καταλαβαίνω ακριβώς το πνεύμα με το οποίο γίνεται κριτική για τη φροντίδα. Η στοργή δεν είναι ζητούμενο; Το νοιάξιμο; Μια συντροφική σχέση δεν τα περιλαμβάνει αυτά; Φαντάζομαι, ότι ο καθένας μπορεί, να συνδέει τη λέξη με κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Στο δικό μου πάντως μυαλό δεν είναι μόνο ντάντεμα ή βοήθεια, επειδή κάποιος είναι αδύναμος και χρειάζεται τη συνδρομή κάποιου άλλου. Το χάδι, η αίσθηση, ότι υπάρχει κοντά κάποιος, που μας σκέφτεται και το εκδηλώνει, δε νομίζω, ότι υποσκάπτει απαραίτητα την ανεξαρτησία μας ή “κοιμίζει” τις δικές μας δυνάμεις, να προσέξουμε τον εαυτό μας.
Νομίζω ότι δεν είναι θέμα δαιμονοποίησης λέξεων αλλά περισσότερο τι χρειάζεται ο καθένας να ακούσει για να ταρακουνηθεί και να καταλάβει.
Κι επισης ειμαστε κι εμεις που νιωθουμε λουλουδια και εχουμε ψυχολογικη αναγκη να αισθανομαστε οτι καποιος εχει τα νωτα μας, οτι μας νοιαζεται και μας φροντιζει. Δε χρειαζεται να ντρεπομαστε γι’αυτη μας την αναγκη.
Ναι βασικά αυτό. Αν τσεκάρουμε μήπως κάνουμε τον άλλον να νιώσει άσχημα για τις ανάγκες του ή για το ότι χρησιμοποιεί λέξεις που υπάρχουν και καλύτερες τους, περνάμε από κόσκινο και τα δικά μας λόγια. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα οποιαδήποτε διόρθωση, αν γίνεται με τρόπο που ντροπιάζει.
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο Νίκο. Θεωρώ πολύ σημαντικό να αλλάζουμε τις λέξεις που λειτουργούν εις βάρος της προσπάθειας να βρούμε μια άκρη και όταν μου δίνεται η ευκαιρία λέω και στους άλλους το σκεπτικό μου. Αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με το ότι δαιμονοποιείται, μαυρίζει κι απορρίπτεται μια ολόκληρη απάντηση/σχόλιο/άποψη ενός ανθρώπου, λόγω μερικών ή μιας λέξης που ο ίδιος χρησιμοποιεί αυθόρμητα στο λόγο του και είναι ξεκάθαρο από τα συμφραζόμενα το νόημα που δίνει στην καθεμιά. Το αναφέρω κι εγώ ως κάτι που συμβαίνει, όποτε έχει συμβεί σ’εμένα με έχει εξαντλήσει η προσπάθεια να εξηγήσω και… Διαβάστε περισσότερα »
Οι λέξεις εχουν δύναμη. Και η παγιωμένη επιλογή συγκεκριμένων λέξεων για συγκεκριμένες καταστάσεις δείχνει πολλά. Δεν με “φροντίζει” ο άντρας μου (εξακολουθητικός χρόνος που υπονοεί καθημερινό φαινομενο) ,δεν είμαι παιδί, αλλά θέλω να είναι ο βράχος μου αν πότε χρειαστω φροντίδα. Δεν “πενθώ” το ότι το παιδί μου είναι γκέι/ADHD/αυτιστικό (το πένθος εμπεριέχει τον αβάστακτο πόνο της απώλειας που επιφέρει κοινωνική κατανόηση του ανθρώπινου δράματος της απώλειας), αλλα ειμαι απογοητευμένη που δεν μου βγηκε φυσιολογικό. Δεν είναι “αγορι” (ανηλικος, χωρίς υποχρεώσεις και με περιορισμένα δικαίωματα που αγεται και φερεται από ενηλικους) αλλα άντρας, με ισες υποχρεώσεις, απολύτως υπεύθυνος για τις… Διαβάστε περισσότερα »
Το λάθος κατά τη γνώμη μου είναι να ερμηνεύει κανείς με πάγιο τρόπο λέξεις σαν αυτές, και να σχολιάζει μία επιστολή ή ένα σχόλιο επικεντρωμένος σε αυτές: αυτό οδηγεί μόνο σε αντιφάσεις και πρόχειρες αποκρίσεις, εκτός κι αν γίνεται στα πλαίσια ακαδημαϊκών αναλύσεων, ή τελοσπάντων αν συσχετίζεται αναλυτικά και πειστικά με τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, παρέλειψες το ρήμα “προστατεύω”, σε “εξακολουθητικό” χρόνο (ενεστώτα δηλαδή και όχι υποτακτική αορίστου), όπως στη φράση της Λένας “τάφρο για να σε προστατεύει”: νομίζω με την ίδια λογική η απάντηση θα ήταν “δεν είναι παιδί/φώκια/ρινόκερος για να χρειάζεται προστασία”. Η λέξη “αγόρι”, πώς να το… Διαβάστε περισσότερα »
Νικο, δεχομαι το σχολιο σου οτι η αναλυση μου εχει πιο “ακαδημαικο”χαρακτηρα και δεν αναφερεται συγκεκριμενα σε αυτην την ερωτηση ή οποιαδηποτε ερωτηση του αμπα.
Για το πένθος όμως,δεν είναι καθόλου τρίχα, και υπάρχει βιβλιογραφία και ακτιβισμός ενηλίκων ΑΜΕΑ για το ποσό κακό έχει κάνει η ρητορική του πένθους του γονέα προς το ΑΜΕΑ παιδί του. Για σένα Μπορεί να είναι τρίχα αλλά για κάποιους συνανθρώπους μας είναι η βάση της μη-αυτοεκτιμησης τους και καλό θα ήταν να τους ακούσουμε πιστεύω.
Συμφωνω κι εγω οτι οι λεξεις έχουν δύναμη και πολλές φορές σωστά παρατηρείται οτι η χρήση μιας συγκεκριμένης, πρέπει να εντοπιστεί όταν εχει άμεση σχέση με τη γενικότερη οπτική του κειμένου. Όμως πολλές φορες έχουμε αναλύσει τόσο εδω μέσα μια λέξη, που τη βλέπουμε και μας χτυπάει φλέβα, ακόμα και σε ερωτήσεις που το γενικότερο νόημα δε δείχνει “παθολογία” στη χρήση της. Χαρακτηριστικό παραδειγμα θυμαμαι το “τοξικός” (σορι Μιτσι❤) σε μια ερώτηση που η κοπέλα δεν το είχε πει γενικά και αόριστα επειδη είναι μόδα, αλλα μετά απομια συγκεκριμενη περιγραφή συμπεριφορών, που η λεξη τις πλαισίωνε πολύ ταιριαστά. Είχαν εστιασει… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις πολύ δίκιο στο τελευταίο. Οι γιαγιάδες μου που πλησιάζουν τα 80 χρησιμοποιούν τη λέξη κοπέλα για να αναφερθούν σε γυναίκες 60 χρονών και μου φαίνεται αξιολάτρευτο. Τα δε παιδιά μπορεί να είναι και 50 φεύγα.
Paper Cut ναι, και αυτό, αλλα στην προκειμένη περίπτωση εννοώ οτι οι 25 ρηδες αναφέρονταν σε ηλικιωμένους (στο τριτο προσωπο ) ως κοπέλα/παιδί! Μου είχε κανει τρομερή εντύπωση, είχε μια εσσάνς anti ageist – ηλικιακου αντιρατσισμού ή όπως λέγεται!
Νίκο, είπες ακριβώς ό,τι σκεφτηκα με τη διαφορά οτι τα έγραψες πολύ καλύτερα απο ότι θα τα έγραφα εγώ. Μπράβο!
@Σουσουράδα σήμερα συμφωνούμε 🙂
δεν ξέρω πόσο γρήγορα γράφει ο ερωτών/σα το πρόβλημα του/της, άλλοι ίσως πολύ γρήγορα άλλοι όμως πολύ αργά (ανάλογα με τις λογοτεχνικές επιδιώξεις του καθενός). Ο λέξεις κρύβουν πολλά. Ειδικά στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας για παράδειγμα, ένας ψυχολόγος θα ρωτήσει πολύ ΣΥΧΝΑ τον θεραπευόμενο, γιατί χρησιμοποίησε την τάδε λέξη ή έκφραση για να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Δεν θα χαρακτήριζα καθόλου τυχαίο τον τρόπο με τον οποίο εκφραζόμαστε. Θα ήθελα ακόμα να επισημάνω ότι όπως υπάρχουν ανθρώπινες προβληματικές συμπεριφορές που επναλαμβάνονται, αντίστοιχα δημιουργείται και ένα θα έλεγα Επαναλαμβανόμενο Λεξιλόγιο που αντιστοιχεί στην κάθε προβληματική συμπεριφορά.
Κύριε Γουλιάρε, δε χρειάζεται να γράφεις δοκίμιο για να χρησιμοποιείς τις λέξεις που εκφράζουν αυτό που σκέπτεσαι. Αυτή η λογική του τύπου “έλα μωρέ παίζουμε με τις λέξεις”, είναι χύμα και δηλώνει άνθρωπο που δεν εκτιμά το λόγο. Αν μπορούσαμε να επικοινωνούμε με ματιές και νοήματα δε θα υπήρχε τίποτα να πούμε. Προσωπικά είμαι πολύ υπέρ να αναλαμβάνεις την ευθύνη αυτού που είπες και ναι η λέξη φροντίζω δεν αρμόζει σε ενήλικο άνθρωπο. Είναι μια λέξη σύμμαχος της καταπιεστικής νοοτροπίας που θέλει τη γυναίκα μπεμπέκα και ως δηλώνει ως κάτι καλό , πχ να την ταίζουν στο στόμα (το έχω… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σχολιάσω και εγώ, επειδή είμαι από αυτές που δεν αντέχουν να διαβάσουν τα γράμματα με το φροντίζω. Υπάρχει ένα πάτερν, φίλε Νίκο. Τα γράμματα που λένε “με φροντίζει” έχουν πάντα ένα μεγάλο αλλά. Με φροντίζει, αλλά μου μιλάει άσχημα καμιά φορά, με φροντίζει αλλά δεν κάνει δουλειες στο σπίτι. Με φροντίζει αλλά άλλα θέλω εγώ και άλλα αυτός. Δεν ενοχλεί η λέξη αλλά το περιεχόμενο του γράμματος. Το ότι έχουν περάσει στις γυναίκες πως ο άντρας που τις φροντίζει είναι το καλό παιδί και άξιο παλικάρι και να κάνει υπομονή γιατί άλλον τέτοιον δε θα βρει. Εδώ η Λένα… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω απολυτα με το σχολιο. Και εγω καπως επεσα απο τα συννεφα με το ποσα πολλα σχολια προκαλεσε η χρηση της λεξης ‘με φροντιζει’. Δε θα επικεντρωθω στα αλλα που ελεγε η συγκεκριμενη ερωτηση. Μονη της η φραση για μενα δεν υπονοει οτι σε υποβιβαζει, οτι ειναι ενα στερεοτυπο στο οποιο η γυναικα θελει προστασια και μπαινει ‘υπο’ του δυναμικου αντρα. Το αντιστοιχο μπορει και πρεπει να γινεται και απο γυναικα προς το συντροφο της. Δλδ τοτε τι θα λεγαμε, οτι η γυναικα του τον ΄νταντευει’ και παιρνει τη θεση της μανας του ας πουμε? Για μενα, ειναι αναγκαιο να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δεν θα σου μιλήσω τρυφερά όπως η Λένα, διότι με ενοχλεί πολύ αυτό που γράφεις και που κάνεις. Πιέζεις έναν άνθρωπο για να γίνει αυτό που θέλεις εσύ, ώστε να σε εξιτάρει, να τον θαυμάζεις και προφανώς για να σας καμαρώνουν και να σας ζηλεύουν οι άλλοι. Δεν είναι ρούχο ένας άνθρωπος για να τον κόψουμε και να τον στενέψουμε ώστε να ταιριάζει στις καμπύλες μας. Δεν τον θέλεις, απλά έχεις βρει μια παρέα και δεν είσαι μόνη κάτι το οποίο σε φοβίζει όπως λες. Εφόσον έχεις πολύ ξεκάθαρο αυτό που θέλεις χώρισε και βρες το. Το να κρατάς… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό Louise!!!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!😍☺️
Πες τα χρυσόστομη!
ΜΩΡΗ γράφουσα (ε συγγνώμη, αλλά σου αξίζει), τον κατακρίνεις που είναι από διαλυμμένη οικογένεια χαμηλού μορφωτικού επιπέδου; ΠΑΣ ΚΑΛΑ; Πόσο υπερφίαλη και … είσαι (συμπλήρωσε ελεύθερα, ό,τι κι αν βάλεις μέσα πέφτεις);
Τρολλ μου φάνηκε αλλά την πίεση μου την ανέβασε.
Μπα δε νομίζω να είναι τρολ, ωμή είναι και ειλικρινής. Συμφωνεί με τους γονείς της, με τις απόψεις τους, ότι είναι συνολικά άλλου επιπέδου από την ίδια, αλλά η ίδια, περνάει και καλά. Και μπερδεύεται γιατί αυτό που νιώθει, είναι κόντρα σε αυτό που ξέρει.
Δεν είναι τρολ οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι των άλλων επειδή έχουν περισσότερα χρήματα και μόρφωση. Δυστυχώς.
Θα συμφωνήσω απόλυτα Louise. Με ενόχλησαν πολύ τα σχόλια για το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη πως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αφετηρίες και κίνητρα.
Επίσης, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να θαυμάζεις έναν άνθρωπο εκτός από τα χρήματα και τη μόρφωση (ως μέσω απόκτησης χρημάτων, είναι εμφανές πως έτσι το αντιλαμβάνεται η γραφούσα).
Με βγάζει από τα ρούχα μου να ξινίζουμε τα μούτρα μας όπου δε μυρίζει χρήμα.
ένα από τα πλέον μικροαστικά, στενόμυαλα αλλά και αναποτελεσματικά΄πράγματα είναι το να κρίνεις κάποιον από την οικογένειά του. Το ίδιο ισχύει και για την αξιολόγηση κάποιου με μόνο κριτήριο τα εισοδήματά του και την δουλειά του. Παρεμπιπτόντως, τι νομίζει η οικογένεια της γράφουσας ότι αξίζει η γράφουσα (και πιθανότατα και η ίδια συμμερίζεται αυτήν την άποψη) ; Έναν πολυφακελάκια γιατρό, γιο δικηγόρου και αρχιτεκτόνισσας, ερωτεύσιμο, αξιοθαύμαστο, γλετζέ και με χιούμορ;
Χειροκροτώ όρθια!!! Διαβάζω “τον πιέζω για πτυχίο, τον σπρώχνω για δουλειά”, λες και είναι άλογο κούρσας ο άνθρωπος. Εν τω μεταξύ η λεγάμενη έχει ανώτερη μόρφωση =ΤΕΙ – δεν υποτιμώ το ΤΕΙ, αλλά είναι τόσο απωθητικός ο τρόπος γραφής, που δε γίνεται να μη της τρίψω στη μούρη αυτό που την τσούζει στον άλλο. Χώρισέ τον να βρει μια άλλη που να του αξίζει ο άνθρωπος.
Εντελβάις,είναι πελούσια η κιουρία και θέλει κάποιον του κύκλου της και επειδή δε τον έχει,προσπαθεί να “εκπαιδεύσει” τον σύντροφό της να είναι τουλάχιστον στο ίδιο μορφωτικό επίπεδο
Εγώ πάλι πιστεύω ότι αυτός αξίζει κάτι καλύτερο.
Κι εγω το ίδιο πιστεύω Αρλέτα
Όταν του πεις να χωρίσετε, μη τυχόν και του πεις δεν είσαι αρκετά μορφωμένος για μένα. Πες του ότι σου πέρασε το ερωτικό και δατς ιτ.
Ρε παιδί μου, οκ καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικό να θαυμάζεις πράγματα στον-η σύντροφο, αλλά το αφ’υψηλού δε μπορώ να το δεχτώ. Για παράδειγμα, εγώ είμαι περισσότερο της θεωρητικής, μου αρέσει η ξένη μουσική κλπ. Ο δικός μου πάλι ήταν της τεχνολογικής, κάνει χειρονακτικές εργασίες και από μουσική, λαϊκα-δημοτικά. Και ενώ πίστευα ότι θα με ενοχλούσαν αυτές οι διαφορές, με τον καιρό μου άρεσε που του έδειχνα ξένους καλλιτέχνες, ξένες κουζινες κλπ και μάλιστα να τον βλέπω να παρουσιάζει ενδιαφέρον γι’αυτά! Αντίστοιχα, αυτόν τον καιρό, με μαθαίνει Παραδοσιακούς και μου αρέσει πολύ! Μαζί του συναρμολόγησα για πρώτη φορά μια ντουλάπα και… Διαβάστε περισσότερα »
Η κάθε κουλτούρα ειναι σεβαστή και διαφορετική και Κάποια πράγματα ειναι Εξ ολοκλήρου Ασύμβατα.δεν θέλω να μπω σε αυτην τη διαδικασία γτ τα χόμπυ του αλλου καθώς τα δοκίμασα Και Δεν μ αρέσουν.
Μ’ αρέσουν οι σειρές Netflix (ιστορικές κυρίως) και η λογοτεχνία, ειμαι και Αεκ (δλδ αντιολυμπιακός) και άσχετη απο μαγειρική και για cars. ο σύντροφος ήταν Ολυμπιακός μέχρι το κόκαλλο, του αρεσε το γήπεδο,τα περιοδικά για τα αυτοκίνητα και βιβλία μαγειρικής.
εεεε δεν ταιριάζαμε… τι θα λέγαμε μια ζωή??
Οποτε ναι ,θα μπορούσα να ερωτευτώ αλλα δεν ειναι αρκετο να κρατήσει μακροχρόνια
Προσωπική ιστορία: Οι γονείς του πατέρα μου ήτανε καθηγητές, της μητέρας μου είχανε ταβέρνα σε νησί, παλεύανε να σπουδάσουν τρία παιδιά σε τρεις διαφορετικές πόλεις. Και το καταφέρανε. ΟΙ γονείς του πατέρα μου δε θέλανε τη μητέρα μου επειδή ήτανε από χωριό, επειδή δεν ήταν αρκετά μορφωμένη (στα 24 της φιλόλογος, το ίδιο ακριβώς που ήταν η γιαγιά μου που τη σνόμπαρε). Αυτοί οι άνθρωποι αρρωστήσανε τη μητέρα μου, κυριολεκτικά, της βγήκανε ψυχοσωματικά, από τον πόλεμο που της κάνανε, ήτανε ελιτιστές και σνομπ με όλους, είχανε τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους και κρίνανε και αξιολογούσανε τους ανθρώπους με τόσο… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω πάθει σοκ. Δεν με ενδιαφέρει αν θες να χωρίσεις επειδη δεν ανταποκρίνεται ο άνθρωπος αυτός στα θέλω σου, αλλά στο πόσο εύκολα ξεστομίζεις ότι τον αλλάζεις. Ποια είσαι εσύ για να τον αλλάξεις? Κάποιος πνευματικός ταγος που θέλει να μορφωσει τον άμοιρο? Δεν είναι κατώτερος επειδή δεν έχει πτυχίο ΑΕΙ και επειδή οι γονείς του είναι αμόρφωτοι, όπως λες. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι που αντιμετωπίζεις τον άνθρωπο που αγαπάς με τέτοιον τρόπο. Δεν είναι έτσι η αγάπη. Προσωπικώς είμαι τόσο περήφανη για το αγόρι μου που με τα λεφτά του από τις σεζόν πήρε το αμάξι του και δεν… Διαβάστε περισσότερα »
BabyYoda συμφωνώ και επαυξάνω!
Το σχόλιο σου μου έφερε στο μυαλό την ατάκα από την “ΣΤΕΛΛΑ”:
– Όλοι θέλουν να με αλλάξουν … και τι είμαι εγώ για να με αλλάζουν; Γραμμόφωνο;
Πόσο μα πόσο απαίσιο αυτό το: “ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό που θέλω” 😫
Προσωπικά μου φάνηκε απίστευτα εκνευριστική η όλη διατύπωση της ερώτησης (και λίγο “χάδι” η απάντηση σε αναλογία).
Μόνο εμένα μου χτύπησε άσχημα το “πιέζω, ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό που θέλω”;
@justthat Κι εμένα μου ακούστηκε πολύ άσχημο και μου έβγαλε και μια υποτίμηση,δηλαδή οτι εγώ είμαι πλούσια και μορφωμένη ενώ εσύ αμόρφωτος και φτωχός
“Kαι γενικώς ακόμα πιέζω, ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό που θέλω” Ο “ιδανικός” σύντροφος δεν είναι για όλους το ίδιο πράγμα, αλλά μπορώ να σου πω τι δεν είναι “ιδανικός” σύντροφος. Κάποιος που σε βλέπει σαν πρώτη ύλη για αυτό που θέλει να φτιάξει. Δεν είναι υλικά για χειροτεχνία να φανταστείς την τελική μορφή, άνθρωπος είναι. Πώς αλλιώς να το πω, δεν είσαι προπονητής του, δεν είναι project, δεν είναι πηλός να τον πλάσεις. Όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, αλλά η αυτοβελτίωση είναι προσωπικός στόχος, όταν αγαπάμε κάποιον αγαπάμε αυτό που είναι, όχι αυτό που έχει προοπτική να γίνει.… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι μια υγιείς σχέση. Για την ακρίβεια δεν είναι καν σχέση. Έχεις συμβιβαστεί με έναν άνθρωπο τον οποίο ξεκάθαρα δεν αγαπάς μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι οτι θα μείνεις μόνη σου. Δεν τον αποδέχεσαι γι’αυτό που είναι,τον πιέζεις ώστε να κάνει αυτό που θέλεις και πάλι γκρινιάζεις γιατί δεν σε ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Χώρισέ τον λοιπόν και βρες κάποιον αντάξιο των προσδοκιών σου.