Αγαπητή Α,Μπα Θέλω να χωρίσω αλλά τον αγαπάω πολύ για να τον αφήσω. Γνώρισα τον σύντροφό μου πριν 3 χρόνια και ξεκινήσαμε ως κολλητοί αλλά ενάμιση χρόνο μετα καταλήξαμε μαζι. Έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και στην αρχή είχαμε πολλά κοινά, γελαγαμε πολύ και πάντα περνάγαμε τέλεια. Πλεον, έχουμε μπει σε μια ρουτίνα την οποία έχουμε βαρεθεί και οι δύο και δεν ενθουσιάζουμε ο ενας τον άλλο. Δυστυχώς τελειώνω πολύ αργά τη δουλειά και συνήθως δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε κάτι “ενθουσιάστικο” μέσα στη μερα. Παρόλα αυτά έχουμε δεθεί πάρα πολύ και δεν σκεφτόμαστε σαν επιλογή να μην υπάρχουμε ο ένας στη ζωή του άλλου. Φυσικά το να επιστρέψουμε στη “φιλια” δε παίζει σαν ενδεχομενο. Εκτος αυτού και οι δύο σκεφτόμαστε πολλές φορές “άνετα πηγαίνα με αυτόν/αυτην” και η μονογαμία μας έχει προβληματίσει. Τι να κάνω
–Μπερδεμένη 20χρονη
Σα να μου φαίνεται ότι ξέρεις ποια είναι η απάντηση (για σένα). Πολύ διακριτικός ο τρόπος με τον οποίο μας έκανες να το σκεφτούμε.
Αλλά έχω μια ερώτηση. Αν σταματήσετε να είσαστε μονογαμικοί, θα σχολάς πιο νωρίς από τη δουλειά;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δε θέλω να φανώ προκλητική αλλά στα 20 και ποιόν δε θα προβλημάτιζε η μονογαμία;
Τους περισσότερους σε αυτή την ηλικία μας προβληματίζει η αγαμία πάντως.
Για νωρίτερο σχόλασμα λόγω πολυγαμίας δεν έχω ακούσει τίποτα εγώ,για πρόωρη σύνταξη ίσως(βαρέα και ανθυγιεινά).
Αααααααχ, νιάτα…
το να συμφωνήσουν μεταξύ τους ότι δεν τους αφορά η μονογαμία δε λύνει το πρόβλημα?
Ω Αμπά 😉
Δε θα σχολάει νωρίτερα απ’ τη δουλειά αλλά με τον καινούριο δεν έχει το τασκ του ενθουσιασμού – θα ‘ναι δεδομένος.
(ο ενθουσιασμός)
Ωπ, μαγεία ήρθε κι έδεσε το πρόγραμμα
Καλά ας το δοκιμάσουν, αφού συμφωνούν και οι δυο δεν κάνει κακό. Αλλά η ανοιχτή σχέση ή οι επιπλέον σχέσεις δε λύνουν τα προβλήματα στην αρχική. Και η «βαρεμάρα» μέσα στη σχέση δεν έχει να κάνει με τη μονογαμία.