Αγαπητή «Α, μπα»: Η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος 6

1

Αγαπητή α,μπα. Αποφάσισα για 1η φορά να μοιραστώ με κάποιον αυτά που νιώθω. Είμαι 16 χρόνια με τον σύζυγό μου, τα τελευταία 2.5 παντρεμένοι. Αποκτήσαμε ένα αγοράκι, είναι 2 ετών. Τον τελευταίο καιρό η ζωή μου έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Εργαζόμουν από τα 17, πολύ δραστήρια και κοινωνική. Τώρα πια είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά, αναγκάστηκα να αφήσω την δουλειά διότι δεν είχα ουσιαστική βοήθεια. Ήταν στιγμές που ένιωθα τρομερά κουρασμένη, έπαιρνα βαθιές ανάσες για να σηκώσω την πεσμένη μου ψυχολογία. Εκείνος σχεδόν πάντα με θεωρούσε(και ακόμη με θεωρεί) υπερβολική. Η ζωή του δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, είναι στη δουλειά του, επιστρέφει στο σπίτι κάνοντας με σειρά και ηρεμία ότι κάνει κανείς μετά την εργασία του. Θα βρει χρόνο να κάνει την βόλτα σε ένα φίλο του και το χόμπι του. (το οποίο άφησε μετά από τσακωμούς μας γιατί ήταν 5 φορές την εβδομάδα). Δεν είναι τόσο θερμός όμως με την ιδέα να βγει έξω με την οικογένειά του, για μία βόλτα, ένα περίπατο ή μια εκδρομή αραιά και που. Εγώ νιώθω λες και είμαι 20 χρόνια μεγαλύτερη, λες και δεν υπάρχει ζωή πια. Με επηρέασε θετικά μια φίλη να ξεκινήσουμε μαθήματα ξένης γλώσσας. Αυτό και μόνο, 3 ώρες την εβδομάδα με έκανε να νιώθω άλλος άνθρωπος. Άρχισα να αισθάνομαι ότι κάνω κάτι χρήσιμο για ‘μένα… αλλά για αυτή τη 1 φορά την εβδομάδα γίνεται ολόκληρη ιστορία,πως θα φύγω, να έχω οργανώσει τα πάντα κτλ. Σκέφτομαι πολλές φορές να χωρίσω, δεν έχω άλλο να δώσω, δεν έχω ενθουσιασμό για τη ζωή. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι είμαι η τέλεια σύζυγος, νευρική πολλές φορές ή ότι εκείνος δεν έχει καλά στοιχεία.. αλλά ίσως αυτά να μην αρκούν πια. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια είναι δυνατόν να νιώθω ότι δεν ταιριάζουμε πια;; Είναι άνθρωπος που του αρέσει πραγματικά η ρουτίνα, δουλειά, σπίτι, καναπές και σπάνια να κάνουμε πράγματα για ‘μας, έχει άλλη εικόνα για τη ζωή .. Η ερωτική ζωή βέβαια προέχει γι’ αυτόν, πάντα έχει διάθεση, εγώ όμως νιώθω ράκος τις περισσότερες φορές. Αντιθέτως, μου αρέσουν τα ταξίδια, οι βόλτες, η εργασία μου κι όλα αυτά τα έχω αφήσει στο παρελθόν. Είμαι τόσο μπερδεμένη, τόσο απογοητευμένη. Είναι κι άλλα τόσα που θα ήθελα να σας πω. Σας ευχαριστώ.

Χρειάζεσαι μπέιμπι σίτερ ή παιδικό σταθμό, τώρα που το παιδί μεγάλωσε, κι εσύ πρέπει να επιστρέψεις στη δουλειά σου. Όταν κάνεις όλα αυτά, θα δεις τι θα κάνεις και με τον γάμο σου. Δεν γίνεται να είσαι μόνο μαμά, πρέπει να είσαι και αυτόνομος άνθρωπος. Ο άντρας σου δεν το καταλαβαίνει αυτό, επειδή τον βολεύει πολύ αυτό που έχει. Ώρα να ξεβολευτεί, μαζί το κάνατε το παιδί. Αυτό φταίει (καταρχάς).

2
Αγαπητή Α,μπα μου. Ειμαι γυρω στα 16 (παω 1η Λυκειου) και το πρόβλημα μου ειναι οτι μεχρι τωρα δεν εχω κανει σχεση με κανενα αγορι. Στο παρελθον μου αρεσαν καποια αλλα δεν μιλαγαμε. Τωρα να σου πω την αλήθεια δεν μου αρεσεις καποιος. Το θεμα μου ειναι πως μαλλον δεν ειμαι ελκυστική στους αλλους παρολο που ειμαι εμφανησιμη κτλπ αλλα δεν εχω αρκετη αυτοπεποίθηση. Μηπως φταιει αυτο? Συνεχως νομιζω πως κατι κανω λαθος και γι αυτο δεν ειμαι σαν τα αλλα παιδιά που μπορουν να κανουν μια σχεση. Ειναι φυσιολογικό αυτο που μου συμβαινει?
-Άννα

3

Γεια σας! Ήθελα και γω να πω κάτι που με βαραίνει. Είμαι 30 ετών και δεν έχω κάνει ποτέ σεξ! Όταν ήμουν πιο μικρή δε μπορούσα να βρω κάποιον, όταν άρχισα να μεγαλώνω δεν ήθελα να είναι με τον πρώτο τυχόντα και μετά που μεγάλωσα κι αλλο άρχισα να ντρέπομαι που δεν έχει συμβεί αυτό. Δε ξέρω, να πάρω μια ανάσα και να γίνει ότι είναι να γίνει με κάποιον, οποίον να ναι? Πνιγομαι.

4

Διαβάζοντας κάποιες ερωτήσεις περί κακοποίησης και βίας, αναρωτιέμαι εάν είμαι και εγώ θύμα κακοποίησης και γενικότερα πώς καταλαβαίνει κάποιος εάν είναι θύμα κακοποιητικης συμπεριφοράς (πριν πας σε ψυχολόγο ας πούμε). Εγώ είμαι από τα άτομα που εάν δεν πάρω κάποια ικανοποιητικη απάντηση σε αυτό που ρωτάω, θα ξανά ρωτήσω δεν μου αρέσουν οι αερολογιες και τα μετεωρα. Οπότε αυτό δημιουργεί πολλές εντάσεις στη σχέση μου που καταλήγουν σε καυγά γιατί το ένα φέρνει το άλλο. Καταλήγουμε να φωνάζουμε και οι δύο αυτό δεν είναι λεκτικη βία; βέβαια εγώ αποφεύγω να χαρακτηριζω τον σύντροφό μου, φωνάζω για την κατάσταση, ο ίδιος όμως μου λέει ότι είμαι απαράδεκτη και ότι έχω άθλια συμπεριφορά. Δε το πιστεύω αυτό για εμένα αλλά καταλαβαίνω ότι προσπαθεί να με πληξει. Σε φάσεις που έχουν ξεφύγει τα πράγματα με έχει πιάσει από τους ώμους και με ταρακουναει. Σαν ένστικτο μου βγήκε μια φορά και του εμπηξα τα νύχια στο δέρμα, τα έχασε και μου λέει “σταμάτα ποναω”, σταμάτησα. Αυτό έχει πάει σε σωματική βία πλέον. Σκέφτομαι όμως είμαι θύμα ή εξίσου θύτης;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News