in

Αγαπητή «Α, μπα»: Η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος 34

Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα

Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

oleg onchky ZsYYXd5BHPE unsplash
Photo by Oleg Onchky on Unsplash

Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».

Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.

Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.

Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.

1.Γιατί συνεχώς αυτομαστιγώνομαι; Θα προσπαθήσω (αλήθεια) να είμαι σύντομη. Είμαι εγώ κι εκείνος. Και οι δύο χωρίς σεξουαλικές εμπειρίες. Γνωριστήκαμε πέρσι, υπήρχε από την αρχή μια όμορφη χημεία μεταξύ μας, ώσπου φέτος κάναμε σχέση. Είμαστε μαζί δύο μήνες και κάτι . Γίνεται αντιληπτο ότι υπάρχει πάθος μεταξύ μας, το νιώθεις στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο εγώ του είχα πει ότι θέλω να το πάμε αργά και να περιμένω. Παρόλα αυτά, έχουν υπάρξει 2-3 φορές που το προχωρήσαμε. Όχι εντελώς, αλλά προχώρησε αρκετά. Τη στιγμή που γινόταν και το ένιωθα πολύ όμορφο και μου άρεσε. Όμως ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι είναι λάθος. Για να μη μιλήσω για τις τύψεις μου μετά. Γιατί βιάστηκα. Γιατί ενώ είχα βάλει όρια δεν τα τηρησα. Απλώς νιώθω ότι χάθηκε το “αγνό” (ελπίζω να καταλαβαίνεις πώς το λέω) που υπήρχε μεταξύ μας. Είδε και μια άλλη πλευρά του εαυτού μου που δεν ήθελα να την ξέρει, τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να μου απαντήσεις. Μάλλον ότι δεν έχω κάνει κάτι λάθος. Αλλά δε νομίζω να με πείσεις. Παρόλα αυτά, ευχαριστώ εκ των προτέρων.
— Έλενα

Επειδή όντως δε θα σε πείσω, κάνε θεραπεία για να πειστείς. Δεν υπάρχει κάτι αγνό που χάλασε παρά μόνο στο κεφάλι σου, και πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι αλλιώς για το θέμα.

2.Πριν τρία χρόνια μου άρεσε ένας συνάδελφος, τον φλέρταρα και ανταποκρινόταν. Σταμάτησα όμως και τον απέφευγα διότι συνειδητοποίησα ότι είχε αρκετά θέματα (σεξιστής, νάρκισσος, θέματα αυτοεκτίμησης, ήθελε όλοι να τον θαυμάζουν κτλ.Το έκρυβε πολύ καλά και μου πήρε λίγο καιρό για να καταλάβω τι είδους άνθρωπος ήταν). Άλλαξα δουλειά, προχώρησα με τη ζωή μου, αλλά κάποτε πιάνω τον εαυτό μου να τον σκέφτεται. Σημειωτέον ότι δεν μου άρεσε και τόσο ο χαρακτήρας του αλλά υπήρχε μία σεξουαλική έλξη ανάμεσά μας. Γιατί τον σκέφτομαι συνεχώς; Σκέφτηκα ότι ίσως οφείλεται στο ότι γενικώς δεν γνωρίζω κανέναν που να μου αρέσει, διότι είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας και γενικώς δεν ανοίγομαι πολύ εύκολα. Με ενοχλεί που τον σκέφτομαι τόσο πολύ. Ακόμα και όταν τον αναφέρει κάποιος με ενοχλεί. Δεν θέλω να με απασχολεί η σκέψη του, θέλω να προχωρήσω, όμως νιώθω ότι ίσως να μου έχει μείνει απωθημένο. Τι με συμβουλεύεις;
-Μαρία

3.Αγαπητή Α Μπα, έχω anxious attachment. Διορθώνεται ή είμαι καταδικασμένη να νιώθω απόρριψη με το παραμικρό και να γίνομαι clingy? Φοβάμαι μην πετάω τα λεφτά μου στην ψυχολόγο.

Εγγύηση δεν υπάρχει, αλλά ούτε κι άλλη λύση υπάρχει.

4.Α,μπά καλημεροκαλησπέρα σε σένα και την παρέα σου! Έχω ένα θέμα που με ταλανίζει από πάντα και πλέον δεν βρίσκω τρόπο να το διαχειριστώ. Υποθέτω πως μάλλον συμβαίνει με τις περισσότερες οικογένειες αλλά εμένα με ενοχλεί πολύ. Για να το πιάσω από την αρχή αλλά εν τάχει, έχω δυο γονείς που ήταν πάντα υπέρ του δέοντος δοτικοί ως προς τα υλικά, δεν τους περίσσευαν, αλλά πάντα έδιναν. Εγώ πάλι από την άλλη σαν παιδί είχα περίεργη σχέση με τα χρήματα που δεν είναι δικά μου, που δεν τα έχω δουλέψει. Θυμάμαι ακόμη και όταν έβγαινα ως έφηβη, χαλούσα μόνο για ένα ποτό ή έναν καφέ και τα υπόλοιπα τα επέστρεφα στους γονείς μου και εκεί έκανε πάντα και λίγο πλάκα ο μπαμπάς, τύπου «οικονόμα είσαι συ», «καλά τόσες ώρες δεν ήπιες, δεν έφαγες κ.α.». Επίσης δεν μου άρεσε ποτέ να δανείζομαι ή να χρωστάω. Να μην μακρηγορώ, έφυγα νωρίς από το σπίτι, ανεξαρτητοποιήθηκα με χίλιες δυο δυσκολίες, οι γονείς μου πάντα ήθελαν να βοηθήσουν οικονομικά αλλά εγώ δεν το επέτρεπα. Κάποια στιγμή ο μπαμπάς μου θέλησε να στείλει χρήματα σε μια ηλικιωμένη θεία του, η οποία δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι λόγω υγείας και του έδωσα τον λογαριασμό μου για να βάλει τα χρήματα και να της τα πάω. Μέγα λάθος. Από τότε κάθε μήνα μου βάζει χρήματα. Εμένα αυτό με πνίγει. Το νιώθω σαν έλεγχο στη ζωή μου όλο αυτό. Ότι όποιος συνεισφέρει έχει και λόγο στο τι θα κάνεις με τη ζωή σου. Εγώ για ηθικούς λόγους τα χρήματα αυτά δεν τα πειράζω. Και πες αυτό κάπως το ξεπερνάω και μέσα μου είμαι κάπως καλύτερα εφόσον δεν τα πειράζω. Αυτό που με ενοχλεί ακόμη περισσότερο είναι ότι σε μια γιορτή τους, γενέθλια, κάτι βρε αδερφέ στέλνω ένα δώρο και αρχίζουν στα τηλέφωνα «γιατί να μπεις σε έξοδα, πόσα πλήρωσες, να μην παίρνεις δώρα» κ.α. Παλιά φώναζα, ωρυόμουν, πλέον απλά δεν απαντώ, περιμένω να τελειώσουν με τις ερωτήσεις και αφού δεν παίρνουν απάντηση και πουν το «ευχαριστώ» για την κίνηση που έκανα να συνεχίσω κανονικά κουβέντα. Ή μπορεί να αγοράσω κάτι που χρειάζονται ευτελούς αξίας και μου επιστρέφουν ακόμη και το ευρώ. Την άλλη φορά με τον σύντροφό μου στα τόσα χρόνια πληρώσαμε εμείς όταν βγήκαμε έξω και ο πατέρας μου κατέβασε κάτι μούτρα λες και τον προσέβαλαν και η μητέρα μου με κυνηγούσε μέρες με τα λεφτά στο χέρι να μου τα δώσει. Με θλίβει πάρα πολύ που δεν επιτρέπεται εγώ να προσφέρω αλλά πρέπει συνέχεια να δέχομαι. Που νιώθω ότι θέλω να κάνω μια πράξη να τους ευχαριστήσω και ακούω πάλι ξοδεύτηκες και πάλι δίνεις λεφτά σε βλακείες. Με κουράζει βασικά πολύ. Με κουράζει και με καταπιέζει. Δεν θέλω να με πληρώνει κανένας πατέρας, γκόμενος, σύζυγος, φίλος. Θέλω να ορίζω τη ζωή μου μόνη μου. Είμαι υπερβολική στο πως βλέπω τα πράγματα (γιατί εγώ θεωρώ υπερβολικούς αυτούς btw) ; Πως το αντιμετωπίζω όλο αυτό;

H σχέση σου με τα χρήματα σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα και στις ανθρώπινες σχέσεις, άρα μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να το αντιμετωπίσεις

5.Αγαπητή Α,μπα, Ήθελα και εγώ με την σειρά μου να διηγηθώ μια ιστορία που κρατάει χρόνια με έναν έρωτα που κράτησε 3 μήνες. Τον ξέρω από μικρό επειδή είμαστε από το ίδιο νησί, οπότε κάθε καλοκαίρι κάνουμε μαζί διακοπές. Η πρώτη μας συνάντηση έγινε το 2016 (έχει σημασία το έτος) στο νησί που βρισκόμασταν, ενώ αυτός είχε μια σχέση στην Αθήνα και ήταν στα χωρίσματα, οπότε κι εγώ ενέδωσα (ξέρω δεν έπρεπε). Αυτό κράτησε 3 μήνες (ο ένας μήνας στο νησί). Ωστόσο και για μένα και για αυτόν η ερωτική μας επαφή ήταν πραγματικά το απόλυτο, όπως μου είχε πει και ο ίδιος. Ο τύπος εξ αρχής είχε ξεκαθαρίσει πως δεν ήταν για σοβαρά πράγματα αλλά η συμπεριφορά του έδειχνε άλλα. Μηνυματάκια, τηλέφωνα, συχνές συναντήσεις, ζήλια για τα υπόλοιπα αρσενικά κλπ. Φτάνει μια στιγμή που μου λέει πως θέλει να σταματήσουμε (μετά τους 3 μήνες), όμως εγώ τον είχα ερωτευτεί τοοοσο πολύ που δεν άντεχα αυτήν την απόρριψη. Τον έψαχνα για αρκετό χρονικό διάστημα και του ζητούσα να το ξαναπροσπαθήσουμε όμως αυτός είχε μπει ήδη στην 2η του σχέση και όπως καταλαβαίνεις δεν ανταποκρινόταν, ίσα ίσα μου είχε πει να τον αφήσω ήσυχο. Μετά από δύο χρόνια που είχε χαλαρώσει λίγο το πράγμα (έτσι έδειχνα από πλευράς μου) και αυτός δεν είχε σχέση, ξαναπροσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι όμως τελικά δεν βγήκε και από τις δυο πλευρές, αυτός δεν μπορούσε, άγνωστο το γιατί, και εγώ δεν ένιωθα το ίδιο με τον πρώτο μας καιρό). Τα καλοκαίρια στο νησί για μένα είχαν μόνο έναν σκοπό, να τον βλέπω (στην Αθήνα δεν είχαμε επαφές ούτε κοινές παρέες). Κάθε καλοκαίρι που τον βλέπω, μέχρι και σήμερα με ταράζει το ίδιο πολυ (και βρισκόμαστε 5 χρόνια μετά από μια τρίμηνη ”σχέση”). Δεν νιώθω ο εαυτός μου στην παρέα μου, τον κοιτάζω συνεχώς, ζηλεύω απίστευτα όταν κοιτάει και την πέφτει σε άλλες. Τι να κάνω; Πως γίνεται μια τέτοια σκέψη να κρατάει τόσα χρόνια ενώ αυτός δεν μου δίνει καμία σημασία, είναι πραγματικά σαν να μην υπάρχω (βέβαια έχει δείξει πως θα ξανά έκανε κάτι μαζί μου μετά από κάτι μεθύσμενα βράδια στο νησί, όμως τότε εγώ είχα σχέση). Δεν ξέρω αν είμαι ακόμα ερωτευμένη γιατί από τότε, όπως είπα παραπάνω, έχω κάνει κάποιες σχέσεις όμως κανείς στο μυαλό μου δεν είναι σαν αυτόν. Δεν ξέρω τι νιώθω.. Τον ακολουθώ σε όλα τα social media και μολις εμφανίζεται κάποια ανάρτηση του, τρέχω να την δω (ακομα και τωρα που εχω σχεση ενος χρονου). Πραγματικα θελω βοηθεια… Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτο το συναίσθημα… Δεν ειναι περιεργο που ακομα τον σκεφτομαι και τον θεωρω το απολυτο ενω αγαπαω αλλον;;;; Ευχαριστω για την ανάγνωση της εκθεσης μου και συγγνώμη αν ξέφυγα λίγο… Θα ηθελα να γραψω αλλες 10 σελιδες για αυτον! Θα ηθελα τις συμβουλες σας…

Πρέπει να το ψάξεις για να καταλάβεις από πού προκύπτει αυτό το απωθημένο. Αν δεν ξέρεις εσύ, δεν ξέρει κανένας άλλος.

6.A, μπα και αναγνώστες γεια και χαρά. Το ζήτημα για το οπόιο θέλω την αποψή σου είναι – ω, τι πρωτότυπο – ερωτικό. Σε κάποιο σαιτ, ίσως να ήταν και εδώ στο Α, μπα διάβαζα μια ερώτηση /προβληματισμό από μια κοπέλα στην ηλικία μου (mid 20s) η οποία έγραφε το εξής: όλοι οι άνδρες φίλοι της άρχιζαν κάποια στιγμή να την προσεγγίζουν ερωτικά και αυτό την έφερνε σε δύσκολη θέση δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Με ένα γρήγορο scroll στα σχόλια είδα ότι πολλές άλλες γυναίκες είχαν ταυτιστεί. Και συνειδητοποίησα ξαφνικά οτι εγώ βρίσκομαι από την άλλη πλευρά. Η αλήθεια είναι ότι looking back, όλοι οι άντρες με τους οποίους έχω έρθει κοντά με ελκύουν ερωτικά. Άνδρες που είναι ή ήταν φίλοι μου για κάποια περίοδο στο παρελθόν, άνδρες συνάδελφοι που έχουμε έρθει πιο κοντά (στα πλαίσια της δουλειάς). Κάποιους απο αυτούς τους βλέπω ερωτικά στην πορεία, άλλους τους “σταμπάρω” απο πρίν, προσπαθώ να κάνω κίνηση αλλά εν τέλει δεν καταλήγει κάπου οπότε μένουμε φίλοι γιατί τους συμπαθώ σαν ανθρώπους. Πάντα βέβαια κάποιος υπερισχύει – δηλαδή έναν απο όλους θα σκέφτομαι κυρίως. Γενικά όμως, για όλους τους άνδρες που έχω στον στενό μου κύκλο αισθάνομαι έλξη κάποια στιγμή. Όταν με κάποιον βγούμε οι δυο μας για παράδειγμα, έχω μια αίσθηση οτι βγαίνω “ραντεβού”. Παρατηρώ ότι δεν έχω την ίδια ανυπομονησία να βγώ με τις γυναίκες φίλες μου απο ότι με τους άνδρες φίλους μου. Αντίστοιχα, δεν έχω την ίδια όρεξη για δουλειά όταν λείπουν οι ανδρες συνάδελφοι που έχουμε έρθει κοντά απ’ ότι αν για παράδειγμα έλειπε μια γυναίκα συνάδελφος που είμαστε εξίσου κοντά. Τους θαυμάζω όλους για αυτό που είναι, τους εκτιμώ και τους αγαπώ. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα βάζω κάποιον άνθρωπο στην ζωή μου πλέον αν δεν το εκτιμώ – και με αυτό δεδομένο, το θεωρώ απίθανο να μην με έλκει ένα άτομο το οποιο το βρίσκω έξυπνο, αστείο, ανοιχτόμυαλο όπως οι άνδρες που έχω αφήσει να έρθουν κοντά μου. Απλώς εκείνοι προφανώς δεν αίσθάνονται το ίδιο για εμένα και γι αυτό δεν έχω αναπτύξει ερωτική σχέση με κάποιον από τους προαναφερόμενους (για την ιστορία αναφέρομαι σε 4-5 άτομα σε αριθμό). Θεωρείτε Α,μπα και αναγνώστες, οτι η παραπάνω κατάσταση είναι προβληματική? Με δεδομένο ότι γενικά έχω δυσκολία να φλερτάρω και να εξωτερικεύσω τα ερωτικά μου συναισθήματα για κάποιον – μήπως είναι αλληλένδετες οι 2 αυτές καταστάσεις?

7.Αγαπητή α,μπα, Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να ζητήσω τα φώτα σου πάνω στο θέμα φιλία. Όσες φιλίες κι αν έκανα μέχρι σήμερα με τοποθετούσαν στην κατηγορία φίλος-καβάτζα, δηλαδή θα ήταν μαζί μου μόνο αν δεν μπορούσαν οι άλλοι φίλοι. Στο κέντρο ακριβώς της εφηβείας κατέληξα χωρίς τίποτα, απολύτως μόνος. Στις σπουδές μου, τώρα ,με αρκετές προσπάθειες απέκτησα κάτι που ήταν λίγο καλύτερο, αλλά δεν έπαψα να βρίσκομαι στο ίδιο σημείο. Με μία φιλία εξ αυτών κατάφερα να βρω τον πραγματικό μου εαυτό που έφερα στην επιφάνεια από το παρελθόν, χωρίς να έχει επίγνωση αυτού το άλλο μέλος. Συνεχίζει όμως να με θεωρεί φίλο καβάτζα, παρόλα τα θετικά στοιχεία που πλέον είναι παρόντα. Έχω κάνει συζήτηση μαζί του/της, αλλά δεν βγήκε κάτι. Εγώ το αποδίδω στο ότι με θεωρούν δεδομένο. Βελτίωσα τον εαυτό μου, στα κομμάτια που ούτως ή άλλως ήταν δικός μου πόθος, αλλά καμία ουσιαστική αλλαγή δεν υπήρξε. Τώρα το βασικό ερώτημά μου είναι το εξής: ο/η φίλος/η μού πετάει, χωρίς να του ζητήσω εγώ συνάντηση, ώρες που είναι κενός από τους υπόλοιπους, εγώ έχω αρνηθεί λέγοντας ότι δεν με βολεύουν και αντιπροτείνοντας μέρες που ξέρω ότι έχει χρόνο, αλλά τον αφήνει συνήθως για τους άλλους, να δεχτώ μετά από τόσες αρνήσεις τη συνάντηση στα διαστήματα που θέλει να με χρησιμοποιήσει για να γεμίσει το χρόνο του(ώστε να μη χάσω το άτομο με το οποίο έχω τα ωραιότερα στοιχεία του εαυτού μου επειδή είναι το μόνο που δεν με έχει εγκλωβίσει σε μία εντύπωση) ή να επιμείνω με ρίσκο να απομείνω πάλι εντελώς μόνος και χωρίς εμένα. Ίσως υπάρχει και κάποια λύση στη μέση, αλλά δεν μπορώ να τη σκεφτώ. Σε ευχαριστώ προκαταβολικά. Ελπίζω να μην χρειαστούν διευκρινίσεις, γιατί δεν ξέρω αν γίνεται να ξαναπαντήσω εδώ . Είμαι καινούριος κι έχω πλήρη αγνοια

8.Αγαπητή A,μπα και παρέα, μπαίνω κατευθείαν στο ψητό, είμαι 28 ετών κοπέλα και εδώ και τέσσερα χρόνια έχω να κάνω σεξ . Κατά την διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών, δεν γνώρισα κάποιον που να μου άρεσε αρκετά (να είχα σεξουαλική έλξη γι’ αυτόν δηλαδή) ώστε να θέλω να κάνω σεξ μαζί του. Γενικά δεν είχα μεγάλη κοινωνική ζωή, ούτε πολλές παρέες και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων μετακινιόμουν από χώρα σε χώρα τα τελευταία χρόνια οπότε δεν είχα σταθερό μέρος διαμονής. Τον τελευταίο χρόνο όμως μένω κάπου μόνιμα αλλά δεν έχω μπορέσει να δικτυωθώ και να έχω παρέες. Γνώρισα ελάχιστους άντρες που δεν με έλκυαν αλλά με μερικούς δοκίμασα να βγω ραντεβού, άλλοι δεν με ήθελαν ούτε για ένα ραντεβού και με άλλους βγήκα ένα ραντεβού χωρίς να προκύψει σεξ και μετά εξαφανίστηκαν. Πριν από αυτά τα τέσσερα χρόνια, είχα ελάχιστες σεξουαλικές εμπειρίες μετρημένες στα δάχτυλα (κυρίως one night stands) και ποτέ δεν είχα μακροχρόνιες σχέσεις ( το μόνο ”μακροχρόνιο ” όταν έβγαινα 3 μήνες με κάποιον αλλά βλεπόμασταν ελάχιστα). Όπως καταλαβαίνετε σεξουαλικά είμαι άπειρη, οπότε έχω αρχίσει να πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είμαι καλή στο σεξ γι’ αυτό δεν με θέλουν οι άντρες. Δεν βγάζω αυτό το λεγόμενο σεξαπίλ, που βλέπεις μερικές γυναίκες στο δρόμο και βγάζουν μια απίστευτη θηλυκότητα και σεξουαλικότητα. Επίσης δεν είμαι καλή στο φλερτ, όταν μ’ αρέσει κάποιος, ντρέπομαι απίστευτα να του το δείξω, δεν τον διεκδικώ, δεν έχω άνεση, χάνω τα λόγια μου, με αποτέλεσμα να δείχνω λάθος μηνύματα ότι αδιαφορώ δηλαδή και ο άλλος να μην με προσεγγίζει καν (βέβαια όσοι μ’ άρεσαν ποτέ δεν μου έδιναν το πράσινο φώς οπότε δεν ξέρω αν έφταιγα εγώ που δεν έκανα κάποιο βήμα ή αυτοί δεν με γούσταραν καθόλου ώστε να κάνουν κάποια κίνηση). ‘Έτσι, ερχόμαστε στο σήμερα, που εν μέσω πανδημίας νιώθω πιο μόνη από ποτέ και νιώθω την ανάγκη συντροφικότητας, την οποία δυστυχώς δεν την έχω ζήσει ποτέ (άραγε πως είναι να είσαι σε σχέση;;) . Επειδή το θέμα συντροφικότητας και σχέσης είναι κάτι ουτοπικό για μένα, έχω μηδαμινές πιθανότητες να ταιριάξω με κάποιον και να είμαστε μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μου αρκεί και κυρίως μου λείπει το σεξ. Θέλω να βρω ανθρώπους που να με ελκύουν ερωτικά ώστε να θέλω να κάνω σεξ αλλά δυστυχώς κι αυτό ουτοπικό μου φαίνεται. Να προσπαθήσω να βγω με ανθρώπους που δεν μ ‘αρέσουν καθόλου ; Ε, το δοκίμασα στο παρελθόν, μόνο ένα ραντεβού είχα βγει με μερικούς κι ούτε σεξ προέκυψε και εξαφανίστηκαν. Δεν ξέρω τι κάνω λάθος και τι πάει στραβά με εμένα; Βλέπω γύρω μου γυναίκες, μεγάλες ( 50άρες που έχουν πολλή πέραση) και μικρές (20άρες) που έχουν όλες τους έντονη και ωραία σεξουαλική ζωή , κάνουν ουρά πίσω τους οι άντρες ( μιλάω για γυναίκες έχουν σχέσεις/ συντρόφους/σεξουαλικούς παρτενέρ/φλερτ κλπ που οι ίδιες θέλουν και γουστάρουν , δηλ. δεν εννοώ ότι έχουν άντρες τους οποίους δεν θέλουν και είναι μαζί τους επειδή τις επέλεξαν) και νιώθω ότι χάνω κάτι. Ειλικρινά δεν ξέρω τι φταίει; Μπορεί να είναι θέμα εμφάνισης ; ( δεν είμαι όμορφη ούτε άσχημη, δυστυχώς δεν είμαι εκπάγλου καλλονή αλλά δεν είμαι και δύσμορφη, δεν έχω ωραίο γυμνασμένο σώμα, είμαι κοντή δυστυχώς ) Πιστεύω όμως ότι σαν άνθρωπος έχω χιούμορ και έχω ωραία προσωπικότητα αλλά απ’ ότι φαίνεται αυτό δεν αρκεί… Μπορεί να είναι λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και έλλειψης σεξουαλικών εμπειριών; Φαίνεται έντονα η απειρία μου στο σεξ και αυτό βγαίνει προς τα έξω, αυτό εκπέμπω;; Φαίνεται και κατά την διάρκεια του σεξ η απειρία μου;; Τώρα μέσα στην πανδημία πώς θα γνωρίσω κόσμο; Φοβάμαι να βγω και ένα απλό ραντεβού. Αν η πανδημία διαρκέσει για 1 ή και 2 χρόνια, πως θα γνωρίζουμε κόσμο χωρίς να φοβόμαστε ότι θα κολλήσουμε τίποτα ή και τους δικούς μας;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

34 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
AudieLaurie
AudieLaurie
3 χρόνια πριν

5. “Η πρώτη μας συνάντηση έγινε το 2016 (έχει σημασία το έτος)”.

Δεν κατάλαβα γιατί έχει σημασία το έτος….

Ντέζι Μακρή
Ντέζι Μακρή
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AudieLaurie

Ε, βγήκε ο Τραμπ, γιορτάζαμε την πρώτη επέτειο
του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, πέθαναν η Ζάχα Χαντίντ,
ο Φιντέλ Καστρο, ο Μπάουι, θέλουμε κι άλλα?

Πλου (Μιστή Μον Στέρα)
Πλου (Μιστή Μον Στέρα)
3 χρόνια πριν

4. Λες πως πληρώσατε μια φορά και ο πατέρας σου κατέβασε μούτρα σα να ήταν κάτι εξαιρετικά σημαντικό να μη δεχτεί κέρασμα. Το πήρε βαριά δηλαδή. Ότι κάνεις κι εσύ δηλαδή όταν σου προσφέρουν. Σου λέει κάτι ο συσχετισμός;

Μαύρος Γάτος
Μαύρος Γάτος
3 χρόνια πριν

Προς 1: “νιώθω ότι χάθηκε το “αγνό” : το μόνο “αγνό” που θα ‘πρεπε να αναζητάς είναι το “αγνό παρθένο μαλλί” και η αίσθηση απαλότητας και ζεστασιάς που σου προσφέρει. ειδικά τέτοιες κρύες μέρες.

Μαύρος Γάτος
Μαύρος Γάτος
3 χρόνια πριν

“anxious attachment”, “clingy.
Αγαπητή 3.
Δεν είμαι κανένας γλωσσαμύντορας παλιομοδίτης συνταξιούχος φιλόλογος, μου φαίνεται αρκετά γελοία η εμμονή του Μπαμπινιώτη, ωστόσο με ενοχλεί η χρήση ξένων όρων (και γραμμένων με λατινικούς χαρακτήρες όταν αυτοί δεν είναι κατανοητοί από τον απολύτως μέσο αναγνώστη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για 3 λέξεις στις 28, δηλαδή ποσοστό 11% του μηνύματός σου!

Παπαρουνα
Παπαρουνα
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μαύρος Γάτος

και μενα με ενοχλει. Δεν μπηκα σαν στον κοπο να γκουγκλαρω για μεταφραση και επεξηγηση

City
City
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Παπαρουνα

JJ, όπως τα λες. Άλλωστε γιατί να μην το δει κανείς σαν ευκαιρία να μάθει κάτι παραπάνω, έστω δύο-τρεις λέξεις σε μια άλλη γλώσσα;

κόκκινο αυγό
κόκκινο αυγό
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μαύρος Γάτος

Κάπως σκληρό το σχόλιο για τις ξένες λέξεις και εκφράσεις. Δεν ξέρουν όλοι οι συγγραφείς ερωτήσεων/σχολιαστές άπταιστα ελληνικά. Επίσης, αν κάποιοι ζουν στο εξωτερικό 😉, για λέξεις και εκφράσεις που μαθαίνονται κατευθείαν στη ξένη γλώσσα, χρειάζεται σοβαρό ψάξιμο να βρεθεί η αντίστοιχη ακριβής ελληνική μετάφραση. Και μετάφραση δια μέσω Google είναι συνήθως απογοητευτική.

Αιλουροειδέστατο
Αιλουροειδέστατο
3 χρόνια πριν

4. Φίλη, αντιγράφεις πιστά τη συμπεριφορά των γονιών σου. Και εκείνοι και εσύ επιμένετε φορτικά μόνο να “δίνετε” χωρίς να δέχεστε, χρησιμοποιώντας τα χρήματα και την “προσφορά” για να κάνετε passive aggressive επιθέσεις ο ένας στον άλλο, για να επιβάλει ίσως τη θέλησή του ο ένας στον άλλο και για να υψώνετε τοίχους μεταξύ σας. Όχι, δεν συμβαίνει “στις περισσότερες οικογένειες”, τουλάχιστον όχι έτσι. Αλλά και να συνέβαινε, είναι νοσηρό. Γι’ αυτό χρειάζεται ψυχοθεραπεία. Όχι μόνο για να τα βρείτε με τους γονείς σου, αλλά κυρίως για για να μη ζήσεις εσύ έτσι στεγνά και σκληρά τη ζωή σου. Κρίμα… Διαβάστε περισσότερα »

Εντελβάις
Εντελβάις
3 χρόνια πριν

#5 Δυστυχώς σου είπε ένα παραμύθι για να σε έχει καβάτζα και το έφαγες αμάσητο. Αυτός έκανε τη μία σχέση μετα την άλλη κι εσύ τον περίμενες μπας και πετύχεις μεθυσμένο τον “απόλυτο” για να σου κάτσει. Έχεις κολλήσει με μια φαντασίωση, γιατί κατά τα άλλα ούτε πάθος υπάρχει ούτε χημεία ούτε τίποτα.

Th3 do
Th3 do
3 χρόνια πριν

#7 ρε πουλάκι μου γιατί απλά δεν δέχεσαι ότι οι φίλοι σου δεν είναι ότι γεμίζουν το κενό τους,αλλά έχουν και άλλους φίλους που προσπαθούν να τους δούν και αυτούς. Δηλαδή που είναι το κακό? Και εγώ όταν έχω κάποια ελεύθερη ώρα θα πάρω τηλ μια φίλη μου,αν δεν μπορέσει να βγει,θα πάρω κάποια άλλη. Δεν το κάνω για να γεμίσω τον χρόνο μου,το κάνω απλώς για να την δω.

Tinuviel
Tinuviel
3 χρόνια πριν

5. Με τρεις μηνες σεξ απλα γνωρισες τον απόλυτο γκομενο και μαλιστα τωρα παραλληλα αγαπας κι αλλον, σαν πολυ ευκολα και γρηγορα κολλάς ετικετες συναισθηματων σ αυτα που ζεις. Η ιστορια ειναι η εξης: εκανες φανταστικό σεξ με εναν τύπο που ηταν σε σχέση ο οποιος μονο αυτο ηθελε. Τα “μηνυματακια” παθους και ζηλιας δε δείχνουν απολύτως τιποτα, ειναι απλα φλερτ. Εσυ κόλλησες γιατί ηξερες οτι δε μπορεις να τον έχεις, ενδεχομενως ησουν και μικρη. Περισσοτερο εντονη σεξουαλική ελξη μαζι με ανασφαλεια βγαζει η ιστορια σου, παρα ερωτα. Πρεπει να μετριασεις λίγο τον συναισθηματισμό σου και να δεις τα πραγματα… Διαβάστε περισσότερα »

justthat
justthat
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Tinuviel

Τι ωραία απάντηση!

Olivia
Olivia
3 χρόνια πριν

8. Πολυ σιγουρη εισαι για το τελειο σεξ που κανουν οι αλλες γυναικες και για το ποσο τελεια νιωθουν με τους αντρες που επελεξαν…Σιγουρη και για το αν τους επελεξαν ή οχι.
Σιγουρη για ολους εκτος απο τον εαυτο σου.
Για το μονο που θα επρεπε να εισαι σιγουρη ειναι για το οτι κανενας που βγηκε μαζι σου ραντεβου( και στο οποιο ΔΕΝ εγινε σεξ) δεν σε απερριψε λογω της υποτιθεμενης απειριας ή μειονεξιας σου στο σεξ.

dasistalles
dasistalles
3 χρόνια πριν

8. Αγαπητή φίλη, θα σου έλεγα να δεις αυτήν την περίοδο σαν ευκαιρία να μάθεις να φλερτάρεις. Φτιάξε λογαριασμό σε online dating και ξεκινα να φλερτάρεις. Στείλε like σε όποιον σου αρέσει και ξεκινα να μιλάς με όποιον θες από αυτούς που σου στέλνουν. Χρησιμοποίησε την ασφάλεια του σπιτιού σου για να μάθεις να φλερτάρεις! Τι πιο ωραίο! Κ αντι για χρόνο χαμένο, είναι χρόνος πολύτιμος για την εκπαίδευση σου, δες το ως σεμινάριο 😉 επίσης, όταν με το καλό βγεις με κάποιον θα σου πρότεινα να τον σκέφτεσαι και να του μιλάς σαν να τον ξέρεις, σαν να είσαστε… Διαβάστε περισσότερα »