Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1.Α,μπα, νιώθω ντροπη για τους γονεις μου… Ισως θυμο, ισως και τα 2. Κυριως για τον πατερα μου. Αν και πλεον οικονομικα ανεξάρτητη ακομα νιώθω ντροπη και δεν τους/τον αντέχω… Κυρίως ο πατερας μου ειναι ενας ανθρωπος που θα ελεγα ότι είναι αρκετά χαμηλής νοημοσύνης. Δεν αντέχεται. Σεξιστης, ρατσιστής, ανοιγει το στομα του και πετάει την αποψαρα του χωρις καν να σκεφτεί εστω και μια φορα τι παει να πει και που. Οικονομικα η οικογενεια δεν ηταν καθολου καλα ειδικα μετα το 2009. Η κατασταση συνεχίζει ετσι και τωρα, σε σημειο που οικονομικά λαθη του πατερα μου να τα πληρώνω εγω γιατι δεν εχει να δώσει. Δεν μενω μαζι τους. Αν και μεσα στη καραντινα αναγκαστικα εμεινα μιας και δεν δουλευα. Πηγα να τρελαθώ. Εχω προσπαθήσει απειρες φπρες να του εξηγησω τι με ενοχλει, να τον διορθώνω οταν λεει βλακειες, να προσπαθώ, να φωναζω μετα να λεω το ξερω οτι δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Δεν θα ηθελα να ξεκοψω τελειως τις σχεσεις μαζι τους. Θελω να φθασω στο σημειο να μη με αγγίζει οτι και να λέει… πως γίνεται αυτό;
– Daughter…
Αν δεν μπορείς να το καταφέρεις μόνη σου (και γιατί να το καταφέρεις μόνη σου), μπορείς να το καταφέρεις με θεραπεία.
2.Αγαπητή Α,μπα, Έχω αυτό το άγχος τελευταία και θέλω να ακούσω την γνώμη σου. Κατά την άποψη σου, πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να ξεπεράσει τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε και να σταθεί σωστός στην μετέπειτα ζωή του; Πλησιάζει η ώρα που θα φύγω από το σπίτι και τη χώρα για να αναζητήσω κάτι καινούριο και φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω και χωρίς καν να το καταλάβω θα επαναλάβω τα λάθη των γονιών μου. Θα αντιγράψω τις συμπεριφορές τους γιατί με αυτές μεγαλωσα. Και δεν θέλω, δεν θέλω να είμαι ούτε φωνακλου, ούτε ευεξαπτη, ούτε βίαιη αλλά ορισμένες φορές είμαι χωρίς να το καταλαβαίνω! Κι αργότερα αφού μου περάσει ο θυμός αναλογιζομαι ότι συμπεριφέρομαι ακριβώς σαν κι αυτούς, παρόλο που δεν θέλω να συμπεριφέρομαι έτσι δεν έχω μάθει να συμπεριφέρομαι αλλιώς. Έχω θέληση να αλλάξω και να γίνω αυτό που θέλω να γίνω αλλά νιώθω ότι ορισμένες φορές κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Γι αυτό και σε ρωτάω: Πόσα περιθώρια νομίζεις ότι έχει κάποιος σαν κι εμένα να γίνει “φυσιολογικός”; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει σε βίαιο περιβάλλον να μην είναι αργότερα βίαιος; Έχει να κάνει με το πόσο το θέλεις; Γιατί το θέλω απλά μερικές φορές νιώθω ότι δεν μπορώ.
3.Μόλις σταμάτησα να κλαίω και έχω την ανάγκη να ρωτήσω αν μεγαλοποιώ τα γεγονότα ή όχι… Από τον πατέρα μου δεν άκουσα ποτέ ούτε ένα μπράβο, ούτε μια καλή κουβέντα. Τις κακές όμως τις άκουγα και τις ακούω με το τσουβάλι. Έχω φτάσει τα 24, ετοιμάζομαι να ξεκινήσω το διδακτορικό μου και εκείνος εξακολουθεί να με αποκαλεί άχρηστη και μπροστά σε όλη τη γειτονιά. Του τα είπα, δεν άντεξα και μου είπε ότι πλαθω ιστορίες με το μυαλό μου και φουσκωνω τα γεγονότα. Με τους άντρες έχω θέματα. Δεν τους αφήνω να με πλησιάσουν. ( για να προλάβω, το ξέρω ότι χρειάζομαι ψυχοθεραπεία και το έχω βάλει στο άμεσο πρόγραμμα). Πιστεύω ότι η μόνη λύση είναι να φύγω μακριά από την αρνητική του επιρροή και να πατήσω στα πόδια μου. Αλλά θα ήθελα και τη δική σου άποψη.
Αυτό, μαζί με την θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
2. Μίλησες στη ψυχή μου. Μεγάλωσες σ ένα σπίτι με φωνές και βία και αυτά τα βιώματα χαράχθηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή σου. Θα σου πώ,πέραν του να επισκεφθείς ενα ψυχολόγο γιατί έχεις βαθιά τραύματα,να φύγεις μακριά,να βρεις μια δουλειά μόλις με το καλό φύγεις από το σπίτι και να είσαι ανεξάρτητη. Μια μεγάλη αγκαλιά από μενα και σου εύχομαι τα καλύτερα♥️
Πόσα προβλήματα από την οικογένεια… Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι.
2. Εννοείται ότι μπορείς! Απλώς χρειάζεται υπομονή και προσπάθεια – και καλή καρδιά και χιούμορ, τολμώ να προσθέσω. Χιλιάδες άνθρωποι τα έχουν καταφέρει, αλλιώς η ψυχοθεραπεία δε θα είχε νόημα! Σου έχω όμως ένα ακόμη πιο καλό νέο: πριν ακόμα κάνεις ψυχοθεραπεία, με το που θα φύγεις από το σπίτι των γονιών σου, αυτόματα θα νιώσεις καλύτερα. Τα επίπεδα του στρες σου θα πέσουν και, μακριά από αυτή την ατμόσφαιρα, από τον πρώτο μήνα ήδη θα δεις τη διάθεση και τη συμπεριφορά σου να αλλάζει. Θα σου είναι όλο και πιο εύκολο να μην ξεσπάς, κάτι που τώρα, με τα… Διαβάστε περισσότερα »
2. Εμενα με βοηθαει καπως να ελεγχω το θυμο μου σε συγκεκριμενες περιστασεις το να εχω ως προτυπο φιγουρες που θαυμασα για την στωϊκοτητα,τη νηφαλιοτητα και την ηρεμια τους. Φιγουρες απο καποιο μυθιστορημα,ισως ιστορικο προσωπο,απο καποια ταινια ή καποια σειρα.
Δεν πιανει σε καθε μου αντιδραση αλλα με βοηθα να παιρνω λιγοτερο προσωπικα ό,τι εξοργιστικο μου συμβαινει.