Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1.Τα τελευταία 8 χρόνια επισκέπτομαι ψυχολόγο (με κάποια διαλείμματα λόγω εγκυμοσύνης της και μετακόμισης μου σε άλλη πόλη), ωστόσο τα 2 τελευταία έχω πιάσει πάτο. Η δουλειά μου δεν με ικανοποιεί, το φιλικό περιβάλλον είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο και η οικογένεια μου όχι ιδιαίτερα υποστηρικτική σε εμένα. Έχω εκφράσει σε εκείνη αρκετές φορές την πεποίθηση μου ότι πάσχω από κατάθλιψη, αλλά απέρριψε κατευθείαν την ιδέα χωρίς να την συζητήσει περισσότερο. Έχω συσσωρεύσει θυμό απέναντι της, ενώ έχω σταματήσει να μοιράζομαι και όλες τις σκέψεις μου κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μετά από 8 χρόνια, ίσως καταλαβαίνεις ότι έχω χάσει την πίστη μου γιατί περίμενα να δω βελτίωση στον εαυτό μου και να γκρεμίζω αντί να χτίζω τείχη. Η απάντηση μάλλον είναι προφανής (βρες άλλον ψυχολόγο), αλλά φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να βρω κάποιον να μου ταιριάξει, ενώ ειλικρινά δεν ξέρω και με ποια κριτήρια να ψάξω. Γνωρίζω ότι δεν απαντάς σε ερωτήσεις ατόμων που ήδη παρακολουθούνται από κάποιον ψυχολόγο, αλλά πραγματικά δεν ξέρω που να απευθυνθώ οπότε ελπίζω στο σχόλιο το δικό σου και των μελών.
Το πώς βρίσκουμε ψυχολόγο έχει απαντηθεί στο σάιτ πολλές φορές, με διάφορους τρόπους, ωστόσο, η απάντηση είναι ότι τον βρίσκεις όπως βρίσκεις οποιονδήποτε επαγγελματία που θέλεις να προσλάβεις, μέχρι να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει.
https://ampa.lifo.gr/koinotita/na-xodepso-ola-moy-ta-lefta-stoys-psychologoys/
https://ampa.lifo.gr/koinotita/prepei-na-episkefto-xana-psychologo/
https://ampa.lifo.gr/koinotita/poios-einai-o-realistikos-stochos-tis-psychotherapeias/
https://ampa.lifo.gr/koinotita/psychologos-i-psychiatros-gia-tin-koinoniki-fovia/
https://ampa.lifo.gr/koinotita/pos-mporoyme-na-eimaste-sigoyroi-gia-mia-psychiatriki-diagnosi/
https://ampa.lifo.gr/koinotita/etsi-einai-i-psychanalysi/
2.Είναι στ’ αλήθεια περίπλοκο; Λένα καλησπεριζω εσένα κ τους αναγνώστες σου Ήμουν τα τελευταία 5 και βάλε χρόνια σε μια σχέση με τον Γιάννη που είναι παντρεμένος με παιδί, 20 χρόνια μεγαλύτερος μου κ σε θέση εξουσίας (σχετικά με μένα) δε θέλω όμως να αναφέρω περισσότερα. Μια ταλαιπωρη σχέση που ενώ ξεκίνησε με τις προοπτικές μεγάλου έρωτα κατέληξε σε διαρκείς καυγάδες από την πλευρά μου κυρίως γιατί ένιωθα ότι όλη η κατάσταση δε μου αρκεί κ με υποτιμά. Όμως δεν μπορούσα να διακόψω, όσες φορές το προσπάθησα απέτυχα. Κ ενώ δεν είχα διανοηθεί ποτέ να πάω με άλλο άντρα, μετά από 5 χρόνια σχέσης με το Γιάννη, εμφανίζεται ο Αντρέας νέος, ωραίος γόης (womanizer όπως με είχαν προειδοποιησει) με φλερτάρει κ ξεκινάει η ιστορία μας… Εκείνος με προειδοποιεί να μην κολλήσω, εννοώντας μάλλον να μην προσδοκώ σχέση μαζί του κ προσπαθώ να το σεβαστώ όσο μπορώ. Άλλη μια ταλαιπωρη κατάσταση να ζω υπό τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή θα τον δω να κάνει σχέση με άλλη κ να προσπαθώ μέσα μου να δεχτώ ότι μπορεί όντως να έχει κ άλλες ερωτικες επαφές. Προσπάθησα πάρα πολύ να το παίξω ψυχολόγος μαζί του, να ανοιχτεί, να εμπιστευτεί αλλά κουράστηκα. Αυτή η (σχέση θα την πω εγώ) υπάρχει τον τελευταίο χρόνο. Με τον Γιάννη ενώ δεν έχουμε διακόψει επισήμως, έτσι κι αλλιώς βλεπομασταν σπάνια γιατί μένει σε άλλη πόλη πολύ μακριά, υπήρχε επαφή. Εκείνος πάντα μου έλεγε ότι δε θέλει να με δεσμεύσει στη ζωή μου κι αν βρω κάτι άλλο να προχωρήσω, ωστόσο δε θα ανεχόταν παράλληλη σχέση. Δεν του είπα ποτέ τίποτα κ πειτε με αναίσθητη ή όπως αλλιώς θέλετε, για κάποιο περίεργο λόγο δεν ένιωσα ποτέ κ τύψεις, ενώ γενικώς είμαι ενοχικο άτομο. Τη στιγμή αυτή έχουμε να μιλήσουμε 1 μήνα, ένας καυγάς κ ψυχραθηκαμε, σύνηθες φαινόμενο όλο αυτό το διάστημα που είμαστε “μαζί”. Το αποκορύφωμα σε όλα αυτά; ο Αντρέας είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει να πειραματιζεται σεξουαλικα κ προσπαθούσε εδώ κ καιρό να με ψήσει για ομαδικό έρωτα κατι που τελικά έγινε πριν λίγο καιρό με έναν φίλο του, τον οποίο ήξερα καλά βγαίναμε όλοι μαζί σχεδόν από την αρχή, και μια άγνωστη. Παραδόξως μου άρεσε η φάση κ μου άρεσε κ ο φίλος του, με τον οποίο δέσαμε πολύ ερωτικά ενώ εμφανισιακά δε μ αρέσει καθόλου. Με τον Αντρέα ερωτικά δεν πολύ ταιριάζουμε αναρωτιέμαι αν αυτό που με τράβηξε σ αυτόν ήταν τελικά μόνο η εμφάνιση του… Με τον φίλο του δεν ήταν μόνο ερωτικό το δέσιμο, ήταν και συναισθηματικο, μετά από πολύ καιρό ένιωσα να εισπράττω τρυφερότητα, διψουσα για τρυφερότητα κ δεν το ήξερα…. Όταν εκείνος κατάλαβε ότι μου αρέσει ο φίλος του άρχισε κάπως να με διεκδικεί κ να κάνει πράγματα που αν τα έκανε από την αρχή, θα έλιωνα… Κ τώρα βρίσκομαι μέσα σε όλη αυτή τη λαίλαπα, η βαθύτερη ανάγκη μου είναι να έχω μια σχεση, μια κ μόνο σχέση αληθινή κ βαθιά που Ν αγαπώ κ ν αγαπιέμαι…στο παρελθόν έχω περάσει μεγάλες περιόδους μοναξιάς απόλυτης κ δεν με πείραζε, γενικά έχω καλή σχέση με τη μοναξιά, τώρα όμως θέλω μια σχέση κ μάντεψε; στην πραγματικότητα νιώθω πιο μόνη από ποτέ… Νιώθω να εκλιπαρώ ψίχουλα προσοχής από τον ένα κ τον άλλο, μέσα σε καταστάσεις που δεν είναι ξεκάθαρες (και ξέρω την ευθύνη μου σε αυτό, δεν κατηγορώ κανένα) και αναρωτιέμαι τι πρέπει να κάνω; να ξεκοψω με όλους από αυτό το μπλέξιμο, να μείνω μόνη κ να κυνηγήσω κάτι καθαρό από την αρχή; πρέπει να σου πω ότι αυτή είναι η προοπτική που με τρομάζει κ περισσότερο… Συγνώμη για το σεντονι
– Paranoia
3.Αγαπημένη μου Λένα, έχω ένα σκυλάκι. Πριν το υιοθετήσω έζησε 9 μήνες στο δρόμο, έχασε τη μανούλα και τα αδέρφια του και κακοποιήθηκε από τους ανθρώπους. Τον καιρό που το πήρα είχα περάσει καταθλιπτικό επεισόδιο και δεθήκαμε πάρα πολύ, καθώς κι εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός και φοβισμένος ουσιαστικά στήριξε ο ένας τον άλλο. Τώρα πια, μετά από 4 χρόνια και κάτι, έχει ξεπεράσει τους φόβους του, είναι τρισευτυχισμένος, κάνει ζωάρα στο σπίτι μας, παίρνει πολλή αγάπη από όλη την οικογένειά μου και είναι το καλύτερο σκυλάκι. Το θέμα μου είναι ότι από τη μέρα που έκλεισε τα 5 (πριν 1 μήνα περίπου) με έχει πιάσει μια μεγάλη ανησυχία και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει. Τον είχα πάντα στο μυαλό μου σαν μωρό, δεν κατάλαβα πότε πέρασαν αυτά τα χρόνια μαζί του, και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι σε λιγότερα ή περισσότερα χρόνια θα τον χάσω. Καταλαβαίνω ότι είναι μια πραγματικότητα που κάποια στιγμή θα συμβεί, αλλά πλέον δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτή τη σκέψη. Έρχεται στο μυαλό μου συνέχεια, και σε άκυρες στιγμές αλλά και την ώρα που παίζω μαζί του με πιάνει μελαγχολία γιατί σκέφτομαι πολύ έντονα ότι θα μετά από μερικά χρόνια θα πεθάνει και θα είμαι απαρηγόρητη. Έχω ζήσει θανάτους σκύλων που αγαπούσα, για την ακρίβεια 2 σκυλάκια που είχε η μητέρα μου στο σπίτι της και πέθαναν σε ηλικία 15 και 16 ετών. Τα φρόντιζα, έπαιζα μαζί τους, τα έβγαζα βόλτα, και φυσικά λυπήθηκα και έκλαψα και στων δύο τον θάνατο αλλά δεν τα ζούσα καθημερινά στο σπίτι μου οπότε το ξεπέρασα γρήγορα. Με το δικό μου σκυλάκι θα είναι διαφορετικά, γιατί το μεγάλωσα, το έχω σαν παιδί μου και η σχέση μας, όπως είπα και παραπάνω, είναι πολύ δυνατή. Θα εκτιμούσα πολύ μια γνώμη ή συμβουλή για το πώς μπορώ να το διαχειριστώ καλύτερα. Ελπίζω να το δημοσιεύσεις. Σε ευχαριστώ πολύ!
Αν είναι κάτι που επηρεάζει την καθημερινότητα σου, η αξιόπιστη λύση είναι να πας σε ψυχολόγο. Αν όχι, δεν ξέρω τι συμβουλή θα μπορούσε να σου δώσει κανείς για τον φόβο της βεβαιότητας του θανάτου. Είναι κάτι που ο καθένας μας επεξεργάζεται μόνος του, γιατί αυτός είναι ο μεγάλος φόβος που κρύβεται από πίσω, η συνειδητοποίηση ότι είμαστε μόνοι μας στον κόσμο.
4.Αγαπητή α,μπα ήθελα να σε ρωτήσω, αλλάζουν οι άνθρωποι; Έχω μια φίλη από τα φοιτητικά μου χρόνια που έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί, από ξενύχτια σε εξεταστικές, χαλαρά ποτάκια μέχρι πρωίας, πάρτυ, χωρισμούς, διακοπές κλπ. Ωστόσο πολλές φορές με απογοήτευε ο ωφελιμισμός της και η κρυψίνοιά της. Θεωρητικά με λάτρευε αλλά στην πράξη με προσφωνούσε με το υποκοριστικό του ονόματός μου, περιπαικτικά, απέφευγε να μου γνωρίσει τον εκάστοτε σύντροφό της, τάχα ξεχνούσε να μου αναφέρει πράγματα σημαντικά για μένα στο πανεπιστήμιο ή δίσταζε να μου μιλήσει αργότερα ανοιχτά για τα επαγγελματικά της. Κατέληξα ότι έφταιγε η ανασφάλειά της. Τότε δεν μπορούσα να πιστέψω ότι με ζήλευε, δεν της έλειπε τίποτα άλλωστε, στην πορεία όμως κατάλαβα ότι ζήλευε τους πάντες. Φαντάζομαι γιατί η ίδια μάλλον είχε μεγαλώσει σε περιβάλλον που δεν την έκανε να αισθάνεται αρκετή. Με τον καιρό την απομάκρυνα γιατί δεν μπορούσα να την εμπιστευθώ. Κάθε φορά που ερχόμασταν πιο κοντά, δλδ κάθε φορά που με χρειαζόταν, κατέληγα να πληγώνομαι, οπότε έπρεπε να προστατεύσω τον εαυτό μου. Τα χρόνια πέρασαν, κάναμε άλλους κύκλους γνωριμιών και η φιλία μας κοιμόταν. Η κοπέλα αυτή, με αφορμή προβλήματα στη σχέση της ξεκίνησε ψυχοθεραπεία και φάνηκε να βελτιώνεται. Με προσέγγισε και ήταν πολύ γλυκειά και φαινόταν πιο σταθερή από παλιά που είχε συναισθηματικές εξάρσεις. Χάρηκα πολύ γι αυτό και την προσπάθειά της αλλά μου φαινόταν ότι σαν κάπως να το προσποιείται. Ίσως στην αρχή πάντα κάποιος προσποιείται μέχρι να του γίνει 2η φύση ο καινούριος του βελτιωμένος εαυτός; δεν ξέρω. Με πήρε τηλέφωνο να μου ανακοινώσει ότι θα παντρευτεί. Χάρηκα γι αυτό αλλά δεν ήθελα να γίνω κουμπάρα, οπότε της είπα πολύ ξεκάθαρα πως αισθανόμουν ότι έχουμε απομακρυνθεί. Έκτοτε μιλάμε αραιά και που με αφορμή τα παιδιά αλλά είναι κάπως χλιαρή η επικοινωνία, τη νιώθω μαγκωμένη απέναντί μου, σαν να φοβάται να είναι ο εαυτός της. Είναι το δεύτερο άτομο στο οποίο το προκαλώ αυτό το πράγμα, το πρώτο ήταν η μητέρα μου. Από τότε που ένιωσα να πατάω πιο γερά στα πόδια μου στη ζωή, σαν να έκανα μια άγαρμπη επανάσταση και ευνούχισα τα 2 πιο κοντινά μου πρόσωπα. Plot twist. Από εκεί που έπρεπε πάντα εγώ να προσέχω τα λόγια μου και να φιλτράρω τη σκέψη μου, μην τυχόν και διαταράξω την εκάστοτε εύθραυστη σχέση, τώρα γίνεται το ανάποδο. Στην προσπάθεια μου να αμυνθώ ύψωσα τείχη και το σχέδιο “πέτυχε”, απ’τη στιγμή που έπαψε όντως να με επηρεάζει η γνώμη τους και τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματά τους. Άραγε θα αποκατασταθούν ποτέ οι σχέσεις; Θα σταθούμε ποτέ ισότιμα και άφιλτρα η μία απέναντι στην άλλη; Δε νομίζω πώς οι άνθρωποι αλλάζουμε ριζικά και εν προκειμένω…καήκαμε στο χυλό και φυσάμε και το γιαούρτι.
-Ήταν σκληρή και την έλεγαν βιτάμ
Οι ερώτηση στο τέλος είναι για τη φίλη ή για τη μαμά; Κάνεις έναν παραλληλισμό και μια περιγραφή του εαυτού σου που δεν γίνεται να απαντηθεί αν δεν κάνεις θεραπεία, και μάλλον είναι σημαντικό να το εξερευνήσεις παραπάνω.
5.Για ποιο λόγο δεν είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου τη στιγμή που ο περίγυρός μου πιστεύει σε μένα; Έχω μπλέξει με ακατάλληλες σχέσεις αλλά τα ξεπερνάω αυτά, δεν υπάρχει θέμα. Μήπως φταίνε οι γονείς μου που είναι υπερπροστατευτικοί και σε οποιαδήποτε επιλογή μου βρίσκουν κάτι λάθος; Θα σου πω το πιο απλό. Θέλω να βγω με παρέα (κ το αγόρι) κ λένε όχι επειδή δεν ξέρουν που θα πάμε κ δεν θέλουν άλλες σκοτούρες στο κεφάλι τους. Αν θέλω να πάω κάπου να πάω μαζί τους λένε. Μου δημιουργούν ανασφάλεια για κάποιο λόγο. Ώρες ώρες δεν θέλω να τους μιλάω, προτιμώ συζητήσω με κάποια θεία παρά σε αυτούς. (Είμαι 24 κ τελειόφοιτη νοσηλευτικής)
Αν οι γονείς σου βρίσκουν σε όλες σου τις επιλογές κάτι λάθος, δεν είναι επειδή είναι υπερπροστατευτικοί, καταπιεστικοί και επικριτικοί είναι. Άρα, ο πολύ άμεσος περίγυρός σου, που είναι η ίδια σου η οικογένεια, δεν δείχνει ότι πιστεύει σε σένα, ακριβώς το αντίθετο δείχνει, και αυτός είναι ο λόγος που δεν είσαι σίγουρη για τον εαυτό σου.
6.Είναι στιγμές που νιώθω πολύ μόνη ότι δεν έχω κανέναν δίπλα μου. Είμαι 18 χρονών και έχω βιώσει και σωματικά και ψυχολογικά άσχημα πράγματα. Από την οικογένεια μου δεν έχω νιώσει αγάπη. Ο πατέρας μου μας χτυπούσε. Σαν παιδί ποτέ δεν ένιωσα ωραία πάντα είχα τον φόβο μην μου κάνει τίποτα ο πατέρας μου ότι και να έκανα μια ζωή στον ΔΕΝ είναι ακόμα και τώρα Ούτε δραστηριότητες.. στην θάλασσα πάντα όταν μας πηγαίνε η μάνα μου φώναζε..λεφτα με το ζορι να μας δώσει κι αν επιμεναμε σε θέματα που είχαμε νευριάζε και χτύπουσε την μάνα μου και έμπαινα στην μέση γω και η αδερφή μου να τους χωρίσουμε και τρώγαμε εμείς το ξύλο..καποτε με ένα συμβάν που έγινε διόρθωσε αν και ψεύτικα θεωρώ τώρα απλά δεν ασχολείται με εμάς ερχετε σπίτι μόνο για ύπνο ούτε λεφτά δίνει Ούτε τίποτα..Ξερω δεν μπορώ να κάνω και πολλά γιατί είναι ζευγάρι και είναι επιλογή της μάνας μου όσο και μην τους θέλω μαζί..Θεωρω ότι σιγά σιγά τον ξεπερναω αυτο..αλλα και από την κοινωνία νιώθω άσχημα και εκεί πάλι με χτύπησαν κάτι παιδιά για μια παρεξήγηση που είχε γίνει που στην οποία ήταν λόγια και κουτσομπολιά από κακούς ανθρώπους.. έφυγα μακριά από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχω καμία επαφή και ότι μου λένε για αυτούς ότι λένε άσχημα πράγματα για μένα , γω δεν απαντάω και φεύγω.. έχω ανάγκη τόσο πολύ από κάποιον να μου πει ότι αγαπάει ή ότι θα είναι κοντά μου στα δύσκολα…Ακομα στο φλερτ που ένιωσα την αγάπη από ένα παιδί με πρόδωσε και αυτός…τοσο καιρό δεν ανοίγουν σε κανέναν σε εκείνον ανοικτά του έδειξα όλη την αγάπη που έχω μέσα μου και αυτος επίσης που έδειξε ότι είχε ένα ενδιαφέρον Αλλά μετά πάει τελείωσε κ αυτό έτσι άδικα.. προσπάθησα να τα ξανά βρούμε και με άφησε στο διαβάστηκε.. Γω πάντα ότι λάθος έκανε και δεν μου άρεσε του το συζητούσα για να μην ξανά γίνει.. και μια φορά ένα λάθος έκανα γω και με χώρισε και όταν προσπάθησα να τα ξανά βρούμε με άφησε στο διαβάστηκε.. Επιπλέον Ούτε φίλες δεν έχω..ξερω δεν υπάρχουν πραγματικές φίλες..αλλα φέρομαι σε κάποιες τόσα καλά είμαι δίπλα τους σε κάθε δυσκολία και σε μένα δεν έχω κανέναν.. Άλλοτε με αποφεύγουν ή δεν μου λένε να βγούμε δεν μου δίνουν σημασία μόνο αν χρειαστούν κάτι..οπως και να έχει εδώ και δύο χρόνια δεν πολύ βγαίνω βλέπω μια πολύ μεγάλη κακία στον κόσμο που δεν μπορώ Αλλά μερικές φορές σκέφτομαι μήπως φταίω γω; τι λάθος κάνω ; τόσο δύσκολη είναι η αγάπη στις μέρες μας;
-Άννα
7.Α μπα, Θα ήθελα τη γνώμη σου για κάτι που με απασχολεί και με πληγώνει πολύ. Δεν έχω καθόλου καλή σχέση με κανένα μέλος της οικογένειας μου. Οι γονείς μου μού συμπεριφερονται άσχημα και με μειώνουν διαρκώς. Κοιτούν και την παραμικρή μου ατέλεια, προσπαθούν να με βγάλουν τρελή επειδή πάω σε ψυχολόγο και μού ρίχνουν το φταίξιμο για όλα. Κυριολεκτικά δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Ο αδερφός μου νιώθει κομπλεξικα απέναντι μου και μειώνει τις επιτυχίες μου στους γονείς μας για να φανεί καλύτερος. Τα ξαδέρφια μου με έχουν κάνει στην άκρη, μιλάω για πρώτα ξαδέρφια και όσες προσπάθειες έχω κάνει για εξόδους κλπ έπεσαν στο κενό. Οι θείοι μου κάθε φορά που πάω να μιλήσω για τις δυσκολίες της σχολής στην οποία φοιτω μού αλλάζουν κουβέντα. Α μπα νιώθω ένα βάρος στο στήθος. Έχω παθολογικο άγχος και κανείς δε νοιάζεται. Το μόνο που τους νοιάζει είναι που άργησα με το πτυχίο και τι θα πούμε στον κόσμο. Αν ήταν κάποιος άλλος που θα μού φεροταν έτσι θα τον έκανα στην άκρη. Αλλά πώς να κάνω στην άκρη ολόκληρη την οικογένεια μου? Ειδικά όταν εξαρτάμαι από αυτούς οικονομικά? Τι με συμβουλευεις να κάνω για να αντέξω αυτή την κατάσταση και να μην πληγωνομαι ? Έστω μέχρι να πάρω το πτυχίο. – η πληγωμένη
– Αγγελική
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
2. Βρε φίλη, πιο απίστευτο κουβάρι δε γίνεται. Είσαι μ’ ένα παντρεμένο που διεκδικεί μονογαμία (what the fuck ), αλλά εσύ δε του λες κάτι, μη τυχόν τον κατεβάσεις από το ροζ συννεφάκι του και έχεις σχέση με κάποιο τύπο που δεν πολυενδιαφέρεται για σένα και δεν κάνεις και καλό σεξ μαζί του. Πες μου ένα καλό λόγο, για τον οποίο ανέχεσαι τόση υποτίμηση και φτύσιμο και θα τον δεχτώ. Καμία ανασφάλεια δεν είναι δυνατό να σε φέρει αντιμέτωπη με τόσο απαξιωτικές ανθρώπινες σχέσεις. Φύγε μακριά κι απ’ τους δυο βολεψάκηδες που σε χειραγωγούν και σε εκμεταλλεύονται συναισθηματικά και ερωτικά,… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπημένες μου.. Όλες εσείς που παραπεμπεστε με συνοπτικες διαδικασίες στον ψυχολόγο, έστω και αν κάποιες είναι αφραγκες και εξαρτώνται από την οικογένεια που τις κακοποιεί (όπως η κοπέλα της ερώτησης 7) μια μεγάλη αγκαλιά από μενα. Όλα μπορουν να βελτιωθουν, αρκεί να το θέλουμε και να το προσπαθησουμε. Σε πολλα δε προβληματα ειναι και θέμα οπτικής, όποτε ας αλλάξουμε τον τρόπο που τα βλεπουμε. Συγκεκριμένα για την κοπέλα νο1 θα προτεινα να άλλαξει άμεσα ψυχολόγο. Στην τελική λυπησου τα, λεφτά που πετας. Δες το όπως θα έψαχνες έναν γιατρό, οδοντίατρο πχ. Δεν είναι όλοι καλοί.. Δες το σαν να ψάχνεις… Διαβάστε περισσότερα »
3. Η αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου είναι προσωπική υπόθεση του καθένα μας, διότι είναι η βάση του υπαρξιακού. Ωστόσο όταν νιώθουμε πως δεν μπορούμε να τον διαχειριστούμε ζητάμε βοήθεια. Ο θάνατος είναι πολύ επίπονος, και γίνεται ακόμη περισσότερο όταν αφορά “πλάσματα” τα οποία αγαπάμε και προστατεύουμε. Θα μοιραστώ αυτά που βοήθησαν εμένα ώστε να μπορώ να χαίρομαι τη ζωή του δικού μου. Ο πόνος που θα αντιμετωπίσεις είναι μεγάλος αλλά..όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στην χαρά που λαμβάνεις και θα λαμβάνεις για όσο εκείνο ζει μαζί σου. Του χαρίζεις μια ευτυχισμένη ζωή σε ένα κόσμο που η πιθανότητες ενός… Διαβάστε περισσότερα »
αχ bournela κρατιεμαι να μη βαλω τα κλαματα!
λιγο η προσφατη απωλεια λιγο η αφηγηση σου…πολυ θελει ο ανθρωπος βραδιατικα…
stray_kit λυπάμαι πολύ… Σου στέλνω μεγάλη ζεστή αγκαλιά. Καμιά φορά βάζω τον εαυτό μου στη θέση τους και σκέφτομαι πως δεν θα ήθελα ο “άνθρωπος μου” ούτε στιγμή να μετανιώσει για την ευτυχία που έζησε, εξαιτίας του πόνου που έρχεται στο τέλος. Υπάρχουν κάποιες “ουρίτσες” σε αυτή τη ζωή που χρειάζονται την ΔΙΚΉ ΣΟΥ αγάπη. Που είναι δικές σου, όπως κι εσύ είσαι δική τους! <3
Προς την κοπέλα της ερώτησης 5, σημαντικό και SOS: πρώτον, στα 24, οι γονείς δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να σου απαγορεύουν να βγαίνεις με τους φίλους και τη σχέση σου. Επαναλαμβάνω, κανένα απολύτως, είτε μένεις στο σπίτι τους, είτε όχι, είτε σε συντηρούν είτε όχι. Έχουν λόγο στα οικονομικά σου ή στο τι καθήκοντα και συνήθειες έχεις μέσα στο σπίτι ως ένα βαθμό – και μέχρι εκεί. Το ότι μένεις στο σπίτι τους δεν σημαίνει πως είσαι ιδιοκτησία τους, ούτε πως μπορούν να σου φέρονται όπως τους κατέβει. Αρκετά με το παραμύθι “σε γέννησα, μένεις στο σπίτι μου, ξοδεύεις… Διαβάστε περισσότερα »
Ολα αυτα.
+100
2. Ειλικρινά είδα την Αναστασία να πετάει το δαχτυλίδι και να φεύγει για Ιταλία. Αν είσαι κάτω από 35, ηταν μια σειρά που μία, η Αναστασία, αμφιταλαντευοταν ανάμεσα σε πατέρα και γιο (ω, ναι, υπάρχουν και χειρότερα από το δικό σου) και τελικά τους άφησε και τους δύο. Από τους δύο επώνυμους δεν θα πάρεις αυτό που επιθυμείς. Ο Αντρέας μου φαίνεται και βλαμμένος. Για τον τρίτο στο τρίο, ίσως να είναι τρυφερή η σεξουαλικη του συμπεριφορά (ήταν όντως?), αλλά καταδέχεται να κάνει τρίο με τον Αντρέα (ο οποίος δεν θέλω να ξέρω πώς του έκανε την πρόταση και τι… Διαβάστε περισσότερα »
Άννα μου,μια μεγάλη αγκαλιά σε εσένα και οσ@ έχουν βιώσει οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης. Έχεις τραυματιστεί τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο και στις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει να βγάλεις από μέσα σου όλο αυτό το «δηλητήριο» δηλαδή τη συσσωρευμένη πίεση και τα αρνητικά συναισθήματα χρόνων. Όπως μου είχαν πει κ εμένα σε παρόμοια ερώτηση,μόλις ξεκόψεις εντελώς θα αρχίσεις να επιλέγεις τους σωστούς ανθρώπους για να είναι δίπλα σου και να βάζεις όρια.
Αγγελικούλα μου,το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρείς μια δουλειά και να ανεξαρτητοποιηθείς♥️
2) Φύγε απ’ όλους και όλα. Χρειάζεσαι θεραπεία για να βρεις για ποιο λόγο μπλέκεσαι.σε αδιέξοδες καταστάσεις. 3) Επειδή περνάω παρόμοια φάση με κατοικίδιο θα σου πω πως σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Αν αυτό το ζώο ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή όπου όλοι το αγαπάνε , δεν μετράει νομίζεις; 4) αν κάποιος είτε είναι μάνα είτε φίλη , νιώθει ευνουχισμενος δίπλα.σου δεν φταις εσύ αλλά εκείνοι. Προφανώς υπάρχει κάτι για να ευνουχιστει από εξωτερικούς παράγοντες (εσένα). Αν η ελευθερία σου και το να είναι ο εαυτός σου ενοχλούν άλλα άτομα τότε νομίζω πως πρέπει να βάλεις όρια… Διαβάστε περισσότερα »
1. Η ψυχολόγος πρέπει να παίρνει ως βάση τη δική σου οπτική και να δουλέψει σύμφωνα με το τί εσύ αισθάνεσαι. Ίσως προσπαθεί να σε καθησυχάσει αλλά είναι δεδομένο ότι ο τρόπος αυτός δε λειτουργεί για εσένα. Βρες το θάρρος να το συζητήσεις μαζί τηςκαι κρίνε από τος απαντήσεις που θα πάρεις το αν θα συνεχίσεις μαζί της. Σιγουρα ένα κομμάτι του προβλήματος είναι δικό σου και σίγουρα ένα είναι δικό της.
3.Κουραγιο σε ολες και κυριως σε εσενα.
Εχεις ηδη κανει το πρωτο βημα να συνειδητοποιησεις ποσο λαθος ειναι οι γονεις σου(κι ομως αλλοι δεν ξυπνανε ποτε δυστυχως!!).
Εχεις πόλεμο. Πρεπει να κινητοποιηθεις.
ΒΡΕΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ για να σε υποστηριξουν ψυχολογικα να αντιμετωπισεις τους γονεις σου.