Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».
Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.
Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.
Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.
1.Αγαπητη Αμπα, στην ενηλικη μου ζωη είχα το συνδρομο του φύλακα αγγελου για καμιά τριανταετία (είμαι 50). Το αποτελεσμα ηταν ότι σπαταλησα σημαντικο χρονο βοηθοντας σχέσεις, φίλους, και άσχετους εκτος από εμενα. Δεν βοηθησα εμένα να εξελιχθω και τωρα που μου προεκυψε αρρώστια παρατηρω ότι κανενας από αυτους δεν είναι στο πλάι μου. Δεν το έκανα για αντάλλαγμα προς Θεου. Το έκανα επειδή με έκανε να νιωθω καλα και ήθελα να μου συμπεριφέρονται σαν ανθρωπο. Πιθανό να επενδυσα και σε λαθος ανθρωπους. Όχι μονο δεν βρεθηκε κανεις να βοηθησει εμενα όταν το χρειαστηκα αλλα ούτε εγω ημουν σε θεση να βοηθησω εμενα. Ο λογος που γραφω είναι επειδη εχω νευρα. Νευρα και απωθημενα. Με ολους αυτους και με μενα. Νομιζω πως βλεπουμε τα σημαντικα πραγματα της ζωης όταν είναι αργα. Και τωρα σκεφτομαι ότι θα σπαταλησω τα υπολοιπα χρονια της ζωης μου μισοντας αυτους που προσπαθουσα να «σωσω». Μα τι μου συμβαινει; Πως γινεται να μετατρεπεσαι από καλός σε κακός με τοση ευκολια;
– Ο φυλακας αγγελος που αφυπηρετησε
2.Εφτά φορές να πέσεις , οχτώ να σηκωθείς λέει ένα ρητό. Αλλά εγώ κουράστηκα και απογοητεύτηκα. Δε έχω άλλο κουράγιο, αλλά δεν είμαι και ο άνθρωπος που θα βολευτεί. Κλαίω τα βράδυα είτε με δάκρυα, είτε μέσα μου. Όλος αυτός ο πόνος ψυχής που γίνεται σωματικός. Και το ξεπερνάς και ξυπνάς το πρωί και λες δεν πειράζει , όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Πόσα όμως και για ποιο λόγο; Δεν θα σας πω ποια είμαι, και τι νομίζω πως αξίζω και πως λειτουργώ. Θα σας πω ότι είμαι 27 και κάθε μέρα ξυπνάω με όλη τη ζωή μπροστά μου και κάθε βράδυ κοιμάμαι με απογοήτευση και την αίσθηση πως οι αξίες μου, ο κόπος μου, η όρεξη που έχω να προσφέρω ότι έχω και ότι θα αποκτήσω, πηγαίνουν χαμένα. Έχω αρχίσει να χάνω την έμπνευση μου. Νιώθω πως οι αξίες και οι λόγοι που μου έδιναν τόσο καιρό τη δύναμη μου αρχίζουν να ξεθωριάζουν. Χωρίς υπερβολές και καμία ανάγκη να λάβω συμπόνια και υποστηρικτικά σχόλια, από μικρό παιδί προσπαθώ να φτάσω στη φάση της ζωής μου , που θα είμαι ξέγνοιαστη από την κάλυψη βασικών αναγκών και αγαθών ( στέγη, τροφή, ρουχισμό) και θα μπω στη φάση που θα απολαμβάνω το αποτέλεσμα των κόπων μου ( όπου κόπος, η αγάπη μου και η πολλή δουλειά που επενδύω στη δουλειά- καριέρα μου, με αγάπη στο αντικείμενο μου). Αλλά αυτό δεν έρχεται . Και δεν είναι ότι ήρθε και παρήλθε. Ούτε θεωρώ ότι με προσπέρασε βέβαια. Αλλά πόσο πια; Είναι όλα αλληλένδετα ως ένα βαθμό δυστυχώς. Μέτρια δουλειά, μέτρια λεφτά , μέτρια ζωή. Δε το θέλω το μέτριο, δε πιστεύω ότι είμαι μέτρια. Κανένα κομμάτι της ζωής μου δε με ευχαριστεί. Δεν είναι ότι κάνω λάθη ή παίρνω λάθος αποφάσεις, απλά το κομμάτι τύχη με έχει παραγκωνίσει. Αυτό το σωστό μέρος , τη σωστή στιγμή δε με θέλει καθόλου. Περισσότερο ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με την καθαρή ματιά σου, και λιγότερο να ρωτήσω κάτι συγκεκριμένο. Το τελικό ερώτημα, μετά από την καταγραφή αυτών των σκέψεων, είναι το εξής, πότε αποφασίζεις ότι πρέπει να συμβιβαστείς σε μια ζωή πιο συμβατική κοινωνικά ( μια δουλειά, ένα σύντροφο και τον κοινωνικό περίγυρο) και να σταματήσεις να πέφτεις ξανά και ξανά, και να σηκώνεσαι βέβαια, προσπαθώντας να επιτύχεις το όραμα ευτυχίας σου;
3.Αγαπητή α μπα καλημερα! Τον τελευταιο καιρο προσπαθω πολυ να καταλαβω τι μου φταιει με εμενα. Παντα κριτικαρω πολυ αυστηρα τον εαυτο μου και εξωτερικα και εσωτερικα. Πχ θεωρω οτι ειμαι πολυ ασχημη. Δεν ειμαι πλεον στην πρωτη νεοτητα οποτε δεν υπαρχει και το σφριγος για να σωσει καπως την κατασταση. Επιπλεον θεωρω οτι εχωπαραπανισια κιλα . Εκανα διατροφη και καθημερινη γυμναστικη στο σπιτι για 3 μηνες. εχασα αλλα μετα απο μια βδομαδα πισω στη δουλεια (και στους παλιους ρυθμους ζωης) ξαναπηρα, και απογοητευτηκα πολυ(πως γινεται οι κοποι 3 μηνων να καταστρεφονται σε 1 βδομαδα;) . Δηλαδη πρεπει να διαλεξω ή εγαζομενη θα ειμαι ή αδυνατη; νιωθω οτι το σωμα μου ειναι χαλια, ατσουμπαλο και ασουλουπωτο. Επιπλεον ειμαι σχεδον 35. Η συγκατοικος μου χθες μου ειπε οτι θα ειμαι νεα για αλλα 5 χρονια ακομη οποτε προλαβαινω δεν προλαβαινω να κανω αυτα που θελω. Να αλλαξω καριερα και να βρω συντροφο. Μετα τα 40 μαλλον θα αυτοκαταστραφω σαν τα μηνυματα του αστυνομου Σαΐνη. Θα μου πεις τοσα ξερει τοσα λεει και εκεινη. Ειναι απο αλλη βαλκανικη χωρα οποτε λογικο ειναι να κουβαλαει καποια στερεοτυπα και αρκετο μισογυνισμο ακομη(παιδια ξερω τι θα πειτε, στην Ελλάδα δεν ειμαστε μπροστα αλλα, πιστεψτε με, δεν ειμαστε και τοσο πισω. ισως γραψω αλλη επιστολη για αυτο το θεμα στο μελλον) … Την εχω ακουσει να κανει απειρο σλατ σεημινγκ με κορυφαια στιγμη την κλασσικη πλεον ατακα “αφου φορανε κοντες φουστες πώς περιμενουν να τις σεβαστει ο αλλος; ” αλλα κανουμε βηματα παιδια, κανουμε συζητησεις , τις προαλλες την επιασα να διαβαζει το a hand’smaid tale (το οποιο θα δανειστω μετα, μου λεει οτι ειναι σιγουρα “του γουστου μου”).. Θεωρω επισης οτι δεν εχω καταφερει τιποτα στη ζωη μου και οτι by now θα επρεπε τουλαχιστον να ειχα λυσει το βιοποριστικο μου (ουτως ωστε να αλλαξω καριερα που λεγαμε.. ;). Ζω στο εξωτερικό τα τελευταία χρονια και εργαζομαι σε εναν κλαδο που οκ δεν απαιτει ιδιαιτερα προσοντα (εχω ακουσει πολυ κοσμο να μας υποτιμαει σαν επαγγελματιες ή να μας αναφερει σαν παραδειγμα προς αποφυγή στα παιδια του, ουτως ωστε να στρωθουν στο διαβασμα και να καταφερουν να γινουν κατι καλο για την κοινωνια και οχι λουζερς σαν εμας ). Παρολα αυτα εχω αρκετα καλες απολαβες και ειμαι οικονομικα ανεξαρτητη, εχω κανει ταξιδια σε αλλες χωρες. Ειχα σκοπο να κανω καποιες επενδυσεις ουτως ωστε να εχω εισοδημα και απο αλλου και να μην εξαρτωμαι απο την εταιρεια που δουλευω, εχω κανει αποταμιευση. Αλλα φοβαμαι ισως να κανω αυτο το βημα. Φοβαμαι πολυ οτι η ζωη μου θα περασει ετσι, χωρις νοημα. Οτι δε θα εχω ζησει τιποτα, οτι δε θα εχω καταφερει τιποτα… Μονη μου παρηγορια ειναι η ενασχοληση μου με το θεατρο, αλλα φοβαμαι οτι παραειμαι μεγαλη πλεον για να κανω καριερα. Εχω αποφοιτησει απο δραματικη, ειχα κανει καποιες παραστασεις, σεμιναρια κλπ αλλα αναγκαστηκα να φύγω λογω οικονομικης καταστασης.οποτε ειμαι εκτος χωρου πολλα χρονια.επιπλεον και να γυρισω τωρα δεν θα με παρει κανενας απο οντιστιον γιατι θελουν πολυ πιο νεα παιδια και κυριως αδυνατες και ομορφες γυναικες. Οι ρολοι για εμας τις ασχημες ειναι πολυ λιγοι. Προσφατα πηρα μερος σε ενα ον λαην προτζεκτ με θεμα μια συγκεκριμενη μορφη θεατρου και πραγματικα το χαρηκα παρα πολυ. εριξα ιδεες στο τραπεζι και ενθουσιαστηκα που πηρα αναγνωριση απο τα υπολοιπα μελη της ομαδας. Θεωρω δηλαδη οτι παρα την ηλικια μου που θεωρειται απαγορευτικη για το θεατρο, εχω φρεσκιες ιδεες να ριξω στο τραπεζι. Απλα ναι, κωλωνω να διεκδικήσω την καριερα που θελω γιατι ειμαι μεγαλη πια.
4.Είμαι λίγο πριν την ηλικία των 40. Αυτοδημιούργητη, με απαιτητική δουλειά, ικανοποιητική για την εποχή αμοιβή, ανώτερη ακαδημαϊκή μόρφωση. Επέστρεψα στην πόλη μου πριν έξι έτη ψάχνοντας τρόπους για να φύγω. Δεν μου άρεσε η πόλη μου κυρίως λόγω της παρεμβατικής οικογένειας. Προ διετίας συμβιβάστηκα με την προοπτική της μόνιμης διαμονής μου σε αυτή, δεδομένου ότι τα «χρόνια περνούσαν» και έπρεπε να υπολογίσω και το ενδεχόμενο δημιουργίας δίκης μου οικογένειας. Όλο αυτό το διάστημα διέμενα και συνεχίζω να διαμένω με τους γονείς μου. Για λόγους ξεκάθαρα βολέματος αφού η φύση της δουλειάς μου είναι λίγο περίεργη και χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία. Η πρώτη προσπάθειας μου να κάνω σχέση κάτω από συνθήκες συμβίωσης με τους γονείς ήταν αποτυχημένη, με έντονο και τραγικό παρεμβατισμό, αλλά ας πούμε ότι το δέχτηκα γιατί ενστικτωδώς ήξερα ότι δεν θα οδηγούσε πουθενά αυτή η σχέση. Να σημειώσω ότι ως άνθρωπος είμαι έντονα καταθλιπτική με παρά πολλή μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά μου να το αντιμετωπίσω και χωρίς αποδοχή της κατάστασης από τους γονείς μου. Πρόσφατα και από το πουθενά γνώρισα ένα αγόρι. Μόνιμη εργασία και ακαδημαϊκή μόρφωση ανώτερη (καθηγητής στο πανεπιστήμιο). Βγήκαμε λίγες φορές, γλυκός συμπαθητικός με ταυτόσημες απόψεις και παράλληλα αρκετές διάφορες από εμένα, όχι όμως ουσιώδεις. Η σχέση ξεκίνησε στις τρεις εβδομάδες γνωριμίας, με την εξαρχης τοποθέτηση του ότι δεν θέλει να περάσει την ώρα του, αλλά να έχει μια σχέση ουσιώδη που αν οδηγήσει κάπου αυτό θα είναι η οικογένεια. Λόγω της μικρής διαρκείας της γνωριμίας (αλλά και των ουκ ολίγων άστοχων επιλογών μου) ήμουν καχυποπτη. Στην πορεία όμως ανακαλύπτω έναν άνθρωπο γλυκό,τρυφερό, πολύ της σχέσης ( ενώ εγώ όχι τόσο, με την έννοια ότι ήθελα το χρόνο της μοναχικότητας μου συν χρόνο για την οικογένεια, η οποία όμως το απαιτούσε). Προγραμματίζουμε λοιπόν τις πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές. Δεδομένου ότι διαμένω με την οικογένεια μου, θεώρησα απόλυτα φυσιολογικό να τους ενημερώσω ότι βγαίνω ραντεβού στην αρχή και ότι έχω σχέση στην πορεία. Και εκεί ξεκινάει ο παραλογισμός. Εκτός του ότι έψαξαν έμαθαν το ιστορικό του, κόλλησαν στον πατέρα με το κατά λάθος ποινικό παρελθόν, αλλά ευτυχώς όλοι τους είπαν ότι είναι πολύ καλό παιδί και για αυτό «δεν με έκοψαν». Έχουμε όμως μούτρα, γκρίνιες και παράπονα ότι δεν αφιερώνω χρόνο στην οικογένεια, ακόμη και από τη σύγχρονη αδερφή μου. Κανένας δεν θέλει να τον γνωρίσει, θεωρούν ότι είναι πολύ νωρίς στους τρεις μήνες να ξέρουν με ποιον βγαίνω και όταν έμαθαν για τις διακοπές μας μου δήλωσαν ότι δεν είναι ηθικό από την πλευρά μου, είναι πολύ νωρίς και ότι έπρεπε να περιμένω να αρραβωνιαστούμε πρώτα και μετά και ότι πρόθεση του είναι είτε να με αφήσει έγκυο στις διακοπές είτε να περάσει καλά το καλοκαίρι και να φύγει μετά. Αισθάνομαι ότι ζω τον απόλυτο παραλογισμό ή κάνω λάθος; Είμαι όντως ανήθικη αν πάω διακοπές με το αγόρι μου στους τρεις μήνες σχέσης;
-Drpathlip
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα ήθελα παρακαλώ πολύ να μην ξανακούσω/ξαναδιαβάσω ότι τα 35 είναι προχωρημένη ηλικία.
Νομιζω οτι οποιος ειναι στα 35 και αισθανεται γερος, κανει κατι παρα πολυ λαθος. (Ειπε καποια που σε λιγο θα γινει σαραντα (40) και αν τη δειτε απο κοντα μοιαζει με δεκαπεντε (15)).
Παιδια δυστυχως για ενα αρκετα μεγαλο κομματι της κοινωνιας τα 35 θεωρουνται (κακως) μεγαλη ηλικια… Ξερετε τι εχω ακουσει εγω στη δουλεια; (δουλευω πολυ με ασιατες)
4. είσαι σε φάση που δε χρειάζεται να περιμένεις αποδοχή από τους γονείς σου και την αδελφή σου. Ζεις μαζί τους και αποδέχεσαι τον παρεμβατισμό σε μύρια άλλα θέματα, υποθέτω. Αναγνωρίζεις τον παραλογισμό, δεν κάνεις κάτι να αλλάξεις τις συνθήκες, ενώ μπορείς. Εννοώ ότι έχεις μια ικανοποιητική δουλειά και χρήματα, γιατί να υφίστασαι όλα αυτά; Και, τέλος πάντων, αν επιλέγεις να τα δέχεσαι χωρίς όρια, θα περίμενες να υπερβούν τα όρια, αφού τους επέτρεψες να παρεμβαίνουν. Εννοείται πως οι απόψεις τους ανήκουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα αλλά δεν είναι στο χέρι σου να τις αλλάξεις. Στο χέρι σου είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που μου βγαίνει να πω για τις περισσότερες ερωτήσεις είναι εκτός του να πάτε σε ψυχολόγο, να παψετε να πνιγεστε στα πρέπει. Ερώτηση 3: Η ηλικία σου είναι μια χαρα το πρόβλημα είναι στο μυαλό σου και στα στερεότυπα που σε διακατεχουν. Υπάρχουν άνθρωποι που σπουδάζουν, που αθλουνται και πολλα αλλα σε μεγάλη ηλικία. Πραγματικά μεγάλη οχι 35 και 40!Ζούμε σε μια εποχή όπου οι 50αρηδες ειναι νέοι άνθρωποι, πρεπει να το καταλάβεις, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο σε αυτό το θέμα. Απολαυσε τη ζωη σου και κάνε ότι σε γεμίζει! Ερώτηση 4:Για να ανέχεσαι τέτοιες συμπεριφοράς… Διαβάστε περισσότερα »
Drpathlip είσαι λίγο πριν τα 40 και πιστεύεις ότι αν πας με τον φίλο σου διακοπές θα είσαι ανήθικη? Το θέμα δεν είναι τι λένε οι γονείς σου αλλά τι πιστεύεις εσύ για σένα πως θες εσύ να ζήσεις, το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να βγάλεις από πάνω σου τον χαρακτηρισμό της ανήθικης μιας και η οικογένειά σου έχει τέτοιες απόψεις, διάβασε αμπα, κάνε δουλειά με τον εαυτό σου και ζήσε όσο μπορείς αυτό που έχεις χωρίς τύψεις, btw ακόμα και αν μένετε μαζί δεν θεωρώ σωστή απόφαση σου να πεις για την σχέση σου, εφόσον υπάρχει αυτή η… Διαβάστε περισσότερα »
4. Έλεος. Δηλαδή πραγματικά. Είσαι η περίπτωση μορφωμένου αλλά ακαλλιέργητου ανθρώπου ή κάνω λάθος; Και βέβαια οι γονείς θα κάνουν έλεγχο, θα ψάξουν ποινικό μητρώο αλλά και Ε9 εφόσον το επιτρέπεις (btw είναι παράνομο) . Δυστυχώς είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που ξέρουν από μόνοι τους τα όρια τους, από τους υπόλοιπους θα πρέπει (θα έπρεπε εδώ και καιρό αλλα έστω και τώρα) να τα ορίζουμε μόνοι μας. Δεν είναι καιρός να ανεξαρτητοποιηθείς; Βέβαια αν σου αρέσει να δίνεις λογαριασμό που θα πας, με ποιόν, πότε, αν σε βολεύει το έτοιμο φαγητό, το καθαρό σπίτι κλπ μείνε με τους γονεις… Διαβάστε περισσότερα »
“θεώρησα απόλυτα φυσιολογικό να τους ενημερώσω ότι βγαίνω ραντεβού στην αρχή και ότι έχω σχέση στην πορεία.”
Απλά ΓΙΑΤΙΙΙ;;; Με τέτοια προβληματική οικογένεια δεν ενημερώνεις για σχέση, στέλνεις προσκλητήριο γάμου κατευθείαν ενώ είσαι με την κοιλιά στο στόμα ξερωγω. Και γνωριμία με το γαμπρό στα σκαλιά της εκκλησίας (ή του δημαρχείου). Ούτε μέρα πριν.
Προς την 2 : το “μέτρια δουλειά, μέτρια λεφτά” (πράγμα το οποίο για πολλούς νεαρούς συνομήλικούς σου αλλά και για αισθητά μεγαλύτερους αποτελεί δυστυχώς άπιαστο όνειρο) δεν συνεπάγεται αυτόματα και μέτρια ζωή. Η ποιότητα και το νόημα της ζωής σου εξαρτάται πολύ περισσότερο από εσένα σε σχέση με τα δύο προηγούμενα. Μπορείς να ζεις μια εξαιρετικά ποιοτική ζωή χωρίς να έχεις πολλά χρήματα.Προσοχή επίσης στην σημασία που αποδίδεις στην καριέρα. Συχνά, ορισμένοι ανακαλύπτουν ότι δεν άξιζε τον κόπο τόση προσωπική επένδυση και θυσίες (πόσο μάλλον όταν εργάζεται κανείς ως μισθωτός και πεταχτεί ως στιμένη λεμονόκουπα όταν περάσουν τα χρόνια).
4 το χρειάζεσαι ψυχολόγο είναι κάπως… χμ.. πώς να το πω; κάπως “λίγο” για την περίπτωσή σου. Θες πολλή πολλή πολλή δουλειά με ψυχολόγο, αν είναι ψυχολόγος και όχι ψυχίατρος. Αλήθεια δε μπορώ να συνειδητοποιήσω τι διάβασα. Δλδ αυτές οι 2 δεκαετίες, από τις σπουδές σου και μετά,πώς ακριβώς πέρασαν;; Για να λες οτι έχεις μουτρακια και από την αδερφή, για να αναφέρεις αρραβώνες και παράπονα που δεν περνάς χρόνο μαζί τους (μα μένετε ΗΔΗ μαζί),μπορώ ίσως να φανταστώ για τί οικογένεια μιλάμε.. Για να αναφέρεις κι εσύ με τόσο ζήλο τις καχυποψίες σου και τελικά το ακαδημαϊκό επίπεδο του… Διαβάστε περισσότερα »
Drpathlip : “έμαθαν για τις διακοπές μας μου δήλωσαν ότι δεν είναι ηθικό ” : δεδομένου ότι δεν έχει εφευρεθεί ακόμα το αντισκωριακό σπρέι μυαλών, οπότε και θα ξεμπέρδευες γρήγορα με μερικά κασόνια, η μόνη λύση είναι να μην ασχολείσαι καθόλου με παρόμοια άτομα, όσο κι αν αυτά ανήκουν στην οικογένειά σου. Φυσικά, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να διακοπεί επειγόντως η συγκατοίκηση, πράγμα μάλλον εύκολο από οικονομικής πλευράς. Παρεμπιπτόντως, θεωρώ λανθασμένη ενέργεια την επιστροφή στην γενέθλια επαρχιακή πόλη όταν ο περίγυρός σου έχει τόσο σκουριασμένα μυαλά και εσύ δεν είσαι εξαρχής αποφασισμένη να τους κόψεις τον αέρα.
4. Πιστευω οτι αν δεν μας εγραφες την ηλικια σου, θα περιμενα το κειμενο αυτο να εχει γραφτει απο μια κοπελα γυρω στα 20. Νομιζω οτι εχεις αργησει παρα πολυ να ανεξαρτητοποιηθεις. Ακομα νομιζω οτι δεν εχεις κριτικη σκεψη να αποφασιζεις μονη σου για το τι ειναι σωστο και τι οχι. Το θετικο ειναι οτι εχεις την οικονομικη δυνατοτητα να το κανεις. Θεωρω οτι η κατασταση στην οποια ζεις δεν ειναι υγιες περιβαλλον. Μονο με τη βοηθεια ψυχολογου θα μπορεσεις να λυσεις, αν το θελεις, ορισμενα απο τα θεματα που σχολιαζεις.