in

Αγαπητή «Α, μπα»: Η μητέρα πλησίασε το μωρό που έκλαιγε και άρχισε να του φωνάζει

Πώς έπρεπε να αντιδράσω;

Είναι Κυριακή μεσημέρι και αποφασίζουμε να πάμε σε ταβέρνα, από αυτές με τις μεγάλες αίθουσες που το ένα τραπέζι είναι δίπλα στο άλλο. Καθόμαστε, έχουμε παραγγείλει και τρώμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

0b9a3de11d68b2084c483889191682c1

Είναι Κυριακή μεσημέρι και αποφασίζουμε να πάμε σε ταβέρνα, από αυτές με τις μεγάλες αίθουσες που το ένα τραπέζι είναι δίπλα στο άλλο. Καθόμαστε, έχουμε παραγγείλει και τρώμε και μετά από λίγη ώρα φτάνουν στο πίσω τραπέζι ένα ζευγάρι γύρω στα 40 με το μωρό τους 1-1,5 έτους και τους γονείς της κοπέλας. Στο δεκάλεπτο το μωρό αρχίζει να γκρινιάζει και να τσιρίζει. Κανείς δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία πέρα από μερικές νύξεις της μητέρας να ησυχάσει και τις αλληλοκατηγορίες των γονέων για το ποιος φταίει που το μωρό δεν είναι ξεκούραστο. Αυτό όμως συνέχιζε την γκρίνια. (Εγώ καθόμουν στην ακριβώς πίσω κολλητή καρέκλα από αυτό). Οπότε σε λίγο η μητέρα του άλλαξε ύφος, ήρθε κοντά στο μωρό και άρχισε να του λέει “σκάσε, θα γίνει της πουτ@νας” κι άλλα τέτοια όμορφα. Υποθέτω ότι και οι υπόλοιποι της παρέας της την άκουγαν γιατί δεν ψιθύριζε κιόλας, αλλά προφανώς δεν μπορώ να είμαι και σίγουρη. Η ερώτηση είναι πως αντιδράμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Εγώ δεν τόλμησα να μιλήσω (για να σταματήσουν οι βρισιές τουλάχιστον), όπως επίσης και κανένας άλλος από την ταβέρνα λόγω των τσιρίδων του μωρού. Μετά από κάνα σαραντάλεπτο το έβαλαν στο καρότσι και ηρέμησε.

-Άφωνη

Έρχονται συχνά ερωτήσεις τέτοιου είδους και δεν ξέρω τι να απαντήσω, βρε παιδιά. Τώρα, ό,τι και να σου πω, πάει. Δεν θα τους ξαναδείς, στο χρόνο πίσω δεν μπορούμε να πάμε. Λες ότι την επόμενη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο θα έχεις περισσότερο θάρρος να πεις κάτι; Μακάρι, αλλά σε αυτή την περίπτωση, είναι περιττή η ερώτηση. Δεν υπάρχει μια ενιαία απάντηση στο «πώς αντιδράμε». Εξαρτάται. Το σωστό ξέρουμε ποιο είναι. Αν αντέχουμε να το κάνουμε, είναι το ερώτημα. Ούτε σε αυτό υπάρχει ενιαία απάντηση που να εφαρμόζεται σε όλους. Ο καθένας για τον εαυτό του ξέρει, και ανάλογα πράττει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

37 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν

Πόσο εκνευρίζομαι με τέτοιους ανθρώπους δεν λέγεται. Περιμένουν από ένα μωρό ή νήπιο να κατανοήσει τις αναγκες τους και να συμπεριφερθεί ανάλογα ανώ οι ίδιοι ολοκληρα γαϊδούρια ενήλικες δεν ακούν τις ανάγκες του παιδιού τους και το κακοποιούν λεκτικά και ψυχικά. Τι κάνεις… το πρόβλημα ειναι να μην επέμβεις και μετά τα κάνεις χειρότερα για το παιδί και τις φάει και από πάνω… Μία φορά μου έτυχε σε σούπερ μάρκετ, σε ξένη χωρα που μόνο κουτσομιλούσα τη γλώσσα, και η μικρή γύρω στα τρία αφού τη χτύπησε ο πατέρας της και της είπε από πάνω οτι αυτή φταίει που αυτός… Διαβάστε περισσότερα »

Εντελβάις
Εντελβάις
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Cloud on Toat συγκινήθηκα 😥

Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Εντελβάις

Εκλεγα δυο μέρες μετά απο αυτό. Το καημένο το κορίτσι.. Σε τι περιβάλλοντα αναγκάζονται και μεγαλώνουν πολλά παιδιά, και πόσο ανάγκη έχουν αυτά τα χέρια που τα χτυπάνε…

luckystrike
luckystrike
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Ο γαμπρός μου μία φορά έγινε έξαλλος με την ανιψιά μου που τότε ήταν δυόμιση χρονών που αφού κάθισε ήρεμα για κανα δίωρο κάποια στιγμή δυσανασχετησε και με μία κίνηση που έκανε έριξε κατά λάθος κάτω το χυμό. Ποιος είδε το θεό και δε φοβήθηκε. Χαμός έγινε που δεν καταλαβαίνει πως θέλουν κι αυτοί να πιούν τον καφέ τους

Cloud on Toast
Cloud on Toast
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  luckystrike

Αναρρωτιέμαι ποιος ήταν πιο παιδί, ο γαμπρός ή το παιδάκι. Τον έπιασες μετά, και αυτόν και την αδερφή σου, να τους εξηγήσεις τα αυτονόητα; Για τέτοια πράγματα ποτέ δεν φταίει το παιδί. Οι γονείς ειναι εκεί για να ελέγχουν το περιβάλλον του, ανάλογα με την ηλικία του φυσικά (άλλο 2,5 άλλο 10), έτσι ώστε να αποφεύγονται οι ζημιές.

luckystrike
luckystrike
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Cloud on Toast

Εννοείται. Κάποια στιγμή χρόνια μετά όταν το ξανασυζητήσαμε είπε, έλεγα τέτοιες μαλακίες; αλλά για τον άντρα της αδερφής μου έχω ξαναγράψει. Είναι κακοποιητικός.

Dreamer
Dreamer
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  luckystrike

Πολύ λυπάμαι. Τι κάνει δηλαδή; Δεν έχει τύχει να διαβάσω κάτι που έχεις γράψει πιο πριν..

Cycling in the rain
Cycling in the rain
4 χρόνια πριν

Σε μια παρόμοια περίπτωση είχα πλησιάσει τη μητέρα και της είπα “κυρια μου τι κάνετε;”. Πριν προλάβω να να πω κάτι άλλο με διάολοστείλε, μου είπε να μην ανακατεύονται και να πάω να γ@μ+-&Ω. Εκεί πολύ ψύχραιμα της είπα ότι γ@&+7κα το πρωί και την ευχαριστώ για τη γλυκειά ευχή της.

Εντελβάις
Εντελβάις
4 χρόνια πριν

Δυστυχώς αυτό που ειπώθηκε τις προάλλες για τα παιδιά ότι είναι λαχνός το πώς θα ειναι ο χαρακτήρας τους ισχύει και για τους γονείς που θα σου τύχουν. Λυπάμαι το παιδάκι που θα το μεγαλώσουν αυτά τα ζώα.

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν

Για μια ακόμη φορά θα καταχραστώ ερώτηση που άλλο ρωτάει η κοπέλα για να πω τον πόνο μου σε ένα θέμα το οποίο θιγει:παιδιά σε εστιατόριο! Όταν ο γιος μου ήταν μωρό και νηπιο και μάλιστα φασαριοζικο δεν διανοουμουν να τον πάρω μαζί μου σε καφε ή εστιατόριο. Ο λόγος ήταν η κοινωνική κατακραυγή σε (πολύ πιθανη) περίπτωση δυσανασχετησης του παιδιού. Το αποτέλεσμα ήταν η περαιτέρω απομόνωση μου ως νέα μαμά και εργαζομενη μετανάστρια. Αλλά και η μη κοινωνικοποίηση του παιδιού κατά τα δεδομένα της δικής μας γενιάς. Ναι πήγαινε καθημερινά παιδικό σταθμό οκ αλλα δεν του δόθηκε η δυνατότητα… Διαβάστε περισσότερα »

calamity jane
calamity jane
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Και εγώ το ίδιο αναρωτιέμαι.

Ζαβαρακατρανέμια
Ζαβαρακατρανέμια
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Οξυδερκέστατη παρατήρηση, AllesGoed! Με έβαλε σε σκέψεις.
Και μιλάω ως το παιδί που στις αρχές των ’80ς κοιμήθηκα σε καρέκλες ενωμένες σε ταβέρνα, σε ντίσκο κλπ ενώ “οι μεγάλοι” γελούσαν, μάλωναν για πολιτική και κάπνιζαν πάνω απ’τα κεφάλια μας (χωρίς διάθεση ωραιοποίησης, ξέρουμε όλοι οτι είναι λάθος). Το σίγουρο είναι οτι εμείς ήμασταν out there, και όχι σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Ίσως βγαίνω απ’το θέμα αλλά το σχόλιό σου με βρήκε σε φάση που με απασχολεί το συγκεκριμένο ζήτημα.

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ζαβαρακατρανέμια

Δεν έχω κατασταλάξει στις σκέψεις μου. Φοβάμαι όμως ότι η παρούσα καθεστηκυία τάξη είναι παράλογη. Δεν μπορούμε να μιλάμε για φεμινισμό και συγχρόνως να περιθωριοποιουμε τα νήπια σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει ομαλά έτσι η οικογένεια γενικά Αλλά και η μητέρα και το παιδι ειδικα. Φοβάμαι ότι μεγαλώνουμε μια γενιά παιδιών πολυ λάθος. Παιδικές γωνίες στα εστιατόρια (κοινώς δεν τους επιτρέπουμε να βαρεθούνε,να δυσανασχετησουν και έπειτα να βρουν κάτι δημιουργικό να ασχοληθουν), sticker charts για να μάθουν βασικές δεξιότητες ( κοινώς πάντα υπάρχει αντάλλαγμα, ενώ όλοι ξέρουμε ότι τα αντάλλαγμα είναι η γνώση η ιδια), εργαζόμενες μητέρες… Διαβάστε περισσότερα »

Ζαβαρακατρανέμια
Ζαβαρακατρανέμια
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Νομίζω πως έχεις πολύ δίκιο, αν και εύχομαι να έχεις τελικά άδικο (ότι μεγαλώνουμε μια γενιά παιδιών πολύ λάθος). Πάντως αναλύοντας τα δεδομένα στο μυαλό μου εκεί καταλήγω κι εγώ, κοιτώντας πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους υπό τον ρυθμό ενός καταιγιστικού overparenting.

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Ξερεις που ειναι η ενσταση μου; Α. Αν πρεπει να να σηκωνομαι καθε 15′ για να παω να παιξω 15′ με τον μικρό ουσιαστικά δεν συναναστρέφομαι κανένα, δεν κάνω κουβέντα. Ας παω στην παιδική χαρά καλυτερα να τελειώνουμε. Β. Το νήπιο βρίσκεται πάλι σε “ελεγχομενο” περιβαλλον για την ευχαρίστηση του,κοινώς αντί να είναι στην παιδική χαρά,είναι στην παιδική “γωνια” διαρκώς με εναλλαγές των φροντιστων του. Κοινώς δεν μαθαίνει να βρίσκεται σε χώρο ενηλίκων. Πάλι ο,τι θέλει κάνει. Εμένα τώρα είναι 4 ετών, όποτε έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο αλλα επισης πολεμαω κατάθλιψη που ξεκίνησε ως post-natal (ξέχασα τη λεξη). Οπότε… Διαβάστε περισσότερα »

βλαχάκι(το)
βλαχάκι(το)
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Ενδιαφέροντα όλα αυτά. Πριν κάποιο καιρό είχα πάει σε γνωστή σουβλακερί (Π. Φάληρο) κι έσκασε μετά τις 12 τη νύχτα φαμήλια με μωρό και μικρό νήπιο (ο χώρος είχε και καπνίζοντες, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση ντουμάνι και επίσης είχε φασαρία: μουσική, μαζέματα πιάτων, chatter κ.λπ.) γιατί όχι; Άλλη φορά σε συναυλία open στον ΚΠΙΣΝ, ηλεκτρονικής πειραματικής (λένα πλάτωνος και σια) αρκετοί ήταν με τα νήπιά τους, και τα αυτά χόρευαν με https://youtu.be/mnhdkfYhkqw, γιατί όχι; Σε ταβέρνες σε ανοιχτό αλλά και στο κλειστό τους (σε επαρχειακές κυρίως) θα βρεις κάλλιστα 2-3-4 φαμήλιες που θα συνενώσουν τραπέζια και τα μικρά… Διαβάστε περισσότερα »

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  βλαχάκι(το)

Είναι και αυτό φυσικα. Για εμάς το γιατί όχι επεξηγειται. Λόγω αισθητηριακή θεμάτων ο δυνατός θόρυβος τον τρομάζει και αποσυντονίζει. Επίσης τα περισσότερα νήπια (neurodiverse και μη) λειτουργούν βάσει προγράμματος και κοιμούνται 1930-2030 ή ίσως αυτό είναι πιο πολύ της Βόρειας Ευρώπης που πρέπει να ξυπνάμε χαράματα να πάμε παιδικό σταθμό, δεν ξέρω.
Τώρα ζήλεψα λίγο Ελλάδα με τον καταπληκτικό καιρό και τις open air συναυλίες.

Purple Rain
Purple Rain
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  AllesGoed

Αρχικά να πω πως λυπάμαι για την εμπειρία που περιγράφεις και δεν θέλω να μειώσω το βίωμά σου. Έχω, ωστόσο, δύο παρατηρήσεις: 1. Δυστυχώς ή ευτυχώς θα πρέπει να βλέπουμε την απόκτηση και ανατροφή παιδιών ως επιλογή. Κάθε επιλογή υπακούει στν κανόνα “κάτι δίνεις κάτι παίρνεις”. Όπως το έχω στο μυαλό μου, λοιπόν, αυτό σημαίνει πως οι γονείς ή ο γονέας θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αφιερωθεί σε ένα παιδί για τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής του. Αυτό δεν σημαίνει πως θα απομονωθεί. Απλά, όπως είπες, μπορεί να πηγαίνει σε μέρη φιλικά προς το παιδί (ένα παιδί 12… Διαβάστε περισσότερα »

AllesGoed
AllesGoed
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Purple Rain

Για το 2. Συμφωνώ απόλυτα έχε όμως υπ’όψιν σου ότι ο σεβασμός είναι κάτι που μαθαινεται σιγά σιγά. Το νήπιο είναι εγωπαθες πλάσμα και μαθαίνει τον σεβασμό πρακτικά. Κοινώς μαθαίνει τρόπους. Αν δεν το βγάλεις στον κόσμο των ενηλίκων δεν θα μάθει τι σημαίνει σεβασμός πρακτικά σε ένα εστιατόριο. Πιθανότατα θα πάρει πολλές δοκιμές μέχρι να μάθει. Για το 1. Διαφωνώ κάθετα. Κατ’ αρχάς δεν είναι 2 χρόνια, είναι 5-6. Μέχρι να καταφέρεις να συνεννοηθείς κατ’αρχάς και να καταλάβει τι τρόπους πρεπει να έχει σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Μέχρι τότε ειναι wild card. Νομίζεις ότι όταν κάνουμε παιδιά τα κάνουμε γνωρίζοντας… Διαβάστε περισσότερα »

Open S
Open S
4 χρόνια πριν

“Σε πολλά χρόνια από σήμερα, θα είσαι εσύ σε καροτσάκι και αυτό όρθιο από πάνω σου. Μίλα του όπως θα θέλεις να σου μιλάει τότε”. Και φεύγεις.

sktpsx
sktpsx
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Open S

επειδη θολωσα μ αυτα που ακουσα και επειδη ειμαι σκτψχ αντι για “πολλα” θα ελεγα λιγα.

Ταρακούν Παντανικούν
Ταρακούν Παντανικούν
4 χρόνια πριν

Πιστεύω ότι όντως δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση για το “τι να κάνεις την επόμενη φορά”. Στο παρελθόν μου έχει τύχει να παγώσω σε τέτοιες καταστάσεις, σε άλλες έχει τύχει να μιλήσω και να γίνει το σώσε. Στο τέλος πάντα σκέφτομαι το εξής και αισθάνομαι μια ματαίωση σε σχέση με το αν το να επέμβεις βοηθάει επί της ουσίας: Τα λες και επεμβαίνεις, ντρέπονται λίγο, ή θα σε βρίσουν, ή θα το παίξουν κοινωνικά σωστοί, η θα καταλάβουν. Στο τέλος της ημέρας δεν ξέρεις τι συμβαίνει όταν μπουν μέσα στο σπίτι 🙁 Να μιλάμε όμως, όσο μπορούμε να επεμβαίνουμε σε τέτοιες… Διαβάστε περισσότερα »

κουκουρούκου
κουκουρούκου
4 χρόνια πριν

Άντεξες ολόκληρο 40λεπτο κολλητά στην καρέκλα της;;; 😱

sktpsx
sktpsx
4 χρόνια πριν

Ναι θα επρεπε να αντιδρουμε.Δεν ειναι κατι που λεγεται σε παιδι ποσο μαλλον σε μωρο που ουτε να τρεξει να κρυφτει μπορει ουτε να μιλησει. Σιγουρα θα υπαρχει βια στο σπιτι.

Μια ωραια Κυριακη, συσσωμη η αγια οικογενεια στην ταβερνα “Οτι-φας-13ευρω” τραμπουκιζει το μωρο, περιμενωντας την μπριτζολα .

Alexandra
Alexandra
4 χρόνια πριν

Δυστυχώς η πάγια απάντηση που δίνουν τέτοιου είδους άνθρωποι είναι “κουμάντο στο δικό σου το παιδί ,μην ανακατεύεσαι”…Το βρίσκω μάταιο να μιλήσεις,το μόνο που θα γίνει θα ναι να τσακωθείς αλλά οι γονείς ίδιοι θα παραμείνουν.Καλη τύχη στο παιδάκι.

Melia
Melia
4 χρόνια πριν

Πάντα σκέφτομαι ότι αν ο άλλος είναι επιθετικός με το παιδί, σίγουρα θα αντιδράσει επιθετικά και απέναντι σε όποιον επέμβει απρόσκλητος. Οπότε δεν τολμάω να πω αυτό που σκέφτομαι στο 90% των περιπτώσεων: “Συγγνώμη, αλλά εσείς κάνετε περισσότερη φασαρία από το παιδί σας, μπορείτε να σταματήσετε να φωνάζετε;”
Πάντως, αν έχετε ποτέ κάνει παρατήρηση και είδατε το γονιό να αντιδρά θετικά ή έστω να το σκέφτεται, γράψτε το στα σχόλια, είμαι πολύ περίεργη.