Α,μπα μου γεια σου! Καταρχήν συγχαρητήρια για την στήλη σου, την παρακολουθώ πολλά χρόνια και αυτή είναι η πρώτη φορά που επιχειρώ να γράψω. Το ζήτημα το δικό μου λοιπόν δε με αφορά άμεσα ωστόσο, με προβληματίζει αρκετά. Προέρχομαι που λες από μια πολύ ωραία και αγαπημένη οικογένεια, έχω άλλα τρία αδέλφια μικρότερα και γενικά οι γονείς μας όλα αυτά τα χρόνια μας στηρίζουν σε ότι κάνουμε, και οικονομικά και από το γεγονός ότι είναι πάντα δίπλα μας. Το πρόβλημά μου λοιπόν αφορά τη μικρή μου αδερφή. Για να σου δώσω να καταλάβεις: εγώ ήμουν πάντα το εύκολο και καλό κορίτσι της οικογένειας, με πτυχίο, μεταπτυχιακό κτλ, τώρα έκανα και παιδάκι και όπως καταλαβαίνεις σχεδόν όλα περιστρέφονται γύρω από μένα και το μωρό. Ποτέ δε δημιούργησα κανένα σοβαρό θέμα με τους γονείς καθώς σχεδόν πάντα η σχέση μας ήταν άριστη, εκείνοι ενέκριναν τις αποφάσεις μου και σπάνια μαλώναμε. Βέβαια σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός πως σαν χαρακτήρας είμαι αρκετά ανεξάρτητη και με τον τρόπο μου επέβαλα πράγματα και διεκδικούσα, με ομαλό όμως τρόπο. Σε αντίθεση λοιπόν η αδερφή μου, είναι κάτι σαν “μαύρο πρόβατο” της οικογένειας. Αντιδραστική και πολύ πεισματάρα. Επίσης προσπαθεί να με μιμηθεί σε πολλές εκφάνσεις και κάπως χάνει την προσωπικότητά της. Σχεδόν καθημερινά λοιπόν τσακώνεται με την μητέρα μας. Τώρα μάλιστα που έχω φύγει και από το σπίτι οι καβγάδες έχουν ενταθεί. Η μητέρα μου προσπαθεί να κάνει την αδερφή μου να σκέφτεται και να πράττει όπως εγώ ή εκείνη και όταν τα πράγματα δε γίνονται έτσι μαλώνουν πολύ άσχημα και στενοχωριόμαστε όλοι.H μητέρα μου νευριάζει που δε διαβάζει το ίδιο στυλ βιβλίων με εμένα, που δεν είναι τόσο τακτική με το σπίτι όσο εγώ, που οι παρέες της δεν είναι σταθερές, που χωρίζει κάθε τρεις και λίγο και που γενικά δεν έχει βρει την προσωπικότητά της ακόμα (γεγονός που πιστεύω απορρέει και από αυτήν την σχέση).Η αδερφή μου από την άλλη δεν προσπαθεί ποτέ να πάει με τα νερά της και αντιδρά πολλές φορές απλά και μόνο για να της την σπάσει ενώ σπάνια ακούει μια δεύτερη γνώμη. Το δικό μου ζήτημα λοιπόν έγκειται στο πως θα μπορέσω να τους κρατήσω τις ισορροπίες καθώς δε μου αρέσει να είναι τόσο εμφανές το ότι μου έχει πιο μεγάλη αδυναμία σε σχέση πάντα με την αδερφή μου και να την συγκρίνει με εμένα. Αισθάνομαι άσχημα και το επισημαίνω κυρίως στη μητέρα μου η οποία μου λέει “το ξέρω έχεις δίκιο αλλά με βγάζει από τα ρούχα μου με την τάδε συμπεριφορά της”. Ο πατέρας μου λόγω δουλειάς σε αυτές τις καταστάσεις συνήθως δεν είναι παρών και τα μαθαίνει όλα εκ των υστέρων όπου και αυτός προσπαθεί να βρει μια μέση λύση μεταξύ της μητέρας μου και της αδερφής μου. Δυστυχώς, είμαι σίγουρη πως αυτή η κατάσταση έχει σίγουρα κάποιον αντίκτυπο στην αδερφή μου η οποία αισθάνεται κατώτερη από εμένα και ίσως άθελά της ζηλεύει κάποια πράγματα απλά και μόνο γιατί καταλαβαίνει ότι σε σχέση με εμένα και αυτήν η μητέρα μας μου έχει τρελή αδυναμία. Επίσης, πολλές φορές πιστεύω πως στην προσπάθεια της να γίνει πιο δεκτή από την μητέρα, δημιουργεί ένα ψεύτικο προφίλ που μοιάζει σε εμένα αλλά απέχει πολύ από εκείνη. Προσπαθώ να είμαι κάπου στη μέση και να στηρίζω γενικά την αδερφή μου χωρίς να την κριτικάρω ή να την μειώνω αλλά γνωρίζω πως κατά βάθος και μακροπρόθεσμα ίσως και μισήσει τη μητέρα μας . Δε θέλω επίσης η αδερφή μου να ζει με τη σκιά τη δική μου. Με συγχωρείς για το κατεβατό αλλά ήταν δύσκολο να περιγράψω την κατάσταση πιο λακωνικά. Σε ευχαριστώ πολύ και συνέχισε να μας ανοίγεις τα μάτια με τις απαντήσεις σου!
Νομίζω ότι πρέπει να σου επισημάνω ότι σε αυτόν τον αγώνα επιβολής μεταξύ της αδερφής σου και της μάνας σου εσύ είσαι αξεσουάρ. Όχι μόνο δεν είσαι πρωταγωνίστρια, όχι μόνο δεν έχεις δεύτερο ρόλο, όχι μόνο δεν είσαι αντικαταστάτρια, αλλά αξεσουάρ. Είσαι ένα όργανο που το χρησιμοποιούν και οι δυο για να κάνουν πάνω τους προβολές, για να δουν ποια θα κερδίσει.
Δεν θα ήμουν τόσο περήφανη (ίσως όχι η καταλληλότερη λέξη, αλλά κάτι κοντά σε αυτό μοιάζει να νιώθεις) στη θέση σου επειδή ήμουν το καλό παιδί που συμφωνούσε με τους γονείς του και δεν τσακώθηκε ποτέ, ούτε θα επέμενα τόσο στην ερμηνεία «ήμουν ανεξάρτητη και διεκδικούσα με τρόπο». Ένα μέρος αυτών είναι αλήθεια, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να περιγράψεις την σχέση σου με τους γονείς σου.
Δεν ρωτάς όμως αυτό. Θα απαντήσω στο προκείμενο: δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί κρατάς ίσες αποστάσεις (και αυτό έχει σχέση με αυτό που είπα παραπάνω). Αν η μάνα σου χρησιμοποιεί εσένα για να κριτικάρει την άλλη της κόρη, και αν η μάνα σου είναι μονίμως σε αντιπαράθεση μαζί της, κάνοντας συγκρίσεις, και αν η μάνα σου έχει διαλέξει με τόσο σκαιό τρόπο το «αγαπημένο της παιδί», τότε η μάνα σου έχει 100% ΑΔΙΚΟ.
Εσύ θα έπρεπε να είσαι 100% με την αδερφή σου και να μην ανέχεσαι, ούτε να δέχεσαι τη σύγκριση, και να απορρίπτεις αυτή την κακοποιητική συμπεριφορά των γονιών σου προς την αδερφή σου.
Και δεν έχει καμία σημασία τι είναι η αδερφή σου και πώς είναι, γιατί είναι παράγωγο αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς που έχει δεχτεί τόσα χρόνια.