in

Αγαπητή «Α, μπα»: Η μητέρα μου εκβιάζει συναισθηματικά την κόρη μου

Αρνείται να πάει σε ψυχολόγο και κουράστηκα να περιμένω

Αρνείται να πάει σε ψυχολόγο και κουράστηκα να περιμένω ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

oscar keys AmPRUnRb6N0 unsplash 1
Photo by Oscar Keys on Unsplash

Πολυαγαπημένη Αμπα, Έχω ένα θέμα και θα εκτιμούσα πολύ τη συμβουλή σου αλλά και της υπόλοιπης παρέας. Η μητέρα μου δεν δέχεται να πάει σε ψυχολόγο. Η μάλλον βλέπει τον ψυχολόγο της στα δικά μου μάτια με αποτέλεσμα να έχω απομακρυνθεί όσο μπορώ για τη δίκη μου ψυχική υγεία. Έχω κουραστεί να την ακούω ότι δεν είναι καλά. Περάσαμε μια δεκαετία όπου πατούσε στη δικαιολογία ότι περνά κλιμακτήριο και για αυτό το λόγο θα πρέπει να ανεχόμαστε όλοι τις παράλογες συμπεριφορές της. Πλέον έχει περάσει η δεκαετία ποσό κρατά η κλιμακτήριος μαμα μήπως να πάμε σε έναν ψυχολόγο να σε βοηθήσει; Ανένδοτη! Πραγματικά δε ξέρω από που να το πιάσω για να σου μεταφέρω μια καθαρή εικόνα και ελπίζω ο τρόπος που τα γράφω να μη σας κουράζει αλλά αυτή τη στιγμή το μυαλό μου βομβαρδίζεται με σκηνικά απείρου κάλλους.. Σαν άνθρωπος είναι απίστευτα εγωκεντρική. Δε ξέρει να ακούει παρά μόνο να μιλά. Θα της πεις πως πέρασες τη μέρα σου, θα προσπαθήσεις να την εμπιστευτείς το πρόβλημα σου και θα σε διακόψει 50 φορές για να σου πει αντίστοιχες δικές της ιστορίες. Κουραστική, αφόρητα κουραστική και επικίνδυνα χειριστική. Θα σου πει τι πρέπει να κανείς και αν δεν το κανείς το μετανιώνεις. Δεν ενέκρινε το ζευγάρι που με πρότεινε να τους παντρέψω και όταν της ειπα κοφτο παρτο απόφαση και αν δε θες μην έρχεσαι στο γάμο με απείλησε ότι θα φουντάρει με το αμαξι γιατί δεν την υπολογίζω. Drama queen.. ένα πρωί ενώ ήμουν στη δουλειά μου έστειλε σε φωτογραφία κάτι ψυχοφάρμακα (τα οποία παίρνει ένας ξάδερφος της ο οποίος έχει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα) και μου είπε από εδώ και στο έξης θα χαμογελώ συνέχεια με φατσούλες που κλαίνε από τα γέλια. Εκεί πάνω την πήρα τηλέφωνο και της ειπα ποσό χρόνων είσαι;;; 12;;; Τι πράγματα είναι αυτά;; Δε πας σε γιατρό γιατί φοβάσαι ότι θα σου πει να πάρεις χάπια και από την άλλη πας και παίρνεις μόνη σου ότι να ναι; Και κλασικά άρχισε να κλαίει. Ουφ.. έχω γράψει μόνο αρνητικά για τη μαμα μου και πραγματικά αισθάνομαι ότι την αδικώ γιατί ξέρω πως με αγαπά με όλη τη δύναμη της ψυχής της για αυτό και έχω μάθει μέσα μου να διαχειρίζομαι αυτές τις καταστάσεις. Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι ότι έχω μια κόρη 6 χρόνων, την οποία λατρεύει και προσκυνά και φυσικά την αγαπά περισσότερο από εμάς τους γονείς της- έτσι πιστεύει. Η κόρη μας, την οποία εγώ η σκληρή και άσπλαχνη μάνα πέταξα στον παιδικό σταθμό γιατί κοιτάω την καριέρα μου (άσχετα αν πληρώνω μηνιαία γ@μησιατικα δικά της), γίνεται θύμα ψυχολογικής πίεσης κάθε φορά που τη βλέπει: μ’αγαπας; Ποσό; Σου έλειψα; Ποσό; Το ξέρεις ότι εγώ τώρα που θα φύγω θα κλαίω; Ποτέ θα έρθεις στο χωριό; Θέλεις; Που περνάς πιο καλά με εμένα ή με τη μαμα; Περνάς καλά στο σχολείο; Ναι; Σίγουρα ναι ή έτσι κι ετσι? Ποιον αγαπάς πιο πολύ; Και όλα αυτά σε συνδυασμό πάλης – η μάνα μου να την αγκαλιάζει με το ζόρι και η μικρή να φωνάζει φτάνει άσε με. Εδώ να σημειώσω ότι τους γονείς μου τους βλέπουμε 2 φορές το μήνα αυθημερόν και κάποιες φορές η μικρή πηγαίνει για 2-3 ημέρες και μένει μαζί τους- όχι συχνά γιατί το αποφεύγω καθώς και το κλίμα μεταξύ των γονιών μου δεν είναι ότι καλύτερο και δε θέλω να εισπράτει η μικρή όλη αυτή την αρνητική ένταση. Έχω σιχαθεί να της λέω ποσό κακό της κάνει και εκείνη να κάνει την Κινέζα. Τι να κάνω πείτε μου! Να την απειλήσω; Μάλιστα τώρα που η μικρή ξεκίνησε δημοτικό (και είναι μες τη χαρά το πουλάκι μου) αυτή -η μάνα μου- κοντεύει να αρρωστήσει από τη στεναχώρια την και στη θέση μου θα σταματούσε τη δουλειά και θα γαντζωνόταν από τα κάγκελα του σχολείου για να βλέπει πως είναι το παιδί.

 

Πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε θεραπεία για να μάθεις να βάζεις όρια  στη μητέρα σου, να προσδιορίσεις την σχέση σου μεταξύ σας και ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να προστατέψεις το παιδί σου. Αν δεν θέλεις να εισπράττει αυτή την ένταση και αυτή την καταπίεση περί του ποιον αγαπάει και πόσο, γιατί αφήνεις το παιδί εκεί ολομόναχο για μέρες;

Η μητέρα σου σίγουρα χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια αλλά δεν γίνεται να περιμένεις να γίνει καλά, δεν είναι στο χέρι σου αυτό, είναι εντελώς εκτός του δικού σου ελέγχου. Αυτό που μπορείς να ελέγξεις είναι πόσο θα επηρεάζει τη δική σου ζωή, και φυσικά τη ζωή του παιδιού σου, και δεν μου αρέσει να λέω σε γονείς τι να κάνουν, καθόλου, αλλά σε αυτή την περίπτωση αν εσύ δεν μπορείς να βάλεις φρένο στη μάνα σου δεν γίνεται να την πληρώνει το παιδί σου.

Να την απειλήσεις; Όχι, να μην την απειλήσεις. Να καταλάβεις πώς θα βάλεις όρια και να τα βάλεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

46 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Ndber
Ndber
3 χρόνια πριν

Όταν ήμουν γύρω στα 4-5, ένα βράδυ αργά, η μαμά μου, μου έκανε την απαράδεκτα χειριστική ερώτηση “ποιον αγαπάς πιο πολύ, εμένα ή τη γιαγιά σου”; Εδώ να πω ότι έμενα στη γιαγιά μου τον περισσότερο καιρό καθώς η μητέρα μου εργαζόταν πολλές ώρες και κάποιες φορές έμενα στη γιαγιά όλη τη βδομάδα και πήγαινα στη μαμά μου το Σαββατοκύριακο. Σαν παιδάκι λοιπόν είπα αυτό που ένιωθα, δηλαδή “σας αγαπώ και τις δύο το ίδιο”. Η αντίδραση της μητέρας μου ήταν να με βγάλει έξω στο σκοτάδι και να κλειδώσει την πόρτα ώστε να μην μπορώ να μπω σπίτι, για… Διαβάστε περισσότερα »

este
este
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ndber

Ndber πόσο τραγικό αυτό που έζησες. Λυπάμαι πραγματικά πολύ.

Enamorame Coqueteame
Enamorame Coqueteame
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ndber

Δυστυχως ειναι καποιοι γονεις που κανουν παιδια ακριβως για τον αντιθετο λογο απ’αυτον που ειναι ο πιο υγιης κ φυσιολογικος (οτι θελουν να φερουν στον κοσμο ενα ατομο κ να το φροντισουν κ να το βοηθησουν να εξελιχθει)….κανουν δικους τους απογονους κ τους ”γονεοποιουν”, περιμενουν δλδ απ’τα παιδια τους οσο μικρης ηλικιας και να ειναι να καλυπτουν τις συναισθηματικες αναγκες τους, να υφιστανται τη γκρινια τους κ τα καπριτσια τους, να ειναι ”μαριονεττες” τους λες κι ειναι οι ιδιοι μικρα παιδια κ θελουν κουκλοθεατρο…Αυτο που περιγραφεις μου φανηκε πραγματικα για meme…η μητερα σου να κανει τετοια ηλιθια ερωτηση σαν ανασφαλες… Διαβάστε περισσότερα »

Μῆτις / Mêtis
Μῆτις / Mêtis
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ndber

Καλά πίστευε ότι αν σε τιμωρήσει θα την αγαπήσεις περισσότερο; Το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει είναι να ακούει ότι την αγαπάς περισσότερο… Με κάθε κόστος, δυστυχώς! Χαίρομαι που είσαι καλά και μακάρι αυτές οι εμπειρίες που μοιραζόμαστε εδώ να βοηθήσουν και άλλους ανθρώπους…

Μπαρμπούνι χωρίς μουστάκι
Μπαρμπούνι χωρίς μουστάκι
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ndber

Με έκανε να βουρκώσω αυτό που σου συνέβη. Είναι αλήθεια ότι κάτι τόσο φαινομενικά “μικρό” μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ψυχοσύνθεση σου. Το πολύ πολύ θετικό είναι ότι θυμάσαι το συμβάν και το έχεις εντοπίσει ως πηγή πολλών συμπεριφορών σου.

Arleta
Arleta
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ndber

Αγαπημένη μου Ndber, πόνεσε η καρδιά μου με αυτό που πέρασες… Σου εύχομαι όλα τα καλά του κόσμου! ❤️

Anna
Anna
3 χρόνια πριν

Τι εννοείς τι να κάνεις μάτια μου; Δεν είναι προφανές;
Να σταματήσεις να της επιτρέπεις επαφές με το παιδί, επειγόντως!

Kanella
Kanella
3 χρόνια πριν

Θα σταθώ λίγο στα περί “αγάπης”. Λες ότι η μητέρα σου σε αγαπά με όλη τη δύναμη της ψυχής της και λες ότι αγαπά (περισσότερο κι από εσάς, όπως λέει) την κόρη σου. Θέλω λοιπόν να πω ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι αγάπη είναι οι μεγάλες δηλώσεις, τα έντονα και δραματικά συναισθήματα. Εγώ πάλι θεωρώ ότι και η αγάπη, όπως όλα τα υπόλοιπα, φαίνεται στην πράξη. Και πράξη δεν είναι η συνεχής προσπάθεια να έχουμε επικοινωνία με κάποιον, ή να είμαστε συνέχεια παρόντες στη ζωή του, αλλά η ποιότητα αυτής της επικοινωνίας. Υπάρχει σεβασμός; Υπάρχει ενδιαφέρον να είναι ο άλλος… Διαβάστε περισσότερα »

Enamorame Coqueteame
Enamorame Coqueteame
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Kanella

Κανει μεγαλο λαθος που εστιαζει πιο πολυ στο πως ειναι ψυχολογικα η μητερα της, αν θα θεραπευτει, αν τρεφει πιο υγιη αισθηματα μεσα της για αυτην και για την κορη της παρα τη συμπεριφορα της κτλ….παρα στο πως νιωθει η μικρη για ολα αυτα και πως θα την προστατευσει μια και καλη απ’αυτη την αθλια κατασταση…Ειναι οκ το να εξακολουθει να αγαπαει τη μητερα της και να νοιαζεται γι’αυτην παρα τα σοβαρα προβληματα που υπαρχουν στις σχεσεις τους, αλλα οχι και το να αρνειται να δει καθαρα την πραγματικοτητα και να παρει αποφασεις, απ’τη στιγμη μαλιστα που σ’αυτην την ιστορια… Διαβάστε περισσότερα »

Έβδομο πέπλο
Έβδομο πέπλο
3 χρόνια πριν

Η κόρη σου φωνάζει στη γιαγιά της φτάνει άσε με, είσαι μπροστά, το βλέπεις σαν πάλη και αποφασίζεις να την αφήνεις στη γιαγιά 2,3 μέρες; Τουλάχιστον μην αφήνεις το παιδί μόνο του αν δεν μπορείς να κόψεις τις επαφές.

Τερατένιο Τιραντάκι
Τερατένιο Τιραντάκι
3 χρόνια πριν

Εμένα πιο πολύ με προβληματίζει ότι αυτές θεωρούνται νορμάλ συμπεριφορές από ενήλικες, με δέκτες παιδάκια. Ποιον αγαπάς πιο πολύ; Τη μαμά ή τον μπαμπά; Εγώ θα φύγω, θες να σε πάρω μαζί μου στο χωριό; Κλπ, κλπ. Δεν είναι αγάπη αυτό, δεν είναι χαριτωμένο, δεν είναι κιουτ, τέλος πάντων, δεν είναι ενδενδειγμένος τρόπος να μιλάς σε παιδιά. Ευτυχώς η γράφουσα καταλαβαίνει το πόσο χειριστική είναι αυτή η συμπεριφορά. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, η Λένα έχει απόλυτο δίκιο.

Alethiometer
Alethiometer
3 χρόνια πριν

Υπάρχει ένα ποιηματάκι του Gianni Rodari σε έναν δίσκο της Λένας Πλάτωνος που αγαπώ πολύ και λέγεται “Ποιος διευθύνει”. Κάθε φορά που το ακούω μου βουρκώνουν τα μάτια με την απάντηση. https://www.youtube.com/watch?v=Wtwikzm-3eU (Ρώτησα ένα κοριτσάκι: — Ποιος διευθύνει στο σπίτι; Αυτή σωπαίνει και κοιτάζει. — Λέγε, ποιος είναι ο αρχηγός; Ο μπαμπάς ή η μαμά; Το κοριτσάκι με κοιτάζει και δεν απαντά. — Λοιπόν; Θα μου πεις; Πες μου ποιος είν’ ο αρχηγός; Με ξανακοιτάζει με αμηχανία. — Δεν ξέρεις τι θα πει «διευθύνω»; Και βέβαια το ξέρεις. — Δεν ξέρεις τι θα πει «αρχηγός»; Και βέβαια το ξέρεις. —… Διαβάστε περισσότερα »

Τερατένιο Τιραντάκι
Τερατένιο Τιραντάκι
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Alethiometer

Υπέροχο. Με συγκίνησε και εμένα πάρα πολύ! Thanks for sharing!
(Στην “κωμική” του πλευρά, μου θυμίζει τη Μαφάλντα, όταν ένας πλανόδιος χτυπάει την πόρτα και ρωτάει:
“Μπορώ να μιλήσω με τον αρχηγό της οικογένειας;”
“Δεν έχουμε αρχηγό, είμαστε συνεταιρισμός!”)

Captain Mauser
Captain Mauser
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Alethiometer

Τί όμορφο ποίημα ! Είναι και στο Ανθολόγιο της Α-Β Δημοτικού. Θυμάμαι πόσο άρεσε στο γιό μου να το διαβάζει πριν λίγους μήνες !

Alethiometer
Alethiometer
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Captain Mauser

Έχει και κάποια ξεκούδουνα καλά το ανθολόγιο. Το είχα βάλει αυτό σε μια παράσταση που είχα κάνει στο σχολείο με παραμύθια του Gianni Rodari και κλαίγανε όλοι οι γονείς.

este
este
3 χρόνια πριν

Γιατί δεν έχεις πάρει ακόμα πιο δραστικά μέτρα; Καμμία μέρα να μην αφήνεις εκεί το παιδί σου. Αν το παίρνει αγκαλιά και αυτό δυσανασχετεί, παρεμβαίνεις και παίρνεις πάντα το μέρος του παιδιού. Αν της ΄κανει ακατάλληλες ερωτήσεις (ποιος αγαπάς πιο πολύ κτλ.) της κόβεις την φόρα άμεσα. Εσύ και μόνο εσύ.
Το αν η μαμά σου έχει προβλήματα και πως μπορεί να τα λύσει είναι ένα κομμάτι – που δυστυχώς πρέπει να το λύσει η ίδια. Το άλλο και πιο σημαντικό είναι να μην δημιουργηθούν προβλήματα στο παιδί – αυτό είναι κάτι για το οποίο είσαι εσύ υπεύθυνη.

ZiggyStardust
ZiggyStardust
3 χρόνια πριν

Ειχα παρομοιο στυλ γιαγιας και η μητερα μου με αυστηρο τροπο (αφου ο ευγενικος δεν) εβαλε ορια. Εβλεπα στα ματια της γιαγιας μου την δυσαρέσκεια της για διαφορα που μου ελεγε η μητερα μου να κανω αλλα θαυμαζα τοσο τη δυναμικότητα της μητερας μου. Μπραβο μαμα <3

J.Brian
J.Brian
3 χρόνια πριν

Τα μόνα όρια που μπαίνουν σε αυτούς τους ανθρώπους είναι η αποχή. Ξέρω από τέτοιους και δεν παλεύονται. Είναι σα να μην υπάρχεις. Και βία να ασκήσεις, πάλι τα ίδια θα κάνουν. Έχω ασκήσει βία στο παρελθόν , γιατί σε βγάζουν εκτός εαυτού. Φυσικά δεν είμαι περήφανη γι αυτό. Ήμουν πολύ νέα και δεν καταλάβαινα πως να προστατέψω τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι μπορεί να γίνει σχέση. Ότι η αγάπη είναι αυτονόητη κατάσταση. Ότι η επιμονή θα πιάσει τόπο. Ότι μπορεί να γίνει συζήτηση. Όλα τα κλισέ που δεν ισχύουν Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ ότι η μάνα σου έχει… Διαβάστε περισσότερα »

Chachacha
Chachacha
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  J.Brian

Δεν είναι απαραίτητο να έχει κάποιος διαταραχή. Κάποτε τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνταν χαρακτηριστικές του γυναικείου φύλου, όσο χαριτωμένες οι απαράδεκτες ερωτήσεις τέτοιου τύπου.

J.Brian
J.Brian
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Chachacha

Δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες ότι κάποτε τέτοιες συμπεριφορές ήταν χαρακτηριστικές του γυναικείου φύλου και απαράδεκτες οι ερωτήσεις αυτού του τύπου. Εμείς εδώ μιλάμε στο τώρα και λέμε τη γνώμη μας. Επίσης μόνο απαράδεκτη δε θεωρώ την ερώτηση. Είναι απίστευτο το ποσοστό ανθρώπων που βασανίζονται από την οικογένεια τους. Ίσως δεν κατάλαβα τι εννοείς

Chachacha
Chachacha
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  J.Brian

J.Brian έχεις δίκιο να μην κατάλαβες τι ήθελα να πω, έτσι όπως το διατύπωσα.Εννοώ ότι μπορεί έτσι να γαλουχήθηκε η μαμά της, μπορεί να μην είναι μόνο θέμα κάποια διαταραχής, αλλά και βαθειάς πεποίθησης ότι μόνο έτσι μπορεί να τραβήξει την προσοχή. Γενικά είμαι λίγο διστακτική να χαρακτηρίζω ότι κάποιος έχει συγκεκριμένη διαταραχή από μία ιστορία που μας διηγήθηκε κάποιος. Απαράδεκτες είναι οι ερωτήσεις προς το παιδί, όχι η ερώτηση της κοπέλας. Ελπίζω να βγάζουν λίγο περισσότερο νόημα αυτά που έγραψα τώρα.

J.Brian
J.Brian
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Chachacha

Και μόνο να θέλεις να τραβήξεις την προσοχή, καταστρέφοντας τη ζωή των άλλων , είναι είδος διαταραχής και φυσικά αφορά σε όλα τα φύλα. Επειδή όπως είπα είχα τέτοια περιστατικά στο περιβάλλον μου, ασχολήθηκα πάρα πολλά χρόνια , για να καταλάβω τι γίνεται και μόνο τα τελευταία χρόνια είμαι καλά προς καλύτερα… Θέλω να πω δεν το παίζω μάγκας ή ειδικός, αλλά έχει μεγάλη σημασία να καταλαβαίνεις με ποιον πρέπει να ασχολήσαι και με ποιον όχι . Για να κάνεις αυτή τη διάκριση χρειάζεται και η γνώση

Μεγάλη Αδερφή
Μεγάλη Αδερφή
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Chachacha

Chachacha νομίζω συμβαίνει το αντίθετο! Για πολλά χρόνια, ίσως ακόμη και τώρα, διαταραχές χαρακτηρίζονταν “χαρακτηριστικές” συμπεριφορές και πάμε παρακάτω. Πίσω από ένα “έτσι είναι οι γυναίκες/άντρες/παιδιά” κουκουλώνονται και γίνονται αποδέκτες συμπεριφορές που αν αναγνωρίζονταν και διαχειρίζονταν θεραπευτικά σαν διαταραχές θα είχε σωθεί πολύς κόσμος!

Alethiometer
Alethiometer
3 χρόνια πριν
Απάντηση σε  J.Brian

Ότι λέει η J. Brian α κρι βώς (αν δεν έλεγε ότι το παιδί είναι 6 χρονών θα νόμιζα ότι το έγραψε το γράμμα η μαμά μου).
Αποχή και ψυχοθεραπεία. Δεν πιάνει τίποτα άλλο, είναι αδύνατον να τους βάλεις όρια, καμία “τεχνική” δε θα δουλέψει.
Και, συγγνώμη που θα το πω, αγαπητή γράφουσα, μη μπερδεύσεις αυτές τις εκδηλώσεις με έκφραση αγάπης, οι άνθρωποι που δεν αγαπούν ούτε τον εαυτό τους -και προφανώς ένας άνθρωπος που συμπεριφέρεται έτσι δεν έχει καλή σχέση με τον εαυτό του- δε συμπεριφέρονται έτσι πνιγηρά.

Marqella
Marqella
3 χρόνια πριν

Καλή μου ανθρωποι με τόσο ναρκισσιστική προσωπικότητα δεν αγαπαν στα αλήθεια. Το οτι η μαμά σου αγαπά εσενα και το παιδί σου με όλη τη δύναμη της ψυχής της είναι ενα τεραστιο ψέμα που λες στον εαυτό σου. Σε έχει πεισει οτι αυτή η λαίλαπα ναρκισισμού λεγεται αγαπη. Οπως λεει η Λένα προστατεψε το παιδί σου. Δεν το βλέπεις οτι πνίγεται το καημενούλι; Πολύ στενοχωρέθηκα.

Ocelotoς
Ocelotoς
3 χρόνια πριν

Μα είσαι σοβαρή? Αφήνεις το παιδί 2-3 μέρες ενώ μας έχεις γράψει ένα γράμμα λέγοντας πόσο κακοποιητική είναι η μαμά σου? Επίσης οι ερωτήσεις “ποιον αγαπάς πιο πολύ” είναι χειριστικές και τα αγγίγματα χωρίς συναίνεση , με το ζόρι είναι πολύ άσχημες συμπεριφορές. Μην το ξαναπας το κοριτσάκι. Μόνο με την υπόβλεψη σου αλλά πολύ πιο αραιά πλέον, μη σου πω και καθόλου για κάποιο διάστημα .Αν σου ζητήσει το λόγο πες πως το παιδί έχει μαθήματα και μην συνεχίσεις παραπάνω την κουβέντα. Η μητέρα σου ψυχολόγο δεν θα δει και προφανώς της αρέσει η σύγκρουση στην οποία έρχεστε. Έχει… Διαβάστε περισσότερα »