Γειά σου Αμπα. Είμαι γυναίκα 37 χρονών και γύρω στα 30 αποφάσισα ότι δε θέλω να κάνω παιδιά. Πάνω σε σχετικές συζητήσεις το έλεγα στην μητέρα μου από τότε. Παρότι της είχα πει ότι δε θέλω να κάνω παιδιά, ανέφερε κάποιες φορές ότι υπολογίζει ότι θα κάνω παιδί μετά τα 35, όπως και η ίδια και η αδερφή της και η άλλη μου θεία. Όταν πέρασα τα 35 οι αναφορές έγιναν πιο συχνές, τύπου ‘θα θελήσεις κάποια στιγμή και θα δυσκολευτείς μετά’, ‘όλες το μετάνιωσαν όσες δεν έκαναν και λένε ψέματα για να μην τις λυπούνται’, ‘θα κάνεις και θα το αγαπήσεις, θα αλλάξει η ζωή σου’. Εγώ από την άλλη ΔΕ ΘΈΛΩ ΠΑΙΔΊ. Πρόσφατα της είπα ότι αν το ξανά αναφέρεις, θα σου κόψω την καλημέρα. Και μου απάντησε ότι πώς κάνω έτσι, οι αναφορές της είναι σπάνιες, είναι μια φράση το εξάμηνο σε ήρεμο τόνο. Για να θέλω να της κόψω την καλημέρα επειδή απλά εκφράζει μια ανησυχία χωρίς να με προσβάλει πχ, σημαίνει ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρη για την επιλογή μου. Και τότε αναρωτήθηκα. Γιατί εμάς που δε θέλουμε παιδιά μας ενοχλεί τόσο πολύ μια τέτοια αναφορά; Γιατί δεν είμαι κουλ;
– Ξένια
Αχ αλήθεια αναρωτιέσαι; Στενοχωριέμαι πάρα πολύ που το λες.
Επειδή σου λέει ότι αν δεν κάνεις παιδί, θα είσαι ανολοκλήρωτη και αξιολύπητη. Σε ήρεμο τόνο.
Κι επειδή ό,τι άλλο κι αν κάνεις, και το Νόμπελ να πάρεις, αυτή θα σε λυπάται και θα σε θεωρεί μισή.
Και είναι η μάνα σου, από την οποία περιμένεις αποδοχή χωρίς όρους. Πόσο μάλλον όταν οι όροι είναι εντελώς δικοί της και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τις δικές σου επιθυμίες, τα δικά σου όνειρα, την προσωπικότητα σου.
Όχι μόνο δεν εκφράζει μια ανησυχία (ανησυχία είναι να σου πει να πάρεις ζακέτα, όχι να κάνεις παιδί) αλλά σε προσβάλει. Σε προσβάλει εδώ και εφτά χρόνια περίπου, για μια απόφαση καθαρά προσωπική που δεν την αφορά καθόλου και δεν χρειάζεται να εγκρίνει ή να απορρίψει.
Δεν αναστατώνονται όλοι το ίδιο όσοι δεν κάνουν παιδιά με αυτά τα σχόλια, δεν είναι μια ειδική ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά όσοι δεν κάνουν παιδιά. Αυτό που έχουμε όλοι ως κοινό είναι η ανάγκη της αποδοχής των γονιών μας, και όταν μας τη δίνουν υπό όρους, υποφέρουμε. Η δική σου μητέρα χώνει αρκετά βαθιά το μαχαίρι με το «δήθεν ήρεμα» και το «εγώ μια κουβέντα είπα» και «άρα εσύ φταις που θυμώνεις». Το χώνει και μετά το στρίβει. Μπορείς να της το πάρεις, ξέρεις. Θα το καταφέρεις όταν σταματήσεις να προσπαθείς να την κάνεις να σε καταλάβει. Δεν θα το κάνει γιατί δεν της περνάει από το μυαλό να σε δει ως αυτόνομο άνθρωπο. Κατά τη γνώμη της εσύ είσαι αυτή που πρέπει να καταλάβει.
Οι γονείς μας σπάνια μας καταλαβαίνουν. Δύσκολα μας καταλαβαίνουν. Ειδικά για τις γυναίκες παλιότερων εποχών, τα παιδιά τους είναι η μοναδική πίστα εξουσίας που τους παραχωρείται, και αν έχουν πολλά μαζεμένα μέσα τους, του δίνουν και καταλαβαίνει. Ο θυμός σου την τρέφει, γιατί έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον να νιώσει κάτι πολύ έντονο, κι ας είναι δυσάρεστο αυτό το έντονο. Η ένταση είναι που της αρέσει. Η ένταση, μαζί με τη πλύση εγκεφάλου που έχει φάει για την αξία μιας γυναίκας, κάτι που πιστεύει ως δόγμα, με πάθος θρησκευτικό. Ανίκητος συνδυασμός.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Θα σε λυπάται και θα σε θεωρεί μισή”. Σοφή κουβέντα που συνοψίζει το πώς βλέπει ο κόσμος τις γυναίκες που δεν έχουν παιδιά, είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί δεν μπορούν. Ακόμα και αν δεν το βιώνεις από τη μάνα σου (ναι κάνει και κάτι καλά αυτή η γυναίκα), το βιώνεις από τις υπόλοιπες. Φίλες ή μη κάθε ηλικίας, σε άσχετες στιγμές και με άσχετες αφορμές, από ‘δώ θα το φέρουν, από ‘κει θα το φέρουν, ακόμα εκεί αναφέρονται, πάντα με βλέμματα συμπάθειας και λύπησης. Και ενώ έχεις προσπαθήσει, έχεις χάσει λεφτά και την υγεία σου, έχεις ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ,… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο που χεστήκαμε για τον κόσμο, αλλά δεν χεστήκαμε για την μάνα μας. Υπάρχει κι αυτή η διαφορά.
Όσο κουλ κι αν είμαστε με τον γείτονα και τον κάθε τυχάρπαστο, δεν είμαστε με τους γονείς μας. Κι αυτοί πιέζουν και ξαναπιέζουν είτε με το καλό είτε με το άγριο, μέχρι να μας δουν στα πατώματα ή να ενστερνιστούμε την άποψή τους και να τους κάνουμε τα χατίρια.
Μερικοί χεστήκαμε (με το συμπάθειο) και για τη μάνα μας και μερικές φορές βασικά για τη μάνα μας.
Ναι, βρε παιδί μου, το καταλαβαίνω. Απλά λέω πώς πρέπει να είναι εμφανέστατα κακοποιητικός ο γονιός (και δη η μάνα) για να την αποπέμψεις από την ζωή σου και από την σκέψη σου. Ο περισσότερος κόσμος δυσκολεύεται να το κάνει και καταπιέζεται.
Μεγάλη αγκαλιά no_roots : )
❤
Πόσο με εξοργίζει αυτό το “εγώ λέω τη μαλακία, εσύ αν στραβώνεις σημαίνει ότι δεν είσαι σίγουρος γι’αυτό που θες”. ΟΧΙ. Δεν είναι ότι επειδή πήρα μια απόφαση είμαι αναίσθητος ξαφνικά και δε με αγγίζει τίποτα. Έχω και τα κουμπιά μου, και τα νεύρα μου, και τους φόβους και τις ανασφάλειές μου, χωρίς απαραίτητα να σχετίζονται με τη βεβαιότητά μου για το θέμα που θίγεται. Ναι, καλό είναι να έχουμε το νου μας για το γιατί κάτι μας προκαλεί εκνευρισμό, αλλά όταν αυτό το κάτι είναι απλά κατάφωρη αγένεια και δη απο κοντινά μας πρόσωπα, το σιχτιράκι είναι όλο δικό… Διαβάστε περισσότερα »
Να πω εδώ ότι έχω ακούσει από γνωστή που δηλώνει από παλιά ότι δε θέλει να κάνει παιδιά, 36 ετών, την ατάκα: “καλά, καλά, μικρή είσαι ακόμα, κάτσε να βρεθεί ο κατάλληλος και θα δεις πώς θα θες, εδώ θα είμαστε σε λίγα χρόνια και θα το δεις”. Της λέω “από σένα ειδικά που δε θες παιδιά, και το δηλώνεις, δεν το περίμενα να το ακούσω αυτό, γιατί η δική σου δήλωση μη επιθυμίας είναι διαφορετική και πιο σίγουρη από τη δική μου?”. Και μου απαντάει: “άλλο εγώ”. Ρε σεις, αισθάνθηκα λες και διαγωνιζόμαστε στο ποια έχει πιο αγνή και… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, δεν είμαστε καλά… Ούτε “μεταξύ” μας δηλαδή. Ίσως γιατί ορισμένα πράγματα είναι βαθιά περασμένα. Κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου που κ που ν’αναρωτιέμαι αν είμαι “φυσιολογική”. Δουλειά θέλουμε και υποστήριξη που λέει και το Μαύρο Γατί. Γλυκιά μου lioness, σε πιστεύω εγώ ❤️
Ρε δεν είμαστε καλά! Πόσο σκατα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις κάποιος για μια ΕΝΤΕΛΩΣ δίκη σου επιλογή που δεν κάνει κακό σε κανέναν. Δε μπορώ αλήθεια. Αφήστε τους όλους πίσω μωρε και προχωρήστε με άλλους. Δεν αντέχεται αυτό. Έχω παιδιά, έκλεισα τα 40 πριν λίγες μέρες, δεν είμαι καμία σούπερ κουλ γυναίκα φοβερή και τρομερή- καθαρή μεσοορίτισσα είμαι-αλλά δεν εντελώς να ακούω άλλες τέτοιες μαλακιες!!!! Γι αυτό και δεν αντέχω τα παιδικά πάρτυ. Πιστέψτε με, είναι η γιάφκα για κάτι τέτοιες συζητήσεις. Δεν ξέρω πως με λένε και ποια είμαι μετά. Ελευθερία στην ευτυχία του καθενός επιτέλους!!
Καλά αυτή το τερμάτισε….
Εγώ νομίζω ότι αυτό που θέλει το πετυχαίνει. Να σου βάλει φιτιλιές για το αν είσαι σίγουρη για την επιλογή σου. Κλασσική ελληνίδα χειριστική μανούλα (Σιγά πως κάνεις έτσι, μια κουβέντα σου είπε, δέκα απαντάς, γλωσσοκοπάνα).
Δεν είναι μόνο οι ελληνίδες χειριστικές μανούλες.
Δεν ξέρω, καμιά φορά σκέφτομαι ότι το να λέει ένα παιδί στον γονιό του, ότι δε θέλει να κάνει παιδί και να γίνει γονιός, πρέπει να είναι από τις πιο αδιαχείριστες πληροφορίες που μπορεί να πάρει ένας γονιός. Δηλαδή από τη μια, θα έπρεπε ακριβώς επειδή πρόκειται για αποδοχή, να μη χρειάζεται καμιά συζήτηση και ο γονιός να αποδέχεται το παιδί του όπως ακριβώς είναι και να αγκαλιάζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, ακόμα κι αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’αυτές. Από την άλλη όμως, νομίζω ότι ο γονιός ακούγοντάς κάτι τέτοιο, αισθάνεται ότι το παιδί του διαφωνεί για… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις εξαιρετική προσέγγιση (yeah, what else is new λέει) , η οποία επεκτείνεται και σε άλλα προβλήματα στις σχέσεις γονέα – παιδιού. Πολύ συχνός λόγος προστριβών είναι ότι το παιδί με μια επιλογή ματαιώνει το γονέα, ή τουλάχιστον αυτό εισπράττει ο τελευταίος. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο γι’αυτόν, αλλά εξίσου δύσκολο για το παιδί να αποστασιοποιηθεί πλήρως και να τον αντιμετωπίσει με τη διαύγεια και την ψυχραιμία με την οποία θα αντιμετώπιζε έναν τρίτο. Μπαίνουν στη μέση τραύματα και φόβοι, με αποτέλεσμα η οπτική να θολώνει. Θα ήταν ωστόσο υπέροχο αν μπορούσε να συμβεί αυτό το ενήλικος προς ενήλικο (αν καποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε εγω νομίζω ότι πρακτικά είναι εύκολα εφικτό, ή σκέτο εφικτό. Αλλά μόνο σ’αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να συνεννοηθούν. Γι’αυτό και πιστεύω ότι είναι ματαιο να προσπαθείς να συνεννοηθείς, αν δεν έχεις έναν γονιό τόσο συνειδητοποιημένο και δυνατό, που να μπορεί να αντιμετωπίσει ψύχραιμα τις ματαιώσεις. Δεν έχει να κάνει με το παιδί η δύναμη που δεν έχει ένας γονιός. Το παιδί όμως ίσως μπορεί να βρει το κουράγιο να αποδεχτεί ότι ο γονιός του είναι απλά, ένας άνθρωπος. Με τον οποίο έχει ξεχωριστή σχέση, επειδή είναι τέτοια η σχέση, όχι επειδή ως άνθρωπος, είναι ξεχωριστός. (αν βρίσκεις την… Διαβάστε περισσότερα »
… Μαζί με άπειρη προσωπική σου δουλειά 😊 Σ’ευχαριστούμε που μοιράζεσαι.
Αγαπητή Ξένια, να ‘ξερες πόσο σε καταλαβαίνω. Είμαι 42 και βιώνω την ίδια κατάσταση από την δική μου μητέρα. Η ‘κατάστασή’ της έγινε χειρότερη απότην στιγμή που και οι δυό πρώτες μου ξαδέρφες έκαναν παιδιά με διαφορά μισού χρόνου η μία από την άλλη. Και τότε, σε ένα από τα τηλεφωνήματά μας, ξέσπασε ότι εκείνη, δεν θα ακούσει ποτέ την λέξη γιαγιά’. Λες και εγώ είμαι η αιτία που της στερώ έναν τίτλο τιμής, ξερω γω. Το καλό βέβαια με την περίπτωσή μου είναι ότι μένω εκτός Ελλάδας (Βρυξέλλες), οπότε και δεν την έχω μέσα στα πόδια μου να με… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλε Bridget, στο γκρουπ των Α,μπα Βρυξέλλες είσαι; Να γνωριστούμε εσύ κι εγώ, προβλέπω να έχουμε πάρα πολλά να πούμε! (https://www.facebook.com/groups/1137024836496250/) Εμένα κάποια στιγμή ηρέμησαν, το πήραν απόφαση. Το πιο εκνευριστικό είναι πως όλοι, ΟΛΟΙ, έχουν άποψη γι’ αυτό το θέμα. ΟΛΟΙ. Θα αλλάξεις γνώμη, δε βρήκες τον κατάλληλο, είσαι εγωίστρια, θα το μετανιώσεις, την αγάπη της μάνας κανείς δε τη νιώθει… Φτάνει, όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλο κλισέ, έχω κάψει φλάτζα. Στην ερώτηση της γράφουσας γιατί μας πειράζει: γιατί σε ανθρώπους που κοντεύουν τα 40 (ή και μικρότερους ή και μεγαλύτερους) ΟΛΟΙ, και η μανούλα, λένε ουσιαστικά ότι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη Bridget… (o δαίμων του πληκτρολογίου…)
είμαι στο γκρουπ των Α,μπα Βρυξελλών, θα σου απαντήσω στο φεις λοιπόν 😉
Απο εδώ και πέρα, όποιος με ξαναπιέσει να κάνω παιδιά “για το καλό μου”, θα του δίνω εκτυπωμένη αυτήν την απάντηση γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να τα εξηγώ προφορικά. Ευχαριστώ Λένα! ❤
-πότε θα κάνεις παιδί εσύ; – δεν έχω ΕΓΏ παιδί; και ο (όνομα σκύλου μου) τι είναι; τι θες να πεις; δεν είναι αίμα μου; – ναι, όλες κάνουν παιδιά κι εσύ έχεις το σκύλο! – (απευθυνόμενη στο σκύλο) μην την ακούς αγάπη μου, η γιαγιά σε αγαπάει κι ας λέει αυτά που λέει… -γιαγιά να πεις την μάνα σου! —…. μα αυτό έκανα ….. Σε άλλη περίπτωση έχω πει ότι τα δικά μου τα παιδιά θα έχουν τέσσερα πόδια και ουρά να πηγαίνει πέρα δώθε, να, έτσι! Και κουνάω το χέρι μου στα μούτρα τους. Σε κυρία που μου… Διαβάστε περισσότερα »
Με στεναχωρεί που νομίζεις ότι είναι δικό σου πρόβλημα το ότι εκνευρίζεσαι, ενώ σε προσβάλλει και σε απορρίπτει.
Ταυτόχρονα όμως με το αναρωτιέσαι, δείχνεις ότι έχεις την ευελιξία να αναλύσεις και να αποδεχτείς τον εαυτό σου και τις επιλογές σου ώστε να μπορείς να προχωρήσεις χωρίς την έγκρισή της τη ζωή σου. Μπράβο σου που κατάφερες να δεις τι θέλεις με τόση πίεση.
ποτε επιτελους θα καταλαβουμε το λεγομενο και χασμα γενεων? η μητερα σου οπως κ των περισσοτερων γεννηθηκε κ μεγαλωσε με ενα σκεπτικο οτι για να ολοκληρωθεις ως γυναικα πρεπει α) να παντρευτεις β) να γινεις μαμα γ) να φροντιζεις την οικογενεια ως δουλικο.Δυστυχως για την ιδια η εποχη αλλαξε και της φαινεται ανοητο καποια γυναικα να μην κανει τα παραπανω,απλα αδιαφορησε για το τι σου λεει κ προθυπουργος να γινεις η μαμα σου θα σε λεει αχρηστη επειδη δεν κανεις παιδια,οσο και να σε ταραζει το θεμα αυτο το τροπαρι δεν αλλαζει ειδικα δε αν παμε και στο σοι οπου… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ πολύ ωραία απάντηση Λένα