Άκου Λένα κάτι που με τρώει εδώ και δύο περίπου χρόνια. Είμαι μηχανικός (γυναίκα) και μου ανατέθηκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο, στην παραγωγή. Όλα καλά μέχρι εδώ. Μου δίνουν για βοηθό μια μαθητευόμενη, το κορίτσι 19 χρονών. Πάμε εκεί, είχε κάτι πολύ σαλιάρηδες εργάτες, ο πελάτης μας επίσης σαλιάρης, γενικά μια αηδία (το τι σεξισμό έχω αντιμετωπίσει στη δουλειά είναι θέμα που θα μπορούσα να γράφω για μέρες), αλλά τι να κάνεις, δουλειά μου είναι. Τελειώνουμε τη δουλειά, πάμε να αλλάξουμε (φορούσαμε φόρμες εργασίας). Ήταν καλοκαίρι και φοράει η μαθητευόμενη ένα σορτσάκι πολύ κοντό. Για να πάμε στο αυτοκίνητο έπρεπε να περάσουμε από την παραγωγή. Την κοιτάζω και της λέω: σε παρακαλώ, μην περάσεις έτσι από την παραγωγή, μου λέει: οκ, θα πάω απ’ έξω, τέλειωσε το θέμα εκεί. Εμένα με τρώει όμως! Το είπα πραγματικά για να την προστατέψω, όχι για να την κάνω να ντραπεί. Πρέπει να ντρέπομαι που της το έκανα θέμα;
– Από_το_1_μέχρι_το_10_πόσο;
Δεν θα γκρεμίσουμε τον μισογυνισμό παριστάνοντας ότι δεν υπάρχει, και σίγουρα όχι διακινδυνεύοντας. Δηλαδή, όποια θέλει να διακινδυνεύσει, θα το κάνει και να το κάνει και ας το κάνει – έχουν χάσει πολλές γυναίκες ακόμα και τη ζωή τους για τον σκοπό – αλλά δεν είναι απόδειξη φεμινιστοφροσύνης να φοράς σορτσάκι μπροστά από μια ομάδα αντρών που ξέρεις ακριβώς τι θα κάνει όταν σε δει με σορτσάκι. Ούτε δεν είναι. Τέλος πάντων, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι το φεμινιστόμετρο. Υπάρχει ήδη το μαμαδόμετρο για αυτομαστίγωμα, και πάει καλά, ας μην φτιάξουμε άλλο ένα μέτρο από μόνες μας.
Το ξέρει ότι το είπες για να την προστατέψεις. Πες της το, για να σιγουρευτείς, και άσε το να πάει στο καλό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λένα, ευχαριστώ από την καρδιά μου γι αυτή την απάντηση. Δεν ξέρεις πόσο καιρό με έτρωγαν τέτοιες σκέψεις και προσπαθούσα να προσανατολιστώ.
Προσωπικά , διαφωνώ με την απάντηση της Α,μπα. Όχι δεν χρειαζόμαστε άτομα να μας λένε τι να φοράμε και τι όχι ,έστω ‘ για το καλό μας’ , πόσο μάλλον αφού ήδη είχε τελειώσει η εργασία της . Η 19 χρόνη είναι ενήλικη και ξέρει πολύ καλά πως αντιμετωπίζεται ανάλογα με τι φοράει, δεν έπεσε πάνω σε σαλιαριδες για πρώτη φορά στη ζωή της. Από τη στιγμή που ήταν ντυμένη σωστά στην εργασία της , δεν πέφτει σε κανεναν λογο. Είναι σαν να λέμε πως ο τρόπος ντυσίματος μας ορίζει συμπεριφορες των άλλων . Έλα όμως που ο σαλιαρης παραμενει… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί και να μην είχε βρεθεί σε ανάλογο περιβάλλον. Η συμπεριφορά – όλων μας- αλλάζει ανάλογα με το πού και με ποιους βρισκόμαστε. Ο ίδιος άνθρωπος που είναι κόσμιος στο μόνος του μπορεί να φερθεί αλλιώς μέσα σε ένα “κοπάδι” συναδέλφων.
Κι εγώ διαφωνώ λίγο, είτε υπάρχει dress code (έστω και άτυπο) και πρέπει να συμμορφώνεται σε αυτό η υπάλληλος όταν πηγαίνει σε πελάτη όποτε πρέπει να της το πεις σα σύσταση, είτε η φόρμα εργασίας αρκεί και οι υπάλληλοι μπορούν να φοράνε ό,τι θέλουν στις διαδρομές προς τους πελάτες όποτε μια συμβουλη για ένα τετοιο θέμα σε ένα νέο υπάλληλο μπορεί να θεωρηθεί πατροναρισμα. Δεν πιστευω ότι ηταν κάποιο τρομερό σφάλμα χειρισμού για να το σκέφτεσαι τόσα χρόνια μετά, πιθανόν άλλωστε η υπάλληλος να μην ήξερε ότι θα αναγκαστεί φεύγοντας να περάσει από την παραγωγή και να νιώθει ευγνώμων για… Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνώ απόλυτα, μαζί σου και με τ@ν poua rige, χωρίς να ρίχνω ιδιαίτερες ευθύνες στην ερωτώσα καθώς σίγουρα είχε καλή πρόθεση. Αν έχεις το χρόνο να προβληματιστείς για το τι θα κάνεις όμως, αυτή είναι η σωστότερη αντίδραση.
Καλώς ή κακώς ο τρόπος ντυσίματός μας ορίζει συμπεριφορές των άλλων. Σε αυτή την κοινωνία ζούμε, είναι δεδομένο. Σε δική μου μαθητευόμενη έχω κάνει σύσταση να μη σκάει μύτη σε πιο σοβαρές συναντήσεις/εργασίες μας φορώντας τα αθλητικά που φοράει και στο γυμναστήριο. Της εξήγησα ότι εμένα προσωπικά δε με ενδιαφέρει να έρθει και με στολή κλόουν αρκεί να είναι συνεπής και καλή σε αυτό που έχει αναλάβει στη δουλειά της. Αλλά ως προϊστάμενος – ή τέλοσπάντων άτομο με μεγαλύτερη εμπειρία στο χώρο- οφείλω να της δώσω μια συμβουλή. Γιατί ήδη αντιμετωπιζόμαστε “κάπως” ούσες γυναίκες και ούσες νεαρής ηλικίας σε κάποιους… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα, Mafalda. Επειδή η 19χρονη μάλλον δεν έχει εκτεθεί ιδιαίτερα σε τέτοιο περιβάλλον (ή ακόμα πιο πιθανόν τώρα που το σκέφτομαι να νομίζει λόγω απειρίας ότι σε ένα εργασιακό χώρο θα είναι αυτομάτως και προστατευμένη) η γράφουσα καλά έκανε και έδωσε μια συμβουλή. Από εκεί και πέρα η 19χρονη ας κάνει με αυτή την πληροφορία ό,τι καταλαβαίνει και έχει κουράγιο να κανει. Και αυτό άλλη συζήτηση 🙂
Συμφωνώ με όλα,εκτός από το θέμα της ηλικίας: Δεν είμαι πολύ σίγουρος από την άποψη ότι στα 19 της χρόνια μπορεί να προστατέψει τον εαυτό της τόσο καλά σε σχέση π.χ. με μια 30άρα,που έχει βιώσει και 10 περιπτώσεις τέτοιων καταστάσεων και είναι πιο υποψιασμένη..
Μα εξακολουθούσε και ήταν στην εργασία της όσο φορούσε το σορτσάκι. Η φόρμα που φόρουσε πριν ήταν προφανώς για λόγους ασφαλείας, αλλά σε περιβάλλον εργασίας βρισκόταν ακόμη και όταν την έβγαλε.
Αν μου επιτρέπετε, ακριβώς επειδή ήταν *μαθητευόμενή* της, είχε χρέος να την καθοδηγεί και να τη συμβουλεύει. Και η ένδυση στο χώρο εργασίας, την εργασία αφορά. Δεν το θεωρώ πατρονάρισμα. Ούτε της υπέδειξε πώς να ντύνεται εκτός δουλειάς, ούτε έπιασε κάποια άγνωστη στο δρόμο να της πει “κοριτσάκι μου μην κυκλοφορείς με σορτσάκια γιατί υπάρχουν λιγούρια”
Ο σκοπός της μαθητείας είναι να βοηθήσεις τον άλλον να προσαρμοστεί γρηγορότερα στην νέα του δουλειά. Αυτό σου δίνει την υποχρέωση και το δικαίωμα να του αναφέρεις τις κακοτοπιές που εσύ έμαθες με τον δύσκολο τρόπο. Όπως λοιπόν θα πεις «σε αυτό το γραφείο βαράει το aircodicion έχε το νου σου», θα πεις και «στο γιαπί έχει πρόκες, καλύτερα να έρθεις με κλειστά παπούτσια», θα πεις και «οι φούστες δεν βολεύουν στην οικοδομή και τα μαστόρια είναι λιγούρια», θα πεις και «ο Παπαδόπουλος είναι γλίτσας, καλύτερα να τον αποφεύγεις».
Για να την προστατεψεις το είπες, δεν το βρίσκω κακό. Εξάλλου θα πρέπει να σκεφτόμαστε τι φοράμε στη δουλειά, δεν είναι όλα τα ρούχα κατάλληλα για όλες τις περιστάσεις. Θα πήγαινα με κοντό σορτς στο γραφείο; όχι. Θα πήγαινε ο άντρας συνάδελφός μου; όχι. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, φοράω κοντό σορτς όταν πάω για τρέξιμο με τους συναδέλφους στο lunchbreak. Όμως στην Ελλάδα δεν θα το έκανα νομίζω. Εσύ ήξερες τι θα αντιμετώπιζε η κοπέλα γιατί είχες ήδη εμπειρία με αυτούς τους λιγούρηδες, μη νιώθεις άσχημα.
Προσωπικά, καταλαβαίνω πολύ καλά τον προβληματισμό σου. Είναι ένα θέμα που και η ίδια δεν έχω ξεκαθαρισμένο μέσα μου. Θέλω να πω, απο τη μια βλέπω και χαίρομαι όλα τα νέα κορίτσια με τα σορτσάκια, τα ντεκολντέ και τα μακριά μαλλιά και λέω “ναι, έτσι, κανένας πουριτανικός συμβιβασμός, για κανέναν, επιτέλους!” απο την άλλη φουντώνω απο τα νεύρα μου όταν βλέπω μπαρμπάδες να ξερογλείφονται ή να στριμώχνονται στο αστικό με τα μάτια κολλημένα σε αυτά τα κορίτσια με τα σορτσάκια και μου έρχεται να “προστατεύσω” όλα τα νέα κορίτσια εκεί έξω. Ίσως επειδή διανύω τα δεύτερα “-άντα”, δεν ξέρω. Μετά,… Διαβάστε περισσότερα »
Άρα το πρόβλημα το ξέρουμε. Είναι οι λιγούρηδες. Τελεία. 🙂
Σε ένα ταξίδι μου στην Ινδία είχα κατέβει μια μέρα για πρωινό στο ξενοδοχείο με ένα ραντακι. Ήταν πολύ νωρίς και δε πίστευα ότι θα έβλεπα συναδελφους. Είδα όμως και κάθισαν δίπλα μου (3 άνδρες από χώρες αρκετά οπισθοδρομικες ως προς το ρόλο της γυναίκας). Οι δύο εξ αυτών απέφευγαν να με κοιτάξουν και ο τρίτος κομπλαρε τόσο που σηκώθηκε σχεδόν αμέσως από το τραπέζι λέγοντας ότι είχε ξεχάσει μια συνάντηση που είχε (06:30 το πρωί ώρα Ινδιας…). 3 ώρες μετά καθόμασταν όλοι με τα κουστούμια μας και συζητούσαμε και εγώ σκεφτόμουν πως τα ‘ρουχα της δουλειάς’ μπορούν να καθορίσουν… Διαβάστε περισσότερα »
Ωστόσο το φεμινιστόμετρο βγήκε προχθές στη γράφουσα που έκανε σαρκαστικά αστεία για το μισογυνισμό. Εκεί ήταν λάθος, κυρίως διότι “αυτοί που μας ακούνε σχηματίζουν κάποια εντύπωση”.
Σήμερα στο “είπα σε μια κοπέλα να αλλάξει τη διαδρομή της επειδή φορούσε κοντό σορτς” λέμε μπράβο φίλη δε θα βγάλουμε και φεμινιστόμετρο την προστάτευσες ξέρεις πόσες σκοτώθηκαν που έδειχναν τα μπούτια τους;!
Συμφωνώ
Τα αστεία στα οποία αναφέρεσαι, δεν μου φάνηκαν σαρκαστικά. Μου φάνηκαν τρομαγμένα.
Για το σημερινό, πάντα λέω ότι πάντα προέχει η ασφάλεια, μετά ο ακτιβισμός. Όποια επιλέγει τον δύσκολο δρόμο, καλά κάνει, αλλά δεν είναι απόδειξη φεμινιστοφροσύνης. Δεν λέω κάτι άλλο, ούτε αυτή τη φορά.
Δείχνεις ιδιαίτερη επιθετικότητα στα σχόλια τελευταία και πρέπει να σε προειδοποιήσω. Αν δεν σου αρέσει το κλίμα του σάιτ, ούτε να διαβάζεις είσαι υποχρεωμένη, ούτε να σχολιάζεις, βέβαια.
Δε θα βάλουμε και βαθμό καλής/κακής φεμινίστριας, είπαμε.
Αλλά ανάλογα με το περιβάλλον, τη θέση, την υποστήριξη της διοίκησης κτλ, ευχάριστο θα ήταν αν γίνεται οι παρατηρήσεις να αρχίσουν να απευθύνονται στους εκάστοτε σαλιάριδες, μπας και σταματήσουν τα σάλια κάποια στιγμή. Γιατί τα 19χρονα κορίτσια σε σαλιάρικο περιβάλλον, γεμίζουν σάλια ότι και να φοράνε και μένει η αηδία όλη δική τους στο τέλος.
Πάντως σε όσες δουλειές έχω βρεθεί, έχω δει να γίνονται συστάσεις σε αντρες που φοράνε σορτσάκι και σε γυναίκες που φοράνε μινι.
Θεωρώ πως δεν είναι όλες οι ενδυμασίες για όλα τα περιβάλλοντα.
Στην ουσία πολύ καλά έκανες και προειδοποίησες για την προστασία των αυτιών της και την έκθεσή της σε σεξιστικές συμπεριφορές, όμως θα έπρεπε να υπάρχει ειδοποίηση για το τι επιλέγουμε να φοράμε στη δουλειά, που δεν είναι η διπλανή καφετέρια, όχι συνδεδεμένη με τη σεξιστική συμπεριφορά όμως. Απλά γιατί είναι δουλειά.
Πολύ καλά έκανες. Ενήλικη ήταν αλλά λόγω μικρής ηλικίας μπορεί να μην είχε συνειδητοποιήσει ότι στον εργασιακό χώρο μπορεί να της γίνει επίθεση (ακόμα και τα βλέμματα για μένα μπορεί να είναι επίθεση). Το Σεπτέμβριο ήρθε μία κοπέλα στη δουλειά (γραφείο) και ανέλαβε μία πολύ υπεύθυνη θέση. Η κοπέλα είναι λίγο κάτω από τα 30, δυναμική, όμορφή και σέξυ (φτου να μη τη ματιάξω, πολύ την πάω την κοπέλα). Πάντα ντύνεται σέξυ, αλλά στα πλαίσια εργασιακού dress code (πρωινό σέξυ αν υπάρχει τέτοιο πράγμα). E, μία μέρα ήρθε ντυμένη με σούπερ κολλητά ρούχα, 15 πόντους τακούνι, ένα ντύσιμο που ναι… Διαβάστε περισσότερα »