Καλησπέρα. Έχω σχέση με την πιο όμορφη, έξυπνη , αστεία, καλλιτεχνική και ευαίσθητη κοπέλα. (27 ετών αυτή , εγώ 34) Τα έχουμε τους τελευταίους 8 μήνες. Κοιμόμαστε μαζί σχεδόν κάθε νύχτα. Μένουμε σε κοντινές περιοχές (Αθήνα) και , επιπλέον, αυτή έχει αμάξι. Σκέφτομαι να της πω να συγκατοικήσουμε. Αλλά, είναι πολύύ ακατάστατη. Μου έχει πει ότι αυτό το χάος την βοηθά. Είναι καθαρό το σπίτι της αλλά είναι ακατάστατο. (στα δικά μου μάτια) Χίλια πράγματα πάνω στο τραπεζάκι στο σαλόνι, ρούχα (καθαρά) σε μια λεκάνη στην γωνία στο υπνοδωμάτιό της. Αυτό με σταματά να προχωρήσω την σκέψη σε πράξη… Είναι νορμάλ? Να σε σταματά η ακαταστασία της άλλης? Σ.Σ. το είχαμε πιάσει για πλάκα το θέμα συγκατοίκησης και συμφωνούσε, της άρεσε σαν ιδέα. (η ιδέα να έρθει μία/ένας κυρία/ος να μας καθαρίζει θα ήταν η έσχατη λύση για μένα.)
-Περίεργος με την καθαριότητα
Τότε θα πάτε στην έσχατη λύση. Γιατί είναι έσχατη λύση, πολύ θα ήθελα να μάθω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τον ενοχλεί μια λεκάνη με καθαρά ρούχα στη γωνία της κρεβατοκάμαρας; Κατάλαβα. Δε θα συγκατοικήσω με κανέναν, ποτέ.
Εμένα ένας (που δεν έγινε κάτι μεταξύ μας, γιατί άραγε…?) μου έλεγε ότι τον ενοχλεί το κουβερλί που είναι στραβό και (drum roll) είναι δουλειά της γυναίκας να στρώνει το κρεβάτι το πρωί, αμέσως μόλις σηκωθούμε.
σόρι άλλα αυτό δεν λέγεται καθαριότητα, απλά ocd .Καλό είναι να θέλουμε τα πράγματα τακτοποιημένα αλλά πρωτεύον ζήτημα είναι η υγιεινή (συνήθως αυτοί που το παίζουν “καθαροί” αγνοούν τέτοιους κανόνες). Πείτε λοιπόν σ’αυτούς ή σ’αυτές πως αν στρώσεις το κρεβάτι με το που σηκώθείς όλα τα μικρόβια,σκόνες, ακάραια κλπ θα κάνουν πάρτυ αν δεν αεριστούνε πρώτα τα σεντόνια.
Ναι, ρε παιδιά, πώς το κάνουνε αυτό?
Ξανακουκουλώνεις το κρεβάτι, χωρίς να έχει αεριστεί,
έστω να έχουν τινάξει σεντόνια, πάπλωμα, να φύγει κάπως
ό,τι έχει μαζευτεί όλη τη νύχτα?
Εμείς πήραμε ένα πράγμα για να “ακουμπάμε” τα ρούχα που βγαζουμε και δεν είναι βρώμικα. Ειλικρινά καμια φορά σκιάζομαι όταν το κοιτάω στο μισοσκόταδο.
@cycling αυτό που πήρατε για τα ρούχα είναι κάποιο ειδικό έπιπλο; Γιατί πόσες καρέκλες της ντροπής χωράνε πια σε ένα δωμάτιο;
@Choko of the Hood αυτό που πήραμε είναι dressboy και καλά αποφεύγεις τις στοίβες έτσι και τα σακάκια/ζακέτες δεν τσαλακωνονται.
Με τις καρέκλες τις ντροπής έχω τρομακτικές αναμνήσεις από τότε που είχα ξεχάσει μια ΙΟΝ σοκολάτα ανοιχτή πάνω στην καρέκλα, πάνω της έβαλα το αγαπημένο μου άσπρο μάλλινο πουλόβερ και τη συνέχεια τη φανταζεσαι….
Cycling, θες να πεις δηλαδή οτι είσαι απο αυτούς που ανοίγουν μια σοκολάτα και ΔΕΝ την τρώνε ολόκληρη; Υπάρχετε τελικά; Γιατί νόμιζα οτι είστε αστικός μύθος.
@Σουσουραδα, είμαι από αυτούς που τρώνε δρακουλινια και σοκολάτες μαζί. Καμιά φορά υπάρχουν και απώλειες 🙂
@Cycling in the rain ωχ! Να φανταστώ δεν τρωγόταν μετά ε; 😛
Τρωγόταν. Κατευθείαν από το λευκό πουλόβερ.
ειχα νιωσει τρομερη ανακουφιση πριν χρονια που ειχα μαθει οτι και σε άλλα σπιτια υπαρχει ΑΥΤΗ η καρεκλα
Τον ενοχλησαν και τα πραγματα στο τραπεζακι ειπε Καμια ελπιδα.. Λοιπον.. δεν το πιστεψετε : με φωναξε καποτε ενας που ημουν τρελη καψουρα να τον βοηθησω να στρωσουμε τα χαλια στο σπιτι του. Και ηθελε οντως να στρωσουμε τα χαλια. Αυτος λοιπον θα σηκωνε τα επιπλα και εγω θα εβαζα τα χαλια απο κατω. Μας πηρε αρκετες ωρες γιατι δεν ευθυγραμμιζα τα χαλια με το πλακακι. Τι και αν.. εγω τα εβλεπα στην ευθεια. ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Ηταν στραβα.. Γενικα ειχε πολυ καθαρο και τακτοποιημενο σπιτι, μιας και φωναζε 2 καθαριστριες. Πετσετες σιδερωμενες και διπλωμενες, ρουχα το ιδιο, και ολα απλωμενα..… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι όχι, υπάρχει κι άλλη λύση. Μπορείς να βρεις κάποιον που ή θα αφήνει κι αυτός τα καθαρά του ρούχα στη λεκάνη, ή κάποιον που δεν θα τον πειράζει να μαζεύει και των δυο.😊😊
Κορίτσια, υπάρχει τρόπος! Είμαι ακατάστατη, κι όμως συγκατοικώ μια χαρά με έναν άντρα που τα θέλει όλα τακτοποιημένα. Απλώς έχω το δικό μου δωμάτιο στο σπίτι, και περιορίζω σ’ αυτό την ακαταστασία μου, ενώ το υπόλοιπο σπίτι είναι όπως το θέλει αυτός. Ετσι είμαστε κι οι δυο ικανοποιημένοι και δεν έχουμε ποτέ συγκρουστεί για το θέμα 🙂
Και μένα με ενοχλεί να υπάρχει λεκάνη με καθαρά ρούχα σε μια γωνιά.Ειδικά αν παραμείνει για μέρες. Ένας πρώην μου έτσι έκανε και τα ρούχα έπιαναν σκόνη και έχαναν τη φρέσκια μυρωδιά τους.
Εγώ σκέφτομαι σαν απόλυτη επίτευξη ευτυχίας το να μη χρειάζεται να κάνω δουλειές στο σπίτι, μακάρι να είμαι κάποτε σε θέση να το καταφέρω και να έχω άτομο να τα κάνει για μένα και να γυρνάω σε καθαρό σπίτι χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου.
Έτσι!
Το πρόβλημα είναι η ακαταστασία οχι η καθαριότητα. Ακόμα και αλλος να καθαρίζει, παλι σε 1 ώρα το σπίτι θα φαίνεται ακαταστατο. Συνήθως αυτά τα άτομα παρατουν πράγματα δεξιά και αριστερά. Δεν τα βάζουν στη θέση τους. Τουλάχιστον εγώ έτσι το καταλαβαίνω. Ζουσα και με έναν που έτσι τον είχε μάθει η μητερουλα του να τρέχει από πίσω του να τακτοποιει…
Στην καθαρίστρια μπορείς να δώσεις οδηγίες για το που μπαίνει το κάθε τι και να συμμαζευει. Πχ οι χτενες πάνε εδώ, η κρέμα σώματος εδώ, το μπλοκ και το στυλό εδώ κλπ.
Δεν ξέρω βέβαια το εύρος της ακαταστασίας αλλά με μια φορά τη βδομάδα κάτι θα γίνεται, δε μπορεί.
αυτό εννοείται, κανείς/καμία δεν είναι τόοοσο μαζοχ@, νομίζω..
το θέμα είναι πόσο τσιτώνεις όταν τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλεις. προσωπικά -αναγνωρίζω ότι δύσκολα να συμβιώσω με κάποιον, θα ξενερώσω αυτόματα και θα εκπαραθυρωθεί με συνοπτικές διαδικασίες- το ότι χρειάζομαι τάξη και καθαριότητα δεν σημαίνει ότι μου αρέσει να καθαρίζω, καθόλου μάλιστα. Στη ζυγαριά, όμως, υπερτερεί σημαντικά του πόσο πολύ θα υποφέρω σε ακατάστατο περιβάλλον.
Α μη το λες, ξέρω πολύ κόσμο που θέλει να τα κάνει μόνος γιατί θεωρεί πως η καθαρίστρια δεν θα τα κάνει καλά. Πχ η μαμά μου που δε βάζει καν πλυντήριο πιάτων. Ψυχαναγκασμος είναι, αν δεν δυσκολευτείς ο ίδιος δεν αξίζει να είναι καθαρό το σπίτι και εσύ είσαι ένας τεμπέλης και μισός και ακαματης που δεν τα κάνεις όλα μόνος.
Και να έρχεται κάποιος να σας καθαρίζει, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Εφοσον το πρόβλημα δεν ειναι η καθαριότητα αλλα η ακαταστασία όπως λες. Και πάλι ό,τι χρησιμοποιεί θα το αφήνει σε “λάθος” μέρος. Η μόνη λύση είναι η εξης: Εκείνη θα πάρει αποφαση να αλλάξει κάποιες συνήθειές της που σε ενοχλούν, θα χρειαστεί χρόνο να ξερεις, δεν είναι ευκολη η προσαρμογή (Κι εγώ που ειμαι σαν την κοπέλα σου ακόμα και τωρα μετα απο 1,5 χρονο συμβιωσης, καμια φορά ακουω τα κλειδια στην πορτα που μπαινει ο αντρας μου και τρέχω να μαζέψω τη βουρτσα και το τσιμπιδακι φρυδιων… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβως! Πρέπει κι εκεινος να αποδεχτει και να συμβιβαστει όπως και η άλλη πλευρα. Όσο για το να τα διορθώνει μόνος του εμενα προσωπικά δεν με βοηθά. Προτιμώ να μου ζητησει να μαζέψω η ίδια το τσιμπιδακι μου απο το τραπέζι παρα να το συμμαζεψει μόνος του και να το ψάχνω. Το κάθε ζευγαρι θα βρει τη δικη του λυση αρκει να υπαρχει καλη διάθεση!
Η ακαταστασία δεν λύνεται με εξωτερική βοήθεια σαν την καθαριότητα, είναι τρόπος ζωής. Αυτή προτιμάει να έχει τα πάντα σε απόσταση που να μπορεί να τα πιάνει χωρίς να σηκώνεται κι εσύ βάζεις τα πάντα στη θέση τους μόλις τα χρησιμοποιήσεις. Κατα τη γνώμη μου θέλει συμβιβασμό και από τις δύο πλευρές (mind blowing, ξέρω) και κυρίως, έξυπνη διακοσμηση. Τραπεζάκι σαλονιού με χώρο από κάτω, θήκες για χαρτιά/ περιοδικά, συρτάρια κατηγορίας “γενικά ψιλοπράγματα”, όμορφα μπολ/ κουτιά/ θήκες, ξυλινα/ υφασμάτινα κτλ στο μπάνιο, στην είσοδο, στο τραπέζι της κουζίνας, στα κομοδίνα, πάνω στις συρταριέρες για να παρατάει εκεί μέσα όσα χρησιμοποιεί… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ πως η ακαταστασία είναι τρόπος ζωής. Αν έρχεται άτομο να συγιρίζει και να καθαρίζει το σπίτι θα μένει τακτοποιημένο για λίγες ώρες. Πέντε βήματα να κάνεις μες το σπίτι, που λέει ο λόγος, κάτι θα χρησιμοποιήσεις, κάτι θα κουνήσεις, θα δημιουργηθεί πάλι ακαταστασία. Εγώ σε ένα μικρό διαμέρισμα μένω και πάλι κάθε μέρα θα πρέπει να αφιερώσω λίγα λεπτά σε συμμάζεμα, αλλιώς γίνεται μπάχαλο. Οπότε δεν ξέρω ούτε και ‘γω αν είναι λύση η εξωτερική βοήθεια.
Ένα παραπάνω στα μικρά σπίτια, θέλει πολλούς έξυπνους χώρους αποθήκευσης, ειδικά αν είσαι σαν εμένα που έχω πολλά μικροπράγματα.
άστα, μια ώρα συμμαζεύεις, σε ένα λεπτό πάλι όλα άνω κάτω… πώς γίνεται;;;
Καθαρή αλλά ακατάστατη εδωω! Το σπίτι μου μυρίζει χλωρίνη αλλα είναι μη τακτοποιημενο. Νομίζω ότι αυτό που μετράει είναι κατά πόσο η κοπέλα σου έχει συναίσθηση της ακαταστασία της και είναι πρόθυμη να βρείτε λύση. Πχ. Εγώ όταν μένω μόνη μου μπορεί να αφήσω πιάτα άπλυτα για 1 μέρα, να πετάξω το μπουφάν στον καναπέ αλλά όταν συγκατοικω τα πιατα πλένονται αμέσως και τα πράγματα πάνε στη θέση τους, σεβομενη ότι ο άλλος θέλει να είναι τακτοποιημενα. Από την άλλη, και ο άλλος αναγνωριζοντας ότι εγώ είμαι ακατάστατη εκτιμάει τις κινήσεις και δεν τις παίρνει ως δεδομένες. Η λύση μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό
Άπλυτα πιάτα για 1 ΜΕΡΑ? Γλυκούλα……………
χιχιχι
Υπάρχουμε κ εμείς που βλέπουμε το χώρο μας σαν πίνακα αφηρημένης τέχνης του καντινσκι,ξέρουμε την κάθε πινελιά που την έχουμε τοποθετήσει κ έτσι κ μας αλλάξετε θέση έστω κ σε ένα στικάκι χαλατε την παλέτα μας κ αυτό μπορεί να μας τρελάνει.
Αν το σπίτι δεν είναι βρώμικο μάλλον δεν υπάρχει η έσχατη λύση
ετσι ακριβως, να μη σου πω σαν πίνακα του Πόλοκ!
Φίλε μου είναι καταπληκτική λύση. Εμείς το κάναμε κατευθείαν με το που συγκατοικήσαμε. Ξεκινήστε για 2 φορές το μήνα. Και όσον αφορά το κόστος για εμάς ήταν να περιορίσουμε το φαγητό delivery. Τώρα και προσέχουμε τι τρώμε και έχουμε πάντα καθαρό σπίτι.
Μόλις αποκτήσαμε ένα τετράποδο μωράκι βέβαια, άρα είχαμε ένα καθαρό σπίτι 😛
Να σας ζήσει! Κι εγώ απέκτησα πρόσφατα τετράποδο μωράκι (οχι και πολύ μωράκι δηλαδή) και νομίζω ότι πρέπει να αποχαιρετήσω την έννοια “καθαρό σπίτι”. Η καθαριότητα κρατά καμιά ώρα max, συνήθως λιγότερο…Την υπεραγαπώ και είναι τέλεια παρεούλα αλλά αν ήξερα τι με περιμένει στο θέμα της καθαριότητας δεν θα είχα κάνει ποτέ το βήμα.
@Xthesini ευχαριστώ πολύ!! Και εσύ να την χαίρεσαι !! Εμάς είναι 2 μηνών και καταλαβαίνω τι εννοείς. Μέσα σε δύο μέρες σφουγγάρισα όσο δεν έχω σφουγγαρίσει ποτέ στη ζωή μου. Νιώθω συνέχεια ότι κάτι βρωμάει, ακόμα και όταν είμαι στη δουλειά. 😛 😛
Μου άρεσε τόσο πολύ η αναγνώριση στο γράμμα ότι η ακαταστασία δεν έχει καμία σχέση με την έλλειψη καθαριότητας! Είμαι ακριβώς έτσι, θέλω τα πάντα να είναι πεντακάθαρα, καθαρίζω κι απολυμαίνω σα διαφήμιση, αλλά μαζεύω άπειρα πράγματα που δε χρειάζομαι και τα πετάω ένα γύρω να τα καμαρώνω. Ο σύντροφός μου (όταν δεν ήταν καραντίνα) παρατηρούσε με δέος το χάος που σπέρνω σε μια νορμάλ μέρα, αλλά φρόντιζε να υποφέρει σιωπηρά και να τακτοποιεί τα δικά του πράγματα μόνο. Κάποια στιγμή, στις αρχές, που μου έθεσε το θέμα, του εξήγησα ότι εμένα η αταξία με βοηθάει να σκέφτομαι κι εκεί… Διαβάστε περισσότερα »
όχι όχι, είναι εφιάλτης! έτσι ήταν ο πρώην σύζυγος, τζίντιλα μίντζιλα παντού, ένας εφιάλτης για μένα. Τι και αν καθάριζα (αλλά δεν τακτοποιούσα τα πράγματά του, απαγορευόταν); Το σπίτι φαινόταν βρώμικο.
Όταν χώρισα και πήγα σε δικό μου σπίτι, το σχολίασαν όλοι οι φίλοι πόσο τακτοποιημένο ήταν σε σχέση με πριν (και δεν είμαι και καμιά νοικοκυρά).
Εγώ δεν το καταλαβαίνω το καθαρό αλλά ατακτοποίητο, δηλαδή το τραπεζάκι του σαλονιού το ξεσκονίζεις και ξαναβάζεις πάνω όλη την Άρτα και τα Γιάννενα; (δεν ειρωνεύομαι, ρωτάω).
Ξέρεις τι νομίζω; Ότι τι θεωρώ τακτοποιημένο είναι υποκειμενικό, ως ένα βαθμό. Πχ. Στο φοιτητικό μου σπίτι, συγκατοικούσα με τον αδελφό μου και στις χειμερινές εξεταστικές, επειδή δεν είχε θέρμανση το σπίτι, διαβάζαμε σε ένα δωμάτιο και οι δύο, με ένα σώμα θερμαντικό στην πρίζα. Ε, το γραφείο το ξεσκονιζαμε κάθε μέρα, βάζαμε και αζαξ, αλλά η γωνιά η δικιά μου ήταν όλο φυλλάδια απλωμένα, βιβλία, μολύβια, τετράδια, γιατί όταν διάβαζα έτσι με βολευε, να τα έχω ανοιχτά και να ψάχνω την τάδε άσκηση από το φυλλάδιο, την άλλη από το βιβλίο κλπ. Ο αδελφός μου, τα είχε όλα στοιχισμενα,… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι, δε λέω, οι αντοχές όλων μας σε αυτά τα θέματα είναι διαφορετικές. Εγώ προσωπικά δεν αντέχω ίχνος βρωμιάς, οπότε όλα τα αντικείμενα στο σπίτι θα έχουν καθαριστεί/απολυμανθεί. Δε θα πετάξω π.χ. ποτέ φορεμένο μπλουζάκι πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, θα πάει για πλύσιμο κατευθείαν. Αλλά τα βιβλία μου π.χ. μπορεί να βρεθούν στοίβες σε διάφορα σημεία, ακόμα και μετά το ξεσκόνισμα. Υπάρχει δηλαδή ένας διαχωρισμός (τουλάχιστον στο μυαλό μου). Το κατανοώ ότι δεν είναι όλ@ υποχρεωμέν@ να το ανέχονται αυτό, είναι καθαρά θέμα του αν τα βρίσκουν τα άτομα που συγκατοικούν.
Καλέ, μήπως το έγραψα εγώ με άλλο ψευδώνυμο; αμύριστο λουλούδι περιέγραψες την δική μου ιστορία!!! Γι αυτό έγραψα σε άλλο σχόλιο πιο κάτω πως το θεωρώ μεγάλο πρόβλημα. Δε θα το ανεχόμουν ποτέ ξανά. Με τον σύντροφο μου, που μόλις μετακομίσαμε μαζί, συμφωνούμε απολύτως σε θέματα καθαριότητας και τάξης, ήταν εκ των ουκ άνευ για μένα στο θέμα της συγκατοίκησης.
Συμφωνώ με αμύριστο λουλούδι, ποτέ ένα σπίτι ακατάστατο δεν μου έχει φανεί καθαρό. Ακόμα κι αν είναι πεντακάθαρο (που κι εγώ απορώ λίγο με το πρακτικό του θέματος, πώς καθαρίζεις καλά με τα άπειρα πράγματα πεταμένα παντού?) μου δίνει πάντα την αίσθηση του μη καθαρού.
Θυμάμαι ότι μου ήταν εξαιρετικά κουραστικό να καθαρίζω μετακινώντας ταυτόχρονα πράγματα, ειδικά με την ηλεκτρική. Και μετά να τα ξαναβάζω στη θέση τους. Μπόνους ιστορία: Κάποιον Σεπτέμβριο, ο πρώην έψαχνε ένα χαρτί από το υποθηκοφυλακείο και δεν το έβρισκε. Τον ρώτησα αν θυμάται που το έβαλε. Απάντηση: το Μάρτιο που πήγα και το πήρα, το έβαλα πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Γιατί δεν είναι τώρα εκεί; Χριστιανέ μου, τόσους μήνες σε αυτό το τραπέζι δεν τρώγαμε; Είναι δυνατόν να είναι ακόμα εκεί; τελικά το είχα συμμαζέψει στον φάκελο με τα χαρτιά. Ακολούθησε επικός καυγάς (από αυτόν). Τελικά, με αυτά και… Διαβάστε περισσότερα »
Αμύριστο λουλούδι ειδικά η ιστορία με το χαρτί μου είναι τόσο γνώριμη! Είμαι ίδια ο άντρας σου! Γι’αυτο όπως έγραψα παραπάνω δεν μου αρέσει να μου τακτοποιεί ο άντρας μου τα πραγματα. Εκεινος νομιζει οτι μου κάνει χάρη αλλα εγω τσατιζομαι γιαι πολύ απλά όταν ψάχνω κάτι θα πάω και θα το αναζητήσω εκει που θυμαμαι οτι το άφησα τελευταια φορά. Χαριν συμβίωσης βέβαια έχω τροποποιήσει αρκετές συνήθειές μου.
Xthesini είναι πολύ απλό. Όταν τα πραγματα είναι πεταμένα παντού καταλήγεις να μην καθαρίζεις γιατί πολύ απλά κάποια στιγμή δεν αντέχεις άλλο να τακτοποιείς πρώτα 2 ώρες για να καθαρίσεις μία.
Αμύριστο Λουλούδι, θες κι ένα πιο εξτρίμ παράδειγμα για να φρικάρεις; Στο σπίτι μου πλέον τα πάντα έχουν τη θέση τους. Εχω κάνει και Μαρί Κόντο, είμαι και της μίνιμαλ αισθητικής. Με μια ματιά μπορώ να σου βρω συγκεκριμένο βιβλίο, κατσαβίδι, ή κορδέλα για δώρο π.χ. Εννοείται πως μόλις φύγει η καθαρίστρια στο τραπεζάκι του σαλονιού μου υπάρχει μόνο το τηλεκοντρόλ. Απλά, ανάλογα με τη διάθεσή μου, στο τέλος της εβδομάδας μπορεί να είναι γεμάτο άπλυτες κούπες και στην κρεβατοκάμαρα να είναι η μισή ντουλάπα έξω. Ίσως θα έπρεπε να ντρέπομαι, έλα όμως που το θεωρώ προσωπικό κατόρθωμα ότι πλέον… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά παιδιά, δεν είναι τόσο απίθανο. Εγώ ας πούμε όταν δουλεύω, μαζεύω δίπλα μου σταδιακά σε καναπέ και τραπεζάκια καφέ, σνακ, κάποια απαραίτητα χαρτιά και στυλό, ίσως το βιβλίο που διαβάζω λίγο πιο ‘κεί, τηλεκοντρόλ και κινητό, μαξιλάρια, φορτιστές και καλώδια, λάστιχο για ασκήσεις αυχένα, μηχανηματάκια αποδειξης ταυτότητας, ακουστικά. Αν βαρεθώ το βράδυ θα μείνουν εκεί, αν όχι θα μαζευτούν, ακόμα και στο ξεσκόνισμα, όλα έχουν τη θέση τους. Αλλά αν ξανακάτσω για δουλειά, σιγά σιγά θα ξαναβγούν. Ταυτόχρονα οι επιφάνειες, τα πατώματα και τα ντουλάπια, καθαρίζονται συνέχεια, ακριβώς επειδή υπάρχει πολλή ζωή στο σπίτι. Είναι μια αέναη μάχη, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Να βοηθήσω κι εγώ: Έρχεται ο άγγελος επί της Γης (η κυρία που βοηθάει στο καθάρισμα). Εννοείται ότι έρχεται εργάσιμη μέρα, εκείνη δουλεύει στο σπίτι μου, εγώ στη δουλειά μου, κατά προτίμηση δε συναντιόμαστε ποτέ. Διότι αν έρθει και είμαι εκεί, α) δεν μπορώ να κάνω τα συνηθισμένα που κάνω στο σπίτι μου, αφού δουλεύει, β) νιώθω λίγο γαϊδούρα, οπότε κάνω κι εγώ δουλειές. Άρα., μακριά κι αγαπημένες. Φεύγει η κυρία. Γυρίζω σπίτι. Είναι τέλειο! Ολοκάθαρο και παντελώς τακτοποιημένο. Ε, μέσα σε μια -δυο μέρες, έχω βγάλει, βάλει, αφήσει ρούχα εδώ κι εκεί, έχω ξεχάσει κούπες, ποτήρια, μπωλ σε τραπεζάκι,… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω να καταθέσω την τελείως αυθαίρετη και εντελώς προσωπική παρατήρηση, οι άνθρωποι που έχω συναναστραφεί και έβλεπαν την καθαριότητα ως κάτι που κάνουν μόνο οι ίδιοι καλά ή ως κάτι που μόνο κάποιος συγκεκριμένος πρέπει να κάνει στο εκάστοτε σπίτι, συνήθως έπαιρναν αξία από το πόσο καλά έκαναν τις δουλειές ή είχαν κάπως χειριστικές τάσεις, του τύπου η καθαριότητα είναι δουλειά του άλλου και τον κρίνω από το πόσο καλά τα καταφέρνει.
Η βοήθεια στην καθαριότητα είναι από τις μεγαλύτερες πολυτέλειες της ζωής, αν βρεις έναν καλό άνθρωπο να τον αμοιβεις σωστά, είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Έρχομαι να συμφωνήσω. Το εχω παρατηρησει και εγω.
Το υφακι καποιων οτι δηθεν καθαριζουν μονο αυτοι σωστα. Η απαιτηση που εχουν απο τα κοντινα τους ατομα να μαθουν να καθαριζουν με τον ιδιο τροπο, και με τροπο που στο τελος καταληγουν να καθαριζουν περισσοτερο τα κοντινα ατομα και οι πρωτοι να δινουν μονο διαταγες (και ποτε να μην ειναι ευχαριστημενοι).
Η απαξιωση στο να πληρωσουν καποιον να τους καθαριζει.
(στην ερωτηση παρουσιαζεται ως εσχατη λυση που.. φυσικα δεν θα προτιμηθει)
Εχω μπουχτισει απο “νοικοκυρες” και “νοικοκυρους”
Και το αστειο ειναι, πως παιζει να εισαι και πιο καθαρος απο αυτους.