Αγαπητή Α Μπα, έχω ένα παιδί 2,5 ετών και αν και όλα κύλησαν απλά και εύκολα από τη γέννηση του μέχρι τώρα οπότε και δεν είχα μια αρνητική, κουραστική εμπειρία ανατροφής, ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσω στην απόφαση για δεύτερο παιδί. Ένιωθα όμορφα και πλήρης και επιπλέον, η ιδέα μιας δεύτερης εγκυμοσύνης στα 38 που είμαι τώρα, με τρομοκρατεί σε απίθανο βαθμό (επιπλοκές, προωρότητα, προβλήματα στο εμβρυο, όλα τα άσχημα σενάρια κάνουν πάρτυ στο μυαλό μου!). Όμως, και εδώ έρχεται το «όμως», βλέπω την λαχτάρα του παιδιού μου για άλλα παιδιά και τις ερωτήσεις που έχουν ξεκινήσει ήδη για τα νεογέννητα αδέλφια των παιδιών με τα οποία συναναστρέφεται. Πλέον στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου τα βράδια και έχω μια εικόνα στο μυαλό μου: τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα του παιδιού μου την στιγμή εκείνη που θα έχουμε φύγει και οι δυο γονείς από τη ζωή. Χωρίς ένα άλλο πρόσωπο κοινών αναφορών και αλληλοσυμπαράστασης. Πως ξεπερνάει μια μητέρα αυτές τις σκέψεις; Ακομα και τις τύψεις οτι δεν έγινα μικρότερη μητέρα ώστε να μπορώ να ανταποκριθώ σε όλες αυτές τις προκλήσεις χωρίς φόβο και πιο αποφασιστικά.
–One
Δεν εξασφαλίζεις το παιδί σου από τη μοναξιά αν κάνεις δεύτερο παιδί, ούτε είναι σωστό, σε κανένα απολύτως επίπεδο, μα απολύτως κανένα, να κάνεις ένα παιδί για να μη νιώθει μειονεκτικά το πρώτο σε σχέση με τους φίλους του, ή για οποιοδήποτε λόγο που αφορά μόνο το πρώτο παιδί. Δεν την καταλαβαίνω καθόλου αυτή τη λογική. Μπορείς να την πεις στο δεύτερο παιδί, πιστεύεις; Είναι κάτι που λέγεται; Πώς θα σου φαινόταν αν σου έλεγε κάποιος «σε γέννησα για να μην είναι μόνος του ο Γιωργάκης;» Δεν είναι εξάρτημα. Για άνθρωπο μιλάμε.
Όταν θα φύγετε εσύ και ο άντρας σου από τη ζωή θα είναι πολύ δύσκολο για το παιδί σας ή για τα παιδιά σας, για το καθένα ξεχωριστά, είτε είναι ένα, είτε δέκα. Έχεις στο μυαλό σου μια αδερφική αυτοκόλλητη υποστηρικτική σχέση και κολλάς σε αυτή, αλλά όπως βάζεις όλα τα αρνητικά σενάρια εγκυμοσύνης, γιατί δεν βάζεις στο μυαλό σου όλα τα αρνητικά σενάρια μιας αποτυχημένης αδερφικής σχέσης; Δεν είναι και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Αντιθέτως.
Το παιδί σου δεν θα είναι μόνο του, εφόσον καταφέρει να φτιάξει ένα σταθερό δίκτυ από ανθρώπους γύρω του, που δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το υποστηρίζουν λόγω συγγένειας και μόνο. Όταν φτιάξει την δική του οικογένεια, όποια μορφή και αν έχει αυτή, και υπάρχουν πάρα πολλές μορφές. Αν έχεις το μυαλό σου αρκετά ανοιχτό ώστε να το υποστηρίξεις στις αποφάσεις του, χωρίς να επιμένεις στα γνωστά ‘αδέρφια/σύζυγος/παιδιά’, τότε θα πάνε όλα καλά. Αν το παιδί γίνει ενήλικας που έχει προβλήματα στην δημιουργία σχέσεων, τότε αυτό δεν θα το έλυνες φορτώνοντας αυτό το πρόβλημα στο άλλο παιδί, όπως κάνουν διάφοροι γονείς, για να γλιτώνουν οι ίδιοι από την ευθύνη του πιο δύσκολου παιδιού.
Γράφω αυστηρά, αλλά δεν αντέχω άλλο να το ακούω αυτό το πράγμα. Ίσως επειδή είμαι το δεύτερο παιδί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου κάνει εντύπωση που σκέφτεσαι όλα αυτά τα πιθανά προβλήματα σχετικά με μια εγκυμοσύνη στα 38, ενώ έχις κάνει παιδί στα 35.5. Εντάξει, δεν είναι και καμία τεράστια διαφορά.
Μια γνωστή μου που είναι έγκυος μου είπε πρόσφατα πολύ φυσικά ότι ήθελε το δεύτερο παιδί γιατί πολλά γίνονται και αν πεθάνει ένα κάποια στιγμή να μη μείνει χωρίς παιδιά. Όπως καταλαβαίνετε όλα τα άλλα δε μου κάνουν πια καμία εντύπωση!
omg κυνισμός
Παιδιά κυνισμός ξεκυνισμός κι εγώ είχα αυτό το φόβο, μην μου πάθει τίποτα το παιδί μου και δεν μπορώ να ζήσω μετά. Μου ήρθαν κάτι τρελοί εφιάλτες μόλις έγινα μάνα, όπως τα 5χρονα που φοβούνται τα φαντάσματα ένα πράγμα.
Άλλο να φοβάσαι μη πάθει κάτι το παιδί σου (που μου φαίνεται απόλυτα λογικός φόβος), κι άλλο να φέρνεις στον κόσμο ένα δεύτερο μόνο και μόνο ως ρεζέρβα αν το πρώτο πάθει κάτι. Δε νομίζω ότι συγκρίνονται
Πολλοί γονείς το λένε: Να κάνω ένα ακόμη, μην πάθει τίποτα το ένα και τρελλαθώ
Ναι γενικά το έχω ακούσει αρκετά συχνά σαν επιχείρημα. Υπάρχει αυτή η πίεση για δεύτερο παιδί για να μην μείνει μόνο του το πρώτο. Απλά αυτο το επιχείρημα δεν έχει τέλος..
(το έχω ξαναφράψει σχεδόν αυτούσιο εδώ στα σχόλια, η επανάληψη μητηρ μπλα μπλα) Με τον αδερφό μου έχουμε ακριβώς ένα χρόνο διαφορά, σχεδόν σα δίδυμα μεγαλώσαμε που λέει ο λόγος. Παρ’ όλα αυτά ήδη από την παιδική μας ηλικία φαινόταν ότι δεν ταιριάζουμε. Δεν είχαμε ποτέ αυτή την τρυφερή αδελφική σχέση που βλέπεις στις διαφημίσεις του Βιτάμ. Από πάντα λοιπόν είτε για στήριξη είτε για παρέα στρεφόμουν σε φίλους, στα ξαδέλφια μου,αργότερα στο σύντροφό μου. Αν μου συμβαίνει κάτι καλό ή κακό δε θα είναι ο αδερφός μου από τα πρώτα άτομα που θα σκεφτώ να το μοιραστώ. Μπορεί σε… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή φαντάσου τι πρέπει να σκέφτονται όλες εκείνες που δεν έχουν (και θέλουν) το πρώτο τους παιδί και είναι μεταξύ 37-45!
Δεν είναι το ίδιο.
Όταν δεν έχεις παιδί δεν ξέρεις τί σε περιμένει, εκείνη ξέρει 😉
Κοίτα όμως που αυτές που έχουν δεν προειδοποιούν εγκαίρως και να τα αποτελέσματα!
και εγω ειμαι ΔΕΥΤΕΡΟ παιδι γαμωτο και δε μιλιεμαι με την αδερφη μου τελευταια γιατι για πρωτη φορα της ειπαν οι γονεις μου ενα ΟΧΙ και ενα “εχουμε δυο παιδια” και δε γουσταρε το αδερφακι μου ισοτητα και δε λεει να το χωνεψει και απλα ΒΑΡΕΘΗΚΑ!
Και ετσι τελειωνει μια “δεμενη αδελφικη σχεση δεκαετιων”
θα μπω σε λεπτομερειες ελπιζω να μη διαβαζει κανεις γνωστος. Λοιπον, το προβλημα ειναι τοσο αθανατη ελληνικη οικογενεια, που ντρεπομαι που τα γραφω. Ξεκινω αφηγηση απο το τελος: και εγω και η αδερφη μου, εχουμε παιδια. Η μητερα μας αποφασισε να μας διαθεσει καποιες μερες απο τον χρονο της (βοηθεια στο σπιτι). Εγω ημουν μια χαρα μ αυτο (πχ για να πηγαινουμε κανενα σινεμα με συζυγο), η αδερφη μου οχι(την ηθελε καθε μερα). Ε και απο τοτε εχουν αρχισει συνεχεις καυγαδες γιατι αισθανεται αδικημενη και οτι η μαμα μας δεν την βοηθαει αρκετα. να παραθεσω και μερικες πληροφοριες απο πιο… Διαβάστε περισσότερα »
σ ευχαριστώ πολύ Ρεμπέκα. Αυτο μου μενει μονο, να δωσω χρονο. (το σκεφτομουν να στειλω στην αμπα, αλλα επειδη ειναι δυναμικο προβλημα, δηλαδη, προκυπτουν συνεχεια νεα στοιχεια, ηθελα να κατασταλαξει μεσα μου να το καταλαβω καλυτερα)
Και για τα πρώτα παιδιά πολλές φορές καταλήγει βάρος το δεύτερο παιδί, ακόμα κι αν το έχουν ζητήσει. Η μαμά είναι ήδη πολύ κουρασμένη από το πρώτο, περιμένει από αυτό πολύ περισσότερα από ό,τι του αναλογούν, να προσέχεις την αδερφή σου, γιατί έπεσε, γιατί έκλαψε, είσαι μεγαλύτερη, αυτό είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει. Πράγματα που, αν δεν είσαι συγκροτημένος ως άνθρωπος, συνεχίζονται και σε μεγαλύτερη ηλικία, εμείς θα βγούμε αλλά εσύ να προσέχεις την αδερφή σου, μόνο εσένα έχει πρέπει να την προστατεύεις, τόσα λεφτά βγάζεις να δίνεις κάτι και σε εκείνη κάτι και πολλά άλλα παραδείγματα. Κοινώς αν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν έχουν την ονειρεμένη αδελφική σχέση που ονειρεύεσαι κράτα την εγγύηση για να κάνεις επιστροφή 🙄
Είμαστε τρία αδέρφια αγαπημένα κι εγώ η μικρότερη! Όταν πέθανε ο πατέρας μας με στήριξαν οι φίλοι μου,ούτε καν η μαμά μου γιατί σπούδαζα πολύ μακριά από τον τόπο μας και επίσης τα αδέρφια μου μένουν μόνιμα στο εξωτερικό! Ακόμα κι αν ήμασταν όλοι στην ίδια πόλη πάλι πιστεύω πως ο καθένας μόνος του θα ξεπερνούσε το πένθος του, γιατί για τον καθένα είναι κάτι τελείως προσωπικό και κάνεις δε μπορεί να καταλάβει ακριβώς αυτό που περνάς. Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι σ’αυτή τη ζωή είμαστε μόνοι μας… Το παιδί σου θα είναι μια χαρά και χωρίς αδέρφια το… Διαβάστε περισσότερα »
Κι αν το παιδί σου έρθει αύριο και σου πει ότι θέλει άλογο γιατί το είδε σε μια ταινία τι θα κάνεις; Θα του το πάρεις επειδή στο ζητά; Δεν μπορείς να πάρεις μια τόσο σοβαρή απόφαση επειδή στο ζητά ένα παιδάκι 2 χρονών ούτε από φόβο οτι αυτό το παιδάκι δεν θα έχει ένα στήριγμα αν πάθετε κάτι. Τα αδέρφια δεν είναι αυτόματα καλύτεροι φίλοι και όσοι δεν έχουν αδέρφια μπορεί να έχουν ξαδέρφια ή φίλους που να τους σταθούν καλύτερα κι από αδέρφια. Πέραν τούτου ξεχνάς ότι όταν ο σύζυγός σου κι εσύ πεθάνετε, πιθανότατα σε μεγάλη ηλικία,… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό πού το πας; Kι αν έρθει αύριο και σου πει το μετάνιωσα πάρ’το πίσω; Συμφωνώ απόλυτα
Α μπα, νομίζω πως οι γονείς που λένε “Έκανα ένα δεύτερο παιδί για να έχει παρέα το πρώτο”, εννοούν να έχει το ένα το άλλο, αλλά μάλλον το εκφράζουν λάθος! Όσον αφορά τα αδέρφια-στηρίγματα, έχω δύο παρατηρήσεις: 1. Μέχρι στιγμής, ο μόνος συνδυασμός αδερφιών που βλέπω να “δουλεύει”, είναι το κορίτσι-κορίτσι.. Δύο άντρες αδέρφια συνήθως σκοτώνονται και άντρας-γυναίκα παίζει ψιλο-αδιαφορία… (καταπάτηση Αρχής LenFou) 2. Αυτό που βρίσκω θετικό στα 2 παιδιά (τουλάχιστον στη δική μου οικογένεια) είναι πως στο σχήμα “δύο μεγάλοι-δύο παιδιά” υπάρχει μεγαλύτερη ισορροπία.. Με τα μοναχοπαίδια ΜΠΟΡΕΙ να πέσεις στην παγίδα να πέσεις με τα μούτρα και… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ συμφωνώ 100%! Και πέτυχα και το κορίτσι-κορίτσι! Αλλά με τα ζιπουνάκια και τα μωρουδιακά ακόμα κλαίω…
Εγώ 2 αγόρια Rebecca. Εχω αψηφήσει όμως μέχρι στιγμής τα σεξιστικά πρότυπα. Όλο γούτσου γούτσου είναι τα δικά μου με τα λούτρινα ζωάκια τους που τα λένε και το “”μωράκι μου”. Ελπίζω να συνεχίσω έτσι και να μην πέσω σε στερεότυπα. Θέλει συνεχή επαγρύπνηση!