Αγαπητή Α, μπα Η γιαγιά έχει άνοια και εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Η γιαγιά έχει τρία παιδιά. Το ένα παιδί ζει επαρχεία, έχει τρία δικά του παιδιά τα οποία σπουδάζουν μακριά από το πατρικό τους και τα οικονομικά δεν είναι καλά. Στην Αθήνα, ζουν η μητέρα μου και ο αδερφός της. Η γιαγιά μέχρι να σταματήσει να είναι λειτουργική, ζούσε σε ένα σπίτι που κατά το ήμισυ ανήκει στη μάνα μου και το άλλο σε εκείνη. Σε εκείνο το σπίτι ζει ακόμα και ο θείος μου ο οποίος δεν έχει δική του οικογένεια και τώρα είναι κοντά στα 60. Εγκατασταθηκε εκεί πριν 30 χρόνια, προσωρινά υποτίθεται, ουδέν μονιμοτερο του προσωρινού όμως. Δεν έμεινε εκεί για οικονομικούς λόγους. Ήταν ευκαταστος, υψηλοβαθμος αξιωματικός που έβγαλε σύνταξη προ κρίσης η οποία ήταν ένα ποσό το οποίο εμένα μου φαινόταν διαστημικό, αλλα ακόμα και η κομμένη σύνταξη η σημερινή είναι επίσης ένα διαστημικό ποσό. Έμεινε λοιπόν με τη γιαγιά για να έχει κάποιον να του πλένει, να του σκουπίζει, να του σφουγγαρίζει, να κάνει και τα ψώνια κι αυτό εντελώς δωρεάν. Η μάνα μου δεν του πήρε ποτέ ενοίκιο για εκείνο το μερίδιο του σπιτιού που της ανήκει, παρά μόνο τα τελευταία χρόνια που ξυπνισε λίγο. Αλλά αυτό πάει στο καλό. Το θέμα πλέον είναι ότι η γιαγιά είναι εντελώς ανήμπορη και χρειάζεται 24ωρη φροντίδα. Ο θείος μου δεν την φροντίζει, αρνείται παρόλα αυτά να φέρει ένα άτομο να την αναλάβει, αξιοποιώντας τη σύνταξη της γιαγιάς, η οποία δεν επαρκεί και να συμπληρώσει ότι λείπει. κι έτσι φέραμε τη γιαγιά σπίτι να τη φροντιζουμε εγώ, η μητέρα μου κι ο πατέρας μου. Εγώ σε λίγο καιρό θα φύγω, άλλωστε σε αυτο το σπίτι δε χωράμε τέσσερα άτομα. Τα δικά μου λεφτά είναι λίγα και με το ζόρι θα βγαίνω στο καινούριο μου σπίτι. Η μάνα μου και ο πατέρας μου έχουν ένα μικρό μαγαζί το οποίο κάθε μήνα τους βάζει μέσα και το κρατάνε μόνο και μόνο για να μπορέσει και η μάνα μου να συμπληρώσει τα ένσημα για τη σύνταξη. Και πραγματικά δυσκολευομαστε πάρα πολύ με τη γιαγιά, είναι και οι δικοί μου μεγάλοι σε ηλικία, οπότε ούτε αυτοί αντέχουν πολύ συν ότι κάθε μέρα σχεδόν δουλεύουν 9-9 σπαστό μεν κι εγώ προσπαθώ να τελειώσω ενα δύσκολο πτυχίο συν ότι επίσης δουλεύω κάθε μέρα 9-9. ο θείος που έμενε μαζί της τόσα χρόνια και είναι πιο άνετος από εμάς συν ότι είναι συνταξιούχος, δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα. Ούτε φυσικά ούτε οικονομικά. Εμείς ότι κάνουμε το κάνουμε από αγάπη, δεν διανοούμαι καν η γιαγιά να υποφέρει ή να κινδυνεύει η υγεία της από την έλλειψη φροντίδας, όμως κοντεύουμε να πάθουμε ζημιά οι ίδιοι. Η δε γιαγιά τρεις μήνες τώρα όλη μέρα είναι στεναχωρεμενη και όλη μέρα λέει ότι θέλει να πάει σπίτι της. Είχαμε δοκιμάσει να τη φροντίσουμε και στο δικό της σπίτι μέχρι να τη φέρουμε εδώ αλλάδεδομένων των δικών μας συνθηκών ζωής ήταν ακόμα πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο. Βασικά μου φαίνεται παράλογο να τα τραβάμε όλα αυτά επειδή ο θείος μου δεν ψήνει να βάλει το χέρι στην τσέπη. Ειδικά εφόσον η μάνα του τον φρόντισε τοσα χρόνια, ακόμα κι όταν δεν την είχε πραγματικά ανάγκη. Είμαι παράλογη που σκέφτομαι έτσι; Δηλαδή άμα δεν ήμασταν εμείς θα τξν τρογανε τα σκουλήκια τη γιαγιά μέσα στο ίδιο της το σπίτι; Νιώθω ότι κάτι πάει πάρα πολύ λάθος σε αυτή την ιστορία. Οποιαδήποτε συμβουλή, ακόμα και για τη φροντίδα της γιαγιάς, δεκτή.
´
Αυτά τα θέματα είνα πολύ δύσκολα, και όταν έρχονται τέτοιες ερωτήσεις δεν ξέρω τι να πω. Ναι, προφανώς κάτι πάει λάθος σε αυτή την ιστορία, και ξεκινάει τριάντα χρόνια πριν, όταν αυτός ο γιος πήγε να ζήσει με τη μητέρα του ώστε να την χρησιμοποιήσει ως υπηρέτρια χωρίς να έχει ανάγκη, ούτε τις υπηρεσίες, ούτε τα λεφτά. Το λάθος, όμως, δεν το έκανε μόνος του, κάποιος του το επέτρεψε να το κάνει, ή μάλλον, κάποιοι. Ο θείος δεν ένιωσε ποτέ ότι πρέπει να κάνει οτιδήποτε άλλο από αυτό που του αρέσει μέσα στην οικογένεια του, και τώρα, επειδή τα έφερε έτσι η ζωή, επιβαρύνονται όλοι οι υπόλοιποι, και όχι μόνο η γιαγιά. Θα ήταν μάλλον έπληξη αν ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια αποφάσιζε να κάνει το σωστό.
Δεν βλέπω γιατί ενώ υπάρχουν τρεις οικογένειες, περιμένετε να πληρώσει μόνο ο θείος, και αφού δεν πληρώνει ο θείος, την πληρώνει η δική σας οικογένεια. Αυτά που υπολείπονται για να πληρωθεί άνθρωπος για να φροντίζει τη γιαγιά, αφού αφαιρεθεί η σύνταξή της, πρέπει να μοιραστούν δια τρία. Αυτό βέβαια είναι βαθιά θεωρητικό, δεν ξέρω για τι ποσά μιλάμε, και ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, αλλά με αυτά που μας δίνεις, αυτό έχω να πω. Αλλιώς, θα τραβήξουν το κουπί οι γονείς σου. Μέχρι το τέλος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Γιατί δεν διώχνετε τον θείο από το σπίτι που ανήκει στη μητέρα σου και στη γιαγιά σου και να το νοικιάσετε σε κάποιον τρίτο για να μπορέσετε να ενισχυθείτε κάπως οικονομικά
Ακριβώς. Με ένα ενοικιο και την σύνταξη μάλλον βγαίνει τοιυλάχιστον ένα μέρος του μισθού ενός εξειδικευμένου ατόμου. At least για κάποιες ώρες που δεν μπορείτε να ασχοληθείτε εσείς.
Επίσης, πολύ σημαντικό αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Βαλτε της ένα βραχιολάκι ή κολιέ με κάποια στοιχεία επικοινωνίας. Όσο και να προσέχετε μπορεί να ανοίξει καμιά πόρτα και να φύγει.
Αυτό ακριβώς συν το σχόλιο της Α μπα
Συμφωνώ απόλυτα! Αρκετά καλοπέρασε η κωλαρα του θείου τσάμπα εις βάρος σας. Ας κάτσει και αυτός λίγο στον άξονα γιατί φαίνεται ότι και ο θείος επειδή δε του έχετε βάλει κανένα όριο βρίσκει και τα κάνει. Ας πάρει δρόμο λοιπόν να αξιοποιήσετε και εσείς αυτό το ακίνητο για να μη τραβάτε το λούκι μόνοι σας ή ας του ζήτησε νοίκι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
και οχι μόνο το θείο αλλά υπάρχει και ένας/μια αδελφός/ή που ναι μεν δεν μένει στο σπίτι αλλά μένει αμέτοχος σε όλο αυτό. προφανώς για αυτό στεναχωριέται και η γιαγιά της κοπέλας.
Δυστυχώς για να βγάλει άκρη θα πρέπει να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο και να γίνει δυσάρεστη. Και τον θείο που μένει μόνος του στο σπίτι και το άλλο μέλος.
Και θα πετάξουν στο ενοίκιο έναν απόστρατο υψηλόβαθμο αξιωματικό, στυλοβάτη του έθνους; Κανονικά, η οικογένειά της θα έπρεπε να προσφέρει σε αυτό το καμάρι της πατρίδας μας όλες τις υπηρεσίες που τώρα αδυνατεί να του προσφέρει η γιαγιά με άνοια. Είναι εθνικό χρέος.
Πιστεύω ότι η γιαγιά εάν έχει έστω και λίγο αντίληψη δεν θα δεχτεί να διώξουν τον θείο από το σπίτι ότι κόστος και να έχει για την ίδια. 30 χρόνια τον υπηρετούσε αδιαμαρτύρητα θα διεκδικήσει τα δικαιώματα της τώρα;
Ανεξάρτητα από τον θείο πάντως,θα χρειαστείτε βοήθεια τρίτου ατόμου από την στιγμή που εργάζονται και οι δύο γονείς σου.Ο παππούς μου με ελαφρά άνοια και πέντε άτομα να τον προσέχουν,με την γιαγιά όλη μέρα στο σπίτι, κατάφερνε να φεύγει όταν οι γονείς κ οι θείοι μου ήταν στις δουλειές τους.Εν τέλει προσέλαβαν βοήθεια για τις ώρες που ήταν απόντες.
Εγώ προτείνω να ζητήσετε ενοίκιο απο τον θείο, τώρα που έχει καβατζωσει ολόκληρο το σπίτι και μετά λεφτά αυτά να πάρετε μια γυναίκα να βοηθάει λίγο με τη γιαγιά.
Μου φαινεται σαν πρακτικη λυση, να πειτε στο θείο οτι πρεπει να νοικιάσετε το σπιτι, για να μπορέσετε να συμπληρώσετε στα εξοδα της γιαγιας. Απο οτι καταλαβα απο το κειμενο, δεν του ανηκει. Εφόσον δεν βοηθάει οικονομικά ο ίδιος, ας βρει δικο του σπιτι (και υπηρετικο προσωπικο) μια και εχει τοσα χρηματα.
Όχι οτι ειναι εύκολο, και θα χαλασουν οι σχέσεις, αλλα θα έπρεπε να μπουν καποια όρια.
Είχα διαβάσει κάποτε μια κινέζικη παροιμία που για κάποιο λόγο τη θυμάμαι συχνά πυκνά. Πήγαινε κάπως έτσι, “έχεις πάθει κάποιο κακό; Ψάξε να βρεις ποιος συγγενής το έκανε”.
Η μόνη πρακτική λύση είναι αυτή που πρότεινε η Λένα και κάνε κι έναν κόπο να δεις αν δικαιούστε κάτι από το πρόγραμμα “Βοήθεια στο Σπίτι”.
Υ.Γ. Και κάτι που δεν είναι πρακτικής φύσεως αλλά για σκέψη: όταν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται άσχημα κι ανάλγητα και εγωϊστικά (και πρόσθεσε ότι άλλο θέλεις) κάποιος τους το έχει επιτρέψει. Και να το πάω και λίγο παραπέρα, συνήθως κάποιος τους το επιτρέπει ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ κάποιου άλλου.
Με έπιασε η καρδιά μου με αυτήν την ιστορία, ειδικά όταν είπες ότι η γιαγιά είναι στενοχωρημένη. Συγκαλέστε ένα συμβούλιο με τα αδέρφια άμεσα, για να δείτε τι θα κάνετε! Αν δεν μπορείτε να την φροντίσετε εσείς, τότε η σύνταξή της να χρησιμοποιηθεί για ένα άτομο που θα τη φροντίζει (ή θα συμπληρώνει τη δική σας φροντίδα) και για τα χάπια της.
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν υπάρχει νομικά υποχρέωση για φροντίδα υπερήλικου γονέα ή συγγενή; Δεν μπορεί να διεκδικηθεί έτσι οικονομική τουλάχιστον συμμετοχή από τα άλλα δύο αδέρφια;
Το συναισθηματικό σου παράπονο αγαπητή το αφήνω στην άκρη επειδή δε βγάζει πουθενά, όχι επειδή δεν είναι σημαντικό. Ξέρετε ποιός είναι ο θείος, ας πορευτεί η σχέση σου μαζί του αναλόγως.
Πρόκειται και πάλι για έναν κακομαθημένο από όλη την οικογένεια επειδή τόσα χρόνια κανείς δεν ήθελε να γίνει δυσάρεστος. Ακόμα και τώρα δεν θέλει κανείς σας να γίνει δυσάρεστος. Δεν τον ρωτάς. Απαιτείς ενα μηνιαίο ποσό, χωρίς να δώσεις περιθώρια. Ή να φύγει από το σπίτι οπου δεν πληρώνει ενοίκιο για να το ενοικιάσετε και να συμπληρώσετε για την φροντίδα της γιαγιάς.
Παραθέτεις τα γεγονότα και τα έξοδα. Απλό είναι. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.
Καλέ, ολόκληρο σπίτι άδειο έχετε τώρα που έφυγε η γιαγιά! Να πληρώσει ο θείος νοίκι, όχι μόνο για το μισό σπίτι της μητέρας σου αλλά και για το υπόλοιπο μέρος της γιαγιάς τώρα που η γιαγιά δεν μένει πλέον εκεί. Θα του πείτε ότι χρειάζεστε το έσοδο για να καλυφθούν τα έξοδα της γιαγιας. Η προτείνετέ του να το αγοράσει, τώρα που μένει εκεί μόνος του. Αλλιώς έξωση, και μόλις τριξετε τα δόντια να δείτε πως θα αλλάξει στάση ο θείος. Τώρα που μενει πλέον μόνος του, δεν πιστεύω να πηγαίνετε να του μαγειρευετε και να του πλένετε; Πριν από… Διαβάστε περισσότερα »
Ο θείος να φύγει από το σπίτι στο οποίο να εγκατασταθεί η γιαγιά με έναν άνθρωπο μόνιμα μαζί της για να τη φροντίζει. Τα ποσά θα είναι γύρω στα 1000ευρ για τον άνθρωπο και όλα τα έξοδα διαβίωσης για γιατρούς φαρμακα, φαγητό, κοινόχρηστα κλπ. Οπότε το όλο εγχείρημα θα στοιχίζει τουλάχιστον 2000ευρ, όχι μικρό ποσό. Ο οίκος ευγηρίας είναι μάλλον φθηνοτερος, αν ομως η γιαγιά είναι στην αρχή άνοιας ακόμα, δεν ξέρω πώς θα το πάρει (αλλά και εσείς-δεν είναι εύκολο).
Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση και φοβάμαι ότι θα γίνει ακόμα πιο δυσαρεστη. Ιδίως εάν η μητέρα σου δεν θέλει να γίνει δυσάρεστη στον αδερφό της και το αναλαβει όλο η ίδια.
Για μένα το προφανές είναι και τα τρία αδέρφια να συνεισφέρουν σε βοήθεια στο σπίτι της γιαγιάς. Εάν ο αδερφός δε θέλει να ζει αυτή την καθημερινότητα ας μείνει άλλου (το σπίτι δεν είναι δικό του). Αυτό όμως συνεπάγεται δύσκολες συζητήσεις.