Κεφάλαιο 18: Η Φίφη και η Σάρα και η Μάρα Αν και πλέον η Φίφη ήταν μια καταξιωμένη πόρνη και είχε τη σταθερή της πελατεία στο σπίτι της, της άρεσε να γυρίσει πού και πού στις ρίζες της: το πεζοδρόμιο. Εκεί είχε την ευκαιρία να ζήσει την αδρεναλίνη στο έπακρο. Πόσο τη γαλήνευε να τρέχει να γλιτώσει από τους μπάτσους καθώς άκουγε το «Amor a la Mexicana» στα ακουστικά της! Πέρα από αυτό, στο πεζοδρόμιο είχε την ευκαιρία να ανανεώσει το πελατολόγιό της, να μαχαιρώσει κάποιον άμα μπλεχτεί σε καβγά και να κάνει νέες φίλες. Κάθε φορά που η Φίφη επρόκειτο να βγει στο πεζοδρόμιο, οι φίλες της από την εκκλησία (καθόσον είχε διατηρήσει κάποιες επαφές από την εποχή που ήταν της εκκλησίας – κυρίως γιατί όταν τις συναντούσε τυχαία έλεγαν τυπικά: «Πάμε κάποια στιγμή για καφέ», τελικά πήγαιναν) την προειδοποιούσαν πως καλύτερα να αποφύγει αυτές τις πρακτικές διότι στο πεζοδρόμιο μπορεί να βρει τη Σάρα και τη Μάρα. Η Φίφη, ωστόσο, ποτέ δεν απέρριπτε άτομα πριν τα γνωρίσει η ίδια. Έτσι δεν έδινε ουδεμία σημασία σε αυτά που έλεγαν οι φιλενάδες-γνωστές της. Ένα βράδυ που η πελατεία ήταν πεσμένη – είχε συμμετάσχει μόνο σε 11 όργια – και περίμενε άπραγη στο πεζοδρόμιο κουνώντας το κόκκινο τσαντάκι της, την πλησίασαν 2 κοπέλες. «Γεια σου συναδέλφισσα!», είπαν με μια φωνή και οι δυο. «Γεια σας κούκλες μου!», είπε γλυκά η Φιφη, σκάζοντας μια τσιχλόφουσκα. «Καινούργιες στο κουρμπέτι;» «Ναι! Εμένα με λένε Σάρα κι έχω ξεκινήσει τους τελευταίους μήνες. Μαζεύω λεφτά για να πληρώσω το μεταπτυχιακό μου στην πυρηνική φυσική. Πιστεύω σε 2 χρόνια θα έχω μαζέψει τα λεφτά που χρειάζεται.» «Εγώ είμαι η Μάρα, και είμαι καθηγήτρια αγγλικών. Βγάζω τα προς το ζην, αλλά το πεζοδρόμιο το κάνω για να κάνω ένα διάλειμμα απ’ το σχολείο. Είναι η ιδέα μας ή είσαι η Φίφη η αρκουδίτσα που έγινε πόρνη;» «Ναι, εγώ είμαι!», είπε η Φίφη με έναν ενθουσιασμό τόσο όσο, καθώς πλέον είχε συνηθίσει στα εκατομμύρια επιφωνήματα θαυμασμού που λάμβανε καθημερινά. Η αρκουδίτσα πέρασε το υπόλοιπο της βραδιάς στην πιάτσα με τη Σάρα και τη Μάρα. Αντάλλαξαν συμβουλές για μέικ απ, εμπειρίες από τη δουλειά και ερωτικούς συντρόφους. Πέρασε εξαιρετικά. Δεν άφησε την εαυτή της να εκδηλωθεί ελεύθερα στο έπακρο μολαταύτα, καθώς μια φωνή μέσα της την συγκρατούσε για κάποιο λόγο. Ήταν η φωνή των συντηρητικών φίλων της, οι οποίες δεν είχαν γνωρίσει ποτέ τη Σάρα και τη Μάρα, αλλά είχαν ωστόσο άποψη για τη Σάρα και τη Μάρα και μάλιστα πολύ αρνητική. Το επόμενο βράδυ και αφού είχε δει μια ταινία που την έκανε να προβληματιστεί πολύ και να αναθεωρήσει πολλά πράγματα – τον “Άρχοντα των δακτυλιδιών, η συντροφιά του δαχτυλιδιού” – αποφάσισε να ξαναπάει στην πιάτσα και να δει τα δύο κορίτσια με τη δική της, ξεχωριστή, ιδιαίτερη, υποκειμενική, δίκαιη ματιά. Όσο περίμενε η Φίφη αποφάσισε να πάρει έναν πελάτη γιατί είχε βαρεθεί λιγάκι. Αφού έκαναν…τα δικά τους πίσω από έναν κάδο, ο πελάτης -γνωστός οικογενειάρχης- άρχισε να τρέχει χωρίς να την πληρώσει. Η Φίφη αισθάνθηκε πρωτάρα που δεν είχε ζητήσει τα λεφτά από πριν, αλλά την είχε συνεπάρει η βραδιά και το παρέλειψε. Άρχισε να τον κυνηγάει, φωνάζοντας «έλα εδώ βρε μπαγάσα» αλλά πόσο να τρέξει κάνεις με το δωδεκάποντο; Τότε από ένα άλλο στενό, ένα άλλο δωδεκάποντο του έβαλε τρικλοποδιά. Ήταν η Σάρα και η Μάρα. Τον ακινητοποίησαν όλες μαζί και άρχισαν να τον μαχαιρώνουν με μικρά, κομψά σουγιαδάκια. «Έτσι είσαι ρε κερατά; Άρπα την!». Έπειτα του πήραν το πορτοφόλι και έφυγαν τρέχοντας. Γύρισαν στο σπίτι της Φίφης όπου τις κέρασε γλυκό του κουταλιού κερασάκι και παγωτό βανίλια και ήπιαν κακάο με Μεταξά, γιατί είχαν πάθος. Τα κορίτσια πέρασαν τέλεια εκείνο το βράδυ. Κουβέντιασαν για ώρες, γέλασαν και άκουσαν μουσική. Η Φίφη είχε κάνει σίγουρα δύο πολύ καλές φίλες και από τότε ήταν αχώριστες. Αποφάσισε να κόψει επαφές με τις συντηρητικές φίλες της και όποτε τις συναντούσε στο δρόμο πλέον προτιμούσε να μη λέει «τα λέμε» ή «πάμε κάποια στιγμή για ένα καφέ», αλλά «χάρηκα που σε είδα, γεια σου». Ο οικογενειάρχης τελικά υπέκυψε στα τραύματά του. Στις ειδήσεις είπαν ότι τον σκότωσε κάποιος αλλοδαπός. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
–Φίφη, η αρκουδίτσα που ήθελε να γίνει πόρνη
Αν εσείς καταλάβατε, πείτε μου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ροζίτα γύρνα πίσω. Τουλάχιστον καταλαβαίναμε τι γινόταν και δεν υπήρχαν μαχαιρωμένοι.
Παλιακό να παρουσιάζεται η πορνεία σαν μέσω φεμινιστικής χειραφέτησης.
don’t feed the trolls.
“ήπιαν κακάο με Μεταξά, γιατί είχαν πάθος”. Σατανικό! Μέχρι και οντισιόν Μάστερσεφ περνάς με αυτό. Σατανικό, θα σας το πει κι ο Κουτσόπουλος, αν πάτε.
κι εμένα αυτό μου έκανε εντύπωση, κακάο με Μεταξά!
— Edit: Βλέπω στο group ότι υπάρχει σελίδα, κεφάλαια, και μάλιστα η ομάδα της Φίφης έχει και like απ’την Ειρήνη. Οπότε δεν ξέρω τι να πω, ίσως παρερμήνευσα κι ίσως έχει κάποιο στόχο που εγώ προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι. Οπότε αφήνω το αρχικό μου σχόλιο με μεγάλο ερωτηματικό ως προς το αν διαβάζω πράγματα που δεν υπάρχουν και πρέπει να κοιταχτώ (ακούω γνώμες).— Θα ορκιζόμουν ότι το ‘γραψε ο Βαρνάβας το λιβελάκι. Μετάφραση: “Ένα γράμμα για εσάς τις φεμινίστριες, που δεν παραδέχεστε ότι οι γυναίκες είναι πουτάνες, που γράφουν στα παπάρια τους τις καλές θεούσες φίλες που τις προειδοποιούν να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Έκανα την ίδια πρώτη ανάγνωση με σένα και μετά αναρωτήθηκα μήπως ειναι απλώς πολύ avant garde για μένα. 😀 Καταλήγω όμως ότι μάλλον είναι ορεξάτο τρολακι που ήθελε να μπανισει αντιδράσεις και αν θα ενστερνιστουμε τον ‘φεμινισμο’ του κειμένου, αλά τεχνική Sasha Baron Cohen.
Πωω εγώ το διάβασα εντελώς αντίστροφα. Η Φιφή είναι μια απελευθερωμένη γυναίκα που ξέρει τι θέλει, αλλά η πατριαρχική κοινωνία θα την έλεγε πουτάνα – ακριβώς για αυτό -, οι συντηρητικές φίλες είναι παλιές της φίλες που ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί τα περί πατριαρχίας, οπότε κρίνουν τις γυναίκες που δεν ξέρουν και φαίνεται να κάνουν επίσης ό,τι θέλουν, κι η Φιφή στην αρχή της ιστορίας δεν έχει ακόμα καταφέρει να γίνει δυσάρεστη και να ξεκόψει. Το “μόνο 11 όργια” μου φάνηκε επίσης εντελώς σαρκαστικό. Φιφή, Σάρα και Μάρα γίνονται καλές φίλες επειδή ταιριάζουν, ακριβώς επειδή ξέρουν ποιες είναι και τι… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ αυτό κατάλαβα 😊
Παιδιά, μα τις χίλιες κουδουνίστρες και κορδέλες, διάβασα κι άλλα από τη σελίδα στο facebook, τα οποία το ίδιο συναίσθημα μου άφησαν, κι ακόμα δεν έχω καταλήξει αν είναι άκρως επιτυχημένα και κάπως ευφυή τρολς, ή αν, ακριβώς όπως το ‘πες, Μπλούμπερι, είναι πολύ αβάν-γκάρντ για ‘μένα ο τρόπος αυτός έκφρασης φεμινισμού, αν αυτός είναι ο στόχος. @Curious, ρε αλήθεια, δεν ξέρω. Είναι ο τρόπος γραφής, εμένα ο σαρκασμός δε μου φαίνεται να απευθύνεται στην κοινωνία, αλλά στην οπτική της Φίφης (ότι κάνω σοβαρή κουβέντα για πρόσωπο με όνομα “Φίφη”, παναϊα μου). Other than that, δεν έχω κάτι να υποστηρίξω… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ μήπως είναι sneak peak του βιβλίου του Νικηφόρου από τις Άγριες Μέλισσες?
Διήγημα ή έστω άσκηση δημιουργικής γραφής που κατά λάθος έφυγε προς Α, μπα, ενώ στόχος ήταν κάποιος διαγωνισμός (χλωμό), ή κάποιο εργαστήρι δημιουργικής γραφής (πολύ πιθανό, είναι πολύ κοντά σε ένα συγκεκριμένο στυλ που φοριέται πολύ τελευταία, δυστυχώς για εμάς που συμμετέχουμε σε τέτοιες δραστηριότητες, και όχι, δεν είναι τρολ (και πολύ σπάνια είναι γραμμένα από άντρα, για όποιον ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους στατιστικά)).
Επίσης, αυτό το συγκεκριμένο το έχει γράψει γυναίκα. Αν το είχε γράψει άντρας, οι καλές οι φίλες θα κατέληγαν σε ένα ξεγυρισμένο λεσβιακό όργιο στο τέλος. Trust me, είμαι χρόνια στο κουρμπέτι.
Ειναι οι ιδιοι που φιλοδοξουν να γραψουν κατι τυπου “ο αφρος των ημερων”;;;;
Τα αρκουδάκια της αγάπης κάνουν πεζοδρόμιο;
Οι Ελληνίδες λόγω φτώχειας βγαίνουν στο πεζοδρόμιο;
Οι οικογενειάρχες είναι υποκριτές;
α)ολα τα παραπάνω
β) τίποτα από τα παραπάνω
γ) δεν ξέρω/δεν απαντώ
Νάδα.
Θα μπορούσε να το έχει αφηγηθεί ο θείος Αιμίλιος από τα Κουραφέλκυθρα.