Θα ηθελα την αποψη σου. Ειναι η πρωτη φορα που ρωταω σε φορουμ και η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω πως να βαλω τις λεξεις σε μια σειρα για να ειμαι οσο πιο περιεκτικος και ουσιαστικος. Συζω με την αρραβωνιαστικια μου εδώ και τρία χρόνια. Ο αδερφός μου μένει μόνος του από όταν έφυγα για να μείνω μαζί της, στην Αθήνα αλλα σε άλλη περιοχη και αρκετα μακρια απο μας. Κατα καιρους ερχεται να μεινει σε μας 2-3 μερες για να μην ειναι μονιμως μονος του. Τωρα λοιπον με την περιοδο της καραντινας αυτος ειναι στους γονεις μας εκτος Αττικης λιγο πριν ξεκινησει ο περιορισμός και θα χρειαστεί μάλλον να γυρισει για το Πασχα στην Αθηνα. Μου ειπε λοιπον οτι θελει μετα τη Μ. Εβδομαδα να ερθει να μεινει σε εμας (για να μην ειναι μονος του) την περιοδο καραντινας (δεν ξέρω αν ειναι για ολη ή για χρονικο διαστημα τυπου μια βδομαδα ή δεκα μερες) που θα ακολουθησει μεχρι να τελειωσει ολο αυτο. Το θεμα ειναι οτι εκεινη δεν το συζηταει καθολου αυτο (ειναι και αρκετα απολυτη σα χαρακτηρας) γιατι δε θα αισθανεται ανετα με αυτον εδω οπως λεει οταν θα ειμαι εγω για δουλεια καθοτι εκεινη δε θα δουλευει και θα θελει να ειναι μονη της ανετα στο σπιτι. Επιπλεον επειδη ο αδερφος μου οταν ερχεται η αληθεια ειναι οτι πιανει εναν καναπε και μπορει να ξεχασει να σηκωθει αν δεν του πω εγω να κανει κατι, αυτο ειναι κατι που μαλλον την ενοχλει (και ισως και μενα πολλες φορες ειναι ενοχλητικο) της ειπα οτι θα μιλησω για να μην ειναι ετσι και να ειναι οσο πιο καλα γινεται για ολους μας. Αλλα και παλι τιποτα. Εγω λοιπον ειμαι στη μεση γιατι και δε θελω να τον αφησω μονο του και απο την αλλη δε θελω να ερχομαι σε ρηξη μαζι της με αποτελεσμα να μην μπορω να σκεφτω καθαρα τι ειναι πιο σωστο, τι πρεπει να πω και πως. Καμια ιδεα-βοηθεια;;
Αν ο αδερφός σου είναι μονίμως μόνος του, ή αν αισθάνεται μονίμως μόνος του, δηλαδή δεν έχει φίλους, ασχολίες, χόμπι, δεν μπορείς εσύ να του γεμίσεις αυτό το κενό με τις 2-3 μέρες που έρχεται και μένει σπίτι σας. Αν θέλει να σε βλέπει συχνά, καλύτερα να μετακομίσει για να βλεπόσαστε απογεύματα, χωρίς να τον φιλοξενείτε. Όμως, δεν είναι δική σου ευθύνη να έχει παρέα. Δεν ξέρω ποιος σου έχει βάλει στο μυαλό το «να μην είναι συνέχεια μόνος του», υποψιάζομαι ότι είναι κάτι που σου έχουν βάλει στο μυαλό οι γονείς σου για να μεταφέρουν ευθύνες. Δεν είναι παιδί. Δεν είναι ούτε κακό, ούτε επικίνδυνο να είναι «μόνος του». Αυτό που είναι ενδεχομένως ανησυχητικό, είναι ότι πιάνει έναν καναπέ και ξεχνάει να σηκωθεί, σε συνδυασμό με την «μοναξιά του». Και όλα αυτά, δεν λύνονται με χανσαπλάστ. Αν υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει να κοινωνικοποιηθεί, χρειάζεται θεραπεία.
Αυτά, για την εκτός καραντίνας κατάσταση. Για την εντός, ούτε να το συζητάς, αγαπητέ φίλε. Δεν είναι δυνατόν να αναρωτιέσαι αν είναι σωστό να προστεθεί ένας ακόμα άνθρωπος στο σπίτι σας υπό αυτές τις συνθήκες, χωρίς καν να τον έχεις ρωτήσει αν είναι για τρεις μέρες ή τρεις μήνες. Έτσι, λευκή επιταγή, για να μην είναι μόνος του. Δείχνει κάπως προβληματική δυναμική, και όσο είναι θύμα ο αδελφός που είναι μόνος του (για εκατοστή φορά), άλλο τόσο είσαι κι εσύ.